Ryszard Krynicki

polski poeta i tłumacz

Ryszard Krynicki (ur. 28 czerwca 1943 w St. Valentin) – polski poeta, tłumacz literacki i wydawca. Zaliczany jest do poetów Nowej Fali[1][2].

Ryszard Krynicki
Ilustracja
Ryszard Krynicki (2018)
Data i miejsce urodzenia

28 czerwca 1943
St. Valentin

Dziedzina sztuki

literatura piękna

Odznaczenia
Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
Ilona Witkowska i Ryszard Krynicki na IX Festiwalu Góry Literatury (2023)

Życiorys edytuj

Ukończył II Liceum Ogólnokształcące w Gorzowie Wielkopolskim, następnie podjął studia z zakresu filologii polskiej na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu[3].

Debiutował w 1964 w poznańskim klubie „Od Nowa”, gdy po raz pierwszy publicznie wygłosił swój utwór (pozbawiony tytułu). Pierwszy jego wiersz drukiem, pt. Wczasowstąpienie, ukazał się dwa lata później w czasopiśmie „Pomorze”. W 1968 opublikował arkusz Pęd pogoni, pęd ucieczki, zamieszczony w wydanym rok później pierwszym tomie poetyckim Akt urodzenia[3]. Publikował również w emigracyjnym tygodniku „Wiadomości[4].

W latach 70. oraz 80. związany z opozycją. Był sygnatariuszem Listu 59, stanowiącego protest przeciwko zmianom w Konstytucji Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. W konsekwencji od 1976 do 1980 był objęty zakazem druku[1]. Był współpracownikiem Komitetu Obrony Robotników, od 1977 do 1981 publikował w czasopiśmie „Zapis[5]. W 1980 uczestniczył w głodówce w kościele św. Krzysztofa w Podkowie Leśnej, zorganizowanej na znak solidarności z więzionymi wówczas Dariuszem Kobzdejem i Mirosławem Chojeckim[6]. Podczas wydarzeń sierpniowych w 1980 przyłączył się do skierowanego do władz komunistycznych apelu 64 naukowców, literatów i publicystów o podjęcie dialogu ze strajkującymi robotnikami[7]. Był autorem tekstów w opozycyjnych czasopismach – „Solidarności Wielkopolski”, „Obserwatorze Wielkopolskim” i „Bez Debitu”. Publikował również w kwartalniku „Zeszyty Literackie[5].

W 1988 współtworzył w Poznaniu wydawnictwo a5, specjalizujące się w wydawaniu książek poetyckich. Od 1991 prowadzi to przedsiębiorstwo (przeniesione później do Krakowa) wraz z żoną Krystyną Krynicką[3]. Jest autorem słów piosenki Świat w obłokach, którą wykonywali Marek Grechuta i Grzegorz Turnau. W 2014 ukazał się cykl rozmów z poetą zatytułowany Gdybym wiedział. Rozmowy z Ryszardem Krynickim[8].

W 2015 został członkiem krajowym czynnym Polskiej Akademii Umiejętności[9]. Do sierpnia 2020 należał do Stowarzyszenia Pisarzy Polskich[10].

Odznaczenia i wyróżnienia edytuj

Jest laureatem m.in. Nagrody Fundacji im. Kościelskich i Nagrody Polskiego PEN Clubu im. Ksawerego Pruszyńskiego. W marcu 2005 został wyróżniony nagrodą Krakowska Książka Miesiąca za książkę Kamień, szron[11]. W 2008 otrzymał Nagrodę Poetycką „Kamień”, przyznawaną podczas Lubelskiego Festiwalu „Miasto Poezji”, a w 2015 został laureatem Międzynarodowej Nagrody Literackiej im. Zbigniewa Herberta[12]. Nominowany do Nagrody Literackiej Gdynia 2014 w kategorii tłumaczenie na język polski za tłumaczenie książki Psalm i inne wiersze Paula Celana[13]. W 2021 Ryszard Krynicki został laureatem Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej Silesius za całokształt pracy twórczej[14].

W 2005 został uhonorowany przez ministra kultury Waldemara Dąbrowskiego Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[15]. Został laureatem Nagrody Polskiego PEN Clubu im. Jana Parandowskiego (2014)[16] oraz Nagrody PAU im. Erazma i Anny Jerzmanowskich (2023)[17].

