Wikipedia

Podbeskidzie Bielsko-Biała

polski klub piłkarski

Towarzystwo Sportowe Podbeskidzie Bielsko-Biała – polski klub piłkarski z Bielska-Białej, powstały w obecnej formie 11 lipca 1997 w wyniku fuzji sekcji piłkarskiej BBTS Włókniarz Bielsko-Biała i klubu DKS Inter Komorowice[1], nawiązujący do tradycji utworzonego w 1907 roku Bielitzer Fussball Klub – późniejszej sekcji piłki nożnej Bielsko-Bialskiego Towarzystwa Sportowego[2][3] – oraz powstałego w 1995 roku Dzielnicowego Klubu Sportowego Komorowice, a także innych bielskich klubów, m.in. Interu Bielsko-Biała, Białej Lipnik i Włókniarza Bielsko-Biała.

Podbeskidzie Bielsko-Biała
Pełna nazwa

Towarzystwo Sportowe Podbeskidzie Bielsko-Biała Spółka Akcyjna

Przydomek

Górale

Maskotka

Beskidek

Barwy

           
czerwono-biało-niebieskie

Data założenia

1997[1]
1907 – BFK (BBTS),
1995 – DKS Komorowice

Debiut w najwyższej lidze

1 sierpnia 2011
Podbeskidzie – Jagiellonia Białystok 2:2

Liga

I liga

Państwo

 Polska

Województwo

 śląskie

Adres

ul. Rychlińskiego 21, 43-300 Bielsko-Biała

Stadion

Stadion Miejski

Sponsor techniczny

Kappa

Właściciel

gmina Bielsko-Biała – 65%,
PMiW ŁUKOSZ – 35%

Prezes

Bogdan Kłys

Trener

Jarosław Skrobacz

Asystent trenera

Dariusz Pietrasiak

Stroje
domowe
Stroje
wyjazdowe
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

W latach 2011–2016 i 2020–2021 roku występowali w Ekstraklasie jako pierwsza w historii drużyna z Bielska-Białej – zajmuje 42. miejsce w zestawieniu wszech czasów (stan na koniec rundy jesiennej sezonu 2020/2021)[4]. Ogółem Podbeskidzie gra na poziomie centralnym nieprzerwanie od 2002 roku – w latach 2002–2011 i 2016–2020 i od 2021 będzie uczestniczyć w rozgrywkach drugiej klasie rozgrywkowej – zajmuje 38. miejsce w analogicznej klasyfikacji (stan na koniec rundy jesiennej sezonu 2020/2021)[5].

Największymi sukcesami Podbeskidzia są 10. miejsce w Ekstraklasie w sezonie 2013/2014 oraz osiągnięcie półfinału Pucharu Polski w sezonach 2010/2011 i 2014/2015.

Nazwa klubu nawiązuje do potocznej nazwy regionu Podbeskidzie, obejmującego pogranicze Śląska Cieszyńskiego i Małopolski[6].

Historia edytuj

Protoplaści edytuj

Podbeskidzie w dzisiejszej formie powstało w 1997 roku w wyniku fuzji sekcji piłkarskiej BBTS Włókniarz Bielsko-Biała i DKS Inter Komorowice. Kluby te również przeszły w przeszłości inne fuzje i połączenia. Dwaj z protoplastów „Górali” sięgają historią czasów monarchii austro-węgierskiej.

Osobny artykuł: BBTS Włókniarz Bielsko-Biała (piłka nożna).
  • W 1907 roku powstał w Bielsku, zamieszkanym wówczas głównie przez Niemców, najstarszy klub sportowy na Śląsku Cieszyńskim – Bielitzer Fussball Klub, który zmienił później nazwę na Bielitz-Bialaer Fussball Klub (przymiotnik Bialaer odnosił się do sąsiadującej z Bielskiem galicyjskiej Białej), a w 1911 roku – po utworzeniu dalszych sekcji – na Bielitz-Bialaer Sport Verein; w 1936 roku spolszczono nazwę na Bielsko-Bialskie Towarzystwo Sportowe. W 1928 roku BBSV było jednym z założycieli Polskiego Związku Piłki Nożnej[7]. W okresie międzywojennym drużyna piłkarska grała przeważnie w najwyższej klasie rozgrywkowej województwa śląskiego – Lidze śląskiej. Po II wojnie światowej BBTS występowało przeważnie na trzecim lub czwartym poziomie ligowym (w okresie likwidacji klubów sportowych i zastąpienia ich zrzeszeniami ogólnopaństwowymi, przyjęło nazwy Ogniwo i Sparta), w 1958 roku walcząc w barażach o awans do II ligi.
  • W 1910 roku powstał w Lipniku (od 1925 roku dzielnicy Białej Krakowskiej i od 1951 roku – Bielska-Białej) klub Biała Lipnik, jeden z najstarszych w tej części ówczesnej Galicji. Nie osiągnął on jednak nigdy większych sukcesów. W 1949 roku Biała Lipnik weszła w fuzję z innymi miejscowymi klubami – Grom i Lenko – tworząc Włókniarza Bielsko (później Bielsko-Biała). Nowa drużyna piłkarska grała niemal wyłącznie w czwartej lidze. Obiektem Włókniarza był stadion przy ulicy PKWN[a], wcześniej należący do Białej Lipnik, otwarty w 1929 roku, zlikwidowany na początku lat 70. XX wieku.
  • W 1968 roku Włókniarz i BBTS połączyły się, tworząc MKS Włókniarz-BBTS, od 1971 roku pod nazwą BBTS Włókniarz Bielsko-Biała. Nowy zespół występował głównie na czwartym poziomie ligowym, spadł też na dwa sezony do klasy A, zaś w III lidze grał sześciokrotnie (po raz ostatni w sezonie 1992/1993). Od tego czasu zajmował coraz niższe lokaty, aż w 1997 roku został relegowany ponownie do piątej ligi – klasy okręgowej ówczesnego województwa bielskiego.
  • Innym z bielskich klubów posiadających sekcję piłkarską był Inter Bielsko-Biała, powstały w 1949 roku pod nazwą Budowlani. W jednej z dzielnic miasta, Komorowicach Krakowskich, powstał w lutym 1995 roku Dzielnicowy Klub Sportowy, który w sezonie 1996/1997 występował w klasie C.
 

Powstanie klubu w obecnej formie edytuj

Podobnie jak BBTS Włókniarz, który spadł do klasy okręgowej, w 1997 roku degradacji uległy również dwa inne bielskie kluby – BKS Stal (do IV ligi) i Inter (do klasy A). Miejscowi działacze piłkarscy zdecydowali o przeprowadzeniu kolejnych fuzji. Od przerwy zimowej sezonu 1996/1997 współpracowały ze sobą Inter (klasa okręgowa) i DKS Ceramed Komorowice[b] (klasa C) – część zawodników DKS grała w zespole Interu, który przy tym w rundzie wiosennej korzystał z boiska w Komorowicach[8]. Początkiem lipca 1997 roku kluby te połączyły się formalnie, tworząc DKS Inter Komorowice. Następnie doszło do fuzji tegoż klubu z sekcją piłkarską BBTS Włókniarz, w wyniku czego 11 lipca 1997 roku utworzono BBTS Ceramed Komorowice[b], co jest początkiem istnienia klubu w obecnej formie[1]. Nowa drużyna składała się w większości z „Włókniarzy”[3]. Podejmowała ona rywali na boisku DKS Komorowice przy ulicy Olimpijskiej. Powstały w wyniku fuzji zespół zajął miejsce BBTS Włókniarz w klasie okręgowej, zaś rezerwy – miejsce Interu w klasie A (po jego spadku z klasy okręgowej). Pierwszym trenerem BBTS Komorowice został Zdzisław Byrdy, wcześniej szkoleniowiec Interu.

1997–2002: Awanse na kolejne poziomy rozgrywkowe edytuj

 
Stadion Miejski w Bielsku-Białej – obiekt klubu od 1999 roku (stan w 2008 roku)

BBTS zakończyło rundę jesienną sezonu 1997/1998 na 5. miejscu, co nie zostało uznane za wynik satysfakcjonujący[9]. W jej trakcie, 4 października 1997 roku zorganizowano mecz towarzyski z Ruchem Chorzów, wówczas beniaminkiem I ligi, który uświetnił obchody 90-lecia klubu. Bielszczanie przegrali 1:2 z najsilniejszym składem 14-krotnego mistrza Polski (w tym: Mariusz Śrutwa, Krzysztof Bizacki, Janusz Nawrocki). Inicjatorem meczu był wychowanek BBTS, wówczas piłkarz Ruchu, Maciej Mizia[9]. Ostatecznie BBTS zostało wyprzedzone w walce o awans przez Garbarza Zembrzyce. W przerwie letniej 1998 roku dokonano licznych transferów – do Komorowic przybyli m.in. Grzegorz Więzik i Krzysztof Zagórski, planowano nawet pozyskanie piłkarzy z zagranicy, co uniemożliwiały jednak przepisy[c]. Coraz częściej mówiło się o budowie drużyny, której celem miała być co najmniej II liga[10]. W grudniu 1999 roku zawiązała się sportowa spółka akcyjna (Bogmar Ceramed SSA).

W sezonie 1998/1999 BBTS zdominowało rozgrywki okręgowe, kończąc je najokazalszym w historii klubu dorobkiem 94 punktów i 131 zdobytych bramek (bilans bramkowy +111), wyprzedzając kolejnych rywali o 27 punktów. W lidze komorowiczanie wygrali m.in. 11:0 z Metalem Węgierska Górka, ten sam wynik powtarzając w rozgrywkach regionalnych Pucharu Polski z Kalwarianką Kalwaria Zebrzydowska (BBTS wygrało również ten turniej[11]). Wcześniej, w styczniu 1999 roku, dokonano zmiany nazwy klubu na BBTS Bogmar Ceramed Komorowice[b], barw klubowych na – pozostające do dzisiaj – czerwono-biało-niebieskie; drużynę objął – po raz pierwszy – Wojciech Borecki, późniejszy współtwórca awansu do II ligi[10]. Sukces w lidze okręgowej i perspektywy dalszego rozwoju klubu spowodowały powstanie planów przebudowy stadionu w Komorowicach Krakowskich na obiekt mieszczący 4–5 tysięcy widzów. Tańszym rozwiązaniem okazała się jednak przeprowadzka klubu na stadion BKS Stal przy ulicy Rychlińskiego, połączona ze zmianą nazwy na BBTS Bogmar Ceramed Bielsko-Biała[12]. Jeszcze w czerwcu 1999 roku drużyna rozpoczęła udział w rozgrywkach centralnych Pucharu Polski, co było możliwe dzięki zwycięstwu na szczeblu okręgowym tego turnieju nad Góralem Żywiec. Bielszczanie zostali pokonani po trzech rundach w 1/32 finału przez drugoligowy KS Myszków[12]. W rozgrywkach IV ligi 1999/2000 BBTS nie miało sobie równych, wyprzedzając wicelidera – Szczakowiankę Jaworzno (która również uzyskała awans) – o 11 punktów[13]. Wśród licznych zwycięstw szczególnie wysokie były: 8:0 na boisku Rymeru Niedobczyce i 5:0 w derbach z BKS Stal[14]. Poza sukcesem ligowym, BBTS po raz drugi z rzędu zwyciężyło w rozgrywkach okręgowych Pucharu Polski[15].

 
Miejsca zajmowane przez klub w rozgrywkach ligowych w latach 1998–2020

Przed sezonem 2000/2001 klub wzmocnił się m.in. Sebastianem Olszarem, Arkadiuszem Kłodą i Marcinem Radzewiczem, pozyskano również pierwszego w historii klubu obcokrajowca – Samsona Godwina. Po rundzie jesiennej BBTS zajmowało 3. miejsce, z kilkupunktową stratą do liderów. W przerwie zimowej zespół opuścili najlepsi zawodnicy – Olszar, Tomasz Moskała i Marek Sokołowski, przybył zaś Adrian Sikora[16]. W lutym 2001 roku doszło do kolejnej zmiany nazwy na BBTS Marbet Ceramed Bielsko-Biała[b]. Pod koniec sezonu strata do prowadzącej Szczakowianki zwiększyła się do 9, a później do 11 punktów, wobec czego decyzję o odejściu z klubu podjęli trener Borecki i Więzik. Ostatecznie BBTS zakończyło rozgrywki na 3. miejscu[17]. Latem 2001 zespół opuścili m.in. Kłoda i Artur Rozmus, jednym z nabytków był Andrzej Szłapa, reprezentant Polski w futsalu. Nowym szkoleniowcem został Albin Wira, zwolniony jednak już po 5 kolejkach, przy utracie zaledwie 4 punktów[18]. Do trenowania BBTS powrócił Borecki, który sprowadził ponownie do Bielska-Białej Więzika. Mimo coraz bardziej dających się we znaki kłopotów finansowych, drużyna zakończyła rundę jesienną sezonu 2001/2002 na pozycji lidera. Bardzo dobre występy wiosną sprawiły, że na cztery kolejki przed końcem rozgrywek BBTS zapewniło sobie awans do II ligi, stając się pierwszą od 19 lat bielską drużyną na tym szczeblu (w 1983 drugoligowe boiska opuścił BKS Stal). Przewaga nad wiceliderem tabeli wyniosła ostatecznie 15 punktów[19]. Poza sukcesem ligowym BBTS triumfował ponownie w rozgrywkach okręgowych Pucharu Polski[20].

W latach 1997–2002 I drużyna BBTS ustanowiła liczne rekordy klubowe, takie jak: 15 zwycięstw z rzędu na własnym boisku, 89 meczów bez porażki w roli gospodarza, 49 meczów z rzędu bez porażki[10], 15 zwycięstw z rzędu ogółem czy 9 wygranych z rzędu na boiskach rywali[14].

2002–2005: Debiut w drugiej lidze edytuj

Przed sezonem 2002/2003 klub został zobowiązany przez PZPN do modernizacji stadionu i instalacji monitoringu, co było warunkiem gry na szczeblu ogólnopolskim. W lipcu 2002 roku zmieniono nazwę klubu na MC Podbeskidzie Bielsko-Biała[d], co miało pomóc w promocji regionu i integrować sympatyków klubu, również spoza miasta[6]. Tym samym ostatecznie została zlikwidowana 66-letnia nazwa BBTS – w odniesieniu do drużyny piłkarskiej. Skład beniaminka wzmocnili m.in. Marcin Cabaj i Marcin Klaczka[6]. W pierwszym meczu w II lidze Podbeskidzie podejmowało Tłoki Gorzyce. Spotkanie zakończyło się rezultatem 0:0[21].

 
Adrian Sikora – piłkarz klubu w latach 2001–2002 i 2011–2012

Bielszczanie zakończyli swoją pierwszą na szczeblu centralnym rundę jesienną na 10. miejscu. Pomimo wysokiej frekwencji, klub miał problemy z utrzymaniem płynności finansowej, a do dymisji podał się współtwórca fuzji z 1997 roku, prezes Marian Antonik. W celu wyjścia z impasu, w lutym 2003 roku powołano Towarzystwo Sportowe Podbeskidzie, którego mogło być wspierane m.in. przez władze miejskie, w przeciwieństwie do funkcjonującej wcześniej sportowej spółki akcyjnej[22]. Przejęło ono organizację meczów i utrzymanie zawodników Podbeskidzia. Ponadto w przerwie zimowej doszło do kilku roszad personalnych, w tym odejścia Boreckiego (na stanowisku trenera zastąpił go Paweł Kowalski) i czołowego strzelca Adriana Sikory[22]. Bielszczanie zakończyli sezon na dającej utrzymanie 12. pozycji, a ostatnim meczem rozgrywek karierę zakończył Grzegorz Więzik. Średnia frekwencja na domowych meczach Podbeskidzia była najwyższa spośród wszystkich drużyn ligi[23].

