Seweryn Udziela (etnograf)

etnograf polski, współtwórca Muzeum Etnograficznego w Krakowie

Seweryn Udziela (ur. 24 grudnia 1857 w Starym Sączu, zm. 26 września 1937 w Krakowie) – etnograf, badacz i popularyzator folkloru i kultury ludowej Małopolski.

Seweryn Udziela
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

24 grudnia 1857
Stary Sącz

Data i miejsce śmierci

26 września 1937
Kraków

Miejsce spoczynku

cmentarz Rakowicki

Zawód, zajęcie

etnograf

Narodowość

polska

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi

Życiorys edytuj

Po ukończeniu seminarium nauczycielskiego pracował jako nauczyciel szkół ludowych w różnych miejscowościach dawnej Galicji, m.in. w Ropczycach. Pracował również jako inspektor oświaty, prowadził czytelnię ludową. Pod koniec XIX w. wynajmował dom w Wieliczce. Na podstawie pracy Lud polski w powiecie ropczyckim w Galicji, w 1890 został przyjęty na członka Komisji Antropologicznej Akademii Umiejętności. W 1900 zamieszkał w Krakowie-Podgórzu. W 1911 był jednym ze współorganizatorów Muzeum Etnograficznego w Krakowie, któremu ofiarował swe zbiory etnograficzne oraz bogatą bibliotekę. W 1913 pozyskał pomieszczenia dla muzeum na terenie Wawelu. Był autorem wielu prac etnograficznych, które do dziś stanowią cenne źródło informacji dla badaczy kultury ludowej. W znacznej mierze dzięki jego staraniom muzeum stało się jednym z najważniejszych ośrodków tego typu na ziemiach polskich (organizował m.in. wystawy zagraniczne, bardzo intensywnie gromadził eksponaty). Współpracował i prowadził korespondencję z wieloma naukowcami i ludźmi zainteresowanymi kulturą ludową, m.in. z Romanem Reinfussem i Marią Eljaszówną. Dyrektorem Muzeum Etnograficznego w Krakowie, które nosi obecnie jego imię, był od jego powstania do 1937.

Zmarł w Krakowie. Został pochowany na cmentarzu Rakowickim (kwatera M-płn-wsch-po prawej Wolfa Jakóba)[1].

 
Grobowiec Seweryna Udzieli na cmentarzu Rakowickim

Publikacje edytuj

Książki edytuj

  • Materyjały etnograficzne z miasta Ropczyc i okolicy. Kraków: Druk. Uniwersytetu Jagiellońskiego, 1886.
  • Tyniec: pod względem topograficzno-etnograficznym. nakładem autora: Wieliczka, 1897.
  • Materyały do polskiej weterynaryi ludowej. 1. Powiat gorlicki i grybowski. Lwów: 1900.
  • Świat nadzmysłowy ludu krakowskiego mieszkającego po prawym brzegu Wisły. Wielkoludy, czarownice i czarownice, choroby. Warszawa: 1901.
  • Topograficzno-etnologiczny opis wsi polskich w Galicyi. Kraków: nakładem Akademii Umiejętności, 1901.
  • Krakowiacy. Kraków: Księgarnia Geograficzna „Orbis”, 1924.
  • Dwory: zapiski etnograficzne z 1901 i 1902 roku. 1924.
  • Z podań i dziejów ziemi bieckiej. Kraków: nakł. Ksiegarni Geograficznej Orbis, 1926.
  • Ludowe stroje krakowskie i ich krój: z 34 tablicami barwnemi i 47 rycinami w tekście oraz dwoma arkuszami krojów. Kraków: nakł. Muzeum Etnograficznego, 1930. akwarelowe ilustracje wykonała Marja Eljasz-Radzikowska
  • Krakowskie hafty białe. Lwów i Warszawa: Książnica-Atlas, 1930. ilustrowała Marja Polaszkówna
  • Rośliny w wierzeniach ludu krakowskiego. Lwów: nakładem Towarzystwa Ludoznawczego, 1931.
  • Ubiory ludu polskiego. Zeszyt III. Górale beskidowi. Kraków: nakładem Polskiej Akademji Umiejętności, 1932. ilustrowała Maria Kirchnerowa
  • Ziemia łemkowska przed półwieczem: zapiski i wspomnienia z lat 1888-1893. Lwów: nakł. Towarzystwa Ludoznawczego, 1934.
  • Hafty kurpiowskie. Kraków: nakł. Muzeum Etnograficznego, 1936. ilustrowała Stanisława Czyżewska

Artykuły edytuj

  • 1889 Religia i modlitwa u ludu ropczyckiego, „Wisła”, t. 3.
  • 1904 Poezja na wsi, „Lud”, t. 10, s. 39–49.

Ordery i odznaczenia edytuj

Przypisy edytuj

  1. Lokalizator Grobów - Zarząd Cmentarzy Komunalnych [online], zck-krakow.pl [dostęp 2020-10-06].
  2. Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 30.
  3. M.P. z 1932 r. nr 259, poz. 297 „za zasługi w dziedzinie etnograficznej”.

Linki zewnętrzne edytuj