Podemos (hiszpańska partia polityczna)
Podemos – lewicowa partia polityczna działająca w Hiszpanii, utworzona w marcu 2014 roku przez Pablo Iglesiasa na bazie protestów przeciwko cięciom budżetowym w Hiszpanii w latach 2011–2012[2].
.svg){kind=small}
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Lider | |
| Data założenia | |
| Ideologia polityczna |
socjaldemokracja, socjalizm demokratyczny, demokracja bezpośrednia |
| Członkostwo międzynarodowe |
|
| Obecni eurodeputowani |
3/54 [1]
|
| Strona internetowa | |
Od 2016 roku partia jest częścią koalicji pod nazwą Unidas Podemos[3].
Historia edytuj
Partia została zarejestrowana w marcu 2014[4]. Jej nazwa znaczy po hiszpańsku Możemy[5] lub Damy radę; wbrew pojawiającym się w mediach doniesieniom[4] nie nawiązuje ona do sloganu wyborczego Baracka Obamy, lecz do hasła latynoamerykańskich związkowców z lat 70.[6] Podemos początkowo dążyło do utworzenia jednolitej listy wyborczej ugrupowań lewicowych innych niż dominująca PSOE. Zjednoczona Lewica, która była największą z takich partii stanowczo jednak odrzuciła możliwość sojuszu[potrzebny przypis].
Celem wyłonienia kandydatów do Parlamentu Europejskiego partia zorganizowała prawybory, w których mogły startować osoby wskazane przez „okręgi” lokalne lub tematyczne. Kandydaci zobowiązali się po ewentualnym wyborze pobierać pensję w wysokości trzykrotnej płacy minimalnej, a resztę wynagrodzenia przekazywać partii lub organizacjom społecznym o podobnym charakterze[potrzebny przypis]. W prawyborach otwartych dla każdego chętnego zagłosowało ok. 33 tys. ludzi[7]. W wyborach do Parlamentu Europejskiego w maju tego samego roku partia zdobyła 1,2 miliona głosów (8%) i uzyskała 5 z 54 mandatów przypadających Hiszpanii w Parlamencie Europejskim[4]. Jeden ze zdobytych mandatów przypadł przedstawicielce Lewicy Antykapitalistycznej[potrzebny przypis]. Zaraz po wyborach eurodeputowani zdecydowali o przekazywaniu większości swojego uposażenia na rzecz partii, a jeden z eurodeputowanych zrzekł się go w całości[8]. Zjednoczona Lewica po wyborach zaczęła rozważać współpracę z Podemos, gdyż nowe ugrupowanie nie odebrało jej elektoratu. Ugrupowania prawicowe zarzuciły natomiast partii antysystemowość i chęć obalenia podstaw ustrojowych państwa[potrzebny przypis].
Ideologia edytuj
Partia wywodzi się z ruchu Oburzonych, ale unika jednoznacznego powiązania z ruchem, nie chcąc go zawłaszczać[5]. Podemos jest krytyczna w stosunku do partii głównego nurtu, które uważa za strażników status quo. Podemos nawiązuje do tradycji przedwojennej Republiki Hiszpańskiej. W sferze gospodarczej sprzeciwia się rosnącym nierównościom społecznym[4], postuluje znalezienie nowego modelu redystrybucji bogactwa, wprowadzenia budżetów partycypacyjnych, zwiększenia roli demokracji bezpośredniej i konsultacji społecznych, skuteczniejszej walki z korupcją, zagwarantowania praw imigrantom, wprowadzenia pensji socjalnej dla każdego obywatela, ustanowienia płacy maksymalnej, obniżenia wieku emerytalnego do 60 roku życia, większej przejrzystości finansów dużych przedsiębiorstw i ostrzejszych kar za przestępstwa podatkowe[5]. W zakresie polityki międzynarodowej jest proeuropejska[4], ale wyraża niezadowolenie z funkcjonowania Unii Europejskiej[9] przez co klasyfikowana jest jako partia eurosceptyczna[10][11]. Partia deklaruje przynależność w Parlamencie Europejskim do grupy Zjednoczona Lewica Europejska – Nordycka Zielona Lewica[1]. Pod względem ideowym partia określana jest jako reprezentująca nurt socjalizmu demokratycznego, socjaldemokracji alterglobalizmu i na rzecz demokracji bezpośredniej[12][13][14][15].
Przypisy edytuj
- ↑ a b Podemos.
- ↑ Raphael Minder: Spanish Upstart Party Said It Could, and Did. Now the Hard Part Begins.. New York Times, 2014-05-29T00:01:14-04:00. [dostęp 2019-11-13]. (ang.).
- ↑ Unidos Podemos, el nombre de la coalición de Podemos e IU.
- ↑ a b c d e Maciej Stasiński: Hiszpania: w lewo zwrot. [w:] Gazeta Wyborcza [on-line]. Agora SA, 2014-05-28. [dostęp 2014-05-28].
- ↑ a b c Cztery miesiące istnienia i sukces. Zwolennicy Iglesiasa „wolą utopię niż niespełnione obietnice”. [w:] TVN24.pl [on-line]. TVN S.A., 2014-05-27. [dostęp 2014-05-28]. (pol.).
- ↑ The Next Syriza? As Greece Rejects Austerity, Meet the Activist Who Could Become Spain’s New PM. 2015-02-12. [dostęp 2015-09-06]. (ang.).
- ↑ Ashifa Kassam: Podemos hopes to cement rise of citizen politics in Spain after election success. Guardian News and Media Limited, 2014-05-27. [dostęp 2014-05-28]. (ang.).
- ↑ Hiszpańscy eurodeputowani obniżają swoje wynagrodzenia. [w:] Gazeta Prawna [on-line]. INFOR BIZNES Sp. z o o, 2014-05-27. [dostęp 2014-05-28]. (pol.).
- ↑ Tom Burridge: Spain’s 'we can’ party proves it can. BBC, 2014-05-26. [dostęp 2014-05-28]. (ang.).
- ↑ "In Europe, not all populist parties are the same". Al Jazeera America.
- ↑ "Euroscepticism or Europhobia: Voice vs. Exit?" (PDF). Notre Europe.. [dostęp 2015-08-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-10)].
- ↑ Parties and Elections in Europe: The database about parliamentary elections and political parties in Europe
- ↑ Parties and Elections in Europe: The database about parliamentary elections and political parties in Europe, by Wolfram NordsieckPodemos: el rápido viaje ideológico hasta la socialdemocracia
- ↑ Pablo Iglesias: "No nos hemos moderado. Estamos cómodos en la socialdemocracia". [dostęp 2015-09-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-28)].
- ↑ La alternativa socialdemócrata es Podemos