Shinzei (jap. 真盛; ur. 27 lutego 1443, zm. 26 marca 1495) – mnich buddyjski związany ze szkołą tendai. Założyciel podszkoły shinzei.

Shinzei
Data i miejsce urodzenia

27 lutego 1443
prefektura Mie

Data śmierci

26 marca 1495

Szkoła

Tendai

Linia przekazu
Dharmy zen

shinzei

Nauczyciel

Keishū

Zakon

Mahajana

Honorowy tytuł lub imię pośmiertne

Enkai-kokushi

Enkai Kokushi Juto, Kotobuki to grobowiec zbudowany za jego życia. Został zbudowany jako znak jego determinacji, by umrzeć tuż przed udaniem się na emeryturę do świątyni Kurotani Seiryuji . Obecny został odbudowany w epoce Tenpo. Świątynia Enryakuji, góra Hiei, Miasto Otsu w prefekturze Shiga.

Biografia edytuj

Urodził się w prefekturze Mie, dystrykcie Ichishi w prowincji Ise[1][2]

Studia buddyjskie rozpoczął w Kōmyō-ji w Ōmi. W wieku 13 lat przyjął ordynację mnisią. Następnie studiował w Mitsuzō-in w prowincji Owari. Gdy miał 18 lat przybył na górę Hiei i przebywał na niej przez dwadzieścia lat. Jego nauczycielem był Keishū[3].

W 1477 r. otrzymał promocję na tymczasowego starszego asystenta najwyższego kapłana szkoły. W 1482 r., po sześciu latach, zrezygnował ze stanowiska i udał się do klasztoru Seiryū w Kurodani, gdzie rozpoczął praktykę recytowania nembutsu 60000 razy dziennie. Przeczytał także dzieło Genshina Ōjōyōshū, które wywarło na nim wielkie wrażenie. Rozpoczął serię wykładów na jego temat[4].

W 1486 r. odbudował związany z Genshinem i zniszczony klasztor Saikyō w prowincji Ōmi[4].

Shinzei zaproponował jednoczącą praktykę inwokacyjnego nembutsu połączoną z przestrzeganiem wskazań mahajany. Wielu z praktykujących nembutsu jego zwolenników było tak żarliwych, że topili się, aby odrodzić się w Czystej Krainie. Shinzei miał silne wsparcie od wielu szlacheckich i militarnych rodów. Sam cesarz Go-Tsuchimikado otrzymał od niego wskazania mahajany, a cesarz Go-Kashiwabara - dziesięć recytacji nembutsu[4].

Wybudował kilka świątyń, m.in.: Saikō-ji w prowincji Echizen, Sarai-ji w prowincji Ise oraz Sairen-ji w prowincji Iga. Wybudował ponad sto ośrodków praktyki nembutsu w wielu dystryktach. Włożył również wiele wysiłku w nawracanie zwyczajnych ludzi.

Od cesarza Go-Kashiwabary otrzymał pośmiertny tytuł Enkai-kokushi.

Klasztor Saikyō (西教寺) stał się kwaterą główną jego szkoły nazwanej shinzei (lub shinsei)[4].

Przypisy edytuj

  1. Red. Yusen Kashiwahara, Koyu Sonoda. Sharpers of Japanese Buddhism. Str. 273
  2. 428. Shinsei (1443-1495) - Persée [online], www.persee.fr [dostęp 2018-05-19] (fr.).
  3. Red. Yusen Kashiwahara, Koyu Sonoda. Sharpers of Japanese Buddhism. Str. 273, 274
  4. a b c d Red. Yusen Kashiwahara, Koyu Sonoda. Sharpers of Japanese Buddhism. Str. 274

Bibliografia edytuj

  • Red. Yusen Kashiwahara, Koyu Sonoda. Sharpers of Japanese Buddhism. Kōsei Publishing Co. Tokio. 1994. Str. 379. ISBN 4-333-01630-4