Romelu Lukaku

belgijski piłkarz

Romelu Menama Lukaku Bolingoli[3] (ur. 13 maja 1993 w Antwerpii) – belgijski piłkarz pochodzenia kongijskiego, występujący na pozycji napastnika we włoskim klubie AS Roma, do którego jest wypożyczony z Chelsea, oraz w reprezentacji Belgii. Brązowy medalista Mistrzostw Świata 2018, uczestnik Mistrzostw Świata 2014 i 2022, Mistrzostw Europy 2016 i 2020.

Romelu Lukaku
Ilustracja
Romelu Lukaku (2021)
Pełne imię i nazwisko

Romelu Menama Lukaku Bolingoli[1]

Data i miejsce urodzenia

13 maja 1993
Antwerpia

Wzrost

191 cm[2]

Pozycja

napastnik

Informacje klubowe
Klub

AS Roma (wypożyczony z Chelsea)

Numer w klubie

90

Kariera juniorska
Lata Klub
1999–2003 Rupel Boom
2003–2006 Lierse
2006–2009 RSC Anderlecht
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2009–2011 RSC Anderlecht 73 (33)
2011–2014 Chelsea 10 (0)
2012–2013 West Bromwich Albion (wyp.) 35 (17)
2013–2014 Everton (wyp.) 31 (15)
2014–2017 Everton 110 (53)
2017–2019 Manchester United 66 (28)
2019–2021 Inter Mediolan 72 (47)
2021– Chelsea 26 (8)
2022–2023 Inter Mediolan (wyp.) 25 (10)
2023– AS Roma (wyp.) 10 (6)
W sumie: 458 (217)
Kariera reprezentacyjna[b]
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2008  Belgia U-15 4 (1)
2011  Belgia U-18 1 (0)
2009  Belgia U-21 5 (1)
2010–  Belgia 113 (83)
W sumie: 123 (85)
  1. Aktualne na: 12 listopada 2023. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
  2. Aktualne na: 19 listopada 2023.
Dorobek medalowy
Mistrzostwa świata
III miejsce Rosja 2018 piłka nożna

Kariera klubowa edytuj

Romelu Lukaku jako junior trenował kolejno w zespołach Rupel Boom, Wintam i Lierse SK. W wieku 12 lat przeprowadził się do Brukseli i rozpoczął treningi w miejscowym klubie FC Brussels. Po roku przeszedł do jednej z najbardziej utytułowanych drużyn w kraju – RSC Anderlecht. W młodzieżowych drużynach Lukaku prezentował bardzo dobrą skuteczność – dla zespołu FC Brussels strzelił 68 goli w 68 meczach, a dla Anderlechtu 121 bramek w 88 meczach[4].

Profesjonalny kontrakt z Anderlechtem piłkarz podpisał w dniu swoich 16. urodzin, a umowa miała obowiązywać przez 3 lata[5]. Pierwszy mecz w barwach „Fiołków” Lukaku rozegrał 24 maja 2009 przeciwko Standardowi Liège, kiedy to w 69. minucie zmienił Víctora Bernárdeza[6]. Był to rewanżowy baraż o mistrzostwo kraju (pierwsze spotkanie zakończyło się remisem 1:1). Anderlecht przegrał 0:1 i mistrzowski tytuł wywalczyli piłkarze Standardu.

 
Lukaku w barwach Chelsea

Oficjalny debiut w rozgrywkach Eerste Klasse Lukaku zanotował 22 sierpnia 2009 podczas zwycięskiego 2:0 meczu z SV Zulte-Waregem. Na boisku pojawił się wówczas w 69. minucie zmieniając Rubenilsona dos Santosa da Rochę i 20 minut później strzelił gola ustalając wynik spotkania[7]. Od tego czasu Lukaku regularnie zaczął dostawać szanse gry i szybko wyrósł na najlepszego strzelca zespołu w ligowych rozgrywkach. 17 grudnia młody Belg zdobył 2 bramki w wygranym 3:1 wyjazdowym meczu grupowym Ligi Europy UEFA z holenderskim AFC Ajax. Miał wówczas 16 lat i 218 dni, a w historii rozgrywek UEFA młodszymi strzelcami goli byli tylko Ghańczyk Nii Lamptey i Szwed Niklas Bärkroth[8]. 6 sierpnia 2011 Chelsea doszła do porozumienia z Anderlechtem w sprawie transferu Lukaku[9]. 18 sierpnia Belg został piłkarzem londyńskiego klubu[10]. Zadebiutował w nim 27 sierpnia w wygranym 3:1 meczu z Norwich City, zmieniając w drugiej połowie Fernando José Torresa Sanza. 10 sierpnia 2012 został wypożyczony na rok do West Bromwich Albion[11]. W 2013 podczas finału Superpucharu Europy w meczu Chelsea-Bayern Monachium zakończonym 2:2, o zwycięstwie któregoś z zespołów musiały zadecydować rzuty karne. Lukaku przestrzelił i jego drużyna przegrała. 2 września 2013 został wypożyczony do końca sezonu do Evertonu[12]. 30 lipca podpisał 5-letni kontrakt z Evertonem. Everton zapłacił za niego 28 milionów funtów[13].