Latem 2003 roku na stanowisko trenera „Górali”, jak nazywano odtąd graczy z Bielska-Białej, znów powrócił Borecki. 8 lipca 2003 roku Towarzystwo Sportowe przejęło całkowicie prowadzenie drużyny od Bogmar Ceramed SSA, a klub zmienił nazwę na TS Podbeskidzie Bielsko-Biała[24]. Równocześnie do rozgrywek klasy A zgłoszono zespół rezerw, a zarząd nawiązał współpracę z młodzieżowym BBTS Podbeskidzie, prowadzącym Szkołę Mistrzostwa Sportowego. Z drużyny odszedł Sokołowski, przybyli m.in. Mieczysław Sikora i Abel Salami. Po rozegraniu rundy jesiennej sezonu 2003/2004 Podbeskidzie znajdowało się na 10. pozycji; w międzyczasie zwolniono trenera Boreckiego (do końca sezonu drużynę prowadził Krzysztof Pawlak). Zimą skład „Górali” zasili Łukasz Błasiak i Sławomir Cienciała, odeszli – Szłapa i Mariusz Jendryczko. Dawida Bułkę, opuszczającego klub w atmosferze skandalu[e], na kolejne 6 lat zastąpił w bramce Łukasz Merda. Po zawirowaniach personalnych, nie tylko udało się zespołowi utrzymać w II lidze, ale nawet poprawić miejsce w tabeli na 7.

Przed sezonem 2004/2005 władze Podbeskidzia coraz częściej mówiły o planowanym awansie do I ligi[25][26]. Nad realizacją tego zadania miał czuwać nowy trener, Jan Żurek, a w składzie dokonano rewolucji (wymiana około 3/4 zawodników). Na Rychlińskiego pojawili się tacy gracze, jak: Grzegorz Pater, Adam Kompała, Artur Prokop, Paweł Sibik (już zimą odszedł z klubu) czy Daniel Dubicki. Podbeskidzie opuścili przede wszystkim piłkarze wywodzący się z regionu. Zimą do „Górali” dołączył m.in. François Endene Elokan. Podobnie jak w poprzednich sezonach, mocnym punktem Podbeskidzia była gra na własnym boisku, dzięki czemu stadion przy ulicy Rychlińskiego zyskał miano bielskiej twierdzy[27][28]. W 2005 roku awansu nie udało się wywalczyć, jednak bielszczanom zabrakło jedynie punktu do zajęcia 4. miejsca w tabeli, gwarantującego udział w barażach o grę w I lidze (Podbeskidzie miało gorszy od Widzewa Łódź bilans meczów bezpośrednich[29]). Sukcesem okazał się za to start Podbeskidzia w Pucharze Polski. W fazie grupowej turnieju „Górale” wyprzedzili GKS Katowice, ustępując jedynie Górnikowi Zabrze[30]. W 1/8 finału Podbeskidzie zmierzyło się z Pogonią Szczecin, przegrywając w dwumeczu 1:2 (1:1, 0:1). Był to najlepszy wynik pucharowy w dotychczasowej historii klubu[31].

2005–2008: Konsekwencje afery korupcyjnej edytuj

 
Krzysztof Chrapek – czołowy strzelec klubu w latach 2006–2009

Jesienią sezonu 2005/2006 Podbeskidzie wygrało jesienią tylko trzy mecze ligowe i skończyło rundę na 16. miejscu, przez co zamiast o awans walczyć musiało o utrzymanie. Równocześnie rosło zadłużenie klubu; nie było nawet pewne, czy „Górale” ukończą rozgrywki[32]. Wydział Dyscypliny PZPN wymierzył Podbeskidziu liczne (później cofnięte) kary punktowe za zaległości wobec piłkarzy i zwolnionego jesienią trenera Żurka, a nawet zagroził – zawieszoną na pół roku – degradacją do III ligi[32]. W trakcie rozgrywek wiosennych zadanie utrzymania zespołu w lidze powierzono Krzysztofowi Tochelowi, do klubu sprowadzono m.in. Krzysztofa Chrapka i Tomasza Jodłowca. Ostatecznie Podbeskidzie opuściło strefę spadkową, osiągając 13. miejsce, a w barażach o utrzymanie zmierzyło się z wicemistrzem I grupy III ligi – Pelikanem Łowicz. W dwumeczu lepsi okazali się „Górale” (1:1 i 5:2[33]); hat-trick w spotkaniu rewanżowym zdobył Chrapek. Latem 2006 roku coraz szersze kręgi zaczęło zataczać dochodzenie w sprawie afery korupcyjnej w polskim futbolu. W ramach działań wrocławskiej Prokuratury Apelacyjnej w czerwcu zatrzymano byłego dyrektora sportowego Podbeskidzia Jerzego Frenkla, w sierpniu – prezesa klubu Stanisława Piecucha[34][35]. Obaj działacze zostali zawieszeni przez Wydział Dyscypliny PZPN, ponadto Piecuch podał się do dymisji[35]. Kierownictwo klubu zdecydowało się na współpracę, co w znacznej mierze wpłynęło na złagodzenie przewidywanych sankcji[36]. 12 kwietnia 2007 roku Podbeskidzie zostało ukarane sześcioma punktami ujemnymi w sezonie 2007/2008 oraz przeznaczyło 50 tysięcy złotych na organizację turnieju młodzieżowego Piłka bez korupcji[36][37].

Trener Tochel zadeklarował na początku sezonu 2006/2007 „budowanie drużyny na wychowankach i piłkarzach z regionu”[38]. Spośród nich wyróżniał się przede wszystkim Mariusz Sacha, uczestnik Mistrzostw Europy U-19 2006 i Mistrzostw Świata U-20 w 2007. Jesienią udało się zrealizować cel sprzed rozpoczęcia rozgrywek – zajęcie miejsca w środku tabeli – 9. miejsce było w dużej mierze zasługą dobrej postawy na własnym boisku. Mimo niewielkiej rotacji składu, „Górale” grali w rundzie wiosennej znacznie gorzej (trwała m.in. passa 720 minut bez zdobytej bramki[36]), by ostatecznie wywalczyć 12. lokatę, dwa punkty nad strefą barażową[39]. W trakcie rozgrywek zatrzymano – w związku z postępowaniem antykorupcyjnym – kolejne dwie osoby: kapitan Pater został zawieszony przez klub na jeden mecz, a drugiego trenera Michała Nowaka zwolniono[36].

W lipcu 2007 roku trenerem I drużyny został Marcin Brosz. Do „Górali” dołączyli ponadto m.in. Maciej Szmatiuk, Rafał Jarosz i Juraj Dančík. Podbeskidzie rozegrało mecz towarzyski z ŁKS Łódź, wygrany 1:0, inaugurujący obchody jubileuszu stulecia BBTS[40]. Główne uroczystości odbyły się 27 października 2007 roku w hali BBTS przy ulicy Widok. W ich trakcie uhonorowano licznych działaczy i piłkarzy klubu, w tym: Czesława Biskupa, Ryszarda Harężlaka, Tadeusza Janika i Zbigniewa Suwaja[40]. Sezon 2007/2008 rozpoczął się dla „Górali” bardzo dobrze – przez pewien czas Podbeskidzie byłoby nawet liderem tabeli, gdyby nie kara punktów ujemnych za udział w korupcji[40]. Pierwszą część rozgrywek drużyna zakończyła na 9. miejscu[41]. Wiosną Podbeskidzie uzyskało jeszcze więcej punktów niż jesienią, a na własnym boisku wygrało wszystkie spotkania[42][f]. Ostatecznie „Górale” zajęli 6. pozycję w tabeli, a do awansu zabrakło czterech punktów[41]. Po sezonie wyróżniono m.in. Brosza (najlepszy trener w województwie według „Gazety Wyborczej”[43]) i zdobywcę 14 bramek, Dariusza Kołodzieja (najlepszy pomocnik województwa według „Wyborczej”[43], wybrany do jedenastki sezonu II ligi przez portal SportoweFakty.pl[44]).

2008–2011: Od walki o utrzymanie do awansu edytuj

 
Robert Kasperczyk – trener Podbeskidzia w latach 2009–2012 i od 2020 roku

Kołodziej opuścił klub w przerwie letniej, przybyli zaś m.in. Bartłomiej Konieczny i Michał Osiński. W sezonie 2008/2009 Podbeskidzie wystartowało w I lidze w wyniku zmiany nazewnictwa poszczególnych szczebli rozgrywkowych[45]. Po 8 kolejkach bielszczanie zajmowali 1. miejsce w tabeli, wcześniej przez 616 minut czyste konto zachowywał Łukasz Merda[42]. Trzy z meczów jesiennych „Górale” rozgrywali na Stadionie Miejskim w sąsiednich Czechowicach-Dziedzicach, co było spowodowane rozpoczęciem przebudowy Stadionu Miejskiego w Bielsku-Białej – instalacją podgrzewanej murawy[42][46] (Podbeskidzie wygrało wszystkie te mecze bez straty bramki[47]). Po rundzie jesiennej bielszczanie zajmowali 5. pozycję, z trzema punktami straty do miejsca barażowego. W składzie zespołu nie doszło do rewolucyjnych zmian – odeszli m.in. Pater i Sacha, przybył m.in. Clemence Matawu. Bardzo dobre występy na własnym boisku (tylko jedna porażka) i korzystny bilans bramkowy sprawiły, że celem Podbeskidzia w rundzie wiosennej miało być wejście do Ekstraklasy[48], jednak „Górale” przegrali w ostatniej kolejce walkę o 3. miejsce, gwarantujące baraże o awans[47]. Wcześniej, w meczu 32. kolejki, Podbeskidzie wygrało 9:0 z Turem Turek, co jest rekordem klubu na drugim poziomie ligowym[47] (Chrapek strzelił w tym meczu 5 goli). Po zakończeniu rozgrywek Sąd Najwyższy uchylił wyrok w sprawie cofnięcia degradacji Widzewa Łódź[49] (mistrza I ligi). Na podstawie tej decyzji Komisja ds. Nagłych PZPN 15 lipca 2009 roku zdecydowała, że Widzew nie zagra w Ekstraklasie, a awans uzyskały 2. i 3. zespół I ligi (Zagłębie Lubin i Korona Kielce)[50]. Spekulowano również o możliwości gry Podbeskidzia z Cracovią w barażach o miejsce w najwyższej klasie rozgrywkowej, jednak te zostały odwołane[51][52].

Przed sezonem 2009/2010 odeszli z klubu Chrapek i Szmatiuk, już w trakcie rozgrywek – Merda, pozyskano zaś m.in. Piotra Rockiego i Sylwestra Patejuka, powrócił Kołodziej. Od początku rundy jesiennej Podbeskidzie znajdowało się na pograniczu strefy spadkowej (13. miejsce w połowie rozgrywek)[53]. Meczem z Górnikiem Łęczna, rozegranym, zainaugurowano sztuczne oświetlenie Stadionu Miejskiego[54]. Zimą zakupiono bramkarza Richarda Zajaca, odeszli – Martin Matúš i Damian Świerblewski. Nowym trenerem zespołu został Robert Kasperczyk[55]. Wiosną 2010 roku, mimo dobrej postawy defensywy, a zwłaszcza Zajaca (utrata tylko 10 bramek w 15 meczach), drużyna nadal walczyła do ostatniej kolejki o utrzymanie[53]. „Górale” zakończyli ostatecznie rozgrywki na 12. miejscu, cztery punkty nad strefą spadkową[53]. Latem 2010 roku nie dokonano zmian w sztabie trenerskim Podbeskidzia. Najpoważniejszym osłabieniem składu było odejście z klubu Matawu, ponadto nie przedłużono kontraktów m.in. z Piotrem Bagnickim i Rockim. Skład wzmocnili głównie piłkarze ofensywni, jak Adam Cieśliński, Maciej Rogalski czy Róbert Demjan. Za obiecujące uznano wyniki uzyskane w meczach sparingowych (8 spotkań, bilans 27–3[56]).

 
Miejsca zajmowane w tabeli sezonu 2010/2011 kolejka po kolejce
 
Piłkarze świętujący awans do Ekstraklasy

Rundę jesienną sezonu 2010/2011 Podbeskidzie rozpoczęło najlepiej spośród wszystkich drużyn tego poziomu ligowego od ośmiu lat (5 meczów, 13 pkt, bilans +13)[57], kończąc ją ostatecznie na 2. miejscu, przy stracie punktu do Łódzkiego Klubu Sportowego[58]. W przerwie zimowej „Piłka Nożna” uhonorowała Cieślińskiego tytułem Pierwszoligowca Roku 2010[59]. Po ośmiu latach powrócił do klubu Marek Sokołowski, pozyskano również Františka Metelkę. Podbeskidzie znajdowało się w strefie premiowanej awansem do Ekstraklasy nieprzerwanie od 4. kolejki, a po zwycięstwie nad Sandecją Nowy Sącz (31. kolejka) i otrzymaniu walkowera za mecz z wycofanym z rozgrywek GKP Gorzów Wielkopolski wywalczyło – jako pierwszy klub z Bielska-Białej – awans na najwyższy poziom rozgrywek piłkarskich w Polsce[60]. Z tej okazji 4 czerwca 2011 roku odbyła się feta – po meczu towarzyskim z Górnikiem Zabrze (1:0), zawodnicy i sztab szkoleniowy przejechali otwartym autobusem na plac Ratuszowy[61][62]. Ostatecznie Podbeskidzie zakończyło rozgrywki na 2. miejscu, ze stratą dwóch punktów do ŁKS. W jedenastce sezonu, wybranej przez redakcję „Przeglądu Sportowego”, znaleźli się: Cienciała, Osiński, Rogalski i Cieśliński[63], zaś w podobnym zestawieniu tygodnika „Piłka Nożna” – poza Osińskim, Rogalskim i Cieślińskim – uhonorowano Zajaca[64]. Kasperczyk został uznany przez „Gazetę Wyborczą” za najlepszego trenera w województwie[65].

 
Sławomir Cienciała – były kapitan zespołu

Udany dla Podbeskidzia był udział w Pucharze Polski 2010/2011, gdzie po zwycięstwach nad Startem Otwock (po rzutach karnych), Piastem Gliwice i GKS Bełchatów piłkarze z Bielska-Białej uzyskali historyczny awans do ćwierćfinału, a po dwumeczu z Wisłą Kraków (1:0 w Krakowie i 2:2 u siebie) – do półfinału, gdzie zmierzyli się z Lechem Poznań (1:1 w Poznaniu i 2:3 przy ulicy Rychlińskiego)[66]. Był to najlepszy wynik uzyskany w tych rozgrywkach w historii bielskich klubów.

2011–2016: Podbeskidzie w Ekstraklasie edytuj

Po uzyskaniu awansu do Ekstraklasy w klubie pozostali wszyscy zawodnicy i trenerzy, którzy wywalczyli awans w poprzednim sezonie. Ponadto powrócili do Podbeskidzia Adrian Sikora i Mariusz Sacha, sprowadzono również kolejnych zawodników z Czech i Słowacji – Ondřeja Šourka oraz Mateja Náthera, a także Mateusza Bąka i Krzysztofa Króla. Powołano drużynę Młodej Ekstraklasy, której trenerem został Andrzej Wyroba[67]. Równocześnie klub podjął starania o licencję na grę w najwyższej klasie rozgrywkowej na sezon 2011/2012, w tym utworzenie spółki akcyjnej[68]. Podbeskidzie otrzymało pierwotnie pozwolenie na grę na Stadionie MOSiR w Wodzisławiu Śląskim (zgłoszonym jako obiekt rezerwowy)[69]. Na Stadionie Miejskim w Bielsku-Białej przeprowadzono wobec tego odpowiednie prace remontowe, mające na celu dostosowanie obiektu do wymagań licencyjnych, w tym utworzenie sektora dla kibiców gości i wymianę krzesełek (brali w nich udział również kibice-wolontariusze dzięki akcji Stowarzyszenia Sympatyków Klubu), dzięki czemu „Górale” mogli grać na własnym obiekcie[70][71].

