Sidney Wood
Sidney Burr Wood Jr. (ur. 1 listopada 1911 w Black Rock, zm. 10 stycznia 2009 w Palm Beach) – amerykański tenisista, zwycięzca Wimbledonu w grze pojedynczej, reprezentant w Pucharze Davisa.
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
1 listopada 1911 |
| Data i miejsce śmierci |
10 stycznia 2009 |
| Gra |
praworęczna, jednoręczny backhand |
| Gra pojedyncza | |
| Wimbledon |
W (1931) |
| US Open |
F (1935) |
| Gra podwójna | |
| US Open |
F (1942) |
Wood był wynalazcą nawierzchni tenisowej Supreme Court, powszechnie stosowanej w imprezach halowych.
Kariera tenisowa edytuj
W turnieju wimbledońskim praworęczny Amerykanin debiutował jako 15-latek w 1927 roku. Największy sukces w karierze odniósł w 1931 roku, wygrywając grę pojedynczą na Wimbledonie. Do meczu finałowego nie doszło, ponieważ jego przeciwnik – Frank Shields – skręcił nogę w czasie meczu mikstowego i został wycofany z finału singla. Był to zarazem jedyny walkower w finale Wimbledonu w historii.
W 1935 roku Wood awansował do finału na mistrzostwach USA (obecnie US Open), gdzie poniósł porażkę z Wilmerem Allisonem. Wood był również finalistą tego turnieju w grze podwójnej w 1942 roku, występując w parze z Tedem Schroederem. W decydującym meczu lepsi okazali się Gardnar Mulloy i Bill Talbert.
W 1932 roku Wood osiągnął finał gry mieszanej podczas French Championships (obecnie French Open) wspólnie z Helen Wills Moody. Pokonali ich Betty Nuthall i Fred Perry.
W latach 1930–1945 Wood klasyfikowany był w czołowej dziesiątce rankingu amerykańskiego (w 1934 był wiceliderem), pięć razy także był w czołowej dziesiątce rankingu światowego The Daily Telegraph (1931 jako 6. tenisista, 1938 jako 5. zawodnik).
W 1931 i 1934 roku był w składzie reprezentacji USA w Pucharze Davisa (bilans występów 5 zwycięstw i 6 porażek w singlu, 3 zwycięstwa w deblu). W 1934 roku brał udział w meczu przeciwko Australii, gdzie Amerykanom udało się odrobić stratę 0:2 po pierwszym dniu. Wood uległ Vivowi McGrathowi, a pokonał Jacka Crawforda. W meczu finałowym Pucharu Davisa przeciwko broniącym trofeum Brytyjczykom Wood przegrał z Bunnym Austinem i Fredem Perrym.
W 1964 roku został wpisany do Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy.
Finały w turniejach wielkoszlemowych edytuj
Gra pojedyncza (1–1) edytuj
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 1931 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta |  Frank Shields
|
walkower |
| Finalista | 1. | 1935 | U.S. National Championships, Nowy Jork | Trawiasta | Wilmer Allison
|
2:6, 2:6, 3:6 |
Gra podwójna (0–1) edytuj
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 1942 | U.S. National Championships, Nowy Jork | Trawiasta | Ted Schroeder
|
Gardnar Mulloy Bill Talbert
|
7:9, 5:7, 1:6 |
Gra mieszana (0–1) edytuj
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 1932 | French Championships, Paryż | Ceglana | Helen Wills Moody
|
 Betty Nuthall Fred Perry
|
4:6, 2:6 |
Bibliografia edytuj
- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-20] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-08-20] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-08-20] (ang.).
- Bud Collins, Tennis Encyclopedia, Visible Ink Press, Detroit 1997
- Profil na stronie International Tennis Hall of Fame