Sezon na misia (ang. Open Season, 2006) – amerykański film animowany, familijny wyprodukowany przez Sony Pictures Animation. Film został zrealizowany w technologii 3-D. 23 stycznia 2009 roku w polskich kinach miała premierę kontynuacja filmu: Sezon na misia 2. Premiera filmu w polskich kinach odbyła się 13 października 2006 roku z dystrybucją UIP. Film wyemitowany w telewizji na kanałach: Telewizja Polsat, Polsat Film, Super Polsat i AXN, AXN Spin.

Sezon na misia
Open Season
Ilustracja
Gatunek

familijny
animowany

Rok produkcji

2006

Data premiery

29 września 2006
13 października 2006 (Polska)

Kraj produkcji

Stany Zjednoczone

Język

angielski

Czas trwania

86 minut

Reżyseria

Anthony Stacchi
Roger Allers
Jill Culton

Scenariusz

Steve Bencich
Ron Friedman

Główne role

Martin Lawrence
Ashton Kutcher
Gary Sinise
Debra Messing
Jane Krakowski

Muzyka

Ramin Djawadi

Scenografia

Michael Humphries
Luc Desmarchelier
Andrew Edward Harkness

Montaż

Ken Solomon
Pam Ziegenhagen

Produkcja

Michelle Murdocca

Dystrybucja

Sony Pictures Entertainment

Budżet

85.000.000 $

Kontynuacja

Sezon na misia 2

Nagrody
nominacje do Annie
Strona internetowa

Na kanałach Telewizji Polsat dostępne są dwie wersje z udogodnieniem: Audiodeskrypcja i napisy dla niesłyszących.

Lektorem w audiodeskrypcji filmowej jest Paweł Straszewski, wyłącznie na kanałach Telewizji Polsat.

Streszczenie fabuły edytuj

Boguś to oswojony niedźwiedź grizzly. Wiedzie on sielskie życie u boku gajowej Beth i występuje w miejscowym amfiteatrze. Sypia w garażu, przytulony do pluszowego misia-maskotki. Pewnego dnia kłusownik Shaw przywozi do miasteczka nieprzytomnego jelenia, któremu brakuje jednego poroża. Boguś uwalnia go, a Shaw poprzysięga mu za to zemstę.

Nocą ocalony jeleń Eliot (bo takie ma imię) namawia Bogusia, żeby razem udali się na wyprawę do miasteczka. Eliot kusi misia batonikami. W miasteczku pustoszą supermarket. Na szczęście Eliot zdoła uciec, ale Boguś, na którego słodycze działają jak na ludzi alkohol, "upija się" do nieprzytomności i nie jest w stanie uciec, gdy pojawia się szeryf Gordy. Beth, która dawno już powinna wywieźć Bogusia do lasu, żeby żył w swym naturalnym środowisku, solennie obiecuje szeryfowi, że zrobi to po zamknięciu sezonu myśliwskiego.

Następnego dnia miś ma znów wystąpić w amfiteatrze. Męczy go "kac" po nocnych ekscesach. Nagle za kulisy wpada Eliot, którego znów ściga Shaw. Jeleń usiłuje się ukryć, Boguś, zdenerwowany na niego o wczorajsze kuszenie, chce go wygnać. Rzucane na teatralną kurtynę cienie ich szamotaniny sprawiają wrażenie, że dziki niedźwiedź rozdziera jelenia w strzępy. Wśród publiczności wybucha panika. Shaw chce skorzystać z okazji, aby zabić "niebezpieczne zwierzę". Na szczęście Beth kładzie kres awanturze, usypiając misia i jelenia specjalnymi nabojami. Helikopterem wywozi obu wysoko w góry, z daleka od miasta i terenów łowieckich.

Po obudzeniu Boguś chce za wszelką cenę wrócić do miasta. Ma nadzieję, że z wierzchołka drzewa wypatrzy kierunek. Zostaje jednak przegoniony przez gromadę agresywnych wiewiórek, obrzucających go szyszkami. Szuka drogi sam, nie chce mieć już nic więcej do czynienia z Eliotem. Ten jednak twierdzi, że zna drogę do miasta, zaprowadzi misia do domu przed otwarciem sezonu łowieckiego, ale pod warunkiem, że zamieszkają tam razem. Boguś niechętnie się zgadza.

