Lista polskich rodów książęcych

lista w projekcie Wikimedia
(Przekierowano z Polskie rody książęce)

Mianem rodu książęcego określamy potomków niekoronowanego władcy państwa (np. wielkiego księcia) lub jego części (np. udzielnego księcia), potomków rodziny panującej lub członków rodu arystokratycznego, któremu tytuł został nadany[1].

Herb Rzeczypospolitej z okresu panowania dynastii Jagiellonów.

Tytuł książęcy w Koronie Królestwa Polskiego, początkowo przysługiwał jedynie rodzinom panującym (sekcja: Potomkowie dynastii królewskich) lub był przywiązany do władców niezależnych, na tej podstawie właśnie używała go rodzina Gryfitów, która uzurpacyjnie zajęła Pomorze (sekcja: Potomkowie władców pomorskich). Z powodu tak silnego znaczenia tytułu książęcego, żadna z rodzin pochodzących rdzennie z Korony Królestwa Polskiego nie śmiała go przybierać. Dopiero rodzina Lubomirskich pozyskała go u cesarzy niemieckich, a w ich ślady poszli również Koniecpolscy, Jabłonowscy, Sułkowscy itd., choć już wcześniej wielkolitewskie rodziny szlacheckie przyjmowały zagraniczne nadania książęce, np. Radziwiłłowie (sekcja: Potomkowie książąt z nadania władców obcych)[2]. Oprócz tego, przed I rozbiorem Rzeczypospolitej sejm potwierdził lub nadał tytuły książęce kilku rodom wywodzącym się z szeregów polskiej i wielkolitewskiej szlachty, a także niektórym obcym rodzinom książęcym (sekcja: Potomkowie książąt z nadania władców polskich lub sejmu)[3].

Po wygaśnięciu dynastii Jagiellonów, w czasach wolnych elekcji, tytuł książęcy był przypisywany potomkom ówcześnie wybranych przez szlachtę królów, np. potomkom Jana III Sobieskiego (sekcja: Potomkowie królów elekcyjnych)[2].

W Wielkim Księstwie Litewskim, tytuł książęcy (kniaziowski) był bardzo rozlegle używany. Pochodzące stamtąd rodziny można podzielić na 4 kategorie[4]:

Na terenach Wielkiego Księstwa Litewskiego istniało także kilka rodów wywodzących się z Wielkiego Księstwa Moskiewskiego, których członkowie w pewnej części postanowili nie wracać do Moskwy (sekcja: Potomkowie książąt moskiewskich)[5].

Odrębną kategorię książąt stanowili władcy księstw lennych Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Rzeczpospolita była w posiadaniu licznych terytoriów lennych, których pierwotni właściciele (książęta lub władcy) uznali jej zwierzchnictwo (sekcja: Lennicy polscy)[3]. Było to też miejsce schronienia niektórych wołoskich rodów książęcych[6], a także rodzin irlandzkich o królewskich korzeniach[7]. Niektóre obce rodziny książęce uległy dobrowolnemu spolonizowaniu (sekcja: Potomkowie innych królów)[8].

Potomkowie królów polskich edytuj

Potomkowie dynastii królewskich edytuj

Herb Ród Uznanie na podstawie Status rodziny[a]
  Piastowie Władcy Polski wymarli w 1675[b]
  Piastowie mazowieccy Władcy Polski wymarli w 1526[10][c]
  Piastowie śląscy Władcy Polski wymarli w 1675[b]
  Przemyślidzi Władcy Polski wymarli w 1521[11][12][d]
  Andegawenowie węgierscy Władcy Polski
  Jagiellonowie Władcy Polski wymarli w 1572[13][e]

Potomkowie władców pomorskich edytuj

Herb Ród Uznanie na podstawie Status rodziny[f]
  Gryfici Władcy Pomorza wymarli w 1637[14][g]
  Sobiesławice Władcy Pomorza wymarli w 1294[h]

Potomkowie królów elekcyjnych edytuj

Herb Ród Uznanie na podstawie Status rodziny[i]
  Batorowie Władca Polski wymarli w 1634[15][j]
  Leszczyńscy Władca Polski żyją[16][k]
  Poniatowscy Władca Polski żyją[17]
  Sobiescy Władca Polski wymarli w 1865[18][l]
  Walezjusze Władca Polski wymarli w 1589[19][m]
  Wazowie Władcy Polski wymarli w 1672[20][n]
  Wettynowie Władcy Polski żyją[21][o]
  Wiśniowieccy Władca Polski wymarli w XVIII w.[22]

Potomkowie innych królów edytuj

Potomkowie wołoskich dynastii hospodarskich edytuj

Herb Ród Uznanie na podstawie Status rodziny[p]
  Kantakuzeni Wywód od hospodara Șerbana Kantakuzena[6] brak informacji[23][q]
  Mohyłowie Wywód od hospodara Hieremiego Mohyły[24] wymarli w 1661[25][r]
  Petryczajkowie Wywód od hospodara Stefana Petryczajka[26][27] wymarli w 1690[28][s]

Potomkowie irlandzkich dynastii królewskich edytuj

Herb Ród Uznanie na podstawie Status rodziny[t]
  d’Obyrnowie Wywód od króla Brana mac Máelmórda(inne języki)[7] żyją[29]

Potomkowie austriackich dynastii cesarskich edytuj

Herb Ród Uznanie na podstawie Status rodziny[u]
  Habsburgowie-Lotaryńscy
(linia cieszyńsko-żywiecka)
Wywód od cesarza Franciszka I Lotaryńskiego[8] żyją[30][8][v]

Potomkowie wielkich książąt wielkolitewsko–ruskich edytuj

Giedyminowicze edytuj

Osobny artykuł: Giedyminowicze.

Rodziny polskie edytuj

Herb Ród Uznanie na podstawie Status rodziny[w]
  Jagiellonowie Szczep Olgierda Giedyminowicza[31] wymarli w 1572[13][x]
  Bełzcy Szczep Narymunta[32] wymarli w 1399[32][y]
  Bielscy Szczep Iwana Włodzimierzowicza[33] wymarli w 1612 roku[34][z]
  Bujniccy Szczep Jerzego Tołoczki[35] wymarli w 1506 roku[35]
  Buremscy Szczep Michała Konstantynowicza[36] wymarli w 1610[37][aa]
  Czartoryscy Szczep Konstantego Koriatowicza[38] żyją[39]
  Hurkowicze Szczep Fedora Olgerdowicza[40] wymarli w XV/XVI w.[40][ab]
  Jewnutowicze[41] Szczep Jawnuty[42] wymarli w XVII w.[41][ac]
  Kiejstutowicze Szczep Kiejstuta[43] wymarli w 1452[44]
  Kobryńscy Szczep Fedora Olgerdowicza[40] wymarli w XV w.[40][ad]
  Kopylscy Szczep Aleksandra Włodzimierzowicza[45] wymarli w 1619[46][ae]
  Koreccy Szczep Aleksandra Patrykiejewicza[47] wymarli w 1651[47][af]
  Korybutowicze Szczep Korybuta[48] wymarli w XV w.[48]
  Koriatowicze Szczep Koriata[48] wymarli w XV w.[48][ag]
  Kurcewicze Szczep Michała Konstantynowicza[49] wymarli w 1960[50][ah]
  Lingwenowiczowie Szczep Szymona Olgierdowicza[51] wymarli w XV w.[52][ai]
  Narymuntowicze Szczep Narymunta[53] żyją[aj][53]
  Olelkowicze Szczep Olelka Włodzimierzowicza[45] wymarli w 1592[46][ak]
  Olgierdowicze Szczep Olgierda[46] żyją[al][54]
  Pińscy Szczep Michała Narymuntowicza[55] wymarli w 1960[50][am]
  Połubińscy Szczep Andrzeja Olgierdowicza[56][an] brak informacji
  Sanguszkowie Szczep Fedora Olgerdowicza[40] żyją[57]
  Stepańscy Szczep Iwana Jewnuty Giedyminowicza[58] wymarli w XV w.[59][ao]
  Zasławscy-Mścisławscy Szczep Michała Jewnutowicza[41][60] wymarli w XVII w.[61][ap]

Rodziny zrusyfikowane edytuj

Herb Ród Uznanie na podstawie Status rodziny[aq]
  Bułhakowowie(inne języki) Szczep Narymunta[62] wymarli w 1554[62]
  Chowańscy Szczep Narymunta[63] żyją[64]
  Daszkowie(inne języki) Szczep Korybuta[63] wymarli w 1807[65]
  Golicynowie Szczep Patryka Narymuntowicza[66] żyją[39]
  Kurakinowie Szczep Patryka Narymuntowicza[67] żyją[68]
  Wolscy Szczep Patryka Narymuntowicza[69] wymarli w XVII w.[69]
  Trubeccy(inne języki) Szczep Dymitra Olgierdowicza[70] żyją[70][71][ar]

Rurykowicze edytuj

Osobny artykuł: Rurykowicze.