W pierwszym meczu w Ekstraklasie Podbeskidzie zremisowało z Jagiellonią Białystok 2:2[72]. Dzięki temu wynikowi „Górale” osiągnęli liczbę 500 dni bez porażki na Stadionie Miejskim[73] (zakończyła się ona po meczu 5. kolejki sezonu z Koroną Kielce – 2:3).

Pierwsze zwycięstwo na najwyższym poziomie rozgrywkowym Podbeskidzie odniosło w 6. kolejce z Legią Warszawa na jej obiekcie (2:1 dla gości), zaś pierwszą wygraną w Ekstraklasie na własnym boisku – w 8. kolejce z Lechią Gdańsk (1:0). Przez rundę jesienną bielszczanie zajmowali lokaty w środkowej części tabeli, ani razu nie znajdując się w strefie spadkowej – ostatecznie zakończyli ją na 12. miejscu, zaś po rozegranych awansem 2 kolejkach rundy wiosennej znaleźli się na 9. pozycji[74]. W przerwie zimowej odeszli z drużyny: Cieśliński, Metelka i Osiński (do zespołu rezerw), pozyskano zaś m.in. Łukasza Mierzejewskiego i Li’ad a Elmaliha (ten drugi dołączył do sprowadzonego w trakcie rundy jesiennej innego Izraelczyka – Lirana Kohena). Klub po raz pierwszy przedstawił oficjalną maskotkę – Reksia[75]. W marcu 2012 roku rozwiązano kontrakt z Kołodziejem po nałożeniu na niego rocznej kary dyskwalifikacji z powodu uczestnictwa w procederze korupcyjnym[76]. Po czterech zwycięstwach z rzędu na początku rundy rewanżowej Podbeskidzie znalazło się na najwyższym, 6. miejscu w tabeli[74]. W dalszych 11 spotkaniach „Górale” zdobyli jednak tylko 6 punktów i zakończyli pierwszy sezon w Ekstraklasie na 12. pozycji, z przewagą 11 punktów nad strefą spadkową (utrzymanie zapewnione po 27. kolejce)[74]. Najlepszym strzelcem zespołu był Demjan (6 bramek); Patejuk zajął 8. miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej Ekstraklasy (5 bramek, 7 asyst)[77]. Podbeskidzie – ex aequo z Lechem Poznań – otrzymało nagrodę Fair Play[g][78]. W Pucharze Polski „Górale” dotarli do 1/8 finału, gdzie przegrali 0:1 z późniejszym mistrzem kraju – Śląskiem Wrocław.

 
Róbert Demjan – król strzelców Ekstraklasy 2012/2013
 
Walka Podbeskidzia o utrzymanie w sezonie 2012/2013 na wykresie

W przerwie letniej 2012 roku klub opuścili m.in. Patejuk, Rogalski, Sikora i Šourek. W poszukiwaniach nowych zawodników klub skoncentrował się na drużynach z niższych lig (m.in. Kamil Adamek i Fabian Pawela)[79]. Jedynym zagranicznym nabytkiem był Michal Piter-Bučko. W wyniku słabej postawy w rundzie jesiennej sezonu 2012/2013, po 7. kolejce, serii 196 dni i 14 meczów bez zwycięstwa, „Górale” po raz pierwszy w historii znaleźli się w strefie spadkowej Ekstraklasy. W tym czasie zakontraktowano byłych reprezentantów Polski – Dariusza Pietrasiaka i Ireneusza Jelenia (ten drugi odszedł z klubu już po rundzie jesiennej). Po 8. kolejce nowym trenem Podbeskidzia został Marcin Sasal[80][81]. Jesienią 2012 roku drużyna zdobyła jedynie sześć punktów i zajmowała 15. miejsce w tabeli[82]. Zimą nastąpiła kolejna zmiana szkoleniowca. Powracający do Podbeskidzia w roli nowego prezesa Wojciech Borecki zatrudnił na to stanowisko Dariusza Kubickiego[83][84]. Z klubu odeszło kilku doświadczonych zawodników (w tym Cienciała, Cohen i Ziajka), a także odkrycie rundy jesiennej – Adamek. Miejsce w pierwszym składzie Podbeskidzia zajęli dwaj nowi piłkarze – Anton Sloboda i Błażej Telichowski. Po czterech meczach niespodziewanie odszedł z klubu Kubicki[85], zastąpiony przez Czesława Michniewicza[86]. W tabeli rundy rewanżowej bielszczanie zajęli 3. pozycję, co dało „Góralom” 14. miejsce i utrzymanie w lidze[82][87]. Róbert Demjan został królem strzelców i zwycięzcą klasyfikacji kanadyjskiej Ekstraklasy (14 bramek, 7 asyst)[88], wybrano go piłkarzem i napastnikiem sezonu[89], a także znalazł się w jedenastce „Przeglądu Sportowego”[90].

Przed sezonem 2013/2014 w Podbeskidziu nastąpiły spore zmiany kadrowe, przede wszystkim wśród zawodników ofensywnych. Do ligi belgijskiej odszedł Demjan, zaś atak i pomoc wzmocniło kilku młodych zawodników (m.in. Aleksander Jagiełło), w bramce pojawił się drugi Słowak – Ladislav Rybánsky. Po czterech latach powrócił do klubu Krzysztof Chrapek, a na wypożyczeniu z Górnika Zabrze pozostał Marcin Wodecki. Do zespołu rezerw odesłano Juraja Dančíka, obcokrajowca z największą wówczas liczbą występów w Podbeskidziu. W październiku 2013 roku zwolniono Michniewicza, którego zastąpił na stanowisku trenera Leszek Ojrzyński[91]. Jesienią 2013 roku rozegrano aż 21 kolejek Ekstraklasy, po których Podbeskidzie znajdowało się na 15. miejscu w tabeli (17 pkt, bez zwycięstwa na wyjeździe)[92]. Na początku 2014 roku nie doszło do większych ruchów kadrowych – zakończyło się wypożyczenie Jagiełły z Legii Warszawa, a po problemach formalnych został zgłoszony do rozgrywek Maciej Iwański, który podpisał z klubem kontrakt kilka miesięcy wcześniej[93]. W dziewięciu pozostałych do końca rundy zasadniczej meczach Ekstraklasy Podbeskidzie przegrało tylko raz, co pozwoliło zająć po 30. kolejce 14. miejsce – konieczna była zatem gra o utrzymanie w grupie B fazy finałowej. Ostatecznie drużyna zapewniła sobie ekstraklasowy byt w 35. kolejce, a sezon zakończyła na 10. pozycji, najwyższej w historii klubu (ponownie zajmując 3. miejsce w tabeli wiosny)[92]. Po raz drugi Podbeskidzie wygrało klasyfikację Fair Play Ekstraklasy[94].

 
Leszek Ojrzyński – trener Podbeskidzia w latach 2013–2015

Lato 2014 roku było czasem znaczących zmian w klubie, przede wszystkim zmiany kilkunastu piłkarzy. Z Podbeskidziem pożegnali się m.in. Łatka, Pawela i Telichowski oraz większość zawodników pozyskanych w poprzednim oknie transferowym, powrócili zaś graczy ofensywni związani wcześniej z drużyną przez kilka lat – Róbert Demjan i Sylwester Patejuk[95], do klubu przyszedł również Maciej Korzym. Przygotowano również nowe stroje meczowe z charakterystycznymi pasami na koszulkach, zmieniono maskotkę na postać górala – Beskidka, zwiększyły się też udziały głównego sponsora – Murapolu – w strukturze spółki akcyjnej. W 1. kolejce sezonu 2014/2015 „Górale” przegrali na własnym stadionie po raz pierwszy od 5 października 2013 roku (2:3 z Pogonią Szczecin). Dobre wyniki w kolejnych meczach pozwoliły Podbeskidziu na osiągnięcie najwyższego w historii 4. miejsca w tabeli (kolejki 7–8), a ostatecznie rok 2014 zakończyło na 8. miejscu[96]. Przed kolejną częścią sezonu nowymi piłkarzami klubu zostali młodzi defensorzy ze Słowacji – Kristián Kolčák i Róbert Mazáň. Głównym celem drużyny miało być wejście do walczącej w fazie finałowej grupy A[97]. Podbeskidzie znajdowało się przez kolejne tygodnie w górnej części tabeli, jednak opuściło ją na dwie kolejki przed końcem rundy. Ostatecznie po 30. serii gier zespół zajął 11. miejsce ze stratą punktu do 8. pozycji, a Ojrzyński został zwolniony z funkcji trenera – drużynę objął ponownie Kubicki[98][99]. Utrzymanie w Ekstraklasie Podbeskidzie zapewniło sobie na kolejkę przed końcem sezonu, a ogółem zajęło 13. miejsce w lidze[96]. Start w Pucharze Polski 2014/2015 zakończył się ponownym dojściem do półfinału po pokonaniu rywali z Ekstraklasy – Zawiszy Bydgoszcz, Górnika Zabrze i Piasta Gliwice. Podbeskidzie zostało wyeliminowane z turnieju przez Legię Warszawa (1:4 u siebie i 0:2 na wyjeździe)[100].

Przed sezonem 2015/2016 ponownie przeprowadzono liczne zmiany w składzie, m.in. odeszli grający w Podbeskidziu od wielu lat Tomasz Górkiewicz, Piotr Malinowski i Richard Zajac (pozostał w klubie jako trener bramkarzy), a także Maciej Iwański czy Pavol Staňo; wśród nowych zawodników klubu znaleźli się: Mateusz Szczepaniak, Kōhei Katō, Mateusz Możdżeń i Emilijus Zubas[101]. Od początku rozgrywek drużyna znajdowała się na dole tabeli ligi, zaś po najwyższej w historii klubu porażce u siebie (0:6 z Wisłą Kraków) zwolniono trenera Kubickiego – jego następcą został Robert Podoliński[102][103]. W ciągu kilku kolejek pozycja Podbeskidzia poprawiła się, jednak po ostatnich meczach w 2015 roku znalazło się na ostatnim 16. miejscu (w tym z powodu braku zwycięstwa w Bielsku-Białej od początku sezonu), choć z małą stratą do rywali[104]. Przed rozgrywkami wiosennymi sprowadzono do klubu m.in. nową parę stoperów (Paweł Baranowski – Jozef Piaček), a drużyna w dalszych meczach traciła znacznie mniej bramek niż jesienią, poprawiając też dorobek strzelecki. Dzięki zdobyciu 17 punktów w 9 spotkaniach Podbeskidzie zrównało się po 30. kolejce z siódmą Lechią Gdańsk i ósmym Ruchem Chorzów, z którymi przegrało jednak – z powodu niekorzystnego bilansu meczów bezpośrednich – walkę o grupę A i ponownie znalazło się wśród zespołów walczących o utrzymanie. W rundzie finałowej drużyna zdobyła tylko punkt i przed ostatnią kolejką rozgrywek straciła szansę na pozostanie w Ekstraklasie, a sezon zakończyła na ostatnim 16. miejscu[104][105]. Była to pierwsza degradacja w historii Podbeskidzia.

2016–2020: Ponownie w I lidze edytuj

 
Ján Kocian – trener Podbeskidzia w latach 2016–2017

Po spadku z Ekstraklasy klub nie przedłużył kontraktu z trenerem Podolińskim, którego zastąpił Dariusz Dźwigała[106][107]. Podbeskidzie opuścili także m.in. Katō, Możdżeń, Mójta, Szczepaniak i Zubas, zaś w gronie nowych zawodników pojawili się: Rafał Leszczyński, Mariusz Magiera, Tomasz Podgórski i Łukasz Sierpina. Przez pierwsze trzy kolejki sezonu 2016/2017 „Górale” zajmowali pozycję lidera I ligi, w dalszej części rundy jesiennej spadli do środka tabeli[108]. Po porażce w meczu otwarcia przebudowanego Stadionu Miejskiego w Bielsku-Białej (0:1 ze Stalą Mielec) pracę stracił cały sztab szkoleniowy[109]. Nowym trenerem został Ján Kocian[110]. Jesień 2016 roku Podbeskidzie zakończyło na 9. miejscu w tabeli, przerywając w ostatnim spotkaniu serię 230 dni bez zwycięstwa w Bielsku-Białej[111]. W przerwie zimowej skład Podbeskidzia uzupełnili m.in. Robert Gumny i Łukasz Hanzel. Choć wiosną drużyna zdobyła więcej punktów niż jesienią i nie poniosła już porażki u siebie, „Górale” zakończyli sezon na 8. miejscu[108]. W ostatnim meczu rozgrywek z klubem i karierą sportową pożegnali się Marek Sokołowski i Dariusz Kołodziej[112]. Przed sezonem 2017/2018 Podbeskidzie opuścili m.in. Róbert Demjan, Szymon Lewicki i Jozef Piaček, zaś wśród przychodzących znaleźli się Dimityr Iliew i Valērijs Šabala. Udziałowcem mniejszościowym klubu – w miejsce Murapolu – zostały Polskie Mięso i Wędliny ŁUKOSZ[113]. W wyniku konfliktu z władzami klubu Ján Kocian poprowadził zespół tylko w pierwszym meczu pucharowym[114][115], formalnie pozostając trenerem Podbeskidzia do początku października 2017 roku[116], kiedy zastąpił go formalnie dotychczasowy asystent Adam Nocoń[117]. Podbeskidzie zakończyło rok 2017 na 12. miejscu w tabeli I ligi[118]. W przerwie zimowej do drużyny dołączyli Mawrudis Bugaidis i Guga Palawandiszwili. Podbeskidzie zanotowało następnie serię 11 meczów bez porażki, ostatecznie zajmując w lidze 9. lokatę[118]. W rozgrywkach o Puchar Polski „Górale” osiągnęli 1/8 finału, w ostatnim spotkaniu przegrywając z broniącą trofeum Arką Gdynia.

 
Miejsca zajmowane w tabeli sezonu 2019/2020 kolejka po kolejce

Przed sezonem 2018/2019 trenerem Podbeskidzia został Krzysztof Brede[119]. Po ostatnim spotkaniu rundy jesiennej zespół znalazł się na 5. miejscu w lidze, zaś całe rozgrywki zakończył na 6. pozycji[120]. Valērijs Šabala zdobył tytuł króla strzelców I ligi (12 bramek)[121]. Łotysz opuścił następnie Podbeskidzie po swoim drugim sezonie w jego barwach, podobnie jak Paweł Oleksy i Mawrudis Bugaidis, zaś nowymi zawodnikami „Górali” stali się m.in. Martin Polaček, Karol Danielak, Tomasz Nowak i Kornel Osyra[122]. Przez większość sezonu 2019/2020 Podbeskidzie znajdowało się na podium tabeli I ligi, kończąc rundę jesienną na 3. miejscu, zaś po przerwie zimowej zajmowało pozycje gwarantujące awans[123]. Powrót do Ekstraklasy bielszczanie zapewnili sobie po 32. kolejce (zwycięstwo nad Odrą Opole 4:3)[124], po czym ponieśli jedyne dwie porażki w rundzie wiosennej.

