Wikipedia

Słotowa

wieś w województwie podkarpackim

Słotowa – wieś w Polsce, położona w województwie podkarpackim, w powiecie dębickim, w gminie Pilzno[5][4].

Słotowa
wieś
Ilustracja
Cmentarz wojenny nr 235 w Słotowej
Państwo

 Polska

Województwo

 podkarpackie

Powiat

dębicki

Gmina

Pilzno

Liczba ludności (2022)

1053[2]

Strefa numeracyjna

14

Kod pocztowy

39-223[3]

Tablice rejestracyjne

RDE

SIMC

0826415[4]

Położenie na mapie gminy Pilzno
Mapa konturowa gminy Pilzno, na dole znajduje się punkt z opisem „Słotowa”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Słotowa”
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
Mapa konturowa województwa podkarpackiego, blisko lewej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Słotowa”
Położenie na mapie powiatu dębickiego
Mapa konturowa powiatu dębickiego, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Słotowa”
Ziemia49°56′44″N 21°17′32″E/49,945556 21,292222[1]
Multimedia w Wikimedia Commons

W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa tarnowskiego.

Wieś jest siedzibą rzymskokatolickiej parafii Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski należącej do dekanatu Pilzno w diecezji tarnowskiej.

Złotowa była wsią królewską starostwa niegrodowego pilzneńskiego w województwie sandomierskim w 1629 roku[6].

Integralne części wsi edytuj

Integralne części wsi Słotowa[5][4]
SIMC Nazwa Rodzaj
0826421 Berdychów część wsi
0826438 Podbudynie część wsi
0826444 Sołtystwo część wsi
0826450 Za Górą część wsi
0826467 Zagumnie część wsi

Zabytki edytuj

We wsi znajduje się zabytkowa kapliczka, która została wzniesiona z kamienia i cegły w 1720 roku. Fundatorką była Anna Złocka, żona ówczesnego właściciela dworu słotowskiego – wybudowała ją jako wotum dziękczynne za spełnienie modłów o urodzenie dziecka. Pisze na ten temat Józefa Łazowska:

„Pani Złocka z Witwickich mając syna straconego przez stronników Sasa a będąc w leciach 40. strwożoną się być czuła, że chrana ojczyźnie nie urodzi. O świtaniu widywana była u krzyża, gdzie zabili jej 18 lat mającego syna i ciało unieśli w nieznane. Opłakująca ją z dobrego serca kmiotka Rdzaczyna wprosiła się z radą, by u Matki Boskiej od Czystych Wód ratunku szukała, która wedle jej dworu, nad paryją wodną od wieków była umieszczona. Ona wtedy dłubaczowi słotowskiemu Bartłomiejowi Nowakowi kazała wyrzeźbić od nowa ową figurę i do niej o świtaniu chodziła, prosząc, aby narościło się jej łono jeszcze jednego syna na świadka losu rodziny i obrońcę kraju, chociaż jest w leciach. Gdy zbrzemieniała z wdzięczności kapliczkę ufundowała i w niej Matkę Boska od Czystych Wód umieściła. Uproszonym był u niej Karol, urodzony w 1720 roku, ożeniony z Zofią z Trzecieckich gawrzyłowskich. Z córka Karola – Zofia ożenił się Giżycki z Mazowsza ścigany przez saskich pachołków za wierność królowi Leszczyńskiemu. On przywiózł z sobą talizman narodowych nadziei – statuetkę Matki Boskiej Skępskiej Patronki Mazowsza. Statuetkę te umierająca Giżycka ofiarowała Jakubowi Rybie, który ją z kolei przekazał synom. Statuetka znajduje się w zbiorach Jana Wojnarowskiego."

Z dalszej części tego rękopisu wynika, że w 1809 roku Austriacy mszcząc się za ukrywanie powstańców, zabrali zgromadzone przez ludność zboże. Spowodowało to głód. Wówczas obnoszono figurę Matki Boskiej od Czystych Wód po polach. W rezultacie tatarka i rzepa tak obrodziły w jesieni, że uratowały ludzi od głodu. Nic dziwnego, że do kaplicy przyjeżdżały z okolicznych dworów i modliły się przed figurą Matki Boskiej wdowy i panny z Budynia, Dulczówki, Łęk, Dzwonowej i Strzegocic. Tekst ten dowodzi, że zarówno kaplica, jak i umieszczona w niej figura były przez długie lata otoczone kultem. Według pamięci Kazimierza Wojnarowskiego i Józefa Papiernika jeszcze w roku 1910 kobiety lubeckie paliły świece i modliły się przed figurą Matki Boskiej w kapliczce. Kult ten trwa do dziś.

Przypisy edytuj

  1. ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 124777
  2. ↑ Raport o stanie gminy za rok 2022. s. 11
  3. ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1161 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. ↑ a b c GUS. Rejestr TERYT
  5. ↑ a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  6. ↑ Zbigniew Anusik, Struktura własności ziemskiej w powiecie pilzneńskim w roku 1629, w: Przegląd Nauk Historycznych 2011, r. X, nr 2, s. 76.

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Słotowa&oldid=72834976”