W drodze spotykają stado Eliota. Okazuje się, że jelonek został wygnany przez przywódcę stada, Iana, za to, że zainteresował się (i to z wzajemnością) jedyną łanią w stadzie, Gizelą. Wieści już się rozeszły, jelenie drwią z niedźwiedzia, którego przegoniły wiewiórki i który chodzi z pluszowym misiem. Podobne szyderstwa Boguś słyszy od bobrów, które budują tamę. Wędrując, poznają też jeżozwierza, dwie panie skunksowe (Marię i Różę) oraz dwa kaczory (Sergiej i Deni), opłakujące swych towarzyszy wystrzelanych przez myśliwych.

Kłusownik Shaw krąży po okolicy, szukając zemsty na misiu i jeleniu. Święcie wierzy w to, że zwierzęta całego świata zawiązały spisek, mający na celu obalenie ludzkiej cywilizacji i zaprowadzenie własnej. Eliot i Boguś jawią mu się jako ważne ogniwa spisku; wszystkie zwierzęta należy wystrzelać. W lesie poznaje dziwaczną parkę, Boba i Bobbie oraz ich jamnika Kabanosa. Usiłuje ich przekonać do istnienia zwierzęcego spisku i ostrzega przez zdradzieckim jamnikiem. Dowiaduje się, że Bob i Bobbie szukają w okolicy Homusa Skoczusa, miejscową odmianę Yeti. Uznaje ich za wariatów i rezygnuje z rozmowy.

Następnego dnia okazuje się, że Eliot nie ma pojęcia, jak trafić do miasteczka i cały czas krąży w kółko. Boguś odkrywa to, gdy po raz drugi trafiają na bobrzą tamę. Jest wściekły na Eliota, ale ich kłótnię przerywa Shaw, który ich odnalazł i zaczyna ostrzeliwać. Miś, nie zważając na protesty bobrów, chce uciec na drugi brzeg przez koronę zapory. Niedokończona tama wali się, a potężna fala powodziowa spłukuje wszystkich – Bogusia, Eliota, bobry, skunksy, jeżozwierza, stado jeleni, kaczory, zające i kłusownika – w dół rzeki, w samo serce terenów łowieckich.

Zwierzęta są zdenerwowane na Bogusia za to, że wywołał powódź i zmył je wprost pod lufy myśliwych. Grizzly zrzuca całą winę na Eliota – nigdy nie znalazłby się w lesie, gdyby nie jelonek i jego pomysły. Odchodzi, samotnie szukając drogi do miasteczka, gdy jest deszczowo i burzliwie. Zrezygnowane zwierzęta rozchodzą się.

Nocą trafia do leśnej chatki, której ściany obwieszone są głowami upolowanych zwierząt. Okazuje się, że to siedziba Shawa. Bogusiowi w ostatniej chwili udaje się uciec przed goniącym go, uzbrojonym w karabin i wielki nóż, kłusownikiem.

Dociera w okolice miasteczka w chwili, gdy drogą do lasu pędzi kawalkada samochodów, wiozących myśliwych. Otwarcie sezonu łowieckiego zacznie się jutro o świcie. Miś decyduje się jednak wrócić po Eliota i ukryć go w garażu. Chętnych do szukania schronienia jest jednak o wiele więcej – wszystkie zwierzęta spłukane przez powódź. Boguś oczami wyobraźni widzi pękający w szwach garaż; w dodatku droga do miasteczka jest już odcięta przez obozowisko myśliwych. Zwierzęta są zrozpaczone i załamane. Zdesperowany Boguś nie chce się jednak łatwo poddać, przeprasza zwierzęta za zawalenie tamy, a następnie postanawia poprowadzić swych nowych znajomych do walki z myśliwymi. Nieoczekiwane wsparcie dostaje od Mc Squizzy’ego, herszta agresywnych wiewiórek. Korzystając z chwilowej nieobecności Boba i Bobbie, zwierzęta rozbierają ich kamper na części i zabierają wszystko, co się da. Kabanos, mający dość kanapowego życia, przyłącza się do bojowników.