2020–2021: Powrót do elity edytuj

Sezon 2020/2021, szósty w Ekstraklasie, Podbeskidzie rozpoczęło w składzie zbliżonym do tego, który dało mu awans. Z nowych zawodników najczęściej pojawiali się na boisku Michal Peškovič, Milan Rundić i Gergő Kocsis, zaś głównym strzelcem zespołu stał się Kamil Biliński. Rundę jesienną „Górale” zakończyli na ostatnim, 16. miejscu, zdobywając jedynie 9 punktów tracąc na tym etapie najwięcej goli (38) spośród wszystkich drużyn ligi od 16 lat[125][126] i pozostając bez zwycięstwa na wyjeździe[127]. Przed ostatnim meczem roku z funkcją trenera pożegnał się Krzysztof Brede[128], którego w przerwie zimowej zastąpił powracający do Podbeskidzia po ośmiu latach Robert Kasperczyk[129]. W zimowym okienku transferowym zespół wzmocnili m.in. David Niepsuj, Rafał Janicki, Jakub Hora, czy Petar Mamić[122]. Mimo że w rundzie wiosennej Podbeskidzie zdobyło 16 punktów, ostatecznie zajęło 16. miejsce i jako jedyny klub opuściło Ekstraklasę[130]. Sezon 2020/2021 przyniósł klubowi niechlubne rekordy: najmniejszej liczby punktów, największej liczby porażek, największej średniej goli straconych na mecz w sezonie oraz serii (łącznie) 18 meczów bez zwycięstwa na wyjeździe.

2021: Po roku ponownie w I lidze edytuj

Po spadku Podbeskidzia odeszło łącznie 20 zawodników[131][132][133], z klubem pożegnał się również Robert Kasperczyk[134], którego na stanowisku trenera zastąpił duet trenerski Piotra Jawnego z Marcinem Dymkowskim. W gronie nowych zawodników pojawili się m.in. Giorgi Merebaszwili, Michał Janota, Goku Román, Dawid Polkowski, Costa Nhamoinesu, czy Ezequiel Bonifacio[122].

Nazwy edytuj

  • 1997 – BBTS Ceramed Komorowice
  • 1999 – BBTS Bogmar Ceramed Komorowice
  • 1999 – BBTS Bogmar Ceramed Bielsko-Biała
  • 2001 – BBTS Marbet Ceramed Bielsko-Biała
  • 2002 – MC Podbeskidzie Bielsko-Biała
  • 2003 – TS Podbeskidzie Bielsko-Biała
  • 2011 – TS Podbeskidzie SA

Sukcesy edytuj

Rozgrywki ligowe

Rozgrywki pucharowe

  • Puchar Polski – Beskidzki Okręgowy Związek Piłki Nożnej:
    • Zdobywca (3x): 1999, 2000, 2002

Rozgrywki edytuj

Poszczególne sezony edytuj

Sezon Rozgrywki ligowe Puchar Polski
(rozgrywki centralne) 		Najlepszy strzelec
(rozgrywki ligowe)
Poziom i nazwa ligi Miejsce M Pkt Z R P Bramki
1997/1998 V Klasa okręgowa 2/16 30 55 16 7 7 65 31 +34 — Tomasz Moskała 15  
1998/1999 Klasa okręgowa   1/18 34 94 30 4 0 131 20 +111 — Grzegorz Więzik* 28  
1999/2000 IV IV liga   1/18 34 90 29 3 2 90 17 +73 III runda (1/32 finału) Grzegorz Więzik* 28  
2000/2001 III III liga (grupa III) 3/20 38 82 25 7 6 64 24 +40 I runda (1/64 finału) Artur Rozmus,
Bartosz Woźniak 		10  
2001/2002 III liga (grupa III)   1/18 34 77 23 8 3 70 18 +52 — Andrzej Szłapa 14  
2002/2003 II II liga 12/18 34 42 10 12 12 35 35 0 — Adrian Sikora 6  
2003/2004 II liga 7/16 30 40 12 4 14 37 45 –8 I runda (1/32 finału) Jarosław Bujok 8  
2004/2005 II liga 5/18 34 58 17 7 10 39 33 +6 1/8 finału Jarosław Bujok 6  
2005/2006 II liga 13/18 34 41 9 14 11 37 38 –1 1/8 finału Grzegorz Pater 10  
Baraże o II ligę: Podbeskidzie – Pelikan Łowicz 1:1 (w) i 5:2 (d)
2006/2007 II liga 12/18 34 39 11 6 17 26 46 –20 1/16 finału Krzysztof Chrapek 8  
2007/2008 II liga 6/18 34 58[h] 19 7 8 53 27 +26 I runda (1/32 finału) Dariusz Kołodziej 14  
2008/2009 I liga 4/18 34 59 17 8 9 60 29 +31 I runda (1/32 finału) Krzysztof Chrapek 18  
2009/2010 I liga 12/18 34 44 10 14 10 45 38 +7 I runda (1/32 finału) Sylwester Patejuk 10  
2010/2011 I liga   2/18 34 69 20 9 5 53 23 +30 Półfinał Adam Cieśliński 12  
2011/2012 I Ekstraklasa 12/16 30 35 9 8 13 26 39 –13 1/8 finału Róbert Demjan 6  
2012/2013 Ekstraklasa 14/16 30 32 8 8 14 39 43 –4 1/16 finału Róbert Demjan* 14  
2013/2014 Ekstraklasa 10/16 37 30[i] 10 15 12 39 45 –6 1/16 finału Marek Sokołowski 6  
2014/2015 Ekstraklasa 13/16 37 27[j] 12 10 15 47 60 –13 Półfinał Damian Chmiel 9  
2015/2016 Ekstraklasa   16/16 37 20[k] 9 12 16 45 63 –18 1/8 finału Mateusz Szczepaniak 10  
2016/2017 II I liga 8/18 34 53 14 11 9 40 39 +1 1/16 finału Szymon Lewicki 9  
2017/2018 I liga 9/18 34 46 11 13 11 37 37 0 1/8 finału Paweł Tomczyk 11  
2018/2019 I liga 6/18 34 47 13 9 12 52 46 +6 1/16 finału Valērijs Šabala* 12  
2019/2020 I liga   2/18 34 65 19 8 7 64 33 +29 1/32 finału Karol Danielak 13  
2020/2021 I Ekstraklasa   16/16 30 25 6 7 17 29 60 -31 1/16 finału Kamil Biliński 11  
2021/2022[135] II I liga 9/18 34 45 11 12 11 48 41 +7 1/32 finału Kamil Biliński*[136] 19  
2022/2023[137] I liga 7/18 34 49 12 13 9 56 47 +9 1/32 finału[138] Kamil Biliński[139] 16  
2023/2024 I liga /18 1/16 finału

Uwaga: Gwiazdką wyróżniono króla strzelców rozgrywek.

Poziom ligowy Liczba sezonów Lata gry
I 6 2011–2016, 2020–2021
II 16 2002–2011, 2016–2020, 2021–
III 2 2000–2002
IV 1 1999–2000
V 2 1997–1999

Puchar Polski edytuj

Osobny artykuł: Podbeskidzie Bielsko-Biała w Pucharze Polski.

Po fuzji z 1997 roku BBTS dwukrotnie wygrało rozgrywki okręgowe (1998/1999, 1999/2000), w 1999 roku dochodząc dalej do 1/32 finału szczebla centralnego Pucharu Polski. Kolejny triumf (2002) nie gwarantował już przejścia do właściwej fazy turnieju – BBTS przegrało w nowo powstałych rozgrywkach wojewódzkich[140].

Od sezonu 2003/2004 Podbeskidzie uczestniczy w rozgrywkach krajowych bez konieczności występowania na poziomie wojewódzkim z uwagi na grę na drugim poziomie ligowym[140]. Znaczące sukcesy w Pucharze Polski „Górale” odnosili w latach 2004–2006. W edycji 2004/2005 po przejściu I rundy rywalizowali w fazie grupowej z pierwszoligowymi: Górnikiem Zabrze i GKS Katowice, ulegając tylko pierwszej z tych drużyn. W dwumeczu 1/8 finału Podbeskidzie przegrało z Pogonią Szczecin 1:2[30]. Do tej samej fazy rozgrywek „Górale” dotarli również w sezonie 2005/2006, gdzie zostali pokonani przez późniejszego zdobywcę Pucharu i Superpucharu Polski – Wisłę Płock (0:3 i 0:0)[141].

W edycji 2010/2011 bielszczanie osiągnęli najlepszy w historii wynik – po wyeliminowaniu Startu Otwock, Piasta Gliwice, GKS Bełchatów i Wisły Kraków Podbeskidzie awansowało do półfinału, gdzie zmierzyło się z Lechem Poznań (1:1 i 2:3; 5 i 19 kwietnia 2011)[66]. „Górale” osiągnęli ponownie 1/8 finału turnieju w sezonie 2011/2012 – wyeliminował ich z dalszej gry późniejszy mistrz kraju, Śląsk Wrocław (0:1)[142]. Kolejnym sukcesem Podbeskidzia jest ponownie dojście do półfinału Pucharu Polski edycji 2014/2015 po zwycięstwach nad Zawiszą Bydgoszcz, Górnikiem Zabrze i Piastem Gliwice – bielszczanie przegrali ostatecznie z Legią Warszawa (1:4 i 0:2; 1 i 8 kwietnia 2015)[100]. W sezonie 2015/2016 Podbeskidzie zakończyło udział w turnieju w podobny sposób, jak cztery lata wcześniej – porażką w 1/8 finału ze Śląskiem Wrocław[143]. Bielszczanie dotarli do tej fazy rozgrywek również w edycji 2017/2018, w której zostali pokonani przez obrońcę tytułu – Arkę Gdynia[144].

Piłkarze edytuj

Z tym tematem związana jest kategoria: Piłkarze Podbeskidzia Bielsko-Biała.

Obecny skład edytuj

Stan na 18 stycznia 2024

Nr Poz. Piłkarz
1 BR   Kacper Krzepisz
2 OB   Mateusz Ziółkowski
3 OB   Mateusz Wypych
4 OB   Martin Chlumecký
5 PO   Jaka Kolenc
6 OB   Jan Hlavica
8 PO   Michał Stryjewski
7 NA   Bartosz Bida
9 PO   Maksymilian Banaszewski
15 NA   Giorgi Merebaszwili
23 PO   Marcel Misztal
24 PO   Maksymilian Sitek
25 PO   Samuel Nnoshiri
Nr Poz. Piłkarz
30 PO   Tomasz Jodłowiec
32 PO   Jakub Kisiel
43 BR   Krystian Wieczorek
47 OB   Bartosz Bernard
55 OB   Michał Willmann
77 BR   Piotr Tomasik
79 BR   Lionel Abate
89 OB   Daniel Mikołajewski
95 BR   Patryk Procek
99 BR   Szymon Brańczyk

Piłkarze na wypożyczeniu edytuj

Statystyki edytuj

Wytłuszczono nazwiska zawodników występujących obecnie w pierwszej drużynie Podbeskidzia. Stan na 7 lutego 2021.

Najwięcej występów w barwach klubu w Ekstraklasie edytuj

 
Piotr Malinowski – piłkarz klubu w latach 2009–2015
 
Sylwester Patejuk – lider zespołu 2011/2012
 
Richard Zajac – najwięcej meczów spośród bramkarzy cudzoziemców
 
Juraj Dančík – 115 meczów ligowych w barwach klubu
Imię i nazwisko Lata gry[l] Liczba meczów Czyste konto
  Marek Sokołowski 2011–2016 138 —
  Róbert Demjan 2011–2013, 2014–2016 125 —
  Damian Chmiel 2012–2016 104 —
  Piotr Malinowski 2011–2015 103 —
  Bartłomiej Konieczny 2011–2015 94 —
  Richard Zajac 2011–2015 86 29
  Dariusz Łatka 2011–2014 80 —
  Tomasz Górkiewicz 2011–2012, 2013–2015 79 —
  Adam Deja 2013–2016 73 —
  Anton Sloboda 2013–2016 70 —
  Dariusz Pietrasiak 2012–2014 67 —
  Fabian Pawela 2012–2014 54 —
  Dariusz Kołodziej 2011, 2013–2016 52 —
  Frank Adu Kwame 2013–2016 50 —

Najlepsi strzelcy Podbeskidzia w Ekstraklasie edytuj

Imię i nazwisko Lata gry[l] Liczba bramek
  Róbert Demjan 2011–2013, 2014–2016 31  
  Damian Chmiel 2012–2016 17  
  Marek Sokołowski 2011–2016 15  
  Kamil Biliński 2020–2021 11  
  Fabian Pawela 2012–2014 11  
  Mateusz Szczepaniak 2015–2016 10  
  Maciej Iwański 2014–2015 8  
  Dariusz Kołodziej 2011, 2013–2016 7  
  Adam Mójta 2015–2016 7  
  Sylwester Patejuk 2011–2012, 2014–2015 6  
  Tomasz Górkiewicz 2011–2012, 2013–2015 5  

Piłkarze zagraniczni w barwach klubu edytuj

Dotychczas w kadrze Podbeskidzia znalazło się 82 (+1)[m] obcokrajowców z 28 (+1)[m] krajów: Słowacji (22), Czech, Nigerii (po 8), Hiszpanii (5), Białorusi, Chorwacji, Zimbabwe (po 4), Brazylii, Kamerunu, Izraela, Ukrainy, Gruzji, Litwy (po 2), Australii, Bośni i Hercegowiny, Bułgarii, Czarnogóry, Ghany, Grecji, Holandii, Japonii, Liberii, Łotwy, Rumunii, Senegalu, Serbii, Węgier, Argentyny i Francji[m] (po 1).

Uwzględniono wyłącznie mecze ligowe. W przypadku bramkarzy w nawiasach podano liczbę bramek wpuszczonych. Stan na 14 września 2021.

Trenerzy i sztab szkoleniowy edytuj

Z tym tematem związana jest kategoria: Trenerzy piłkarzy Podbeskidzia Bielsko-Biała.

Obecna kadra szkoleniowa[145] edytuj

Funkcja Imię i nazwisko
Trener   Dariusz Marzec
Asystent trenera   Dariusz Pietrasiak
Asystent trenera   Jakub Nowak
Trener bramkarzy   Mariusz Mucharski
Kierownik zespołu   Marek Móll
Fizjoterapeuci   Sebastian Łaciak
  Robert Cypcer
Lekarz klubowy   Sebastian Dominiak

Dotychczasowi trenerzy[146] edytuj

Lp. Imię i nazwisko Lata urzędowania
1.   Zdzisław Byrdy 1997
2.   Bogdan Warzecha 1997
3.   Zdeněk Dembinný 1997–1998
4.   Wojciech Borecki 1998–2001
5.   Albin Wira 2001
(4.)   Wojciech Borecki 2001–2002
6.   Paweł Kowalski 2003
(4.)   Wojciech Borecki 2003
7.   Krzysztof Pawlak 2003–2004
8.   Jan Żurek 2004–2005
9.   Włodzimierz Małowiejski 2005–2006
10.   Krzysztof Tochel 2006–2007
11.   Marcin Brosz 2007–2009
—   Tomasz Świderski (p.o.) 2009
12.   Robert Kasperczyk 2009–2012
—   Andrzej Wyroba (p.o.) 2012
13.   Marcin Sasal 2012–2013
Lp. Imię i nazwisko Lata urzędowania
14.   Dariusz Kubicki 2013
15.   Czesław Michniewicz 2013
16.   Leszek Ojrzyński 2013–2015
(14.)   Dariusz Kubicki 2015
17.   Robert Podoliński 2015–2016
18.   Dariusz Dźwigała 2016
19.   Ján Kocian 2016–2017
20.   Adam Nocoń[v] 2017–2018
21.   Krzysztof Brede 2018–2020
—   Hubert Kościukiewicz (p.o.) 2020
(12.)   Robert Kasperczyk 2020–2021
22.   Piotr Jawny 2021–2022
23.   Mirosław Smyła 2022
—   Dariusz Kołodziej (p.o.)[147] 2022
24.   Dariusz Żuraw[148][149] 2022–2023
25.   Grzegorz Mokry[150] 2023
26.   Dariusz Marzec 2023–2024

Nie można skompilować wejścia EasyTimeline:

EasyTimeline 1.90


Timeline generation failed: 1 error found
Line 119: from: 06/09/2022 till: 18/04/2024 text:"Żuraw

- Plotdata attribute 'till' invalid.