W 2018 otrzymał honorowe obywatelstwo Poznania[18].

Twórczość edytuj

  • Pęd pogoni, pęd ucieczki, 1968
  • Akt urodzenia, 1969
  • Drugi projekt organizmu zbiorowego, 1973
  • Organizm zbiorowy, 1975
  • Nasze życie rośnie, 1978
  • Niewiele więcej. Wiersze z notatnika 78–79, 1981
  • Jeżeli w jakimś kraju, 1982
  • Ocalanie z nicości, 1983
  • Wiersze, głosy, 1985
  • Niepodlegli nicości, 1988
  • Magnetyczny punkt, 1996
  • Nie szkodzi 2002
  • Kamień, szron, 2004 – nominacja do Nagrody Literackiej Nike 2005[19]
  • Wiersze wybrane 2009
  • Przekreślony początek 2013
  • Haiku. Haiku mistrzów 2014[20]

Przypisy edytuj

  1. a b Ryszard Krynicki. culture.pl. [dostęp 2015-04-01].
  2. Cień Nowej Fali. W: Janusz Drzewucki: Charakter pisma. Szkice o polskiej poezji współczesnej. Kraków-Warszawa: Instytut Książki-„Twórczość”, 2015. ISBN 978-83-61005-24-7.
  3. a b c Ryszard Krynicki. teatrnn.pl. [dostęp 2015-04-01].
  4. Nasi autorzy. Jerzy Narbutt. „Wiadomości”. Nr 26 (1631), s. 6, 3 lipca 1977. [dostęp 2017-05-31]. 
  5. a b Ryszard Krynicki. slownik-niezaleznidlakultury.pl. [dostęp 2015-04-01].
  6. Grzegorz Waligóra: Głodówka w kościele św. Krzysztofa w Podkowie Leśnej. encysol.pl. [dostęp 2023-07-15].
  7. Apel (64 intelektualistów wraz z załączonym suplementem zawierającym nazwiska sygnatariuszy apelu). karta.org.pl. [dostęp 2020-09-26].
  8. Gdybym wiedział. Rozmowy z Ryszardem Krynickim. biuroliterackie.pl, 16 grudnia 2014. [dostęp 2021-08-05].
  9. Członkowie. „Rocznik Polskiej Akademii Umiejętności”. Rok 2015/2016, s. 24, 2016. Kraków: Polska Akademia Umiejętności. [dostęp 2017-10-26]. 
  10. Rezygnujemy z członkostwa w Stowarzyszeniu Pisarzy Polskich. „Zeszyty Literackie”, 14 sierpnia 2020. [dostęp 2020-08-21].
  11. Laureaci nagrody „Krakowskiej Książki Miesiąca” w latach 2009–1995. biblioteka.krakow.pl. [dostęp 2023-10-17].
  12. Laureat Nagrody Literackiej im. Zbigniewa Herberta 2015. fundacjaherberta.com. [dostęp 2015-03-31].
  13. Nominowani 2014. nagrodaliterackagdynia.pl. [dostęp 2015-12-07].
  14. Wrocław: Ryszard Krynicki laureatem Nagrody Poetyckiej Silesius za całokształt twórczości. wnp.pl, 18 maja 2021. [dostęp 2021-06-21].
  15. Medal Gloria Artis dla twórców i działaczy kultury. wp.pl, 5 października 2005. [dostęp 2015-04-01].
  16. Nagroda im. Jana Parandowskiego. Dotychczasowi laureaci. Polski PEN Club. [dostęp 2019-09-18].
  17. Nagroda im. Erazma i Anny Jerzmanowskich: Laureaci Nagrody. pau.krakow.pl. [dostęp 2023-06-21].
  18. Uroczysta sesja w Ratuszu. poznan.pl, 29 czerwca 2018. [dostęp 2018-07-22].
  19. Nagroda Nike 2005. nike.org.pl. [dostęp 2015-08-05].
  20. Janusz Drzewucki. Magiczne słowo haiku. „Rzeczpospolita”, 7 kwietnia 2014. 

Linki zewnętrzne edytuj