Rodziny polskie edytuj

Herb Ród Uznanie na podstawie Status rodziny[as]
  Bachrynowscy Szczep Michała Druckiego[72][at] wymarli w XVIII w.[73]
  Bielewscy(inne języki) Szczep Romana Semenowicza[33] wymarli w XVI w.[33]
  Czetwertyńscy Szczep Światopełka I[74] żyją[75]
  Druccy Szczep Michała Druckiego[76] wymarli w XVI w.[77][au]
  Druccy-Babiczowie(inne języki)[av] Szczep Iwana Semenowicza Druckiego[78] wymarli w XV w.[78][aw]
  Druccy-Horscy Szczep Michała Druckiego[76] wymarli w XVIII w.[79]
  Druccy-Konopla Szczep Iwana Semenowicza Druckiego[5] wymarli w 1552[80]
  Druccy-Krasnowie Szczep Michała Druckiego[76] wymarli w XVI w.[81][ax]
  Druccy-Lubeccy Szczep Michała Druckiego[76] żyją[82][ay]
  Druccy-Oziereccy Szczep Michała Druckiego[76] wymarli w 1607[83][az]
  Druccy-Pryhabscy Szczep Iwana Semenowicza Druckiego[5] wymarli w XVI w.[84]
  Druccy-Siekirowie Szczep Michała Druckiego[76] wymarli w XV w.[85][ba]
  Druccy-Sokolińscy Szczep Iwana Semenowicza Druckiego[5] wymarli w XVIII w.[86]
  Druccy-Tołoczyńscy Szczep Michała Druckiego[76] wymarli w 1546[87][bb]
  Hłazynowie[bc] Szczep Hłazyny[88] żyją[bd]
  Hołownia-Ostrożeccy Szczep Iwana Dymitrowicza Hołowni[89]. wymarli w XVI w.[90][be]
  Kromscy Szczep Iwana Kromskiego[91] wymarli w XVI w.[91][bf]
  Massalscy Szczep Świtosława Titowicza Karczewskiego[92][93][bg] żyją[94]
  Możajscy Szczep Andrzeja Dymitrowicza Możajskiego[95] wymarli w 1519[bh][96]
  Nieświccy Szczep niepewny[97][98][bi] żyją[bj]
  Ogińscy Szczep Dymitra Iwanowicza Hłuszonoka[99][bk] wymarli w 1909[100][bl]
  Osowiccy Szczep Michała Romanowicza[101] wymarli w XVI w.[102][bm]
  Ostrogscy Szczep Daniela Ostrogskiego[103][bn] wymarli w XVII w.[104]
  Podhorscy Szczep Hrehorego Fedorowicza[105] żyją[106]
  Poryccy Szczep Aleksandra Fedorowicza Zbarażskiego[107][bo] wymarli w XVII w.[108][bp]
  Prońscy[109] Szczep Iwana Władimirowicza Prońskiego[110] wymarli w XVII w.[111]
  Puzynowie Szczep Iwana Iwanowicza Puzyny Hłuszonoka[112] żyją[113]
  Rużyńscy Szczep Iwana Rużyńskiego[110][bq] wymarli w XVII w.[110]
  Seńscy Szczep Hrihorego Seńskiego[114] wymarli XVI w.[114]
  Smoleńscy Szczep Światosława Iwanowicza[115] wymarli w XV w.[115][br]
  Sokolscy Szczep Michała Sokolskiego[116] wymarli w XVII w.[116]
  Sołomereccy Szczep Wasila Sołomereckiego[117] wymarli w XVII w.[117]
  Weliccy Szczep Hrihorego Kożanowicza[118] brak informacji[118]
  Wiśniowieccy Szczep Michała Wasilewicza Wisznieweckiego[22][bs] wymarli w XVIII w.[22]
  Woronieccy Szczep Fedora Wasilewicza Zbarażskiego[119][bt] żyją[120]
  Zasławscy Szczep Jurija Ostrowskiego[103][bu] wymarli w XVIII w.[103]
  Zbarascy Szczep Wasila Nieświckiego[121][bv] wymarli w 1631[121][bw]
  Zwiaholscy Szczep Borysa Zwiaholskiego[122] wymarli w XV w.[122][bx]
  Żylińscy Szczep Fedora Żylińskiego[123] wymarli w XVII w.[123][by]
  Żyżemscy Szczep Hleba Swiatostawowicza[123] wymarli w XVII w.[124][bz]

Rodziny zrusyfikowane edytuj

Herb Ród Uznanie na podstawie Status rodziny[ca]
  Chotetowscy(inne języki) Szczep Mścisława Michałowicza[125] wymarli w XVIII w.[125][cb]
  Czerteńscy Szczep Andrzeja Czerteńskiego[126] brak informacji[cc]
  Dołgorukowowie Szczep Iwana Andrzejewicza Oboleńskiego[127] żyją[128]
  Korkodynowie Szczep Hleba Światosławowicza Smoleńskiego[129] wymarli w XVII w.[cd]
  Kozłowscy(inne języki) Szczep Wasila Fedorowicza[130] brak informacji[ce][130]
  Mezeccy Szczep Wszewołda Szutichy[131] wymarli w XVII w.[131][cf]
  Odojewscy Szczep Romana Semenowicza[33][132][cg] wymarli w 1869[133][ch]
  Porochowscy Szczep Iwana Światosławicza Smoleńskiego[134] brak informacji[134][ci]
  Worotyńscy Szczep Lwa Romanowicza[135] wymarli w XVII w.[135][cj]

Potomkowie udzielnych książąt wielkolitewsko–ruskich edytuj

Holszańscy edytuj

Herb Ród Uznanie na podstawie Status rodziny[ck]
  Holszańscy Wywód od Olgimonta[136] wymarli w 1556[136][cl]
  Trabscy Gałąź Holszańskich[69] XV w.[137]
  Wiazemscy Gałąź Holszańskich[69] brak informacji[138]

Giedrojciowie edytuj

Herb Ród Uznanie na podstawie Status rodziny[cm]
  Giedrojciowie Wywód od Aleksandra Giedroitskiego[139] żyją[140]
  Jurahowie Szczep Jurahy Jeżego[141] żyją[142][cn]
  Kulwiecowie Wywód od Bubejty[69] brak informacji[143][co]
  Mickowicze Szczep Micka[144][131][cp] żyją[cq]
  Matusewicze Gałąź Giedrojciów[69] brak informacji[143][cr]

Świrscy edytuj

Herb Ród Uznanie na podstawie Status rodziny[cs]
  Świrscy Szczep Iwaszki Świrskiego[145] XX w.[146][ct]
  Pietkiewicze Gałąź Świrskich[145] XX w.[146]

Pozostałe rodziny edytuj

Herb Ród Uznanie na podstawie Status rodziny[cu]
  Borowscy–wielkolitewscy Wywód kniaziowski[147] brak informacji[147][cv]
  Domontowie Szczep Wasyla Domonta Rjatowa[148] wymarli w XVI w.[cw][148]
  Jamontowicze Szczep Wasyla Jamanta Tułuntowicza[149] wymarli w 1540[150][cx]

Potomkowie książąt moskiewskich edytuj

Oboleńscy edytuj

Herb Ród Uznanie na podstawie Status rodziny[cy]
  Oboleńscy(inne języki) Wywód od Konstantego Jurjewicza[61] żyją[151]
  Łykowie(inne języki)[cz] Szczep Iwana Iwanowicza Łykowa[152] wymarli w 1701[152][da]