8 lipca 2017 Manchester United ogłosił, że doszedł do porozumienia z Evertonem w sprawie transferu Lukaku. 10 lipca 2017 podpisał 5-letni kontrakt z opcją przedłużenia o kolejny rok z Manchesterem United. Kwota transferu wyniosła 85 milionów funtów. Oficjalnie w klubie zadebiutował 8 sierpnia 2017 w przegranym 2:1 meczu o Superpuchar Europy przeciwko Realowi Madryt, rozgrywając całe spotkanie i zdobywając swoją pierwszą bramkę dla klubu.

8 sierpnia 2019 podpisał 5-letni kontrakt z Interem Mediolan.

12 sierpnia 2021 powrócił do Chelsea, związując się z nią 5-letnią umową.

Kariera reprezentacyjna edytuj

W reprezentacji Belgii do lat 21 Lukaku zadebiutował 8 września 2009 w meczu przeciwko Słowenii. W 71. minucie strzelił bramkę i ustalił wynik spotkania na 2:0[14]. 24 lutego 2010 Dick Advocaat powołał go do seniorskiej kadry na mecz z Chorwacją[15]. Spotkanie zostało rozegrane 3 marca, Chorwacja zwyciężyła 1:0, a Lukaku spędził na boisku 77 minut[16].

W 2016 znalazł się w reprezentacji kraju na Mistrzostwa Europy. W meczu fazy grupowej przeciwko reprezentacji Irlandii strzelił dwie bramki.

Statystyki edytuj

Klubowe edytuj

(aktualne na 26 października 2023)
Klub Sezon Liga Liga Puchar kraju Puchar ligi Europa[a] Inne[b] Ogólnie
Mecze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki
RSC Anderlecht 2008/2009 Eerste klasse 1 0 1 0
2009/2010 33 15 1 0 11 4 45 19
2010/2011 37 16 2 0 11 4 50 20
2011/2012 2 2 2 2
Ogólnie 73 33 3 0 0 0 22 8 0 0 98 41
Chelsea 2011/2012 Premier League 8 0 1 0 3 0 12 0
2013/2014 2 0 1 0 3 0
Ogólnie 10 0 1 0 3 0 0 0 1 0 15 0
West Bromwich Albion (wyp.) 2012/2013 Premier League 35 17 2 0 1 0 38 17
Ogólnie 35 17 2 0 1 0 0 0 0 0 38 17
Everton (wyp.) 2013/2014 Premier League 31 15 1 1 1 0 33 16
Everton 2014/2015 36 10 2 2 1 0 9 8 48 20
2015/2016 37 18 3 3 6 4 46 25
2016/2017 37 25 1 1 1 0 39 26
Ogólnie 141 68 7 7 9 4 9 8 0 0 166 87
Manchester United 2017/2018 Premier League 34 16 6 5 2 0 8 5 1 1 51 27
2018/2019 32 12 3 1 1 0 9 2 45 15
Ogólnie 66 28 9 6 3 0 17 7 1 1 96 42
Inter Mediolan 2019/2020 Serie A 36 23 4 2 11 9 51 34
2020/2021 36 24 3 2 5 4 44 30
Ogólnie 72 47 7 4 0 0 16 13 0 0 95 64
Chelsea 2021/2022 Premier League 26 8 6 3 4 0 6 2 2 2 44 15
Ogólnie 26 8 6 3 4 0 6 2 2 2 44 15
Inter Mediolan (wyp.) 2022/2023 Serie A 25 10 4 1 7 3 0 0 36 14
Ogólnie 25 10 4 1 0 0 7 3 0 0 36 14
AS Roma (wyp.) 2023/2024 Serie A 7 5 0 0 3 3 10 8
Ogólnie 9 6 0 0 0 0 3 3 0 0 10 8
Ogólnie w karierze 457 217 39 21 20 4 80 44 4 3 598 288

Reprezentacyjne edytuj

(aktualne na 12 września 2023)
Reprezentacja Rok Mecze Bramki
Belgia 2010 8 2
2011 5 0
2012 5 1
2013 8 2
2014 11 6
2015 5 0
2016 14 11
2017 9 9
2018 14 11
2019 5 7
2020 5 5
2021 12 11
2022 3 0
2023 8 11
Ogólnie 112 79

Sukcesy edytuj

RSC Anderlecht edytuj

Inter Mediolan edytuj

Chelsea edytuj

Reprezentacyjne edytuj

Indywidualne edytuj

Wyróżnienia edytuj

Rekordy edytuj

Życie prywatne edytuj

Ojciec Romelu – Roger Lukaku, był zawodowym piłkarzem i występował dla reprezentacji Zairu. Jego młodszy brat – Jordan Lukaku, również jest piłkarzem[26].

