Podłoże Löwensteina-Jensena
Podłoże Löwensteina-Jensena, zwane czasem podłożem Löwensteina lub LJ – pożywka używana do trudnej hodowli prątków. Czas od posiewu do detekcji drobnoustroju wynosi średnio 21 dni[1]
Skład edytuj
Podłoże składa się zazwyczaj[2] z wody destylowanej, mąki ziemniaczanej, L-asparaginy (źródło azotu), glicerolu (źródło węgla) oraz roztworu soli - siarczanu magnezu, cytrynianu magnezowego i fosforanu jednopotasowego. Następnie w sposób możliwie jałowy, po umyciu wodą i przetrzymaniu w alkoholu, do roztworu dawana jest masa jajowa. Ostatnim składnikiem jest zieleń malachitowa - większość drobnoustrojów ginie w obecności tego związku, natomiast prątki są oporne i wzrastają w jego obecności.
Po przygotowaniu, pożywkę należy wyjałowić. Zachowuje ona swoje właściwości przez około cztery tygodnie[3].
Warianty edytuj
Na tych pożywkach, poza standardowymi składnikami dodawany jest jeszcze jeden związek:
- Cytrynian żelazowo-amonowy. Gatunki M. phlei, M. smegmae, M. fortuitum odbarwiają pożywkę na brązowo.
- Błękit toluidynowy - ludzkie i bydlęce prątki nie wzrastają, pozostałe gatunki tak.
Zobacz też edytuj
- Podłoże Middlebrooka - inne podłoże do hodowli prątków
Przypisy edytuj
- ↑ Ákos Somoskövi, Pál Magyar, Comparison of the mycobacteria growth indicator tube with MB redox, Löwenstein-Jensen, and Middlebrook 7H11 media for recovery of mycobacteria in clinical specimens, „Journal of Clinical Microbiology”, 37 (5), 1999, s. 1366-1369, DOI: 10.1128/jcm.37.5.1366-1369.1999, PMID: 10203488, PMCID: PMC84777.
- ↑ Microbiology Solutions - BD [online], www.bd.com [dostęp 2017-11-26].
- ↑ Leon Jabłoński (red.), Podstawy Mikrobiologii Lekarskiej, Warszawa: PZWL, 1979, s. 498, ISBN 83-200-0181-1.
Bibliografia edytuj
- Włodzimierz Kędzia, Halina Koniar, Diagnostyka mikrobiologiczna, wyd. drugie zmienione i uzupełnione, Warszawa: Wydawnictwo PZWL, 1980, s. 200-208, ISBN 83-200-0204-4.
