Rozszerzony układ okresowy pierwiastków

układ okresowy zawierający hipotetyczne pierwiastki superciężkie

Rozszerzony układ okresowy pierwiastków – rozszerzenie układu okresowego z włączonymi nieodkrytymi dotychczas pierwiastkami. Wszystkie nieodkryte pierwiastki są nazwane według standardowego nazewnictwa systematycznego IUPAC.

Rozszerzenie układu okresowego zostało zaproponowane przez G.T. Seaborga w 1969 r. Istnieją także inne wersje rozszerzonego układu okresowego, ze względu na niepewność co do położenia hipotetycznych pierwiastków ósmego i dziewiątego okresu, związaną z ich nieznaną konfiguracją elektronową[1].

Układ edytuj

Kolor niebieski na górze każdej kolumny pokazuje ostatni orbital elektronowy (są wyjątki związane z promocją elektronową, jak np. miedź). Kolor czerwony po lewej stronie każdego wiersza oznacza numer okresu.

Hel jest umiejscowiony obok wodoru zamiast nad neonem, ponieważ jest częścią bloku s2.


Układ okresowy pierwiastków[2]
Okres s1 s2
1 1
H
2
He
p1 p2 p3 p4 p5 p6
2 3
Li
4
Be
5
B
6
C
7
N
8
O
9
F
10
Ne
3 11
Na
12
Mg
d1 d2 d3 d4 d5 d6 d7 d8 d9 d10 13
Al
14
Si
15
P
16
S
17
Cl
18
Ar
4 19
K
20
Ca
21
Sc
22
Ti
23
V
24
Cr
25
Mn
26
Fe
27
Co
28
Ni
29
Cu
30
Zn
31
Ga
32
Ge
33
As
34
Se
35
Br
36
Kr
5 37
Rb
38
Sr
f1 f2 f3 f4 f5 f6 f7 f8 f9 f10 f11 f12 f13 f14 39
Y
40
Zr
41
Nb
42
Mo
43
Tc
44
Ru
45
Rh
46
Pd
47
Ag
48
Cd
49
In
50
Sn
51
Sb
52
Te
53
I
54
Xe
6 55
Cs
56
Ba
57
La
58
Ce
59
Pr
60
Nd
61
Pm
62
Sm
63
Eu
64
Gd
65
Tb
66
Dy
67
Ho
68
Er
69
Tm
70
Yb
71
Lu
72
Hf
73
Ta
74
W
75
Re
76
Os
77
Ir
78
Pt
79
Au
80
Hg
81
Tl
82
Pb
83
Bi
84
Po
85
At
86
Rn
7 87
Fr
88
Ra
g1 g2 g3 g4 g5 g6 g7 g8 g9 g10 g11 g12 g13 g14 g15 g16 g17 g18 89
Ac
90
Th
91
Pa
92
U
93
Np
94
Pu
95
Am
96
Cm
97
Bk
98
Cf
99
Es
100
Fm
101
Md
102
No
103
Lr
104
Rf
105
Db
106
Sg
107
Bh
108
Hs
109
Mt
110
Ds
111
Rg
112
Cn
113
Nh
114
Fl
115
Mc
116
Lv
117
Ts
118
Og
8 119
Uue
120
Ubn
121
Ubu
122
Ubb
123
Ubt
124
Ubq
125
Ubp
126
Ubh
127
Ubs
128
Ubo
129
Ube
130
Utn
131
Utu
132
Utb
133
Utt
134
Utq
135
Utp
136
Uth
137
Uts
138
Uto
139
Ute
140
Uqn
141
Uqu
142
Uqb
143
Uqt
144
Uqq
145
Uqp
146
Uqh
147
Uqs
148
Uqo
149
Uqe
150
Upn
151
Upu
152
Upb
153
Upt
154
Upq
155
Upp
156
Uph
157
Ups
158
Upo
159
Upe
160
Uhn
161
Uhu
162
Uhb
163
Uht
164
Uhq
165
Uhp
166
Uhh
167
Uhs
168
Uho
9 169
Uhe
170
Usn
171
Usu
172
Usb
173
Ust
174
Usq
175
Usp
176
Ush
177
Uss
178
Uso
179
Use
180
Uon
181
Uou
182
Uob
183
Uot
184
Uoq
185
Uop
186
Uoh
187
Uos
188
Uoo
189
Uoe
190
Uen
191
Ueu
192
Ueb
193
Uet
194
Ueq
195
Uep
196
Ueh
197
Ues
198
Ueo
199
Uee
200
Bnn
201
Bnu
202
Bnb
203
Bnt
204
Bnq
205
Bnp
206
Bnh
207
Bns
208
Bno
209
Bne
210
Bun
211
Buu
212
Bub
213
But
214
Buq
215
Bup
216
Buh
217
Bus
218
Buo
Bloki
blok s blok p blok d blok f blok g tylko jony

Jaśniejszym odcieniem zostały oznaczone pierwiastki hipotetyczne.

Koniec układu okresowego edytuj

Nie są znane granice stabilności jąder atomowych i nie wiadomo, jaka jest górna granica liczby atomowej, dla której pierwiastek może istnieć. Przypuszcza się, że maksymalna liczba atomowa leży pomiędzy 170 a 210[3].

Przypisy edytuj

  1. Jeries A. Rihani: Commentary On Three Different Extensions For The Periodic Table Of The Elements. [dostęp 2016-06-12].
  2. Burkhard Fricke: Superheavy elements. A prediction of their chemical and physical properties. W: B.C. Tofield, B. Fricke: Recent Impact of Physics on Inorganic Chemistry. Berlin - Heidelberg: Springer, 1975, s. 89-144, seria: Structure and Bonding. DOI: 10.1007/BFb0116498. ISBN 978-3-540-37395-7. [dostęp 2016-06-12]
  3. transuranium element, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2016-06-12] (ang.).