Wikipedia

Przyrzeczenie publiczne

Kodeks Cywilny art. 919-921

Przyrzeczenie publiczne – skierowane do publiczności oświadczenie woli przyrzekającego nagrodę (lub rekompensatę), stanowiące zobowiązanie przyrzekającego do spełnienia świadczenia w formie przyrzeczonej nagrody (rekompensaty) na rzecz tego, kto wykona określoną czynność (działanie lub jego zaniechanie) albo wykona lub osiągnie określony rezultat (dzieło), spełniający warunki określone w przyrzeczeniu.

Uregulowania prawne edytuj

Przyrzeczenie publiczne, jako zobowiązanie, regulowane jest na gruncie europejskiej tradycji prawnej przez prawo zobowiązań, stanowiące podgałąź prawa cywilnego. Różnice między regulacjami prawnymi w poszczególnych krajach polegają zasadniczo na kwalifikacji przyrzeczenia publicznego do zobowiązań jednostronnych, bądź pozostawieniu w sferze ogólnego prawa kontraktowego jako elementu zobowiązań dwustronnych poprzedzającego zawarcie umowy.

Przykłady regulacji prawnych kwalifikujących przyrzeczenie publiczne jako zobowiązanie jednostronne:

  • niemiecki kodeks cywilny – Bürgerliches Gesetzbuch, Zweites Buch, Recht der Schuldverhältnisse, Neunter Titel (Auslobung) §. 657-661[1]
  • szwajcarski kodeks cywilny – Code des obligations, Livre V, Première I, Titre I, Chapitre I: art. 8 (promesses publiques)[2]
  • czeski kodeks cywilny – Zákon č. 89/2012 Sb.; Díl 16, Oddíl 1, Pododdíl 1 „Příslib odměny” § 2884-2889 (Veřejný příslib)[3]
  • włoski kodeks cywilny – Codice civile, Libro IV, Titolo IV „Delle promesse unilaterali” art. 1987-1991 (promessa al pubblico)[4].

Przykłady regulacji prawnych kwalifikujących przyrzeczenie publiczne jako element ogólnego prawa kontraktowego:

  • francuski kodeks cywilny – Code civil, Livre III, Titre III „Des contrats ou des obligations conventionnelles en général” Article 1101-1369 (promesse de récompense, déclaration unilatérale de volonté)[5].

Przyrzeczenie publiczne w prawie polskim edytuj

W polskim prawie cywilnym przyrzeczenie publiczne kwalifikowane jako zobowiązanie jednostronne, zostało po raz pierwszy uregulowane w Kodeksie zobowiązań z 1933 r. w Tytule II, Dziale I, Rozdziale IX „Przyrzeczenie publiczne”, art. 104-106[6]. W 1964 r. zostało przeniesione w analogicznym brzmieniu do Kodeksu cywilnego z dnia 23 kwietnia 1964 r., gdzie jest uregulowane bez zmian w formie do dziś obowiązującej w Księdze trzeciej „Zobowiązania”, pod tytułem XXXVI „Przyrzeczenie publiczne”, art. 919-921[7].

Od 1997 r. szczególny rodzaj przyrzeczenia publicznego nagrody za najlepszy rezultat, zdefiniowany w art. 921 Kodeksu cywilnego jako „konkurs”, został pod tym samym pojęciem uregulowany odmiennie w sferze prawa publicznego: w rozporządzeniu wykonawczym do ustawy o zamówieniach publicznych z 1994 r.[8], a następnie bezpośrednio w prawie zamówień publicznych z 2004 r.[9] i z 2019 r[10]. Od tego czasu w polskim obrocie prawnym funkcjonują jednocześnie dwie odmienne regulacje konkursu – podmioty podlegające zamówieniom publicznym obowiązuje specjalny, inny rodzaj konkursu, niż podmioty prywatne, które obowiązuje klasyczna, znana od czasów rzymskich, regulacja konkursu na gruncie przyrzeczenia publicznego uregulowana w Kodeksie cywilnym w sposób analogiczny do innych krajów europejskich.

Funkcje przyrzeczenia publicznego edytuj

Podstawową funkcją przyrzeczenia publicznego, jako instrumentu prawa, jest zainteresowanie i zmotywowanie w rywalizacji o przyrzeczoną nagrodę jak największej liczby osób do wykonania określonej czynności lub określonego rezultatu, lub też do osiągnięcia rezultatu najlepszego lub dzieła o najwyższej jakości przy określonych z góry warunkach (np. za określoną z góry cenę).

Cel przyrzeczenia publicznego edytuj

Celem przyrzeczenia publicznego jest osiągnięcie przez przyrzekającego w zamian za nagrodę, określonego działania lub jego zaniechania lub najwyższej jakości rezultatu spełniającego określone z góry warunki, bez względu na to, kto daną czynność lub rezultat wykona w sposób, na którym przyrzekającemu zależy.

