Robbeneiland (ang. Robben Island) – wyspa w Zatoce Stołowej (Ocean Atlantycki), u wybrzeży kontynentu afrykańskiego, parę kilometrów na północny zachód od Kapsztadu w Republice Południowej Afryki. Wyspa ta nie jest kurortem wypoczynkowym. Służyła jako miejsce uwięzienia, wygnania i izolacji przez około cztery stulecia - przede wszystkim jako miejsce pobytu przywódców południowoafrykańskich ruchów anty-apartheidowych[1].

Robben Island[a]
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO
Ilustracja
Budynek więzienia na Robben Island z Górą Stołową w tle
Państwo

 Południowa Afryka

Typ

kulturowy

Spełniane kryterium

III, VI

Numer ref.

916

Region[b]

Afryka

Historia wpisania na listę
Wpisanie na listę

1999
na 23. sesji

Położenie na mapie Prowincji Przylądkowej Zachodniej
Mapa konturowa Prowincji Przylądkowej Zachodniej, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Robben Island”
Położenie na mapie Południowej Afryki
Mapa konturowa Południowej Afryki, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Robben Island”
Ziemia33°48′20,4″S 18°22′05,3″E/-33,805667 18,368139

Historia edytuj

Niemal od początku kolonizacji Afryki Południowej przez Europejczyków wyspa była więzieniem i miejscem zsyłek. W XVII w. Jan van Riebeeck, ówczesny gubernator posiadłości Holenderskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej w tej części świata, więził tu przeciwnych jego władzy Hotentotów. W kolejnych wiekach wyspa służyła Brytyjczykom jako miejsce zsyłki trędowatych, chorych psychicznie i żebraków. W czasie II wojny światowej istniała tu baza wojskowa, a w 1960 powstało więzienie będące najcięższą kolonią karną w kraju czynne do 1991. Wyrok dożywotniego więzienia odsiadywał tu swego czasu Nelson Mandela w pojedynczej celi o wymiarach 4 m²[1][2].

Część więźniów była zamknięta w małych celach z matą do spania i toaletą pod postacią wiadra. Każdego ranka byli budzeni o 5:30, aby opróżnić wiadra i rozpocząć kolejny dzień ciężkiej pracy. Czarni więźniowie otrzymywali gorszą dietę niż ich biali i kolorowi odpowiednicy. Co gorsza, byli pozbawieni kontaktu z bliskimi, ograniczającego się do półgodzinnej wizyty członka rodziny rocznie i tylko dwóch listów. Na "wyspie" przywódcy walki z uciskiem rasowym ukształtowali swoje myślenie polityczne i relacje („więzienny uniwersytet", „Mandela University“), które stały się cechą RPA po apartheidzie. Tutaj Mandela stał się najbardziej znanym liderem Afrykańskiego Kongresu Narodowego[3].

Robben Island dzisiaj edytuj

Współcześnie Robben Island jest pomnikiem historycznym – w dawnych murach więzienia działa muzeum, a z Kapsztadu przypływają tu statki wycieczkowe wiozące turystów. Na wyspie utworzono ponadto rezerwat przyrody dla ochrony pingwinów i innych gatunków ptaków. Niewielka (5 kilometrów kwadratowych) wyspa jest istotną częścią historii RPA, ale dziś stoi w obliczu kilku poważnych zagrożeń. Jedno z nich to króliki. Na wyspie żyje około 25 000 królików. Głodne stworzenia pozbawiają wyspę roślinności i kopią tak rozległe nory, że mogą uszkodzić niektóre zabytkowe budowle[1].

W 1999 ze względu na na tragedię jak i triumf organizacja UNESCO wpisała wyspę na listę światowego dziedzictwa kultury[3].

Dziś można wybrać się na przejażdżkę promem do tego, co obecnie nazywa się "Muzeum Robben Island". Standardowa wycieczka rozpoczyna się przy Nelson Mandela Gateway w Cape Town's Victoria & Alfred Waterfront i trwa łącznie około 3,5 godziny (rejs łodzią trwa pół godziny w jedną stronę). Wycieczki są często prowadzone przez byłych więźniów politycznych, którzy przekazują autentyczny obraz życia w więzieniu[3].

Galeria edytuj

Przypisy edytuj

  1. a b c Discover the Rich History of Robben Island.. www.nationalgeographic.com. [dostęp 2024-04-20].
  2. Robben Island.. whc.unesco.org. [dostęp 2024-04-20].
  3. a b c Be humbled by the heroes of Robben Island.. www.southafrica.net. [dostęp 2024-04-20].

Bibliografia edytuj

  • RPA, seria: Biblioteka Gazety Wyborczej. Podróże Marzeń 10. Mediaprofit, Warszawa 2005, s. 162. ISBN 83-60174-09-1.