Twerscy edytuj

Herb Ród Uznanie na podstawie Status rodziny[db]
  Twerscy Szczep Jarosława Jarosławowicza[153] wymarli w XVI w.[118]
  Teliatewscy Gałąź Twerskich[154] wymarli w XVIII w.[154][dc]

Pozostałe rodziny edytuj

Herb Ród Uznanie na podstawie Status rodziny[dd]
  Boratyńscy Szczep Andrzeja Wszewołdowicza[147] brak informacji[147][de]
  Borowscy–moskiewscy Wywód kniaziowski[147] wymarli w 1521[41][df]
  Hołowczyńscy Wywód od Matwieja Mikitynicza[155] wymarli w XVII w.[156]
  Jarosławicze[dg] Szczep Wasila Jarosławicza[41] wymarli w 1521[41][dh]
  Kurbscy[di] Szczep Semena Jarosławskiego[157] wymarli w XVII w.[dj][49]
  Riazańscy Szczep Jarosława Światosławowicza[158] wymarli w 1534[158]
  Selechowscy Szczep Wasila Iwanowicza[114] wymarli w XVII w.[114]
  Szemiaczyczowie Szczep Dymitra Jurjewicza[159] wymarli 1561[dk][160]

Potomkowie książąt tatarskich edytuj

Glińscy edytuj

Herb Ród Uznanie na podstawie Status rodziny[dl]
  Glińscy Szczep Leksy lub Mamaja[161] wymarli w XVI w.[162][dm]
  Lichodziejewscy Gałąź Glińskich[163] brak informacji[163][164][dn]

Pozostałe rodziny edytuj

Herb Ród Uznanie na podstawie Status rodziny[do]
  Berdiabiakowicze[165] Wywód od kniaziów tatarskich[33] brak informacji[33][dp]
  Bierbaszowie Wywód od kniaziów tatarskich[166][167] brak informacji[166][dq]
  Ingildiejewowie[dr] Szczep Jana Gołda[168] brak informacji[168][ds]
  Jachtowie Wywód od kniaziów tatarskich[169][166] brak informacji[168][dt]
  Kadyszewicze Szczep Kadysza[170][171] wymarli w XVI w.[172]
  Kryczyńscy Szczep Najman-bega[173] wymarli w 1940[174]
  Meszczerynowie Szczep Meszczergereja[175] brak informacji[175]
  Petyhorscy Szczep Hawryła Czerkaskiego Petyhorskiego[176] brak informacji[176]
  Piotrowscy Szczep Najman-bega[177] wymarli w XVII w.[177]
  Ułanowie Szczep Ułana[178] wymarli XVI w.[178]

Potomkowie książąt niewiadomego pochodzenia edytuj

Herb Ród Uznanie na podstawie Status rodziny[du]
  Bachtowie Wywód od Daniły Wasilewicza Jarosławskiego[5] brak informacji[5][dv]
  Bułharynowie wymarli w 1913[179][dw]
  Dolscy Wywód od kniaziów Pińsko-Turowskich[180] wymarli w 1647[181][dx]
  Kapustowie Wywód od Iwana Kapusty[41] wymarli w 1571[182][dy]
  Kozekowie Wywód od Fedora Kozeki[183] brak informacji[183][dz]
  Kroszyńscy Wywód od Iwana Romanowicza[184] wymarli w XVII w.[185][ea]
  Łukomscy Wywód kniaziowski[186] wymarli w 1867[187]
  Odyncewicze Wywód od Iwana Odyńca[188] wymarli w XVI w.[99]
  Rużyńscy Wywód od kniaziów wołyńskich[189] wymarli w XVII w.[190]
  Sołtykowie wymarli w 1900[191][eb]
  Szujscy Wywód od udzielnych książąt suzdalskich[160] żyją[192][ec]

Potomkowie książąt z nadania władców obcych edytuj

Herb Ród Uznanie na podstawie Status rodziny[ed]
  Bokumowie Nadanie w Prusach[193][ee] wymarli w XVIII w.[194]
  Walewscy Nadanie we Francji[195] żyją[196]
  Denhoffowie Nadanie w Prusach[197] wymarli w 1920[198][ef]
  Grudzińscy Nadanie w zaborze rosyjskim[199][eg] wymarli w XX w.[200]
  Jabłonowscy Nadanie w SIR[201] żyją[202]
  Jełowiccy Nadanie w Rosji[203] żyją[204]
  Koniecpolscy Nadanie w Prusach[32] wymarli w 1719[205][eh]
  Krasińscy Nadanie w Prusach[206] żyją[207]
  Lichnowscy Nadanie w Prusach[208][ei] żyją[209]
  Lubomirscy Nadanie w SIR[201] żyją[210]
  Mazepowie Nadanie w SIR[211] wymarli w 1709[212]
  Mościccy Nadanie w Afganistanie[213][ej] brak informacji[214]
  Ossolińscy Nadanie w SIR[215][32] wymarli w 1985[216][ek]
  Piłsudscy Nadanie w Afganistanie[213][el] żyją[217]
  Radolińscy Nadanie w Prusach[218][219] żyją[220]
  Radziwiłłowie Nadanie w SIR[221][219] żyją[222]
  Sapiehowie Nadanie w SIR[219] żyją[223]
  Sułkowscy Nadanie w Czechach[224] żyją[225]
  Zajączkowie Nadanie w zaborze rosyjskim[193] wymarli w 1917[226][em]

Potomkowie książąt z nadania władców polskich lub sejmu edytuj

Herb Ród Uznanie na podstawie Status rodziny[en]
  Anhalt-Köthen Indygenat z 1785[227] żyją[228]
  Biełosielscy-Biełozierscy Indygenat z 1780[229] żyją[230][eo]
  Czerniszewowie(inne języki) Indygenat z 1775[231]
  Daszkowie Indygenat z 1776[232] wymarli w 1807[65]
  Ligne Indygenat z 1780[233][ep]
  Lobkowicowie Indygenat z 1825[234][eq]
  Nassau-Siegenowie(inne języki) Indygenat z 1790[231]
  Ostenowie Indygenat z 1786[235][er]
  Paszkiewiczowie Indygenat z 1831[236]
  Poniatowscy Nadanie z 1754[237] żyją[17]
  Ponińscy Nadanie z 1773[237] żyją[es]
  Potemkinowie Indygenat z 1775[238]
  Rakoczowie Indygenat z 1654 lub 1655[239] wymarli w 1756[240][et]

Lennicy polscy edytuj

Herb Ród Uznanie na podstawie Status rodziny[eu]
  Bironowie Lenno Kurlandii i Semigalii żyją[241]
  Borkowscy Lenno Żmudzi[242] wymarli w XX w.[243]
  Gryfici Lenno lęborsko-bytowskie[244] wymarli w 1637[14][ev]
  Hohenzollernowie Lenno lęborsko-bytowskie[245] żyją[246]
  Kettlerowie Lenno Kurlandii i Semigalii[247][ew] wymarli w 1737[248][ex]
  Muszatowicze Lenno Mołdawii[249] wymarli w 1668[26]
  Wettynowie Lenno Kurlandii i Semigalii[250][ey] żyją[21][ez]

