Siegfried von Feuchtwangen

wielki mistrz zakonu krzyżackiego

Siegfried von Feuchtwangen (ur. ok. 1275; zm. 5 marca 1311 w Malborku)[2] – 15-ty wielki mistrz zakonu krzyżackiego w latach 1303–1311.

Siegfried von Feuchtwangen
Ilustracja
Wizerunek herbu
Herb Siegfrieda von Feuchtwangen jako Wielkiego Mistrza
wielki mistrz zakonu krzyżackiego
Okres

od 1303
do 1311

Poprzednik

Gottfried von Hohenlohe

Następca

Karl Bessart von Trier

Dane biograficzne
Data urodzenia

ok. 1275

Data śmierci

5 marca 1311

Miejsce spoczynku

katedra w Chełmży

Siegfried von Feuchtwangen w sztuce
Pomnik Siegfrieda von Feuchtwangena w Malborku[1]
Wjazd Siegfrieda von Feuchtwangen do zamku malborskiego, obraz pędzla Karla Wilhelma Kolbego (młodszego) z 1825 roku
Siegfried von Feuchtwangen

Życiorys edytuj

Pochodził z Frankonii prawdopodobnie z rodu ministeriałów, z nieokreślonym pokrewieństwem z wielkim mistrzem Konradem von Feuchtwangen[2][3].

Nieznane są okoliczności jego wstąpienia do zgromadzenia ani przebieg pierwszych lat służby. Pierwsza wzmianka o nim pojawia się dopiero w 1298, gdy był już niemieckim mistrzem krajowym i komturem wiedeńskim od lipca 1299 do listopada 1300. Siegfried von Feuchtwangen objął urząd wielkiego mistrza w 1303, po zdymisjonowaniu przez kapitułę generalną Godfryda von Hohenlohe. Natychmiast po wyborze na urząd wielkiego mistrza Siegfried von Feuchtwangen opuścił Prusy, pozostawiając ich zarząd pruskim mistrzom krajowym Konradowi Sackowi i Henrykowi von Plotzke. Podczas podróży do Czech i południowych Niemiec zjednywał sobie popleczników i zapobiegł schizmie wewnątrz Zakonu, a z głównego domu zakonu w Wenecji zapewnił sobie władzę nad całym zakonem[2].

Pod wpływem wydarzeń związanych z procesem templariuszy, przeniesieniem siedziby papieża z Rzymu do Awinionu i niechęci, jaką darzono w tym czasie na dworach Europy zakony rycerskie, Siegfried von Feuchtwangen w 1309 przeprowadził się z Włoch do Prus. Jednocześnie dla zabezpieczenia niezależności i interesów zakonu krzyżackiego przeniósł jego centralę (Główny dom) do Malborka[4]. W tym czasie zakon poszerzył swoje panowanie o Pomorze Gdańskie wraz z Gdańskiem[2].

Siegfried von Feuchtwangen zmarł na zamku malborskim w 1311. Pochowany został w katedrze w Chełmży[2][5].

Przypisy edytuj

  1. Posąg Siegfrieda von Feuchtwangena ustawiony obok trzech innych brązowych figur wielkich mistrzów krzyżackich na dziedzińcu Zamku Średniego w Malborku jest pozostałością po pomniku króla pruskiego Fryderyka II Wielkiego z 1877 roku, który został zniszczony w 1945 roku. Statua von Feuchtwangena nie ma prawej dłoni, gdyż została ona skradziona wraz z przymocowanym do niej mieczem przez żołnierzy Armii Czerwonej.
  2. a b c d e Siegfried von Feuchtwangen. www.deutsche-biographie.de. [dostęp 2021-10-31].
  3. Siegfried von Feuchtwangen. www.geschichte-feuchtwangen.de. [dostęp 2021-10-31].
  4. Praca zbiorowa: Oxford - Wielka Historia Świata. Średniowiecze. Bizancjum - Wyprawy krzyżowe. T. 18. Poznań: Polskie Media Amer.Com, 2007, s. 212. ISBN 978-83-7425-698-8.
  5. [https://kulturstiftung.org/biographien/feuchtwangen-siegfried-von-2 BIOGRAPHIE Feuchtwangen, Siegfried von]. kulturstiftung.org. [dostęp 2021-10-31].

Bibliografia edytuj

  • Paweł Pizuński, Poczet wielkich mistrzów krzyżackich, wyd. 3 popr. i uzup., Gdańsk: [s.n.], 2003, ISBN 83-909057-7-9, OCLC 749170928.