 Date '18/04/2024' not within range as specified by command Period.



Stadiony edytuj

Stadion na Górce edytuj

 
Stadion na Górce – widok na trybunę
Osobny artykuł: Stadion na Górce.

Przed 1997 roku obiektem BBTS był stadion na Górce, otwarty w 1911 roku. Jest to jeden z najstarszych czynnych obiektów sportowych w Polsce[151], położony na terenie dawnego kamieniołomu na tzw. Widoku – prowadzi do niego wejście z ulicy Młyńskiej. W 2004 roku zarządzanie obiektem, należącym wcześniej do zakładów Krepol, przejął komunalny Bielsko-Bialski Ośrodek Sportu i Rekreacji[152]. Stadion poddano gruntownej modernizacji (położenie sztucznej nawierzchni oraz remont trybuny), zakończonej ponownym otwarciem 30 grudnia 2007 roku[40][153]. Obiekt posiada około 700 miejsc siedzących, wszystkie są zadaszone. Obecnie jest wykorzystywany jest przez zespoły juniorskie Podbeskidzia, a wcześniej również przez jego drużynę rezerw.

Stadion w Komorowicach Krakowskich edytuj

W wyniku fuzji sekcji piłkarskiej BBTS Włókniarz z DKS Inter Komorowice oraz ustanowienia siedziby klubu w Komorowicach Krakowskich, w latach 1997–1999 zawodnicy powstałej w ten sposób drużyny podejmowali rywali na stadionie przy ulicy Olimpijskiej w tejże dzielnicy Bielska-Białej[3]. Wkrótce jednak – w związku z coraz lepszymi wynikami drużyny – znacząco wzrosła frekwencja na meczach BBTS i obiekt mogący pomieścić kilkuset widzów stał się niewystarczający. Ostatecznie podjęto decyzję o przeprowadzce klubu do centrum miasta.

Stadion Miejski edytuj

Osobny artykuł: Stadion Miejski w Bielsku-Białej.

Przed przebudową (do 2012 roku) edytuj

Od 1999 roku drużyna podejmuje swoich rywali na Stadionie Miejskim przy ulicy Rychlińskiego[12], będącym własnością Urzędu Miejskiego w Bielsku-Białej. Do 2006 roku znany był jako stadion BKS Stal, od nazwy jego macierzystego klubu. Obiekt ten, otwarty w 1927 roku, przeszedł gruntowną modernizację w latach 1954–1957, po której mogło na nim zasiąść ponad 20 tysięcy widzów. Stadion posiadał odtąd boisko piłkarskie, bieżnię lekkoatletyczną, skocznię i rzutnię[154]. W maju 1978 roku obiekt gościł mecze Turnieju Juniorów UEFA: Szkocja – RFN (1:0) oraz RFN – Włochy (5:3)[155]; z okazji turnieju powstał również zegar na łuku od strony ulicy Rychlińskiego, zdemontowany w 2004 roku[156]. Ponadto spotkały się tu we wrześniu 2004 roku reprezentacje Polski B i Turcji (0:2)[157] a także, w październiku 2010 roku, kadra Polski U-16 z rówieśnikami z Rumunii (0:3)[158]. Stadion gościł też we wrześniu 1962 roku jedyny przed awansem Podbeskidzia do Ekstraklasy mecz tej klasy rozgrywkowej w Bielsku-Białej: Polonia Bytom – ŁKS Łódź (4:3)[w][159]. Poza meczami piłkarskimi, organizowano na stadionie zawody lekkoatletyczne, finały wyścigów kolarskich oraz dożynki.

Z czasem bieżnia, rzutnia i skocznia zostały zlikwidowane, a trybuny na łukach obiektu zamknięto. W związku z wymogami bezpieczeństwa na meczach drugiego poziomu ligowych rozgrywek piłkarskich pojemność stadionu stopniowo ograniczano (od awansu Podbeskidzia do II ligi najwięcej osób – 8000 – obejrzało mecz z Arką Gdynia we wrześniu 2002 roku[160]). Modernizację obiektu przyspieszyło przejęcie go przez Urząd Miejski w marcu 2006 roku od FSM Wytwórni Wyrobów Różnych[161]. Jesienią 2008 roku przeprowadzono prace przygotowujące budowę nowego stadionu – łuki wyburzono, plac gry został przesunięty w stronę ulicy Rychlińskiego oraz zainstalowano podgrzewaną murawę[46], zamknięto równocześnie sektor dla kibiców drużyn przyjezdnych. We wrześniu 2009 roku rozegrano pierwszy mecz przy sztucznym świetle[54], zaś w kwietniu 2011 roku zbudowano trybunę tymczasową dla 840 widzów od strony południowej (ulicy Rychlińskiego), przez co pojemność stadionu wzrosła do prawie 4000 miejsc. Ostatnia z wymienionych inwestycji spowodowana była zwiększeniem zainteresowania meczami Podbeskidzia, związanym z awansem drużyny do półfinału Pucharu Polski 2010/2011 i utrzymywaniem się w czołówce I ligi[162]. Po awansie do Ekstraklasy klub był zobowiązany do przywrócenia sektora dla zorganizowanych grup kibiców drużyn przyjezdnych. Dzięki temu oraz montażowi nowych krzesełek i likwidacji jednego z sektorów buforowych liczba miejsc na stadionie wzrosła do 4279.


 
Trybuna kryta (2011)
 
Panorama sprzed rozpoczęcia budowy nowych trybun w 2012 roku
(w tle masyw Klimczoka i Szyndzielni)
 
Trybuna odkryta (2011)


Po przebudowie edytuj

W marcu 2011 roku rozpisany został przetarg na budowę nowego Stadionu Miejskiego, który powstał w miejscu dotychczasowego obiektu BKS Stal i Podbeskidzia. Łącznie miała ona pochłonąć około 105 mln złotych, pochodzących wyłącznie z budżetu Gminy Bielsko-Biała. Pojemność całkowicie zadaszonego stadionu zaplanowano na ponad 15 tysięcy widzów. Konstrukcją przypomina Stadion Miejski w Kielcach (obydwa obiekty mają tego samego projektanta)[163]. Właściwe prace budowlane miały ruszyć w czerwcu 2011 roku i potrwać najpóźniej do lata 2014 roku[164], jednak opóźniły się w związku z cofnięciem pozwolenia na budowę wobec odwołania okolicznych mieszkańców do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach[165]. Prace ruszyły ostatecznie w połowie sierpnia 2012 roku[166]. W pierwszym etapie rozpoczęto budowę trybun północnej i południowej oraz dwóch narożników – północno-wschodniego i południowo-wschodniego, co wiązało się z koniecznością zdemontowania południowej trybuny tymczasowej, zamknięcie sektora dla gości oraz wyburzeniem sektora X[167][168]. Wyburzono także cztery budynki wzdłuż ulicy Żywieckiej[164]. Wejścia zaplanowano od strony ulicy Żywieckiej i hali BKS Stal, zaś sektor dla kibiców drużyn przyjezdnych znalazł się w narożniku między trybuną południową i wschodnią.

5 października 2013 roku została oddana do użytku pierwsza z nowych trybun – północna – mieszcząca 2450 widzów[169]. Przeniesiono na nią widzów ze zburzonej trybuny odkrytej. Na przełomie lat 2013/2014 została wyburzona ostatnia ze starych trybun – zachodnia (dawniej jedyna kryta). W lutym 2014 roku kibice zasiedli po raz pierwszy w nowo wybudowanym narożniku północno-wschodnim (odtąd na trybunach mieściło się 3404 widzów)[170]. Rok później oddana została do użytku trybuna wschodnia (powiększenie widowni do 6962 miejsc)[171]. Prace budowlane w ramach przebudowy stadionu zakończyły się w połowie 2015 roku, jednak stosowne dokumenty pozwalające na otwarcie wszystkich trybun zostały wydane po 13 dalszych miesiącach[172][173]. Cały obiekt został oddany do użytku 12 sierpnia 2016 roku, w czasie meczu Podbeskidzia z Wigrami Suwałki w ramach rozgrywek I ligi (nie sprzedawano jednak biletów na trybunę południową)[174]. Oficjalne otwarcie stadionu zorganizowano 8 i 9 października 2016 roku – w programie znalazło się spotkanie ze Stalą Mielec, w czasie którego padł rekord frekwencji na meczach Podbeskidzia – 8752 widzów[175]. Wynik ten został następnie pobity w czasie meczu Podbeskidzie – GKS Katowice (14 października 2017), który oglądało 11 621 osób[176].

Pierwszy mecz międzypaństwowy na przebudowanym Stadionie Miejskim rozegrano 22 marca 2018 roku – reprezentacja Polski U-20 przegrała z rówieśnikami z Anglii 0:1 (spotkanie obserwowało 13 745 widzów)[177]. Obiekt gościł również mecz reprezentacji U-20 Polska – Ukraina[178]. W 2019 roku stadion był jednym z miejsc rozgrywania spotkań finałów Mistrzostw Świata U-20, w tym sześciu fazy grupowej (Ukraina – Stany Zjednoczone, Stany Zjednoczone – Nigeria, Nigeria – Ukraina, Portugalia – Korea Południowa, Portugalia – Argentyna, RPA – Portugalia) i dwóch fazy pucharowej (Argentyna – Mali, Korea Południowa – Senegal)[179].

 
Panorama z 27 września 2013 roku (ostatni mecz przed wyburzeniem trybuny odkrytej)
 
Trybuna północna (luty 2014)
 
Trybuna wschodnia (luty 2015)


 
Stadion Miejski w Bielsku-Białej – plan

Dane obiektu edytuj

  • Nazwa: Stadion Miejski w Bielsku-Białej
  • Adres: ulica Rychlińskiego 21
  • Rok budowy: 1927 (przebudowany 1954–1957 i 2012–2015)
  • Pojemność: 15 076 miejsc (wszystkie siedzące)
  • Boisko: 105 × 68 m (wyposażone w podgrzewaną murawę)
  • Oświetlenie: 2900 lx (zgodne z systemem HD)

Średnia liczba widzów na Stadionie Miejskim – poziom centralny (pierwszy i drugi) edytuj

Uwzględniono wyłącznie mecze ligowe. Stan na koniec 2020 roku. Źródło: 90minut.pl.

Lokalni rywale edytuj

Drugim z kolei najbardziej utytułowanym klubem piłkarskim w Bielsku-Białej jest powstały w 1922 Bialski Klub Sportowy Stal[180]. Obie drużyny, ze względu na osiągane rezultaty (do 2011 roku BKS Stal był najbliżej wejścia do Ekstraklasy spośród bielskich klubów – w sezonie 1981/1982 zajął 2. miejsce w II lidze[181]), cieszą się w mieście największą popularnością[180]. Obie drużyny zmierzyły się ze sobą jedynie dwa razy, w ramach rozgrywek IV ligi sezonu 1999/2000. Pierwsze spotkanie zakończyło się remisem 0:0, w drugim BBTS pokonał BKS Stal na jego boisku 5:0[182]. Ponadto w sezonie 2004/2005 (klasa okręgowa) i w latach 2013–2016 (III liga) z BKS Stal walczyła druga drużyna Podbeskidzia.

Barwy i herb edytuj

Obecne czerwono-biało-granatowe (niebieskie) barwy oraz kształt herbu przyjęto w 2002 roku, po awansie klubu do ówczesnej II ligi[183].

Tarcza herbowa typu szwajcarskiego jest czwórdzielna – w pierwszym i czwartym pole jest czerwone, w drugim i trzecim – białe. W polach górnych umieszczono litery T i S (skrót od Towarzystwo Sportowe), w dolnych – tarcze herbu Bielska-Białej (ze zmodyfikowanymi barwami). Pola oddzielone są granatowymi liniami. Pośrodku tarczy znajduje się piłka z pięciokątnymi łatami. Poniżej tarczy umieszczono wstęgę z napisem Podbeskidzie[183]. W latach 2002–2003 zamiast liter T i S korzystano z liter M i C[d], co zmieniono po powołaniu dzisiejszego Towarzystwa Sportowego Podbeskidzie.

Kibice Podbeskidzia korzystają z flag czerwono-biało-niebieskich.

Statystyki występów na szczeblu centralnym edytuj

Stan na koniec sezonu 2020/2021

Pierwszy poziom rozgrywkowy edytuj

  • Liczba sezonów: 6
  • Liczba meczów: 201
  • Bilans spotkań: 54 – 60 – 87 (dom: 29 – 38 – 34, wyjazd: 25 – 22 – 53)
  • Bilans bramek: 225 – 310 (dom: 117 – 130, wyjazd: 108 – 180)
  • Liczba punktów: 222 (dom: 103, wyjazd: 94)[x]
  • Najwyższa pozycja w lidze na końcu sezonu: 10 (2013/2014)
  • Najniższa pozycja w lidze na końcu sezonu: 16 (2015/2016)(2020/2021)
  • Debiut: Podbeskidzie – Jagiellonia Białystok 2:2 (1 sierpnia 2011)[72]
  • Najwyższe zwycięstwo: Podbeskidzie – Jagiellonia Białystok 4:0 (23 lutego 2013)[184]
  • Najwyższe zwycięstwo na wyjeździe: Jagiellonia Białystok – Podbeskidzie 0:3 (4 kwietnia 2016)[185]
  • Najwyższa porażka: GKS Bełchatów – Podbeskidzie 6:0 (6 sierpnia 2011)[186], Podbeskidzie – Wisła Kraków 0:6 (19 września 2015)[187]
  • Najwięcej goli w sezonie: Róbert Demjan – 14 (2012/2013, król strzelców)

Drugi poziom rozgrywkowy edytuj

Rekordy edytuj

Wszystkie dane odnoszą się wyłącznie do meczów ligowych. Stan na koniec sezonu 2020/2021.

