Wikipedia

Rafael Calventi

dominikański architekt i dyplomata

Rafael Calventi Gaviño (ur. 18 marca 1932 w Concepción de La Vega, zm. 19 sierpnia 2018 w Berlinie[1][2]) – dominikański architekt i dyplomata, ambasador.

Rafael Calventi Gaviño
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

18 marca 1932
Concepción de La Vega

Data i miejsce śmierci

19 sierpnia 2018
Berlin

Przyczyna śmierci

zawał mięśnia sercowego

Zawód, zajęcie

architekt, dyplomata

Tytuł naukowy

doktor architektury (1959)

Edukacja

Uniwersytet Santo Domingo

Alma Mater

Uniwersytet Rzymski „La Sapienza”

Rodzice

Juana Gaviño Cintrón
Arturo Calventi Suárez

Małżeństwo

Maybé Sánchez Caminero

Odznaczenia
Order Zasługi Republiki Włoskiej I KlasyKrzyż Wielki Orderu Wyzwoliciela San Martina (Argentyna)
Multimedia w Wikimedia Commons

Biografia edytuj

Był synem Portorykańczyków, Arturo Calventi Suáreza (1883–1968) i Juany Gaviño Cintrón (ur. 1897)[3]. Jego matka była córką Juana Gaviño Núñeza i Vicenty Cintrón, była także ciotką Juana Boscha Gaviño – prezydenta Dominikany[3]. Rafael Calventi i Juan Bosch byli więc kuzynami[4][5]. Jego ojciec Arturo Calventi był farmaceutą[3]. Miał czworo rodzeństwa, w tym ginekologa-położnika José Vinicio Calventiego (małżeństwo z oceanografką Idelisą Bonnelly[5][6]).

W późniejszym czasie Rafael Calventi ożenił się z Maybé Sánchez Caminero, z którą miał troje dzieci[2][7]. Był także ojczymem dla czwórki dzieci Maybé Sánchez Caminero z pierwszego małżeństwa, w tym Jeana Alaina Rodrígueza, obecnego prokuratora generalnego Republiki Dominikany[2][8].

Studiował architekturę na Uniwersytecie Santo Domingo i Uniwersytecie Rzymskim „La Sapienza”, gdzie był studentem Pier Luigi Nerviego – włoskiego architekta i inżyniera budownictwa[9][10]. W 1959 uzyskał stopień doktora architektury[1][9]. Pod koniec studiów odbył warsztaty architektoniczne u Marcela Breuera i I.M. Pei w Nowym Jorku[10] oraz Pierre’a Dufau w Paryżu[9][11]. Uważany jest za reprezentanta współczesnego ruchu latynoamerykańskiego[12]. Pomógł położyć podwaliny pod rozwój kolejnego pokolenia młodych architektów[9].

31 sierpnia 1972 wraz z grupą profesorów założył Instytut Technologiczny Santo Domingo (INTEC)[13]. Od 1996 członek Dominikańskiego Korpusu Dyplomatycznego, ambasador kraju we Włoszech[14], Meksyku[15], Argentynie[16] i Niemczech[17][18].

Został odznaczony Krzyżem Wielkim Orderu Zasługi Republiki Włoskiej[19]. W 2010 roku rząd argentyński nagrodził go z kolei Krzyżem Wielkim Orderu Wyzwoliciela San Martína[19][20].

Zmarł 19 sierpnia 2018 w Berlinie w wyniku zawału mięśnia sercowego[2].

Książki edytuj

  • Autocracia e inversión pública (temas para futuros gobiernos), 1996[21],
  • Arquitectura Contemporanea en Republica Dominicana: Contemporary Architecture in the Dominican Republic, 1986[9][22].

Wybrane realizacje architektoniczne edytuj

  • Palacio de los Deportes[9][11],
  • Monumento a la Guerra de Restauración[9][11],
  • Mastrolilli[9],
  • Casa Velázquez[23],
  • Dom Ambasadora Francji[1][23],
  • Palic[9],
  • Apartamentowiec Torre Libertador[24].

