Salami – rodzaj trwałej kiełbasy suchej i wędzonej, długodojrzewającej, wyróżniającej się skórką z białym nalotem pleśni z gatunku Penicillium i Aspergillus[1].

Toskańskie salami finocchiona
Salami węgierskie

Oryginalny wyrób pochodzi z Włoch (Mediolan, Bolonia), pierwotnie wytwarzany z mięsa oślego (salame di asino); obecnie wykorzystuje się także mięso wieprzowe, niekiedy wołowe. Jako niezbędny dodatek stosuje się drobno pokrojoną słoninę i mocne przyprawy (kardamon, pieprz)[1]. Jako surowiec wykorzystywane bywa również mięso drobiowe, końskie lub z mózgu osła oraz dziczyzna[2].

Nazwa wyrobu jest pochodną od rzeczownika sale (sól) i czasownika salare (solić)[3].

Różnorodne gatunki salami produkowane są obecnie we Włoszech, na Węgrzech, w Niemczech, a nawet we Francji, Hiszpanii i niektórych innych krajach[4]. Węgierskie salami, łagodniejsze w smaku, znane jest przede wszystkim jako produkt dwóch renomowanych firm działających od drugiej połowy XIX wieku: Pick (1883) z Segedyna i Herz (1888); jakością nie ustępuje wyrobom włoskim[1]. Spośród kiełbas salami zaliczana jest do najtrwalszych, a także najdroższych wędlin[5]. Jej cienko pokrojone plasterki podawane są w charakterze przystawki bądź jako część wykwintnych kanapek[1].

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. a b c d Maciej E. Halbański: Leksykon sztuki kulinarnej. Warszawa: Wydawnictwo „Watra”, 1987, s. 163, ISBN 83-225-0106-4.
  2. Czy salami jest z osła?. Polskie Radio. [dostęp 2012-09-25]. (pol.). Speciality Raw Salami. anticacascinasrl.it. [dostęp 2012-09-25]. (ang.). Raw donkey salami. anticacascinasrl.it. [dostęp 2012-09-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-12)]. (ang.).
  3. Francesco Bonomi: Vocabolario etimologico della lingua italiana (2008); Vocabolario Treccani online.
  4. Słownik języka polskiego. (red. nauk. Mieczysław Szymczak). Wyd. 7 (zmien. i popr.). T. 3: (R-Z). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1992. ISBN 83-01-10902-X.
  5. Multimedialna Encyklopedia Powszechna WIEM edycja 2006. Young Digital Poland S.A., 2006.