Wyników spotkań
Rekord Mecz Wynik Data Przypisy
Najwyższe zwycięstwo BBTS – Metal Węgierska Górka 11:0 20 września 1998 [200][201]
Najwyższe (wyjazdowe) zwycięstwo Rymer Niedobczyce – BBTS 0:8 14 sierpnia 1999 [201][202]
Najwyższy remis Szczakowianka Jaworzno – BBTS 4:4 17 czerwca 2000 [201][202]
Najwyższa porażka GKS Bełchatów – Podbeskidzie 6:0 6 sierpnia 2012 [186]
Podbeskidzie – Wisła Kraków 19 września 2015 [187]
Rezultatów w sezonie
Rekord Sezon Ilość Kolejek Ilość Przypisy
Najwięcej punktów 1998/1999 34 kolejki 94 [200]
Najmniej punktów 2020/2021 30 kolejek 25 [82][203][204]
Najwięcej zwycięstw 1998/1999 34 kolejki 30 [200]
Najmniej zwycięstw 2020/2021 30 kolejek 6 [205]
Najwięcej remisów 2013/2014 37 kolejek 15 [92]
Najmniej remisów 1999/2000 34 kolejki 4 [202]
2003/2004 30 kolejek [206]
Najwięcej porażek 2006/2007 34 kolejki 17 [207]
2020/2021 30 kolejek [208]
Najmniej porażek 1998/1999 34 kolejki 0 [200]
Goli w sezonie
Rekord Sezon Ilość Kolejek Ilość Przypisy
Najwięcej strzelonych goli 1998/1999 34 kolejki 94   [200]
Najmniej strzelonych goli 2006/2007 30 kolejek 25   [209]
2011/2012 30 kolejek [210]
Największa średnia goli strzelonych na mecz 1998/1999 34 kolejki 3,85 --
Najmniejsza średnia goli strzelonych na mecz 2006/2007 34 kolejki 0,76 --
Najwięcej straconych goli 2015/2016 37 kolejek 63   [104]
Najmniej straconych goli 1999/2000 34 kolejki 17   [202]
Największa średnia goli straconych na mecz 2020/2021 30 kolejek 2,0 --
Najmniejsza średnia goli straconych na mecz 1999/2000 34 kolejki 0,50 --
Najdłuższych serii
Seria Mecze Ilość Daty Przypisy
zwycięstw 4:0 z Cukrownikiem Chybie – 0:0 z Unią Oświęcim 13 11 listopada 1998 – 5 czerwca 1999 [201]
zwycięstw "u siebie" 3:1 z Garbarzem Zembrzyce – 0:0 z Unią Oświęcim 15 24 października 1997 – 18 października 1998 [201]
meczów bez porażki 6:0 z Beskidem Andrychów – 0:1 z Walcownią Czechowice-Dziedzice 49 20 czerwca 1998 – 30 listopada 1999 [201]
meczów bez porażki

"u siebie"

5:2 z Niwą Nowa Wieś – 0:1 z Górnikiem Polkowice 89 28 września 1997 – 15 marca 2003 [201]
meczów bez porażki

na wyjeździe

2:0 z Babią Górą Sucha Beskidzka – 0:1 z Walcownią Czechowice-Dziedzice 22 15 sierpnia 1998 – 30 listopada 1999 [201]
meczów bez straconego gola 1:0 z Lubuszaninem Drezdenko – 2:1 z Pogonią Świebodzin 8 12 sierpnia 2000 – 22 września 2000 [201]
meczów bez zwycięstwa 0:1 z ŁKS Łódź – 2:1 z Zagłębiem Lubin 16 31 marca 2012 – 3 listopada 2012 [211]
meczów bez zwycięstwa

"u siebie"

0:1 z Legią Warszawa – 4:0 z Jagiellonią Białystok 13 10 marca 2012 – 23 lutego 2013 [74][82]
0:1 z Termalicą Bruk-Betem Nieciecza – 2:1 z Bytovią Bytów 17 kwietnia 2016 – 25 listopada 2016 [108][104]
meczów bez zwycięstwa

na wyjeździe

1:0 z Sandecją Nowy Sącz – 1:0 z GKS-em 1962 Jastrzębie 18 18 lipca 2020 – 5 września 2021 [212][213][214][215]

Władze edytuj

Funkcja Imię i nazwisko
Prezes Zarządu   Bogdan Kłys
Przewodniczący Rady Nadzorczej   Piotr Kucia
Członek Rady Nadzorczej   Edward Łukosz
Sekretarz Rady Nadzorczej   Kazimierz Nędza

Struktura własnościowa TS Podbeskidzie SA:

  • Gmina Bielsko-Biała – 65%
  • Polskie Mięso i Wędliny ŁUKOSZ – 35%.

Dotychczasowi prezesi edytuj

Lp. Imię i nazwisko Lata urzędowania
1.   Marian Antonik 1997–2002
2.   Włodzimierz Mysłowski 2003
3.   Stanisław Piecuch 2003–2006
—   Jerzy Wolas (p.o.) 2006–2007
4.   Jerzy Wolas 2007–2009
5.   Janusz Okrzesik 2009–2011
Lp. Imię i nazwisko Lata urzędowania
—   Jerzy Wolas (p.o.) 2011
—   Marek Glogaza (p.o.) 2011–2012
6.   Marek Glogaza 2012–2013
7.   Wojciech Borecki 2013–2016
8.   Tomasz Mikołajko 2016–2018
9.   Bogdan Kłys 2018–

Drużyny rezerw edytuj

II drużyna Podbeskidzia występuje w rozgrywkach ligowych nieprzerwanie od sezonu 2013/2014, a wcześniej w latach 1997–2000 i 2003–2012. W 2004 roku awansowała do klasy okręgowej, gdzie grała przez sześć kolejnych sezonów. Edycja 2009/2010 przyniosła Podbeskidziu II kolejny tytuł mistrzowski i awans na piąty szczebel rozgrywkowy – do IV ligi (grupa śląska II), gdzie występowała przez dwa sezony, do czasu rozwiązania w 2012 roku[216]. W maju 2013 roku klub ogłosił chęć przywrócenia drużyny rezerw w związku z likwidacją Młodej Ekstraklasy. Zostały one dołączone do grupy IV południowej III ligi[217]. Odtąd do 2016 roku rezerwy Podbeskidzia występowały na czwartym szczeblu rozgrywkowym, a od sezonu 2016/2017 grają na piątym (IV liga).

Podbeskidzie II pięciokrotnie dotarło do finału Pucharu Polski na szczeblu Beskidzkiego Okręgowego Związku Piłki Nożnej, za każdym razem przegrywając decydujące spotkania.

II drużyna Podbeskidzia podejmuje najczęściej rywali na stadionie na Górce, dawnym obiekcie I drużyny BBTS[218]. Przejściowo Podbeskidzie II grało również jako gospodarz na boisku Kontaktu (Elektrostalu) Czechowice-Dziedzice[219][220], a także na boisku w Komorowicach Krakowskich i obiekcie Rekordu Bielsko-Biała w Cygańskim Lesie.

W sezonie 2019/2020 do rozgrywek grupy bielskiej klasy B zgłoszono III drużynę Podbeskidzia[221]. Awansowała ona do klasy A, nie przystąpiła jednak w kolejnym sezonie do żadnych rozgrywek seniorskich.

Podbeskidzie Kuloodporni Bielsko-Biała edytuj

Osobny artykuł: Podbeskidzie Kuloodporni Bielsko-Biała.

W sierpniu 2020 klub wchłonął jako nową sekcję drużynę amp futbolu, powstałą w 2015 roku pod nazwą Kuloodporni Bielsko-Biała[222]. Zespół ten uczestniczy od sezonu 2016 w rozgrywkach Amp Futbol Ekstraklasy, zdobywając w 2019 tytuł mistrzowski, a także zajmując w pozostałych sezonach dalsze miejsca na podium ligi.

Zobacz też edytuj

Uwagi edytuj

  1. ↑ Obecnie ulica Legionów.
  2. ↑ a b c d Człony: Ceramed, Bogmar i Marbet odnosiły się do nazw sponsorów klubu.
  3. ↑ Zgodnie z ówczesnym regulaminem rozgrywek, na poziomie piątoligowym zabronione było posiadanie w składzie obcokrajowców.
  4. ↑ a b Skrót MC pochodził od nazw sponsorów: Marbetu i Ceramedu.
  5. ↑ W marcu 2003 roku Bułka złożył na policji zawiadomienie o przestępstwie na tle rabunkowym, jakiego miano się na nim dopuścić w czasie jego powrotu z imprezy rodzinnej. Bramkarzowi zadano 7 ran kłutych, potrzebna była operacja. Klub zapewnił Bułce wsparcie finansowe, kibice oddawali krew. Ostatecznie na jaw wyszły rzeczywiste okoliczności zajścia – piłkarz został ugodzony nożem przez znajomego (prawdopodobnie nietrzeźwego) w czasie imprezy towarzyskiej. Klub rozwiązał z Bułką umowę za porozumieniem stron (Za: Paweł Bieniecki: BBTS 1907 TS Podbeskidzie 2008. Bielsko-Biała: Arial, 2009, s. 127.).
  6. ↑ Podbeskidzie przegrało co prawda pierwszy mecz rundy rewanżowej w Bielsku-Białej ze Stalą Stalowa Wola, jednak to spotkanie odbyło się awansem w listopadzie 2007 roku.
  7. ↑ Lech uzyskał współczynnik 7,678, zaś Podbeskidzie – 7,674, jednak ze względu na niewielką różnicę w punktacji Departament Logistyki Rozgrywek Ekstraklasa SA zdecydował o przyznaniu nagrody obu klubom.
  8. ↑ Podbeskidzie rozpoczęło sezon z sześcioma punktami ujemnymi (kara za udział w aferze korupcyjnej).
  9. ↑ Suma punktów pozostałych po rundzie finałowej oraz liczby punktów zdobytych w rundzie zasadniczej podzielonej przez dwa z zaokrągleniem w górę (16, pierwotnie 31). Bez dzielenia wyniosłaby 45 punktów.
  10. ↑ Suma punktów pozostałych po rundzie finałowej oraz liczby punktów zdobytych w rundzie zasadniczej podzielonej przez dwa z zaokrągleniem w górę (20, pierwotnie 39). Bez dzielenia wyniosłaby 46 punktów.
  11. ↑ Suma punktów pozostałych po rundzie finałowej oraz liczby punktów zdobytych w rundzie zasadniczej podzielonej przez dwa z zaokrągleniem w górę (19, pierwotnie 38). Bez dzielenia wyniosłaby 39 punktów.
  12. ↑ a b Dotyczy tylko Ekstraklasy.
  13. ↑ a b c Mathieu Scalet posiada dwa obywatelstwa: Polskie i Francuskie
  14. ↑ a b Nie zaktualizowane dane
  15. ↑ Występował w barwach BBTS na trzecim poziomie ligowym.
  16. ↑ W kadrze znajdował się od wiosny 2017 roku.
  17. ↑ Rozegrał 2 mecze w Pucharze Polski.
  18. ↑ Rozegrał 1 mecz w Pucharze Polski.
  19. ↑ a b c Znajdował się oficjalnie w I kadrze zespołu, występował jednak tylko w drużynie rezerw.
  20. ↑ Znajdował się oficjalnie w I kadrze zespołu, występował jednak tylko w drużynie Młodej Ekstraklasy.
  21. ↑ Nie zagrał oficjalnego meczu w barwach klubu (także w rezerwach).
  22. ↑ Nocoń pełnił również obowiązki I trenera pod nieobecność Kociana, który od lipca do października 2017 przebywał na zwolnieniu lekarskim, a de facto został odsunięty od prowadzenia zespołu.
  23. ↑ W tym czasie, ze względu na przebudowę własnego stadionu, Polonia Bytom podejmowała rywali również na innych obiektach w Bytomiu oraz w Chorzowie i Wrocławiu. Sam mecz był głównym punktem programu jubileuszu 40-lecia BKS Stal Bielsko-Biała.
  24. ↑ Uwzględniono sumę punktów bez podziału, według zasad: zwycięstwo – 3 punkty, remis – 1 pkt, porażka – 0 pkt.
  25. ↑ De facto Podbeskidzie rozegrało na tym szczeblu o dwa mecze więcej, jednak wyniki spotkań z Błękitnymi Stargard Szczeciński i KSZO Ostrowiec Świętokrzyski z rundy jesiennej sezonu 2003/2004 zostały anulowane z powodu wycofania się obu zespołów z rozgrywek po tejże rundzie.
  26. ↑ Z uwzględnieniem kary 6 punktów ujemnych w sezonie 2007/2008.