Zobacz też edytuj

Uwagi edytuj

  1. Zgodnie z tradycją rodową/dynastyczną w kulturze europejskiej, data wymarcia rodu jest datą śmierci ostatniego męskiego potomka rodu.
  2. a b Ostatnim żyjącym męskim przedstawicielem Piastów był Jerzy Wilhelm, wywodzący się z legnicko-brzeskiej gałęzi Piastów. W 1706[9] zmarł Ferdynand II Hohenstein, pochodzący od Wacława Gotfryda, nieślubnego syna Adama Wacława, będącego przedstawicielem Piastów cieszyńskich.
  3. Piastowie mazowieccy to gałąź Piastów. Oficjalnie wymarli w 1526 roku, choć jeden z nieślubnych synów Piastów mazowieckich, Hieronim Łoski, zmarł po 21 kwietnia 1527.
  4. Linia królewska (główna) wymarła w 1306 roku na królu Wacławie III. Najdłużej jednak żyła linia książąt raciborskich, z której Walentyn zwany Garbatym umarł dopiero w 1521 roku.
  5. Ostatnim męskim potomkiem Jagiellonów był Zygmunt II August.
  6. Zgodnie z tradycją rodową/dynastyczną w kulturze europejskiej, data wymarcia rodu jest datą śmierci ostatniego męskiego potomka rodu.
  7. Bogusław XIV był ostatnim żyjącym potomkiem rodu Gryfitów, zmarł w 1637 roku.
  8. Najstarszym znanym przedstawicielem danego rodu był Mściwoj II, który zmarł w 1294 roku.
  9. Zgodnie z tradycją rodową/dynastyczną w kulturze europejskiej, data wymarcia rodu jest datą śmierci ostatniego męskiego potomka rodu.
  10. Ród Batorych wygasł w linii męskiej wraz ze śmiercią Andrzeja Batorego w 1634 roku. Jednakże niektóre źródła podają, że Andrzej zmarł w 1637 roku.
  11. Linia królewska wymarła. Jednakże członkowie rodu z innych linii żyją do dziś.
  12. Ostatni potomek Sobieskich, Jan Baltazar Walenty Sobieski, zmarł 5 grudnia 1865. Wydarzenie to doprowadziło do wygaśnięcia rodu.
  13. Ostatnim Walezjuszem był Henryk III Walezy, zmarły w 1589 roku.
  14. Ostatnim z Wazów był król Polski, Jan II Kazimierz Waza, zmarły w 1672 roku.
  15. W pełni uprawniona, królewska (Albertyńska) linia Wettynów wygasła w 2012 roku wraz ze śmiercią Alberta Józefa Wettyna. Królowie August II i August III wciąż mają jednak żyjących męskich potomków pochodzących z małżeństw morganatycznych, w tym trzech synów zmarłego w 2022 Rydygiera Wettyna. Wciąż żyją również w pełni uprawnieni, bezpośredni potomkowie książęcych (ernestyńskich) linii rodu Wettynów, reprezentowani między innymi przez wielu członków brytyjskiej i belgijskiej rodziny królewskiej oraz zdetronizowanej bułgarskiej rodziny carskiej.
  16. Zgodnie z tradycją rodową/dynastyczną w kulturze europejskiej, data wymarcia rodu jest datą śmierci ostatniego męskiego potomka rodu.
  17. Żyli w Polsce jeszcze w XVIII wieku.
  18. Ostatnim męskim przedstawicielem rodu Mohyłów był Mojżesz Mohyła, zmarły w 1661 roku. Ostatnią żeńską przedstawicielką była Anna Mohyła, zmarła w 1667 roku.
  19. Stefan był ostatnim znanym członkiem ze swojego rodu.
  20. Zgodnie z tradycją rodową/dynastyczną w kulturze europejskiej, data wymarcia rodu jest datą śmierci ostatniego męskiego potomka rodu.
  21. Zgodnie z tradycją rodową/dynastyczną w kulturze europejskiej, data wymarcia rodu jest datą śmierci ostatniego męskiego potomka rodu.
  22. Karol Olbracht Habsburg-Lotaryński, był czynnie zaangażowany w obronę ustroju II Rzeczypospolitej, podczas agresji Niemiec na Polskę w 1939 roku zgłosił się do obrony Polski, lecz nie został przyjęty. W listopadzie 1939 roku był brutalnie torturowany przez Niemców. Po wojnie nadal pozostawał w kraju, zamieszkał w Krakowie, jednakże został przewieziony przez żonę do Szwecji z powodu poważnego stanu zdrowia. Jego córka Maria Krystyna Habsburg-Lotaryńska, powróciła do Polski, gdzie zmarła w należącym do jej rodziny zamku w żywcu w 2012 roku.
  23. Zgodnie z tradycją rodową/dynastyczną w kulturze europejskiej, data wymarcia rodu jest datą śmierci ostatniego męskiego potomka rodu.
  24. Ostatnim męskim potomkiem Jagiellonów był Zygmunt II August.
  25. Ostatnim męski potomek, Jan Belzki, został zabity w bitwie z Tatarami nad Worsklą w 1399 roku.
  26. Bielscy wygaśli w Wielkim Księstwie Litewskim po 1542 r. i w Rosji w 1612 roku.
  27. Ostatnim żyjącym przedstawicielem rodu Buremskich miał być Aleksander, pan na Boremlu.
  28. Ostatni znani przedstawiciele żyli w XV wieku, choć mogli dożyć XVI wieku.
  29. Jewnutowiczami w historycznych dokumentach nazywali siebie synowie Jewnuty Giedyminowicza, z nich pochodzi Szymon Jewnutiewicz, który dostał się do niewoli krzyżackiej i odtąd więcej o nim nic nie słychać; oraz kniaź Michał Jewnutiewicz, książę zasławski, występujący w źródłach historycznych od 1383 do 1399 roku, będący protoplastą kniaziów Zasławskich. Jako że Jewnutowicze przekształcili się w Zasławskich, za datę ich wymarcia przyjmuje się datę wymarcia Zasławskich.
  30. Ostatni znany przedstawiciel, Iwan Semenowicz, kniaź kobryński, zmarł około 1490 roku.
  31. Są tą samą rodziną co Olelkowicze. Ostatni potomek Olelkowiczów, Jan Szymon Olelkowicz, zmarł w 1619 roku.
  32. Kniaź Samuel Karol Korecki był ostatnim znanym przedstawicielem Koreckich, zmarł w 1651 roku.
  33. Koriatowiczami zwali się potomkowie Koriata Giedyminowicza.
  34. W 1960 roku zmarł ostatni znany członek rodu Kurcewiczów, Jerzy Koryatowicz-Kurcewicz-Bułyha. W nekrologu rodzina podpisała go „Ostatnim z Rurykowiczów”. Zapewne jest to błąd.
  35. Iwan Jurjewicz Lingweniewicz był ostatnim znanym potomkiem Mścisławskich. Po jego śmierci Mścisław, z którego Mścisławscy wzięli swe nazwisko stał się lennem króla.
  36. Narymuntowiczami pisali się synowie Narymunta, wszyscy co prawda dawno już nie żyją, jednakże niektórzy z ich potomków, którzy z biegiem czasu przyjęli inne nazwiska, żyją po dziś dzień.
  37. Ostatni potomek Olelkowiczów, Jan Szymon Olelkowicz, zmarł w 1592 roku.
  38. Olgierdowiczami pisali się synowie Olgierda, wszyscy co prawda dawno już nie żyją, jednakże niektórzy z ich potomków, którzy z biegiem czasu przyjęli inne nazwiska, żyją po dziś dzień.
  39. Na podstawie dokumentów historycznych Józefa Wolffa twierdzi, że występujący w XV wieku Jurij Semenowicz Piński był niezawodnie ostatnim z głównej gałęzi swojego rodu. Jednakże jedna z gałęzi, która przybrała nazwisko Kurcewicz, wymarła dopiero w 1960 roku.
  40. Wojciech Wijuk Kojałowicz wyprowadzał rodowód kniaziów Połubińskich od Andrzeja Olgierdowicza z dynastii Giedyminowiczów. Autorzy najnowszych publikacji w tej dziedzinie również uważają to za prawdopodobne.
  41. Ostatnia wzmianka nawiązująca do książąt Stepańskich pochodzi z XV wieku. Odnosi się do kniazia Iwana Stepańskiego, który otrzymuje w połowie XV wieku potwierdzenie na swą ojcowiznę Czerejasel. Po owym Iwanie nie słychać więcej o Stepańskich w historii.
  42. Ród Zasławskich-Mścisławskich wymarł w XVII wieku. Fedor Michałowicz, najstarszy znany potomek zmarł w 1622 roku.
  43. Zgodnie z tradycją rodową/dynastyczną w kulturze europejskiej, data wymarcia rodu jest datą śmierci ostatniego męskiego potomka rodu.
  44. Trubeccy są obecnie całkowicie zrusyfikowani, żyli w Polsce do XVII wieku, kiedy to Jurji Trubecki wyjechał do Moskwy.
  45. Zgodnie z tradycją rodową/dynastyczną w kulturze europejskiej, data wymarcia rodu jest datą śmierci ostatniego męskiego potomka rodu.
