Wikipedia

Sara Stridsberg

szwedzka pisarka

Sara Stridsberg (ur. 29 sierpnia 1972 w Solna) – szwedzka pisarka, dramaturg i tłumaczka. Laureatka m.in. Nagrody literackiej Rady Nordyckiej w 2007 roku za powieść Drömfakulteten. Od 2016 do 2018 roku była członkiem Akademii Szwedzkiej.

Sara Stridsberg
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

29 sierpnia 1972
Solna

Narodowość

szwedzka

Język

szwedzki

Alma Mater

Uniwersytet w Uppsali

Dziedzina sztuki

literatura

Multimedia w Wikimedia Commons

Życiorys edytuj

Studiowała socjologię, historię idei i prawo na Uniwersytecie w Uppsali oraz w Strasburgu. Studia prawnicze ukończyła w 1998 roku w Uppsali, nigdy jednak nie pracowała w zawodzie prawnika. Zainspirowana twórczością m.in. Elfriede Jelinek, Marguerite Duras, Birgitty Trotzig wybrała karierę literacką. Związała się z feministycznym czasopismem społeczno-kulturalnym Bang, gdzie ukazywały się jej teksty. W 2003 roku, w związku z przeżyciami i obserwacjami związanymi z podróżą do Kambodży, przełożyła na język szwedzki SCUM Manifesto amerykańskiej radykalnej feministki Valerie Solanas[1].

Debiutowała w 2004 roku powieścią Happy Sally. W 2006 roku wydała przełomową w jej karierze powieść Drömfakulteten (przekład polski: Fakultet marzeń, Warszawa 2009), opowiadającą w fikcyjny sposób o życiu Valerie Solanas, autorki SCUM Manifesto. Powieść została wyróżniona w 2007 roku Nagrodą literacką Rady Nordyckiej[2] i nominowana do nagrody literackiej Augustpriset[1].

We wrześniu 2006 roku w Dramaten w Sztokholmie miała miejsce prapremiera debiutanckiej sztuki Valerie Solanas ska bli president i Amerika. W marcu 2009 roku wystawiono kolejną sztukę, Medealand, opartą na klasycznej tragedii Eurypidesa. W styczniu 2012 roku dramaty Sary Stridsberg zostały wydane w zbiorze Medealand och andra pjäser, nominowanym do Augustpriset. Pół roku później miała premierę sztuka Dissekering av ett snöfall, w której znalazły się elementy zaczerpnięte z biografii królowej Krystyny[1].

W 2010 roku wydała powieść Darling River zainspirowaną powieścią Lolita Vladimira Nabokova. Powieść została nominowana do Augustpriset. W 2014 roku Sara Stridsberg została po raz czwarty nominowana do tej nagrody za wydaną we wrześniu tego roku powieść Beckomberga. Ode till min familj[1].

13 maja 2016 roku została wybrana do Akademii Szwedzkiej, gdzie zastąpiła Gunnel Vallquist na krześle nr 13[3]. Z udziału w pracach i spotkaniach Akademii zrezygnowała 28 kwietnia 2018 roku[4].

Twórczość edytuj

Powieści edytuj

  • 2004: Happy Sally (wyd. pol.: Happy Sally, 2006)
  • 2006: Drömfakulteten (wyd. pol.: Fakultet marzeń, 2009)
  • 2010: Darling River
  • 2014: Beckomberga. Ode till min familj

Sztuki teatralne edytuj

  • 2006: Valerie Solanas ska bli president i Amerika
  • 2009: Medealand
  • 2012: Dissekering av ett snöfall
  • 2012: Medealand och andra pjäser (zbiór)
  • 2015: Beckomberga
  • 2015: Konsten att falla
  • 2016: American Hotel

Przekłady na język szwedzki edytuj

Inne edytuj

  • 1999: Juristutbildningen ur ett genusperspektiv
  • 2002: Det är bara vi som är ute och åker: intervjuer från Fårö och Fårösund
  • 2012: Mamman och havet (ilustracje Anna-Clara Tidholm)

Nagrody i wyróżnienia edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c d Jan Arnald: Stol nr 13 – Sara Stridsberg. Svenska Akademien. [dostęp 2019-05-08]. (szw.).
  2. ↑ 2007 Sara Stridsberg, Sweden: Drömfakulteten. Nordic Council Literature Prize. [dostęp 2016-12-28]. (ang.).
  3. ↑ Ny ledamot i Svenska Akademien. Svenska Akademien. [dostęp 2018-04-28]. (szw.).
  4. ↑ Sara Stridsberg lämnar Akademien. SVT Nyheter. [dostęp 2018-04-28]. (szw.).
  5. ↑ Sveriges Radios Romanpris 2019 till Sara Stridsberg [online], Bonnier Audio [dostęp 2020-05-29].

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Sara_Stridsberg&oldid=71346113”