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c Historia klubu. „TS Podbeskidzie Co i Gdzie?”. Wydanie specjalne, s. 4-27, 2004. 
  2. ↑ Paweł Bieniecki: BBTS 1907 TS Podbeskidzie 2008. Bielsko-Biała: Arial, 2009, s. 5–13.
  3. ↑ a b c Paweł Bieniecki: BBTS 1907 TS Podbeskidzie 2008. Bielsko-Biała: Arial, 2009, s. 97–99.
  4. ↑ Tabela wszech czasów ekstraklasy. „Skarb Kibica. Ekstraklasa sezon 202/21 – wiosna”, 2021-01-29. 
  5. ↑ Tabela wszech czasów II ligi. Zawisza1946.pl. [dostęp 2021-02-08].
  6. ↑ a b c Paweł Bieniecki: BBTS 1907 TS Podbeskidzie 2008. Bielsko-Biała: Arial, 2009, s. 118–119.
  7. ↑ Które kluby założyły PZPN?. [dostęp 2020-01-03].
  8. ↑ Inter w Komorowicach. „Kronika Beskidzka”. 16, s. 45, 1997-04-17. (pol.). 
  9. ↑ a b Paweł Bieniecki: BBTS 1907 TS Podbeskidzie 2008. Bielsko-Biała: Arial, 2009, s. 100–101.
  10. ↑ a b c Paweł Bieniecki: BBTS 1907 TS Podbeskidzie 2008. Bielsko-Biała: Arial, 2009, s. 103–105.
  11. ↑ Paweł Mogielnicki: Poland Cup 1998-99. Puchar Polski – OZPN Bielsko-Biała. Pawel Mogielnicki's Page. [dostęp 2013-06-12]. (ang.).
  12. ↑ a b c Paweł Bieniecki: BBTS 1907 TS Podbeskidzie 2008. Bielsko-Biała: Arial, 2009, s. 107–108.
  13. ↑ Paweł Mogielnicki: Poland Fourth Division 1999/00. Czwarta liga (4th division, group Bielsko-Biała, Katowice). Pawel Mogielnicki's Page. [dostęp 2013-06-12]. (ang.).
  14. ↑ a b Paweł Bieniecki: BBTS 1907 TS Podbeskidzie 2008. Bielsko-Biała: Arial, 2009, s. 109–110.
  15. ↑ Paweł Mogielnicki: Poland Cup 1999-00. Puchar Polski – OZPN Bielsko-Biała. Pawel Mogielnicki's Page. [dostęp 2013-06-12]. (ang.).
  16. ↑ Paweł Bieniecki: BBTS 1907 TS Podbeskidzie 2008. Bielsko-Biała: Arial, 2009, s. 112–113.
  17. ↑ Paweł Mogielnicki: Poland Third Division 2000/01. Trzecia liga (3rd division, group Gorzów Wlkp.-Zielona Góra, Wrocław, Opole, Katowice). Pawel Mogielnicki's Page. [dostęp 2013-06-12]. (ang.).
  18. ↑ Paweł Bieniecki: BBTS 1907 TS Podbeskidzie 2008. Bielsko-Biała: Arial, 2009, s. 114–115.
  19. ↑ Maciej Kusina: III liga 2001/2002, grupa: 3 (Lubuskie, Dolny Śląsk, Opolskie, Śląsk). 90minut.pl. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  20. ↑ Łukasz Mizera: Puchar Polski 2001/2002, grupa: Śląski ZPN – Bielsko-Biała. 90minut.pl. [dostęp 2013-06-12].
  21. ↑ a b Maciej Kusina: Podbeskidzie Bielsko-Biała 0 – 0 Tłoki Gorzyce. 90minut.pl. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  22. ↑ a b Paweł Bieniecki: BBTS 1907 TS Podbeskidzie 2008. Bielsko-Biała: Arial, 2009, s. 122–123.
  23. ↑ Frekwencja na stadionach zaplecza Ekstraklasy 2001 – 2008. Zawisza1946.pl, 2008-02-11. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  24. ↑ Paweł Bieniecki: BBTS 1907 TS Podbeskidzie 2008. Bielsko-Biała: Arial, 2009, s. 125.
  25. ↑ Marzenia o ekstraklasie. „TS Podbeskidzie Co i Gdzie?”. Wydanie specjalne, s. 34, 2004. 
  26. ↑ Paweł Bieniecki: BBTS 1907 TS Podbeskidzie 2008. Bielsko-Biała: Arial, 2009, s. 129–130.
  27. ↑ Michał Jerzyk: Szczęśliwsi od bielszczan. Tygodnik lechia.gda.pl, 2005-08-09. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  28. ↑ Grzegorz Wieczorek: Bielska twierdza niezdobyta. Bielsko.biala.pl, 2008-05-03. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  29. ↑ Paweł Mogielnicki: II liga 2004/2005. 90minut.pl. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  30. ↑ a b Paweł Mogielnicki: Puchar Polski 2004/2005. 90minut.pl. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  31. ↑ Paweł Bieniecki: BBTS 1907 TS Podbeskidzie 2008. Bielsko-Biała: Arial, 2009, s. 131–132.
  32. ↑ a b Paweł Bieniecki: BBTS 1907 TS Podbeskidzie 2008. Bielsko-Biała: Arial, 2009, s. 135–137.
  33. ↑ Maciej Kusina: Baraże o udział w II lidze. 90minut.pl. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  34. ↑ Piotr Płatek, Wojciech Todur, Maciej Blaut: Skorumpowani w futbolu: cztery lata później. Gazeta Sosnowiec, 2009-05-23. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  35. ↑ a b Dymisja prezesa Podbeskidzia przyjęta. S24.pl, 2006-09-07. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  36. ↑ a b c d Paweł Bieniecki: BBTS 1907 TS Podbeskidzie 2008. Bielsko-Biała: Arial, 2009, s. 142–143.
  37. ↑ Podbeskidzie zgadza się z karą za korupcję. 90minut.pl, 2007-04-13. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  38. ↑ Paweł Bieniecki: BBTS 1907 TS Podbeskidzie 2008. Bielsko-Biała: Arial, 2009, s. 140.
  39. ↑ Paweł Mogielnicki: II liga 2006/2007. 90minut.pl. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  40. ↑ a b c d Paweł Bieniecki: BBTS 1907 TS Podbeskidzie 2008. Bielsko-Biała: Arial, 2009, s. 145–147.
  41. ↑ a b Paweł Mogielnicki: II liga 2007/2008. 90minut.pl. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  42. ↑ a b c Paweł Bieniecki: BBTS 1907 TS Podbeskidzie 2008. Bielsko-Biała: Arial, 2009, s. 149–150.
  43. ↑ a b Piotr Zawadzki: Najlepsi śląscy piłkarze według „Gazety”. Gazeta Wyborcza Katowice, 2008-06-26. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  44. ↑ Artur Długosz: Jedenastka sezonu II ligi według portalu SportoweFakty.pl. SportoweFakty.pl, 2008-05-30. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  45. ↑ Paweł Mogielnicki: Reforma rozgrywek od sezonu 2008/09. 90minut.pl, 2007-01-07. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  46. ↑ a b Będzie podgrzewana murawa na stadionie Podbeskidzia. Futbol.pl, 2008-08-28. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  47. ↑ a b c Ernest Siudy: I liga 2008/2009. 90minut.pl. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  48. ↑ Operacja „Ekstraklasa” rozpoczęta. Super-Nowa.pl (Internet Archive), 2009-03-14. [dostęp 2015-01-16]. (pol.).
  49. ↑ Są decyzje sądu! Widzew zdegradowany?!. Ekstraklasa.wp.pl, 2009-06-10. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  50. ↑ Widzew nie zagra w ekstraklasie. Wprost 24, 2009-07-16. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  51. ↑ Baraże: Podbeskidzie zamiast Korony?!. Terazpasy.pl, 2009-06-10. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  52. ↑ ŁKS wyrzucony z Ekstraklasy. TVN24.pl, 2009-07-21. [dostęp 2014-09-23]. (pol.).
  53. ↑ a b c Paweł Mogielnicki: I liga 2009/2010. 90minut.pl. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  54. ↑ a b Stadion w Bielsku-Białej ma sztuczne oświetlenie. Interia.pl, 2009-08-24. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  55. ↑ Robert Kasperczyk nowym trenerem Podbeskidzia. iGol.pl, 2009-12-06. [dostęp 2014-09-23]. (pol.).
  56. ↑ „Nie ma co popadać w euforię”. Oficjalny serwis klubu TS Podbeskidzie Bielsko-Biała, 2010-07-21. [dostęp 2013-06-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-10)]. (pol.).
  57. ↑ Michał Trela: Historia ostatnich 10 lat podpowiada, że „Górale” awansują. SportSlaski.pl, 2010-08-30. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  58. ↑ Paweł Mogielnicki: I liga 2010/2011. 90minut.pl. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  59. ↑ Adam Cieśliński pierwszoligowcem roku!. Oficjalny serwis klubu TS Podbeskidzie Bielsko-Biała, 2010-12-05. [dostęp 2013-06-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-09)]. (pol.).
  60. ↑ Podbeskidzie zadebiutuje w Ekstraklasie. 90minut.pl, 2011-05-25. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  61. ↑ Michał Trela: Podbeskidzie – Górnik 1-0. Bielszczanie udanie rozpoczęli święto. SportSlaski.pl, 2011-06-04. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  62. ↑ Michał Trela: „Ekstraklasa jest już nasza” – bielszczanie świętują awans. SportSlaski.pl, 2011-06-04. [dostęp 2013-06-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-18)]. (pol.).
  63. ↑ Czterech Górali w jedenastce sezonu Przeglądu Sportowego. Oficjalny serwis klubu TS Podbeskidzie Bielsko-Biała, 2011-06-13. [dostęp 2013-06-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-09)]. (pol.).
  64. ↑ Tygodnik Piłka Nożna wyróżnia graczy Podbeskidzia. Oficjalny serwis klubu TS Podbeskidzie Bielsko-Biała, 2011-06-23. [dostęp 2013-06-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-09)]. (pol.).
  65. ↑ Ranking „Gazety”: Górale i górnicy najlepsi w swoim fachu. Gazeta Wyborcza Katowice, 2011-06-23. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  66. ↑ a b Paweł Mogielnicki: Puchar Polski 2010/2011. 90minut.pl. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  67. ↑ Andrzej Wyroba trenerem Podbeskidzia w Młodej Ekstraklasie. Oficjalny serwis klubu TS Podbeskidzie Bielsko-Biała, 2011-06-21. [dostęp 2013-06-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-06-05)]. (pol.).
  68. ↑ Spółka już jest!. Oficjalny serwis klubu TS Podbeskidzie Bielsko-Biała, 2011-06-28. [dostęp 2013-06-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-09)]. (pol.).
  69. ↑ Podbeskidzie otrzymało licencję. 90minut.pl, 2011-06-29. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  70. ↑ Kibice Podbeskidzia remontują stadion. Ofsajd.onet.pl, 2011-07-08. [dostęp 2014-09-23]. (pol.).
  71. ↑ Podbeskidzie i Ruch Radzionków zagrają u siebie. 90minut.pl, 2011-07-25. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  72. ↑ a b Podbeskidzie Bielsko-Biała 2 – 2 Jagiellonia Białystok. 90minut.pl. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  73. ↑ 500 dni bielskiej twierdzy. Oficjalny serwis klubu TS Podbeskidzie Bielsko-Biała, 2011-09-02. [dostęp 2013-06-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-09)]. (pol.).
  74. ↑ a b c d Ernest Siudy: T-Mobile Ekstraklasa 2011/2012. 90minut.pl. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  75. ↑ Magda Fritz: Reksio też jest „góralem”!. Radiobielsko.pl, 2012-02-16. [dostęp 2014-09-22]. (pol.).
  76. ↑ Podbeskidzie rozwiązało kontrakt z Dariuszem Kołodziejem. 90minut.pl, 2012-03-01. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  77. ↑ Końcowa klasyfikacja kanadyjska T-Mobile Ekstraklasy sezonu 2011/12. NiceSport.pl, 2012-05-08. [dostęp 2013-06-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-08)]. (pol.).
  78. ↑ Lech najlepszy w klasyfikacji Fair Play. iGol.pl, 2012-05-09. [dostęp 2014-09-23]. (pol.).
  79. ↑ Kasperczyk o transferach: Nie będziemy sugerować się płytami dvd, filmikami na youtube.... SportoweFakty.pl, 2012-05-28. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  80. ↑ Robert Kasperczyk zwolniony z Podbeskidzia. 90minut.pl, 2012-10-22. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  81. ↑ Marcin Sasal trenerem Podbeskidzia. 90minut.pl, 2012-10-29. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  82. ↑ a b c d Ernest Siudy: T-Mobile Ekstraklasa 2012/2013. 90minut.pl. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  83. ↑ Marcin Sasal odchodzi z Podbeskidzia. 90minut.pl, 2013-01-03. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  84. ↑ Dariusz Kubicki nowym trenerem Podbeskidzia. 90minut.pl, 2013-01-04. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  85. ↑ Dariusz Kubicki odchodzi z Podbeskidzia. 90minut.pl, 2013-03-20. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  86. ↑ Czesław Michniewicz trenerem Podbeskidzia. 90minut.pl, 2013-03-22. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  87. ↑ Droga do utrzymania: Podbeskidzie Bielsko-Biała. Ekstraklasa.org, 2013-06-10. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  88. ↑ Klasyfikacja strzelców, asyst i kanadyjska za sezon 2012/13. Demjan królem strzelców i MVP sezonu, Mila królem asyst. 2x45.info, 2013-06-03. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  89. ↑ Nagrody ekstraklasy za sezon 2012/13 rozdane! Sprawdź!. Przegladsportowy.pl, 2013-06-03. [dostęp 2013-06-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-06-08)]. (pol.).
  90. ↑ Zobacz najlepszą jedenastkę ekstraklasy!. Przegladsportowy.pl, 2013-06-03. [dostęp 2013-06-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-06-09)]. (pol.).
  91. ↑ Leszek Ojrzyński trenerem Podbeskidzia. 90minut.pl, 2013-10-22. [dostęp 2014-05-21]. (pol.).
  92. ↑ a b c Wojciech Korbel: T-Mobile Ekstraklasa 2013/2014. 90minut.pl. [dostęp 2013-12-15]. (pol.).
  93. ↑ Maciej Iwański może grać. Certyfikat dotarł do Bielska-Białej. Ekstraklasa.net, 2014-02-05. [dostęp 2014-05-21]. (pol.).
  94. ↑ Zwycięstwo w Fair Play!. Oficjalny serwis klubu TS Podbeskidzie Bielsko-Biała, 2014-06-05. [dostęp 2014-06-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-06-06)]. (pol.).
  95. ↑ Inauguracja Podbeskidzia. Oczekiwania większe, niż dotychczas. SportSlaski.pl, 2014-07-17. [dostęp 2014-07-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-10)]. (pol.).
  96. ↑ a b Wojciech Korbel: T-Mobile Ekstraklasa 2014/2015. 90minut.pl. [dostęp 2015-06-02]. (pol.).
  97. ↑ Łukasz Pawlik: 10 dni do ligi – Podbeskidzie Bielsko-Biała. Goal.pl, 2015-02-03. [dostęp 2015-04-30]. (pol.).
  98. ↑ Leszek Ojrzyński odchodzi z Podbeskidzia. 90minut.pl, 2015-04-30. [dostęp 2015-04-30]. (pol.).
  99. ↑ Dariusz Kubicki trenerem Podbeskidzia. 90minut.pl, 2015-05-04. [dostęp 2015-05-04]. (pol.).
  100. ↑ a b Paweł Mogielnicki: Puchar Polski 2014/2015. 90minut.pl. [dostęp 2015-04-30]. (pol.).
  101. ↑ Rafał Herman: iGolowy skarb kibica ekstraklasy: Podbeskidzie Bielsko-Biała. iGol.pl, 2015-07-10. [dostęp 2015-07-19]. (pol.).
  102. ↑ Dariusz Kubicki odchodzi z Podbeskidzia. 90minut.pl, 2015-09-19. [dostęp 2015-09-19]. (pol.).
  103. ↑ Robert Podoliński trenerem Podbeskidzia. 90minut.pl, 2015-09-20. [dostęp 2015-09-21]. (pol.).
  104. ↑ a b c d Wojciech Korbel: Ekstraklasa 2015/2016. 90minut.pl. [dostęp 2015-06-02]. (pol.).
  105. ↑ dyrovski: Podbeskidzie spadło do I ligi. 90minut.pl. [dostęp 2016-05-10]. (pol.).