Jest praktykującym katolikiem[27].

Uwagi edytuj

  1. Uwzględniono:
    Liga Mistrzów UEFA – 40 (18)
    Liga Europy UEFA – 36 (23)
    kwalifikacje do Ligi Mistrzów UEFA – 4 (3)
  2. Uwzględniono:
    Klubowe mistrzostwa świata – 2 (2)
    Superpuchar Europy UEFA – 2 (1)
  3. Ex aequoAbdoulay Diaby, Yasser Ibrahim i Raphael Veiga
  4. Ex aequoAlan
  5. Ex aequoErling Braut Håland i Ferran Torres

Przypisy edytuj

  1. Romelu Lukaku, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy) [dostęp 2020-11-25].
  2. Romelu Lukaku. premierleague.com. [dostęp 2016-08-05]. (ang.).
  3. Romelu Lukaku, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy) [dostęp 2019-06-18].
  4. Anderlecht behoudt 15-jarige Lukaku. voetbalbelgie.be. [dostęp 2009-12-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-22)]. (niderl.).
  5. Lukaku: « Je sais que je serai récompensé de mes efforts ». footgoal.net. [dostęp 2009-12-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-09-03)]. (fr.).
  6. Standard is opnieuw kampioen van België. sporza.be. [dostęp 2009-12-21]. (niem.).
  7. SV Zulte-Waregem 0-2 Anderlecht. guardian.touch-line.com. [dostęp 2009-12-21]. (ang.).
  8. Lukaku stoot Lamptey net niet van de troon. sporza.be. [dostęp 2009-12-21]. (niem.).
  9. LUKAKU DEAL AGREED. chelseafc.com. [dostęp 2011-08-07]. (ang.).
  10. LUKAKU: THE FIRST INTERVIEW. chelseafc.com. [dostęp 2011-08-18]. (ang.).
  11. Lukaku West Brom Loan. Chelsea FC, 2012-08-10. [dostęp 2012-08-10]. (ang.).
  12. Lukaku Becomes Club Record Signing. Everton, 2014-07-30. [dostęp 2014-07-30]. (ang.).
  13. Transfer deadline day: Everton sign James McCarthy and Romelu Lukaku. Sky Sports, 2013-09-03. [dostęp 2013-089-03]. (ang.).
  14. Belgia U21 – Słowenia U21, 8 wrz 2009 – Eliminacje do Mistrzostw Europy U-21, [w:] baza Transfermarkt (protokoły meczowe) [dostęp 2009-12-21].
  15. Romelu Lukaku est officiellement Diable Rouge. dhnet.be. [dostęp 2010-02-26]. (fr.).
  16. Belgia – Chorwacja, 3 mar 2010 – Mecze towarzyskie, [w:] baza Transfermarkt (protokoły meczowe) [dostęp 2010-05-08].
  17. Telewizja Polska S.A, Romelu Lukaku. Wrażliwa bestia [online], sport.tvp.pl, 13 maja 2023 [dostęp 2023-06-08] (pol.).
  18. Błażej Małolepszy, Nerazzurri wyróżnieni za poprzedni sezon – Inter Mediolan [online], intermediolan.com [dostęp 2023-06-08] (ang.).
  19. Aneta Dorotkiewicz, MVP sezonu dla Lukaku – Inter Mediolan [online], intermediolan.com [dostęp 2023-06-08] (ang.).
  20. Wirtualna Polska Media, Liga Europy. Romelu Lukaku najlepszym piłkarzem sezonu [online], sportowefakty.wp.pl, 2 października 2020 [dostęp 2023-06-08] (pol.).
  21. Romelu Lukaku Internazionale Forward, Profile & Stats | Premier League [online], www.premierleague.com [dostęp 2023-06-08] (ang.).
  22. Inter Mediolan: Lukaku wybrany MVP lutego w Serie A [OFICJALNIE] [online], Transfery.info, 3 marca 2021 [dostęp 2023-06-08] (pol.).
  23. History – IFFHS [online] [dostęp 2023-06-08] (niem.).
  24. UEFA.com, UEFA Europa League Squad of the Season [online], UEFA.com, 26 sierpnia 2020 [dostęp 2023-06-08] (ang.).
  25. Romelu Lukaku, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy–kadra) [dostęp 2021-04-19].
  26. Lukaku: „Es geht schneller als erwartet”. anderlecht-online.be. [dostęp 2009-12-21]. (niem.).
  27. British tabloids wrongly claim black Christian footballer is ‘devout Muslim’ [online], The Independent, 18 czerwca 2018 [dostęp 2021-09-15] (ang.).

Bibliografia edytuj