  46. Według Zbigniewa Leszczyca, Bachrynowscy (znani również jako Bahrinowscy, Bagrinowscy, Bahrynowscy, Bakrynowscy) mieli być gałęzią książąt Druckich. Do herbu Druck przypisuje ich również Tadeusz Gajl (informacja ta zawarta jest w artykule Bachrynowscy).
  47. Uznaje się Druckich za ród nadal żyjący, ponieważ do dziś żyją jego gałęzie.
  48. Znani również jako Babowie.
  49. Ród Babiczów ustał w XV w., jednakże dał początek Druckim-Pryhabskim, Druckim-Konoplom, Druckim-Sokolińskim i Druckim-Oziereckim.
  50. Ostatnim z Druckich-Krasnych był Iwan Wasilewicz Krasny. Musiał umrzeć po 1516 roku, gdyż jeszcze w tym roku pojawiał się w dokumentach historycznych. Iwan miał syna, który zmarł przed nim, krótko przez 1507 rokiem.
  51. Ostatni członek tego rodu, Jan Ksawery Drucki-Lubecki, urodził się 1931 roku i nie ma dzieci.
  52. Wasil Ozierecki był ostatnim znanym członkiem tego rodu, zmarł w 1607 roku.
  53. Ostatni męski potomek Siekirów to Dymitr Siekira.
  54. Wasil Jurjewicz, zmarły w 1546 roku, był ostatnim męskim przedstawicielem rodu.
  55. Później zwani Hłuszonokami.
  56. Żyją, ponieważ żyją pochodzący od nich Ogińscy i Puzynowie.
  57. Ostatnim żyjącym członkiem rodu Hołowniów-Ostrożeckich miał być Andrzej Hołownia-Ostrożecki, urodzony prawdopodobnie w 1560 roku, jego data śmierci jest nieznana. Stąd przypuszczenie o wygaśnięciu rodu po 1560 roku.
  58. Prawdopodobnie ostatnim z rodu był Andrzej Kromski, który przesiadywał w niewoli rosyjskiej, albowiem po wzmiance dotyczącej jego osoby w 1510 roku, nie udaje się znaleźć nic na temat rodziny książąt Kromskich.
  59. Tytuł książęcy został Massalskim przyznany 14 września 1780 r. na podstawie przedstawionego przez nich rodowodu.
  60. Linia żeńska, w postaci Zofii Możajskiej, przetrwała do 1549 roku.
  61. Nieświccy wywodzą się od Rurykowiczów, zostało to udowodnione na podstawie badań genetycznych. Badaniom haplogrupy y-dna poddał się żyjący współcześnie przedstawiciel rodu Woronieckich, wywodzący się w linii męskiej, podobnie jak Zbarascy, Wiśniowieccy i Poryccy, od Nieświckich. Układ markerów zawartych w chromosomie Y Woronieckich okazał się identyczny z układem, jaki posiadają żyjący współcześnie przedstawiciele rodów wywodzących się niewątpliwie od Ruryka.
  62. Nieświckich można uznać za ród nadal żyjący, ponieważ żyje jedna z wywodzących się od nich gałęzi – Woronieccy.
  63. Dymitr Iwanowicz Hłuszonok był synem protoplasty rodziny Puzynów.
  64. Ostatnim męskim żyjącym członkiem rodu Ogińskich miał być Bogdan Michał Ogiński, zmarły w 1909 roku. Ostatnim żyjącym żeńskim potomkiem była natomiast Gabriela Maria Ogińska, zmarła w 1912 roku.
  65. Z nich Kniaź Michał Osowicki zmarł bezpotomnie około 1550 roku.
  66. Daniel był pierwszym ze znanych nam książąt Ostrogskich. Istnienie owego Daniela potwierdza jego syn Fedor, piszący się Daniłowiczem.
  67. Poryccy mają pochodzić od Nieświckich.
  68. Ostatnim żyjącym członkiem rodu Poryckich miał być Mikołaj Porycki, zmarły w 1621 roku. Jednakże około 1580 roku urodził się Aleksander Porycki, nie wiadomo kiedy zmarł. Mógł bowiem przeżyć Mikołaja Poryckiego.
  69. Iwan Rużyński był pierwszym znanym kniaziem Rużyńskim.
  70. Smoleńscy wymarli, jednakże w późniejszych czasach żyły też ich gałęzie, których członkowie przyjęli inne nazwiska (np. Żyżemscy).
  71. Wiśniowieccy mają pochodzić od Nieświckich.
  72. Woronieccy mają pochodzić od Nieświckich.
  73. Zasławscy są gałęzią książąt Ostrowskich.
  74. Zbarażscy mają pochodzić od Nieświckich.
  75. Ostatnim znanym członkiem Zbaraskich jest Jerzy Zbaraski zmarły w 1631 roku.
  76. Ród Zwiaholskich wymarł na synach Semena Zwiaholskiego; Wasilu i Andrzeju. W 1499 roku, ziemie należące przedtem do Wasila i Andrzeja zostają przekazane przez króla Konstantemu Ostrogskiemu.
  77. W linii męskiej.
  78. Istnieli różni Żyżemscy jeszcze w XVIII wieku, jednakże nie wiadomo czy byli skoligaceni z danym rodem książęcym.
  79. Zgodnie z tradycją rodową/dynastyczną w kulturze europejskiej, data wymarcia rodu jest datą śmierci ostatniego męskiego potomka rodu.
  80. Kniaziowie Chotetowscy wymarli w XVIII w. w Rosji.
  81. Kniaziowie Czerteńscy, według ruskich źródeł, wynieśli się do Moskwy, gdzie kilku z nich udaje się odnaleźć w latach 1661–1691. Poza tą informacją nie ma żadnego źródła stwierdzającego, czy owy ród nadal żyje.
  82. Korkodynowie wymarli w końcu XVII w. w Moskwie.
  83. Żyli za czasów Józefa Wolffa w Rosji, poza tym brak informacji.
  84. Wymarli w Rosji.
  85. Odojewscy są gałęzią kniaziów Nowosilskich.
  86. Odojewscy zrusyfikowali się w 1442 roku. Ostatnim przedstawicielem tego rodu był rosyjski pisarz Władimir Odojewski, który zmarł w 1869 roku.
  87. Wyemigrowali do Rosji, gdzie żyli jeszcze w XVI wieku, poza tym brak informacji.
  88. Wymarli w Rosji.
  89. Zgodnie z tradycją rodową/dynastyczną w kulturze europejskiej, data wymarcia rodu jest datą śmierci ostatniego męskiego potomka rodu.
  90. Ostatnim męskim członkiem rodu Holszańskich miał być Semen Holszański, zmarły w 1556 roku.
  91. Zgodnie z tradycją rodową/dynastyczną w kulturze europejskiej, data wymarcia rodu jest datą śmierci ostatniego męskiego potomka rodu.
  92. Ostatnim męskim przedstawicielem Jurahów, jest żyjący do dziś, książę Przemysław Juraha (ur. 1934). Doktor Marek Minakowski przypisuje Jurahom herb Giedrojć.
  93. Adam Kosiński w swoim dziele napisał, że za jego życia rodzina ta jeszcze istniała.
  94. Micko był jednym z Giedrojciów, jego potomkowie przez pierwsze generacje pisali się Mickowiczami, wskutek czego powstał dany ród.
  95. Żyją, ponieważ żyją Giedrojciowie.
  96. Adam Kosiński w swoim dziele napisał, że za jego życia rodzina ta jeszcze istniała.
  97. Zgodnie z tradycją rodową/dynastyczną w kulturze europejskiej, data wymarcia rodu jest datą śmierci ostatniego męskiego potomka rodu.
  98. Wolff w swoim dziele twierdzi, że Świrscy żyli prawdopodobnie jeszcze w XX wieku, jednakże stali się bardzo zubożałą rodziną.
  99. Zgodnie z tradycją rodową/dynastyczną w kulturze europejskiej, data wymarcia rodu jest datą śmierci ostatniego męskiego potomka rodu.
  100. Józef Wolff w swoim dziele zawarł informacje, iż kniaziowie Borowscy istnieli do ostatnich czasów, ale zarzuciwszy tytuł kniaziowski, utonęli w mnóstwie rodzin tego samego nazwiska.
  101. W linii żeńskiej wymarli w XVII wieku.
  102. Jamontowicze wygaśli w linii męskiej wraz ze śmiercią Semena Jamontowicza w 1540 roku. Według Tadeusza Gajla używali herbu Hippocentaurus.
  103. Zgodnie z tradycją rodową/dynastyczną w kulturze europejskiej, data wymarcia rodu jest datą śmierci ostatniego męskiego potomka rodu.
  104. Znani również jako Łykowowie.
  105. W 1701 roku wymarli w Rosji. W XVII w. wymarli na Litwie.
  106. Zgodnie z tradycją rodową/dynastyczną w kulturze europejskiej, data wymarcia rodu jest datą śmierci ostatniego męskiego potomka rodu.
  107. Wymarli w Rosji.
  108. Zgodnie z tradycją rodową/dynastyczną w kulturze europejskiej, data wymarcia rodu jest datą śmierci ostatniego męskiego potomka rodu.
  109. W swoim dziele, Józef Wolff zawarł informację, że Boratyńscy żyli jeszcze w I połowie XVIII w. W tymże czasie na urzędach ziemskich powiatu orszańskiego udało się spotkać mnóstwo innych Boratyńskich w źródłach historycznych, po czym już w II połowie XVIII wieku wzmianki na ich temat ustały. Nie jest to co prawda wystarczająca informacja, aby uznać, że już wtedy ich ród wygasł.
