Qara Qarayev

azerski kompozytor

Qara Əbülfəz oğlu Qarayev (ur. 5 lutego 1918 w Baku, zm. 13 maja 1982 w Moskwie) – azerski kompozytor. Napisał blisko 110 utworów, w tym balety, opery, dzieła kameralne, symfoniczne, solowe na fortepian, kantaty, pieśni i marsze[1].

Qara Qarayev
Ilustracja
Imię i nazwisko

Qara Əbülfəz oğlu Qarayev

Data i miejsce urodzenia

5 lutego 1918
Baku

Data i miejsce śmierci

13 maja 1982
Moskwa

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor, pedagog

Aktywność

1938–1982

Odznaczenia
Nagroda Leninowska Nagroda Stalinowska Nagroda Stalinowska
Order Lenina Order Lenina Order Rewolucji Październikowej Order Czerwonego Sztandaru Pracy
podpis
Strona internetowa

Życiorys edytuj

Pochodził ze znanej w Baku rodziny pediatrów, jego ojcem był lekarz Abulfaz Qarayev(inne języki)[2], a matką poetka Sona Axundova-Qarayeva[3]. Rozpoczął edukację muzyczną w wieku ośmiu lat w Baku. Jego pierwsza kompozycja, kantata Könül mahnısı, powstała w 1938 roku – została zagrana w Moskwie i zwróciła uwagę Stalina. Po tym wydarzeniu został studentem moskiewskiego konserwatorium, gdzie uczył się m.in. u Dmitrija Szostakowicza.

W 1945 skomponował wraz z Cövdətem Hacıyevem operę Vətən, za którą otrzymał Nagrodę Stalinowską. W 1948 roku za operę Leyli və Məcnun otrzymał po raz drugi tę nagrodę. W tym samym roku został rektorem Akademii Muzycznej (Hacıbəyov adına Bakı Musiqi Akademiyası) w Baku. W 1952 napisał balet Yeddi gözəl, wystawiony w azerskim Teatrze Opery i Baletu. Jego kolejny balet, İldırımlı yollarla, wystawiony w 1958 roku, został poświęcony konfliktom rasowym w Afryce Południowej. W tymże roku, napisał także scenariusz do filmu Historia o robotnikach naftowych znad Morza Kaspijskiego reżyserowanego przez Romana Karmena. Qarayev z Tichonem Chriennikowem byli jedynymi radzieckimi kompozytorami biorącymi udział w pierwszym Międzynarodowym Festiwalu Muzyki w Los Angeles, zorganizowanym przez Uniwersytet Kalifornijski, na którym piętnastu kompozytorów z siedmiu krajów prezentowało swoje dzieła, wśród nich znaleźli się np. Arnold Schönberg czy Igor Strawinski. W 1962 roku kompozytor został członkiem Rady Najwyższej ZSRR przez co odwiedził takie kraje, jak Stany Zjednoczone, Liban, czy Etiopię, a także Polskę w 1972 roku[1].

Przypisy edytuj

  1. a b Sharifov 1998 ↓.
  2. Savalan Farajov, Fədakar qadın, şairə ana: Sona xanım Axundova [online], Mədəniyyət, 25 lutego 2011 [dostęp 2022-04-25].
  3. Maarifçiliyə yol açan cəsur Sona xanım Axundova... [online], Milli.Az, 25 czerwca 2012 [dostęp 2022-04-25] (azer.).

Bibliografia edytuj