Publiczny charakter przyrzeczenia edytuj

Przyrzeczenie publiczne wymaga skierowania przyrzeczenia do publiczności, czyli do osób nieoznaczonych imiennie i podania do publicznej wiadomości warunków ubiegania się o nagrodę w taki sposób, aby mogły dotrzeć do nie dającej się z góry określić liczby osób posiadających zdolność wykonania danej czynności lub danego rezultatu spełniającego warunki określone przez przyrzekającego nagrodę.

W doktrynie kontrowersje wzbudza ważność przyrzeczenia publicznego ogłoszonego publicznie, lecz skierowanego do oznaczonych adresatów, wskazanych z imienia i nazwiska, bądź znanych przyrzekającemu nagrodę (jak np. konkurs na zaproszenie, czy konkurs zamknięty, ograniczony tylko do z góry wybranych uczestników, które nie mają cech przyrzeczenia publicznego). Zagadnienie to, jak się zdaje, nie dotyczy jednak istoty konstrukcji prawnej instrumentu przyrzeczenia publicznego[11], lecz jedynie stosowania instrumentu przyrzeczenia publicznego w sposób zgodny z jego celem[12] i sprowadza się m.in. do kontroli czy w przypadku konkretnego przyrzeczenia w danej dziedzinie znajomość adresatów przyrzeczenia stwarza możliwość przyznania nagrody z góry wybranemu adresatowi niwecząc cele przyrzeczenia publicznego, czy też takiej możliwości nie stwarza. Dla przykładu, w zawodach sportowych fakt znajomości sportowców nie ma do co zasady nigdy wpływu na to, który z nich wygra zawody i przyrzeczoną nagrodę, natomiast w konkursie architektonicznym, lub fotograficznym znajomość uczestników konkursu ma zawsze wpływ na wybór laureata.

Rodzaje przyrzeczenia publicznego edytuj

Kodeks cywilny wyróżnia dwa rodzaje przyrzeczenia publicznego:

  • przyrzeczenie zwykłe – polegające na publicznym przyrzeczeniu nagrody za wykonanie określonej czynności lub określonego rezultatu (dzieła);
  • konkurs (definicja) – szczególny rodzaj przyrzeczenia publicznego, w którym oznaczony został termin ubiegania się o nagrodę za najlepszy rezultat (dzieło).

Przykłady edytuj

Przyrzeczenie zwykłe edytuj

  • przyrzeczenie nagrody za odnalezienie zguby
  • przyrzeczenie nagrody za zdobycie np. niezdobytego szczytu
  • przyrzeczenie nagrody za rozwiązanie dylematu naukowego np. hipotezy Riemanna
  • przyrzeczenie nagrody za znalezienie błędów na stronie internetowej lub w systemie komputerowym (bug bounty)

Konkurs edytuj

  • przyrzeczenie nagrody za najlepszą czynność, osiągnięcie lub rezultat
– igrzyska olimpijskie, zawody sportowe, mecz, turniej, teleturniej itp.
  • przyrzeczenie nagrody za najlepszy rezultat (dzieło)
– konkurs architektoniczny, konkurs fotograficzny, na plakat, znak graficzny itp.

Przypisy edytuj

  1. ↑ D Bürgerliches Gesetzbuch, Zweites Buch, Recht der Schuldverhältnisse, Neunter Titel „Auslobung” §. 657-661, dostęp 2016-08-12.
  2. ↑ CH Code des obligations, Livre V, Première I, Titre I, Chapitre I: art. 8 (promesses publiques, offerta pubblica e concorso, offerta publica e concurrenzas, Preisausschreiben und Auslobung), dostęp 2016-08-12.
  3. ↑ CS Zákon č. 89/2012 Sb.; Díl 16, Oddíl 1, Pododdíl 1 „Příslib odměny” § 2884-2889 (Veřejný příslib), dostęp 2016-08-12.
  4. ↑ IT Codice civile, Libro IV, Titolo IV „Delle promesse unilaterali” art. 1987-1991 (promessa al pubblico), dostęp 2016-08-12.
  5. ↑ FR Code civil, Livre III, Titre III „Des contrats ou des obligations conventionnelles en général” Article 1101-1369 (promesse de récompense, déclaration unilatérale de volonté), dostęp 2016-08-12.
  6. ↑ Dz.U. z 1933 r. nr 82, poz. 598.
  7. ↑ Dz.U. z 2022 r. poz. 1360.
  8. ↑ Dz.U. z 1997 r. nr 100, poz. 619.
  9. ↑ Dz.U. z 2019 r. poz. 1843.
  10. ↑ Dz.U. z 2022 r. poz. 1710.
  11. ↑ Krzysztof_Mularski, Przyrzeczenie publiczne – wybrane problemy semiotyczne i dogmatyczne, RPEiS z. 4 2008, s. 47–63, dostęp 2016-08-12.
  12. ↑ Kazimierz Zawada, Przyrzeczenie publiczne w polskim prawie cywilnym, Warszawa: PWN, 1987, ISBN 83-01-07309-8, OCLC 835886611.

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Przyrzeczenie_publiczne&oldid=71686134”