  110. Jarosławicze są gałęzią moskiewskich Borowskich i wymarli w 1521 roku.
  111. Według Józefa Wolffa, herbem ich był jeździec zbrojny (św. Jerzy), mylnie nazywany Pogonią.
  112. Fedor Jarosławicz był ostatnim męskim potomkiem rodu Jarosławiczów.
  113. Herb to lew
  114. Wydaje się, że ostatnimi książętami Kurbskimi są Jan i Andrzej, występujący w dokumentach historycznych w I połowie XVII w. i trochę później. Jednakże w kilkanaście lat po śmierci ostatniego księcia Kurbskiego, zjawia się, niejaki Kacper, książę Kurbski, wraz z potomstwem. Według Józefa Wolffa, musiał być to samozwaniec (osoba, która bezprawnie przywłaszcza sobie jakiś tytuł), a więc nie należy zaliczać go do omawianej rodziny Kurbskich.
  115. Ostatnim znanym męskim członkiem rodu był Iwan Siemiaczycz, zmarły w 1561 roku, mnichem będąc.
  116. Zgodnie z tradycją rodową/dynastyczną w kulturze europejskiej, data wymarcia rodu jest datą śmierci ostatniego męskiego potomka rodu.
  117. Ostatnim żyjącym członkiem rodu Glińskich miał być Jan Gliński, urodzony prawdopodobnie w 1550 roku, jego data śmierci jest nieznana.
  118. Ostatnia wzmianka, którą podaje Józef Wolff w swoim dziele, dotycząca rodziny Lichodziejewskich, dotyczy Bohdana Hlińskiego Lichodziejewskiego, występującego w 1753 roku w liczbie szlachty smoleńskiej. Adam Kosiński w swoim dziele napisał, że za jego życia rodzina ta jeszcze istniała.
  119. Zgodnie z tradycją rodową/dynastyczną w kulturze europejskiej, data wymarcia rodu jest datą śmierci ostatniego męskiego potomka rodu.
  120. Wolff wspomina o kniaziu Pawle Berdiabiakowiczu, który otrzymał 6 kop ze skarbu i ogiera poza tym brak jakichkolwiek informacji o tej rodzinie.
  121. Brak jakichkolwiek informacji na temat żywotności tej rodziny u J. Wolffa.
  122. Znani również jako Jangildijewowie, Engildiejewowie i Olgildiejewowie.
  123. Józef Wolff wspomina o kilku książętach z tego rodu, żyjących pod koniec XVII w. w Rosji, jednakże nie wspomina, aby ten ród wymarł lub dożył jego czasów.
  124. Brak jakichkolwiek informacji na temat żywotności tej rodziny u J. Wolffa.
  125. Zgodnie z tradycją rodową/dynastyczną w kulturze europejskiej, data wymarcia rodu jest datą śmierci ostatniego męskiego potomka rodu.
  126. Wolff wspomina o zdrajcy, kniaziu Wasilim Bachcie, który żył w XVI w., poza tym brak jakichkolwiek informacji o tej rodzinie.
  127. Jerzy Bułharyn był ostatnim znanym członkiem tego rodu. Zmarł w 1913 roku.
  128. Ostatnim żyjącym członkiem rodu Dolskich miał być Mikołaj Dolski, zmarły w 1647 roku.
  129. Ostatnim męskim członkiem rodu był książę Andrzej Kapusta. Wydał co prawda na świat dwóch synów, jednakże obaj zmarli za młodu. Za datę wygaśnięcia rodu przyjmuje się rok 1571. Niektóre ze źródeł historycznych podają, że owy Andrzej zmarł w 1572 roku (Polski Słownik Biograficzny, t. 12, s. 5).
  130. W swoim dziele, Józef Wolff informuje czytelników, że Kozekowie istnieli podobno do czasów ostatnich. Wymienił też wzmianki historyczne, gdzie Kozekowie pojawiali się jeszcze pod koniec XVII w. Nie można jednak z całą pewnością stwierdzić czy rodzina ta nadal żyje lub wymarła. Wolff zawarł również informację o herbie Kozeków, noszącym nazwę Zkrzyżłuk (Krzyżłuk).
  131. Ostatnim znanym żyjącym członkiem rodu Kroszyńskich w Polsce miał być Piotr Jerzy Kroszyński, zmarły około 1679. Jednakże około 1650 roku urodziło się dwóch kolejnych przedstawicieli Kroszyńskich; Adam i Kazimierz, nie wiadomo natomiast kiedy zmarli. Mógli żyć dłużej od Piotra Jerzego Kroszyńskiego. Ród miał zostać skazany na banicję i przenieść się do Rosji.
  132. Ostatnim męskim członkiem rodu Sołtyków był Stanisław Sołtyk zmarły w 1900 roku. Ostatnim żeńskim członkiem rodu była Helena Sołtyk, zmarła w 1947 roku.
  133. Ostatnim polskim przedstawicielem tego rodu jest Piotr Szuyski (ur. 1943 w Warszawie).
  134. Zgodnie z tradycją rodową/dynastyczną w kulturze europejskiej, data wymarcia rodu jest datą śmierci ostatniego męskiego potomka rodu.
  135. Urszula Bokum, przedstawicielka rodu Bokumów herbu Kuszaba, otrzymała tytularną godność księżnej cieszyńskiej (von Teschen).
  136. Ostatnim męskim członkiem rodu był hrabia August Karol Dönhoff, zmarły w 1920 roku.
  137. Joanna Grudzińska, przedstawicielka rodu Grudzińskich herby Grzymała, otrzymała w 1820 r., majątki Łowicz i Skierniewice w Królestwie Polskim, z tytułem księżnej łowickiej. Była żoną Konstantego Romanowa. Zmarła bezpotomnie.
  138. Ostatnim żyjącym członkiem rodu Koniecpolskich miał być Jan Aleksander Koniecpolski, zmarły w 1719 roku.
  139. W 1773 roku pruski król Fryderyk II nadał Janowi Karolowi Lichnowskiemu dziedziczny tytuł książęcy, uznany również przez Austrię.
  140. Ignacy Mościcki, polski prezydent, został podniesiony do rangi księcia przez afgańskiego króla (padiszacha) Amanullaha w 1928 roku.
  141. Jerzy Ossoliński, zmarły w 1985 roku był ostatnim znanym Ossolińskim.
  142. Józef Piłsudski, głowa państwa polskiego, został podniesiony do rangi księcia przez afgańskiego króla (padiszacha) Amanullaha w 1928 roku.
  143. Teodor Zajączek, zmarły w 1917 roku był ostatnim znanym Zajączkiem.
  144. Zgodnie z tradycją rodową/dynastyczną w kulturze europejskiej, data wymarcia rodu jest datą śmierci ostatniego męskiego potomka rodu.
  145. Formalnie uprawniona linia wygasła w 1978 roku na Andrzeju Biełosielski-Biełozierskim (Сергей Белосельский-Белозерский). Jednakże zmarły w 1921 roku książę Esper Biełosielski-Biełozierski, pozostawił po sobie dwóch nieślubnych synów (George’a i Paula), których potomkowie żyją do dziś.
  146. Indygenat potwierdzony 4 czerwca 1784 roku.
  147. Otrzymany przez Lobkowiców indygenat był indygenatem galicyjskim.
  148. Tytuł książęcy przynależy jedynie jednej linii tej rodziny od 15 października 1786 roku.
  149. Uprawniona linia książęca wygasła.
  150. Jerzy Rakoczy był ostatnim męskim potomkiem rodu. Zmarł w 1756 roku. Ostatni żeński przedstawiciel zmarł w 1780 roku.
  151. Zgodnie z tradycją rodową/dynastyczną w kulturze europejskiej, data wymarcia rodu jest datą śmierci ostatniego męskiego potomka rodu.
  152. Bogusław XIV był ostatnim żyjącym potomkiem rodu Gryfitów, zmarł w 1637 roku.
  153. W XVI stuleciu jedna linia otrzymali godność książąt Kurlandzkich.
  154. Ród Ketlerów wygasł wraz ze śmiercią Ferdynanda Kettlera w 1737 roku. Ostatnią przedstawicielką rodu była Amalia Ludwika Kettler, córka księcia Fryderyka Kazimierza Kettlera i żona księcia Adolfa von Nassau-Siegen. Zmarła w 1750 roku.
  155. 8 stycznia 1760 w Warszawie książę Karol Krystian Wettyn złożył swemu ojcu – Augustowi III, hołd lenny.
  156. W pełni uprawniona, królewska (Albertyńska) linia Wettynów wygasła w 2012 roku wraz ze śmiercią Alberta Józefa Wettyna. Królowie August II i August III wciąż mają jednak żyjacych męskich potomków pochodzących z małżeństw morganatycznych, w tym trzech synów zmarłego w 2022 Rydygiera Wettyna. Wciąż żyją również w pełni uprawnieni, bezpośredni potomkowie książęcych (ernestyńskich) linii rodu Wettynów, reprezentowani między innymi przez wielu członków brytyjskiej i belgiskiej rodziny królewskiej oraz zdetronizowanej bułgarskiej rodziny carskiej.