  106. ↑ Robert Podoliński odchodzi z Podbeskidzia. 90minut.pl, 2016-05-19. [dostęp 2016-06-07]. (pol.).
  107. ↑ Dariusz Dźwigała trenerem Podbeskidzia. 90minut.pl, 2016-06-07. [dostęp 2016-06-07]. (pol.).
  108. ↑ a b c Paweł Mogielnicki: I liga 2016/2017. 90minut.pl. [dostęp 2016-10-11]. (pol.).
  109. ↑ Dariusz Dźwigała odszedł z Podbeskidzia. 90minut.pl, 2016-10-11. [dostęp 2016-10-11]. (pol.).
  110. ↑ Ján Kocian trenerem Podbeskidzia. 90minut.pl, 2016-10-11. [dostęp 2016-10-11]. (pol.).
  111. ↑ 1 liga. Podbeskidzie odczarowało własny stadion! Gole Lewickiego dały zwycięstwo z Bytovią. gol24.pl, 2016-11-25. [dostęp 2016-11-27]. (pol.).
  112. ↑ Przemysław Drewniak: Podbeskidzie – MKS Kluczbork 3:1. Symboliczna zmiana warty w Bielsku-Białej. Dziennikzachodni.pl, 2017-06-04. [dostęp 2017-06-04]. (pol.).
  113. ↑ Łukosz współwłaścicielem Podbeskidzia. 90minut.pl, 2017-07-25. [dostęp 2017-08-22]. (pol.).
  114. ↑ Marcin Kalita: Kocian na zwolnieniu! Kto poprowadzi Podbeskidzie?. Futbolfejs.pl, 2017-07-26. [dostęp 2017-08-22]. (pol.).
  115. ↑ Michał Trela: Kocian chce rozwiązać kontrakt z Podbeskidziem. Z winy klubu!. Katowickisport.pl, 2017-08-04. [dostęp 2017-08-22]. (pol.).
  116. ↑ Michał Trela: Ratunek z III ligi. Czy Adamowi Noconiowi uda się podnieść Podbeskidzie Bielsko-Biała?. Eurosport.onet.pl, 2017-08-18. [dostęp 2017-08-22]. (pol.).
  117. ↑ db: Nocoń oficjalnie trenerem. sport.bielsko.biala.pl, 2017-10-05. [dostęp 2017-10-05]. (pol.).
  118. ↑ a b Wojciech Korbel: I liga 2017/2018. 90minut.pl. [dostęp 2017-11-27]. (pol.).
  119. ↑ Krzysztof Brede trenerem Podbeskidzia. 90minut.pl, 2018-06-18. [dostęp 2018-06-18]. (pol.).
  120. ↑ Wojciech Korbel: Fortuna I liga 2018/2019. 90minut.pl. [dostęp 2019-08-17]. (pol.).
  121. ↑ Sebastian Szczytkowski: Fortuna I liga: Valerijs Sabala królem strzelców. Wystarczyło 12 goli. SportoweFakty.pl, 2019-05-18. [dostęp 2019-08-17]. (pol.).
  122. ↑ a b c Podbeskidzie Bielsko-Biała, [w:] baza Transfermarkt (drużyny-transfery) [dostęp 2022-07-26].
  123. ↑ Paweł Mogielnicki: Fortuna I liga 2019/2020. 90minut.pl. [dostęp 2020-07-11]. (pol.).
  124. ↑ Podbeskidzie w Ekstraklasie. 90minut.pl, 2020-07-15. [dostęp 2020-07-15]. (pol.).
  125. ↑ Maciej Golec: Młodzieżowa potęga Lecha, najgorsza defensywa od 15 lat i żelazny Stipica. Najciekawsze liczby rundy jesiennej. 2x45.info, 2020-12-23. [dostęp 2021-02-08]. (pol.).
  126. ↑ 90minut.pl [online], www.90minut.pl [dostęp 2021-09-19].
  127. ↑ Paweł Mogielnicki: PKO Ekstraklasa 2020/2021. 90minut.pl. [dostęp 2021-02-08]. (pol.).
  128. ↑ Krzysztof Brede odchodzi z Podbeskidzia. 90minut.pl, 2020-12-15. [dostęp 2021-02-08]. (pol.).
  129. ↑ Robert Kasperczyk trenerem Podbeskidzia. 90minut.pl, 2020-12-22. [dostęp 2021-02-08]. (pol.).
  130. ↑ Spadek Podbeskidzia [online], www.90minut.pl [dostęp 2021-09-19].
  131. ↑ Podbeskidzie Bielsko-Biała - Profil klubu [online], www.transfermarkt.pl [dostęp 2021-09-19] (pol.).
  132. ↑ Piłkarze odchodzą z Podbeskidzia [online], www.90minut.pl [dostęp 2021-09-19].
  133. ↑ Zawodnicy odchodzą z Podbeskidzia [online], www.90minut.pl [dostęp 2021-09-19].
  134. ↑ Robert Kasperczyk odchodzi z Podbeskidzia [online], www.90minut.pl [dostęp 2021-09-19].
  135. ↑ Fortuna I liga 2021/2022. 90minut.pl. [dostęp 2022-11-10].
  136. ↑ 90minut.pl [online], www.90minut.pl [dostęp 2022-07-25].
  137. ↑ Fortuna I liga 2022/2023. 90minut.pl. [dostęp 2022-11-10].
  138. ↑ Fortuna Puchar Polski 2022/2023 [online], www.90minut.pl [dostęp 2022-09-09].
  139. ↑ 90minut.pl [online], www.90minut.pl [dostęp 2022-09-09].
  140. ↑ a b Paweł Bieniecki: BBTS 1907 TS Podbeskidzie 2008. Bielsko-Biała: Arial, 2009, s. 331–342.
  141. ↑ Paweł Mogielnicki: Puchar Polski 2005/2006. 90minut.pl. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  142. ↑ Ernest Siudy: Puchar Polski 2011/2012. 90minut.pl. [dostęp 2015-09-24]. (pol.).
  143. ↑ Paweł Mogielnicki: Puchar Polski 2015/2016. 90minut.pl. [dostęp 2015-09-24]. (pol.).
  144. ↑ Wojciech Korbel: Puchar Polski 2017/2018. 90minut.pl. [dostęp 2017-09-20]. (pol.).
  145. ↑ Sztab szkoleniowy – TS PODBESKIDZIE BIELSKO-BIAŁA [online], tspodbeskidzie.pl [dostęp 2024-01-18].
  146. ↑ Newsy – TS PODBESKIDZIE BIELSKO-BIAŁA [online], tspodbeskidzie.pl [dostęp 2024-01-18].
  147. ↑ Trener Mirosław Smyła odchodzi z Podbeskidzia [online], tspodbeskidzie.pl [dostęp 2022-09-09] (pol.).
  148. ↑ Dariusz Żuraw trenerem TSP! [online], tspodbeskidzie.pl [dostęp 2022-09-09] (pol.).
  149. ↑ Dariusz Żuraw odchodzi z Podbeskidzia [online], www.90minut.pl [dostęp 2023-06-04].
  150. ↑ Grzegorz Mokry trenerem TSP! [online], tspodbeskidzie.pl [dostęp 2023-06-15] (pol.).
  151. ↑ Paweł Bieniecki: BBTS 1907 TS Podbeskidzie 2008. Bielsko-Biała: Arial, 2009, s. 20.
  152. ↑ Paweł Bieniecki: BBTS 1907 TS Podbeskidzie 2008. Bielsko-Biała: Arial, 2009, s. 94–96.
  153. ↑ Sztuczna trawa na „górce”. Radio Bielsko, 2007-12-31. [dostęp 2019-08-19]. (pol.).
  154. ↑ Kronika sportowa. „Kronika Beskidzka”. 29 (32), s. 7, 1957-07-21. (pol.). 
  155. ↑ Antony Jordan, Erik Garin: UEFA Youth Tournament Under 18, 1978. The Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. [dostęp 2013-06-12]. (ang.).
  156. ↑ Marcin Hetnał: Wypas na stadionie w Bielsku-Białej: tablica świetlna, reklamy LED.... Gazeta.pl, 2011-02-24. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  157. ↑ 07.09.04 Polska B – Turcja B 0-2. Reprezentacja.com.pl. [dostęp 2013-06-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-24)]. (pol.).
  158. ↑ U-16: Polska 0-3 Rumunia. 90minut.pl. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  159. ↑ 40-lecie BKS. Sztandar ZZ Metalowców dla jubilata. „Kronika Beskidzka”. 39 (305), s. 6, 1962-09-29. (pol.). 
  160. ↑ Maciej Kusina: Podbeskidzie Bielsko-Biała 1 – 1 Arka Gdynia. 90minut.pl. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  161. ↑ Trzeba kupić stadion BKS. „Magazyn Samorządowy W Bielsku-Białej”. 7/2006 (83), s. 4, 2006-03-31. Urząd Miejski w Bielsku-Białej. ISSN 1730-3796. 
  162. ↑ Na stadionie w Bielsku-Białej pojawi się tymczasowa trybuna. 90minut.pl, 2011-04-08. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  163. ↑ Bielski stadion zmieni się nie do poznania. Stadiony.net, 2008-02-07. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  164. ↑ a b Przetarg na stadion: po długich bojach wreszcie ogłoszony!. Inwestycje w Bielsku-Białej, 2011-03-15. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  165. ↑ Podbeskidzie: Pachnie przełomem. Przegladsportowy.pl, 2012-04-11. [dostęp 2013-06-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-21)]. (pol.).
  166. ↑ Podpisano umowę na budowę Stadionu Miejskiego w Bielsku-Białej. 90minut.pl, 2012-08-06. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  167. ↑ Budowa stadionu w Bielsku-Białej: wmurowali akt erekcyjny. Naszemiasto.pl, 2012-10-16. [dostęp 2013-08-22]. (pol.).
  168. ↑ Burzą sektor od ulicy Żywieckiej. Bielsko.info, 2013-06-15. [dostęp 2013-08-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-21)]. (pol.).
  169. ↑ Nowa trybuna, więcej miejsc. Drugastrona.org.pl, 2013-09-29. [dostęp 2013-09-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-03)]. (pol.).
  170. ↑ Zaplecze w kontenerach. Stowarzyszenie Druga Strona, 2014-01-20. [dostęp 2014-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-02)]. (pol.).
  171. ↑ Otwarcie nowej trybuny w Bielsku-Białej zaowocowało rekordem frekwencji. SportoweFakty.pl, 2015-02-21. [dostęp 2015-02-21]. (pol.).
  172. ↑ Bielsko-Biała: Otwarcie stadionu po 13 miesiącach. Stadiony.net, 2016-07-24. [dostęp 2016-08-15]. (pol.).
  173. ↑ Bielsko-Biała: Stadion wreszcie odebrany, można grać. Stadiony.net, 2016-08-10. [dostęp 2016-08-15]. (pol.).
  174. ↑ Podbeskidzie z problemami, ale wreszcie na otwartym stadionie. Przegladsportowy.pl, 2016-08-12. [dostęp 2016-08-15]. (pol.).
  175. ↑ Porażka na otwarcie. Oficjalny serwis klubu TS Podbeskidzie Bielsko-Biała, 2016-10-08. [dostęp 2016-10-08]. (pol.).
  176. ↑ Rekord frekwencji pod Klimczokiem. GKS Katowice lepszy od Podbeskidzia. Gazeta Wyborcza Katowice, 2017-10-14. [dostęp 2018-04-08]. (pol.).
  177. ↑ [U-20 Pechowa porażka biało-czerwonych z Anglikami]. Łączy nas piłka, 2018-03-22. [dostęp 2018-04-08]. (pol.).
  178. ↑ U-20: Polska lepsza od silnej Ukrainy. Łączy nas piłka, 2018-11-19. [dostęp 2018-11-23]. (pol.).
  179. ↑ Match schedule for FIFA U-20 World Cup Poland 2019. FIFA.com. [dostęp 2019-08-17]. (ang.).
  180. ↑ a b Paweł Bieniecki: BBTS 1907 TS Podbeskidzie 2008. Bielsko-Biała: Arial, 2009, s. 162-163.
  181. ↑ Paweł Mogielnicki: Poland. Druga liga (2nd division): History, part 4 – 1979/80-1988/89. Pawel Mogielnicki's Page. [dostęp 2019-08-19]. (ang.).
  182. ↑ Paweł Bieniecki: BBTS 1907 TS Podbeskidzie 2008. Bielsko-Biała: Arial, 2009, s. 164-165.
  183. ↑ a b Paweł Bieniecki: BBTS 1907 TS Podbeskidzie 2008. Bielsko-Biała: Arial, 2009, s. 160–161.
  184. ↑ Podbeskidzie Bielsko-Biała 4 – 0 Jagiellonia Białystok. 90minut.pl. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  185. ↑ Jagiellonia Białystok 0 – 3 Podbeskidzie Bielsko-Biała. 90minut.pl. [dostęp 2016-04-14]. (pol.).
  186. ↑ a b GKS Bełchatów 6 – 0 Podbeskidzie Bielsko-Biała. 90minut.pl. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  187. ↑ a b Podbeskidzie Bielsko-Biała 0 – 6 Wisła Kraków. 90minut.pl. [dostęp 2015-09-19]. (pol.).
  188. ↑ a b Podbeskidzie Bielsko-Biała 9 – 0 Tur Turek. 90minut.pl. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  189. ↑ Termalica Bruk-Bet Nieciecza 0 – 5 Podbeskidzie Bielsko-Biała. 90minut.pl. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  190. ↑ GKS Katowice 1 – 6 Podbeskidzie Bielsko-Biała. 90minut.pl. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  191. ↑ Wigry Suwałki 0 – 5 Podbeskidzie Bielsko-Biała. 90minut.pl. [dostęp 2018-10-09]. (pol.).
  192. ↑ Ruch Chorzów 4 – 0 Podbeskidzie Bielsko-Biała. 90minut.pl. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  193. ↑ Górnik Zabrze 4 – 0 Podbeskidzie Bielsko-Biała. 90minut.pl. [dostęp 2017-05-28]. (pol.).
  194. ↑ Chojniczanka Chojnice 4 – 0 Podbeskidzie Bielsko-Biała. 90minut.pl. [dostęp 2017-08-22]. (pol.).
  195. ↑ Podbeskidzie Bielsko-Biała 0 – 3 Cracovia. 90minut.pl. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  196. ↑ Podbeskidzie Bielsko-Biała 0 – 3 Piast Gliwice. 90minut.pl. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  197. ↑ Podbeskidzie Bielsko-Biała 0 – 3 Kmita Zabierzów. 90minut.pl. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  198. ↑ Podbeskidzie Bielsko-Biała 0 – 3 Olimpia Grudziądz. 90minut.pl. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  199. ↑ Podbeskidzie Bielsko-Biała 0 – 3 ŁKS Łódź. 90minut.pl. [dostęp 2018-09-18]. (pol.).
  200. ↑ a b c d e Paweł Mogielnicki: History of the Polish League. Poland Fifth Division 1998/99: Liga okręgowa (5th division, group Bielsko-Biała). Pawel Mogielnicki's Page. [dostęp 2013-06-12]. (ang.).
  201. ↑ a b c d e f g h i Paweł Bieniecki: BBTS 1907 TS Podbeskidzie 2008. Bielsko-Biała: Drukarnia Arial, 2009.
  202. ↑ a b c d Paweł Mogielnicki: History of the Polish League. Poland Fourth Division 1999/00: Czwarta liga (4th division, group Bielsko-Biała, Katowice). Pawel Mogielnicki's Page. [dostęp 2013-06-12]. (ang.).
  203. ↑ Mniej punktów Podbeskidzie zdobyło w formalnie w sezonach 2013/2014 (30), 2014/2015 (27) i 2015/2016 (20), jednak było to spowodowane podziałem punktów po rundzie zasadniczej.
  204. ↑ PKO Ekstraklasa 2020/2021 [online], www.90minut.pl [dostęp 2021-05-16].
  205. ↑ PKO Ekstraklasa 2020/2021 [online], www.90minut.pl [dostęp 2021-05-16].
  206. ↑ Maciej Kusina: II liga 2003/2004. 90minut.pl. [dostęp 2014-06-05]. (pol.).
  207. ↑ Paweł Mogielnicki: II liga 2006/2007. 90minut.pl. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  208. ↑ PKO Ekstraklasa 2020/2021 [online], www.90minut.pl [dostęp 2021-05-16].
  209. ↑ Paweł Mogielnicki: II liga 2006/2007. 90minut.pl. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  210. ↑ Ernest Siudy: T-Mobile Ekstraklasa 2011/2012. 90minut.pl. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  211. ↑ „Czarna seria” przełamana. Bielskatwierdza.pl, 2012-11-04. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  212. ↑ Fortuna I liga 2019/2020 [online], www.90minut.pl [dostęp 2021-05-16].
  213. ↑ PKO Ekstraklasa 2020/2021 [online], www.90minut.pl [dostęp 2021-05-16].
  214. ↑ Fortuna I liga 2020/2021 [online], www.90minut.pl [dostęp 2021-08-02].
  215. ↑ Fortuna I liga: GKS 1962 0-1 Podbeskidzie [online], www.90minut.pl [dostęp 2021-09-11].
  216. ↑ Podbeskidzie wycofało rezerwy – Unia i Slavia utrzymane. SportSlaski.pl, 2012-06-14. [dostęp 2016-05-26]. (pol.).
  217. ↑ Podział na grupy III ligi opolsko-śląskiej. OpolskaLiga.pl, 2013-06-28. [dostęp 2016-05-26]. (pol.).
  218. ↑ II drużyna. Oficjalny serwis klubu TS Podbeskidzie Bielsko-Biała. [dostęp 2012-05-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-10)]. (pol.).
  219. ↑ Marcin Kasprzak: Klasa A 2003/2004, grupa: Bielsko-Biała. 90minut.pl. [dostęp 2016-05-26].
  220. ↑ Paweł Mogielnicki: Liga okręgowa 2005/2006, grupa: Bielsko-Biała. 90minut.pl. [dostęp 2016-05-26]. (pol.).
  221. ↑ Bartłomiej Malec: Młodzież ogrywana w B-klasie. „Musimy się dostosować do ligi”. SportoweBeskidy.pl, 2019-10-09. [dostęp 2016-05-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-03-18)]. (pol.).
  222. ↑ Mistrzowie Polski zmieniają barwy!. Oficjalny serwis klubu TS Podbeskidzie Bielsko-Biała, 2018-08-29. [dostęp 2018-08-30]. (pol.).

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Podbeskidzie_Bielsko-Biała&oldid=73028459”