Simone Buonaccorsi
Simone Buonaccorsi (ur. 17 listopada 1708 w Maceracie, zm. 27 kwietnia 1776 w Rzymie) – włoski kardynał.
| Kardynał prezbiter | |
| |
| Data i miejsce urodzenia |
17 listopada 1708 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
27 kwietnia 1776 |
| Miejsce pochówku | ?↗ |
| Prefekt Kongregacji Dyscypliny Zakonników | |
| Okres sprawowania |
1775–1776 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Prezbiterat |
17 grudnia 1763 |
| Kreacja kardynalska |
18 lipca 1763 |
| Kościół tytularny | |
Życiorys edytuj
Urodził się 17 listopada 1708 roku w Maceracie, jako syn Raimonda Buonaccorsiego i Francesci Bussi[1]. Początkowo szkolił się w zakresie nauk humanistycznych, a następnie zdecydował się na karierę kościelną, więc rozpoczął studia teologiczne i prawa kanonicznego[1]. Po studiach wstąpił do Kurii Rzymskiej i został referendarzem Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej, wicelegatem w Ferrarze i relatorem Świętej Konsulty[1]. W 1746 roku miał zostać nuncjuszem we Florencji, jednak nie mógł objąć stanowiska, z powodu zerwania stosunków dyplomatycznych pomiędzy Stolicą Piotrową a Wielkim Księstwem Toskanii (gdyż książę zniósł trybunał inkwizycji w Toskanii i ignorował protesty papieża)[1]. 18 lipca 1763 roku Buonaccorsi został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny San Giovanni a Porta Latina[2]. 17 grudnia tego samego roku przyjął święcenia kapłańskie[2]. W sporze o kasatę jezuitów, opowiedział się przeciwko temu pomysłowi i był zwolennikiem zakonu[1]. W połowie lat 70. XVI wieku został prefektem ds. ekonomicznych Kongregacja Rozkrzewiania Wiary, a następnie – prefektem Kongregacji Dyscypliny Zakonników[1]. Zmarł 27 kwietnia 1776 roku w Rzymie[1].