Przypisy edytuj

  1. SJP ↓.
  2. a b Kosiński 1877 ↓, s. 129.
  3. a b Kowalski 2013 ↓.
  4. Kosiński 1877 ↓, s. 130.
  5. a b c d e f Wolff 1895 ↓, s. 1.
  6. a b Ostrowski 1906 ↓, s. 130.
  7. a b O’Byrne 2001 ↓, s. 27–48.
  8. a b c Terteka 2015 ↓, s. 139.
  9. Kuzio-Podrucki 2003 ↓, s. 13.
  10. Potok książąt... 1853 ↓, s. 25.
  11. Inglot 1949 ↓, s. 315.
  12. Ciurlok 2014 ↓.
  13. a b Małecki 2007 ↓, s. 124.
  14. a b Rymar 2005 ↓, s. 470–472.
  15. Czamańska 1999 ↓, s. 58–60.
  16. Minakowski i w ↓, Linki zewnętrzne.
  17. a b Minakowski i ay ↓, Linki zewnętrzne.
  18. Minakowski i u ↓, Linki zewnętrzne.
  19. Sainte-Marie 1728 ↓.
  20. Wdowiszewski 2005 ↓.
  21. a b Minakowski i bl ↓, Linki zewnętrzne.
  22. a b c Wolff 1895 ↓, s. 576.
  23. Niesiecki 1840 ↓, s. 31–32.
  24. Ostrowski 1906 ↓, s. 215.
  25. Minakowski i bk ↓, Linki zewnętrzne.
  26. a b Demel 1970 ↓.
  27. Czamańska 2010 ↓, s. 14–21.
  28. Mochow 1964 ↓, s. 339–344.
  29. Byrne-Rothwell 2021 ↓, s. 80.
  30. Minakowski i bo ↓, Linki zewnętrzne.
  31. Krzyżaniakowa 2006 ↓, s. 52–54.
  32. a b c d Kosiński 1877 ↓, s. 148.
  33. a b c d e f Wolff 1895 ↓, s. 3.
  34. Dworzaczek 1959 ↓.
  35. a b Wolff 1895 ↓, s. 12.
  36. Wolff 1895 ↓, s. 13.
  37. Wolff 1895 ↓, s. 16.
  38. Ostrowski 1906 ↓, s. 49.
  39. a b Minakowski i p ↓, Linki zewnętrzne.
  40. a b c d e Wolff 1895 ↓, s. 168.
  41. a b c d e f g Wolff 1895 ↓, s. 157.
  42. Ostrowski 1906 ↓, s. 121.
  43. Wolff 1895 ↓, s. 160.
  44. Wolff 1895 ↓, s. 161.
  45. a b Wolff 1895 ↓, s. 327.
  46. a b c Wolff 1895 ↓, s. 336.
  47. a b Wolff 1895 ↓, s. 176.
  48. a b c d Wolff 1895 ↓, s. 178.
  49. a b Wolff 1895 ↓, s. 197.
  50. a b Minakowski i s ↓, Linki zewnętrzne.
  51. Tęgowski 1999 ↓, s. 146.
  52. Wolff 1895 ↓, s. 265.
  53. a b Wolff 1895 ↓, s. 274.
  54. Wolff 1895 ↓, s. 340.
  55. Tęgowski 1999 ↓, s. 39.
  56. Tęgowski 1999 ↓, s. 68.
  57. Minakowski i r ↓, Linki zewnętrzne.
  58. Tęgowski 1999 ↓, s. 195.
  59. Wolff 1895 ↓, s. 504.
  60. Wolff 1895 ↓, s. 594.
  61. a b Wolff 1895 ↓, s. 278.
  62. a b EP 1860 ↓, s. 622.
  63. a b Kosiński 1877 ↓, s. 149.
  64. Chowański 2007 ↓.
  65. a b Kudinow i a ↓.
  66. Wolff 1895 ↓.
  67. Kosiński 1877 ↓, s. 150.
  68. Marek 2018 ↓.
  69. a b c d e f Kosiński 1877 ↓, s. 152.
  70. a b Wolff 1895 ↓, s. 546.
  71. Minakowski i o ↓, Linki zewnętrzne.
  72. Leszczyc 1908 ↓, s. 202.
  73. Minakowski i bi ↓, Linki zewnętrzne.
  74. Niesiecki 1839 ↓, s. 255–272.
  75. Minakowski i ac ↓, Linki zewnętrzne.
  76. a b c d e f g Wolff 1895 ↓, s. 64.
  77. Minakowski i af ↓, Linki zewnętrzne.
  78. a b Wolff 1895 ↓, s. 61.
  79. Wolff 1895 ↓, s. 149.
  80. Wolff 1895 ↓, s. 172.
  81. Wolff 1895 ↓, s. 59.
  82. Minakowski i ad ↓, Linki zewnętrzne.
  83. Wolff 1895 ↓, s. 364.
  84. Wolff 1895 ↓, s. 398.
  85. Wolff 1895 ↓, s. 58.
  86. Minakowski i ae ↓, Linki zewnętrzne.
  87. Wolff 1895 ↓, s. 540.
  88. Wolff 1895 ↓, s. 94.
  89. Wolff 1895 ↓, s. 132.
  90. Minakowski i f ↓, Linki zewnętrzne.
  91. a b Wolff 1895 ↓, s. 185.
  92. Wolff 1895 ↓, s. 231.
  93. Boniecki 1887 ↓, s. 177.
  94. Minakowski i l ↓, Linki zewnętrzne.
  95. Wolff 1895 ↓, s. 258.
  96. Wolff 1895 ↓, s. 263.
  97. Kowalski 2015 ↓, s. 151–166.
  98. Kowalski 2013 ↓, s. 155.
  99. a b Wolff 1895 ↓, s. 288.
  100. Minakowski i n ↓, Linki zewnętrzne.
  101. Wolff 1895 ↓, s. 341.
  102. Wolff 1895 ↓, s. 342.
  103. a b c Wolff 1895 ↓, s. 359.
  104. Minakowski i az ↓, Linki zewnętrzne.
  105. Ostrowski 1906 ↓, s. 269.
  106. Minakowski i ag ↓, Linki zewnętrzne.
  107. Wolff 1895 ↓, s. 396.
  108. Minakowski i h ↓, Linki zewnętrzne.
  109. Ostrowski 1906 ↓, s. 271.
  110. a b c Wolff 1895 ↓, s. 402.
  111. Minakowski i ao ↓, Linki zewnętrzne.
  112. Wolff 1895 ↓, s. 410.
  113. Minakowski i ah ↓, Linki zewnętrzne.
  114. a b c d Wolff 1895 ↓, s. 456.
  115. a b Wolff 1895 ↓, s. 461.
  116. a b Wolff 1895 ↓, s. 492.
  117. a b Wolff 1895 ↓, s. 493.
  118. a b c Wolff 1895 ↓, s. 548.
  119. Wolff 1895 ↓, s. 584.
  120. Minakowski i i ↓.
  121. a b Wolff 1895 ↓, s. 606.
  122. a b Wolff 1895 ↓, s. 620.
  123. a b c Wolff 1895 ↓, s. 624.
  124. Wolff 1895 ↓, s. 631.
  125. a b Wolff 1895 ↓, s. 17.
  126. Wolff 1895 ↓, s. 35.
  127. Polovtsov 1896–1918 ↓.
  128. Kudinow i b ↓.
  129. Wolff 1895 ↓, s. 179.
  130. a b Wolff 1895 ↓, s. 184.
