Próg rentowności – nazywany także punktem wyrównania (ang. BEP – break even point).

Próg rentowności obrazuje sytuację, w której przychody ze sprzedaży pokrywają koszty stałe i koszty zmienne przedsiębiorstwa. Warunkiem koniecznym obliczenia progu rentowności jest podział kosztów przedsiębiorstwa na koszty stałe (np. amortyzacja jest kosztem stałym) i koszty zmienne (np. energia wykorzystywana w produkcji, materiały, czy też wynagrodzenia pracowników produkcyjnych, o ile rosną one w miarę wzrostu produkcji).

Próg rentowności można wyrazić ilościowo (tzn. ile sztuk produktu trzeba sprzedać), lub wartościowo (tj. jaką wartość musi osiągnąć ta sprzedaż). W progu rentowności firma nie ponosi straty ani też nie osiąga zysku, wynik finansowy jest równy 0. Ale co ważne, w progu rentowności przepływy pieniężne są równe amortyzacji, gdyż jest ona kosztem niepieniężnym (nie wiąże się z nią wypływ gotówki z firmy).

Próg rentowności oblicza się według poniższych wzorów[1]:

BEP ilościowy = (koszty stałe)/(cena – koszt jednostkowy zmienny) lub inaczej KS/marża jednostkowa
BEP wartościowy = BEP ilościowy*cena, lub (KS/marża jednostkowa)*cena
BEP procentowy = BEP ilościowy/przewidywany popyt*100%

Przypisy edytuj

  1. Anna Juszczak, Jak obliczyć próg rentowności? [online], FRW - Fundusz Regionu Wałbrzyskiego, 16 lutego 2015 [dostęp 2023-05-31] (pol.).