Rankiem na myśliwych spada najpierw atak z powietrza – skunksy unoszone przez kaczory opylają wszystkich swoją śmierdzącą wydzieloną – potem szarża jeleni, natarcie reszty zwierząt zbrojnych w zabrane z kampera łyżki, widelce, chochelki i inne utensylia, zaś z drzew wiewiórki obrzucają ich cięższymi przedmiotami. Blachy z rozebranego samochodu służą jako tarcze, osłaniające przed kulami. Kontratak myśliwych załamuje się pod ostrzałem widelców z nabitymi płonącymi podpałkami do grilla; pociski wystrzeliwane są z proc, zrobionych z majtek i biustonoszy, rozpiętych między jelenimi rogami. Na koniec Mc Squizzy poleca kaczkom podrzucić do samochodów myśliwych butlę gazową. Eksplozja sukcesywnie niszczy kolejne terenówki. Myśliwi w panice uciekają do miasteczka. Jeden z nich dzwoni z komórki do szeryfa o pomoc. Zdumieni Gordy i Beth obserwują na wyświetlaczu Bogusia, łojącego myśliwym skórę. Beth postanawia polecieć na miejsce i mimo wszystko zabrać misia z powrotem do siebie.

Zwierzęta wiwatują. W tym jednak momencie ponownie pojawia się Shaw. Następnie za wszelką cenę chce zabić Bogusia. Strzał z procy w ostatniej chwili wytrąca mu z rąk karabin. Walczą wręcz; Shaw nożem, Boguś wykradzionym z kampera kijem golfowym. Kłusownikowi udaje się odzyskać karabin. Eliot, nie mając pod ręką żadnego pocisku, sam się wystrzeliwuje z procy. Uderza w karabin, pada strzał. Boguś jest przekonany, że jeleń zginął, ratując mu życie. Budzi się w nim żądny zemsty dziki niedźwiedź. Obala Shawa, wiąże go w precelek jego własnym karabinem. Na szczęście Eliot tylko stracił na chwilę przytomność; złamał też drugi ze swych rogów. Wszystkie zwierzęta biorą odwet na swym prześladowcy, bijąc unieruchomionego kłusownika, czym popadnie, polewając miodem i posypując piórami. Wreszcie Shaw uwalnia się i w panice ucieka w las.

Nad pobojowiskiem pojawia się helikopter Beth. Namawia Bogusia do powrotu, ten jednak nie chce porzucić swych nowych przyjaciół. Żegnają się, Beth wraca do miasta. Eliot jest rozczarowany – liczył na wygodne życie w garażu, a przynajmniej na regularne dostawy batoników. Wkrótce jednak przyznaje Bogusiowi rację – lepiej jest żyć z przyjaciółmi w lesie, tym bardziej, że teraz nikt mu nie będzie przeszkadzał w spotkaniach z Gizelą.

Uciekający Shaw, wciąż oblepiony miodem i piórami, wpada pod koła szkieletu kampera, którym Bob i Bobbie wracają do domu. Budzi się przywiązany na dachu. Bob i Bobbie wzięli jego dziwacznie wyglądającą postać za poszukiwanego przez siebie Homusa Skoczusa i wywożą gdzieś w dal. Shaw nie jest w stanie uciec, bo krzyczy, a kamera zmierza w kierunku jego ust i pojawią się napisy końcowe.

Obsada edytuj

Wersja polska edytuj

Opracowanie wersji polskiej: Start International Polska
Reżyseria: Joanna Wizmur
Dialogi polskie: Bartosz Wierzbięta
Teksty piosenek: Tomasz Robaczewski
Dźwięk i montaż: Janusz Tokarzewski
Kierownictwo muzyczne: Marek Klimczuk
Kierownik produkcji: Elżbieta Araszkiewicz(inne języki)
W wersji polskiej udział wzięli:

oraz:


Soundtrack edytuj

# Piosenka Wykonawca
1 "Meet Me In The Meadow" Paul Westerberg
2 "Love You In The Fall" Paul Westerberg
3 "I Belong" Paul Westerberg
4 "I Wanna Lose Control (Uh Oh)" Deathray
5 "Better Than This" Paul Westerberg
6 "Wild Wild Life" Talking Heads
7 "Right to Arm Bears" Paul Westerberg
8 "Good Day" Paul Westerberg
9 "All About Me" Paul Westerberg
10 "Wild As I Wanna Be" Deathray
11 "Whisper Me Luck" Paul Westerberg
12 "I Belong" (Reprise) Pete Yorn
13 "Wild As I Wanna Be" Paul Westerberg

Linki zewnętrzne edytuj