  131. a b c Wolff 1895 ↓, s. 260.
  132. Wolff 1895 ↓, s. 279.
  133. Fedorchenko 2003 ↓, s. 102.
  134. a b Wolff 1895 ↓, s. 392.
  135. a b Wolff 1895 ↓, s. 586.
  136. a b Wolff 1895 ↓, s. 115.
  137. Kosiński 1877 ↓, s. 154.
  138. Wolff 1895 ↓, s. 552.
  139. Wolff 1895 ↓, s. XXII.
  140. Minakowski i c ↓, Linki zewnętrzne.
  141. Wolff 1895 ↓, s. 76.
  142. Minakowski i bp ↓, Linki zewnętrzne.
  143. a b Kosiński 1877 ↓, s. 153.
  144. Ostrowski 1906 ↓, s. 207.
  145. a b Wolff 1895 ↓, s. 505.
  146. a b Wolff 1895 ↓, s. 518.
  147. a b c d e Wolff 1895 ↓, s. 10.
  148. a b Wolff 1895 ↓, s. 54.
  149. Wolff 1895 ↓, s. 153.
  150. Wolff 1895 ↓, Linki zewnętrzne, s. 153.
  151. NYTimes 1986 ↓.
  152. a b Wolff 1895 ↓, s. 280.
  153. Wolff 1895 ↓, s. 547.
  154. a b Wolff 1895 ↓, s. 535.
  155. Wolff 1895 ↓, s. 116.
  156. Wolff 1895 ↓, s. 131.
  157. Wolff 1895 ↓, s. 194.
  158. a b Wolff 1895 ↓, s. 411.
  159. Wolff 1895 ↓, s. 519.
  160. a b Wolff 1895 ↓, s. 520.
  161. Encyklopedia powszechna 1862 ↓, s. 6.
  162. Minakowski i e ↓, Linki zewnętrzne.
  163. a b Wolff 1895 ↓, s. 200.
  164. Kosiński 1877 ↓, s. 163.
  165. Wolff 1895 ↓, s. 2.
  166. a b c Wolff 1895 ↓, s. 637.
  167. Wittyg 1908 ↓, s. 30.
  168. a b c Wolff 1895 ↓, s. 150.
  169. Ostrowski 1906 ↓, s. 115.
  170. Ostrowski 1906 ↓, s. 127.
  171. Wolff 1895 ↓, s. 640.
  172. Minakowski i ar ↓, Linki zewnętrzne.
  173. Dumin 1999 ↓, s. 96.
  174. Dumin 1999 ↓, s. 98.
  175. a b Święcki 1858 ↓, s. 163.
  176. a b Wolff 1895 ↓, s. 365.
  177. a b Dziadulewicz 1929 ↓.
  178. a b Dumin 1999 ↓, s. 644.
  179. Minakowski i ap ↓, Linki zewnętrzne.
  180. Wolff 1895 ↓, s. XXIII.
  181. Minakowski i a ↓, Linki zewnętrzne.
  182. Wolff 1895 ↓, Linki zewnętrzne, s. 159.
  183. a b Wolff 1895 ↓, s. 183.
  184. Wolff 1895 ↓, s. 186.
  185. Minakowski i j ↓, Linki zewnętrzne.
  186. Boniecki 1913 ↓, s. 108.
  187. Minakowski i k ↓, Linki zewnętrzne.
  188. Wolff 1895 ↓, s. 281.
  189. Ostrowski 1906 ↓, s. 328.
  190. Wolff 1895 ↓, s. 421.
  191. Minakowski i aa ↓, Linki zewnętrzne.
  192. Minakowski i ab ↓, Linki zewnętrzne.
  193. a b Kosiński 1877 ↓, s. 147.
  194. Minakowski i bs ↓, Linki zewnętrzne.
  195. Knight 1872 ↓.
  196. Minakowski 2019 ↓, s. 29–52.
  197. Burakowska-Ogińska 2011 ↓, s. 336.
  198. Minakowski i as ↓, Linki zewnętrzne.
  199. Kosiński 1877 ↓, s. 146.
  200. Minakowski i bt ↓, Linki zewnętrzne.
  201. a b PES 1935 ↓, s. 156.
  202. Minakowski i ai ↓, Linki zewnętrzne.
  203. Żychliński 1893 ↓, s. 217.
  204. Minakowski i bn ↓, Linki zewnętrzne.
  205. Minakowski i g ↓, Linki zewnętrzne.
  206. Ostrowski 1906 ↓, s. 159.
  207. Minakowski i at ↓, Linki zewnętrzne.
  208. Szymańska 2017 ↓, s. 231.
  209. Szymańska 2017 ↓, s. 233.
  210. Minakowski i aj ↓, Linki zewnętrzne.
  211. Ostrowski 1906 ↓, s. 202.
  212. Minakowski i bu ↓, Linki zewnętrzne.
  213. a b Sachs 1928 ↓.
  214. Minakowski i bw ↓, Linki zewnętrzne.
  215. Kowalski 2013 ↓, s. 161.
  216. Minakowski i au ↓, Linki zewnętrzne.
  217. enowiny.pl ↓.
  218. Ostrowski 1906 ↓, s. 299.
  219. a b c PES 1935 ↓, s. 158.
  220. Minakowski i ak ↓, Linki zewnętrzne.
  221. Ostrowski 1906 ↓, s. 301.
  222. Minakowski i al ↓, Linki zewnętrzne.
  223. Minakowski i am ↓, Linki zewnętrzne.
  224. PES 1935 ↓, s. 159.
  225. Minakowski i an ↓, Linki zewnętrzne.
  226. Minakowski i aw ↓, Linki zewnętrzne.
  227. Ostrowski 1906 ↓, s. 13.
  228. Tuma 2000 ↓.
  229. Ostrowski 1906 ↓, s. 23.
  230. Theroff ↓.
  231. a b Kosiński 1877 ↓, s. 165.
  232. Ostrowski 1906 ↓, s. 54.
  233. Ostrowski 1906 ↓, s. 183.
  234. Ostrowski 1906 ↓, s. 186.
  235. Ostrowski 1906 ↓, s. 246.
  236. Ostrowski 1906 ↓, s. 254.
  237. a b Ostrowski 1906 ↓, s. 276.
  238. Ostrowski 1906 ↓, s. 279.
  239. Ostrowski 1906 ↓, s. 303.
  240. Minakowski i bj ↓, Linki zewnętrzne.
  241. Hadas 2020 ↓, Linki zewnętrzne.
  242. Subritzky-Kusza ↓.
  243. Minakowski i br ↓.
  244. Kowalski 2015 ↓, s. 55.
  245. Kowalski 2015 ↓, s. 56.
  246. Minakowski i bm ↓, Linki zewnętrzne.
  247. Szymczak 2006 ↓, s. 96–98.
  248. Lindemann 2006 ↓, s. 238.
  249. King 2000 ↓, s. 15.
  250. Kowalski 2005 ↓.

Bibliografia edytuj

Czasopisma edytuj

  • Marceli Sachs. Głos Polski: dziennik polityczny, społeczny i literacki. „Głos Polski”. 120, 1928-05-01. Łódź. 

Linki zewnętrzne edytuj