Nagrody i wyróżnienia edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c Rafael Calventi [online], ENCaribe – Enciclopedia De Historia y Cultura Del Caribe (hiszp.).
  2. ↑ a b c d Muere embajador de RD en Alemania [online], Diario Libre [dostęp 2020-09-02] (hiszp.).
  3. ↑ a b c MDMA Vol. 23 [online], Issuu, s. 22–23 [dostęp 2020-09-02] (ang.).
  4. ↑ Milcíades H. Núñez Núñez, Cápsulas genealógicas. Presencia puertorriqueña en La Vega [online], Hoy (hiszp.).
  5. ↑ a b Murió ayer el doctor Vinicio Calventi [online], Hoy (hiszp.).
  6. ↑ Dr. José Vinicio Calventi Gaviño – La vida y obra de este Maestro de la Medicina y Profesor Meritísimo constituyen un paradigma para las nuevas generaciones de profesionales de la salud. [online] (hiszp.).
  7. ↑ Muere embajador de RD en Alemania [online], Noticias Villa Riva, 20 sierpnia 2018 [dostęp 2020-09-02] (hiszp.).
  8. ↑ Falleció ayer el arquitecto Rafael Calventi [online], Hoy (hiszp.).
  9. ↑ a b c d e f g h i j La obra del arquitecto Rafael Calventi Gaviño, considerado como decano de los arquitectos dominicanos, permanecerá como un gran legado en el patrimonio arquitectónico dominicano. [online], Arquitexto, 23 sierpnia 2018 [dostęp 2020-09-02] (ang.).
  10. ↑ a b Roberto Segre, Arquitectura antillana del siglo XX, Univ. Nacional de Colombia, 2003, s. 321, ISBN 978-959-03-0129-2 [dostęp 2020-09-02] (hiszp.).
  11. ↑ a b c Gustavo Luis Moré, LOS TIEMPOS DE LA LIBERTAD 1961-1978 [online], web.archive.org, 6 kwietnia 2013, s. 283–288 [dostęp 2020-09-02] [zarchiwizowane z adresu 2013-04-06] (hiszp.).
  12. ↑ RAFAEL CALVENTI GAVIÑO [online], Construmedia [dostęp 2020-09-02] (hiszp.).
  13. ↑ Instituto Tecnológico de Santo Domingo – INTEC – Fundadores [online], web.archive.org, 19 kwietnia 2016 [dostęp 2020-09-02] [zarchiwizowane z adresu 2016-04-19].
  14. ↑ QUIRINALE: SCALFARO RICEVE NUOVI AMBASCIATORI [online], www1.adnkronos.com [dostęp 2020-09-02].
  15. ↑ Ofrece recepción Rafael Calventi por aniversario [online], El Universal [dostęp 2020-09-02] (hiszp.).
  16. ↑ Embajador Calventi aboga por solidaridad países – Hoy Digital [online], web.archive.org, 4 maja 2009 [dostęp 2020-09-02] [zarchiwizowane z adresu 2009-05-04].
  17. ↑ La embajada en Berlín celebra Independencia [online], Listin Diario, 4 marca 2012 [dostęp 2020-09-02] (hiszp.).
  18. ↑ Embajador de Argentina despide a Rafael Calventi [online], www.diariolibre.com [dostęp 2020-09-02] (hiszp.).
  19. ↑ a b c d CRÓNICA DEL PRESENTE [online], El Nacional [dostęp 2020-09-02].
  20. ↑ a b Decreto 247 / 2010 – CONDECORACIONES. ORDEN DEL LIBERTADOR SAN MARTIN [online], Argentina.gob.ar [dostęp 2020-09-02] (hiszp.).
  21. ↑ Rafael Calventi, Autocracia e inversión pública (temas para futuros gobiernos), Biblioteca taller, Santo Domingo: Taller, 1996 [dostęp 2020-09-02].
  22. ↑ Arquitectura Contemporanea en Republica Dominicana: Contemporary Architecture in the Dominican Republic, Banco Nacional de la Vivienda, 1986 [dostęp 2020-09-02] (hiszp.).
  23. ↑ a b Arquitectura en bici: Casa Velázquez [online], 11 sierpnia 2008 [dostęp 2020-09-02].
  24. ↑ Torre Libertador (Santo Domingo, 1999) [online], Structurae [dostęp 2020-09-02] (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Rafael_Calventi&oldid=71796180”