Skrajna Soliskowa Turnia
Skrajna Soliskowa Turnia (słow. Predná Solisková veža, niem. Vorderer Soliskoturm, węg. Elülső Szoliszkótorony) – turnia o wysokości ok. 2342 m n.p.m. znajdująca się w Grani Soliska w słowackiej części Tatr Wysokich. Od położonej dalej na północ Zadniej Soliskowej Turni oddziela ją siodło Niżniej Soliskowej Ławki, a od Małego Soliska oddzielona jest Soliskową Przełęczą. Na jej wierzchołek nie prowadzą żadne znakowane szlaki turystyczne[1].
 Soliskowe Turnie i Soliskowe Czuby od wschodu | |
| Państwo | |
|---|---|
| Położenie | |
| Pasmo | |
| Wysokość |
ok. 2342 m n.p.m. |
| Pierwsze wejście |
10 czerwca 1906 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°09′29″N 20°01′57″E/49,158056 20,032500
| |
Skrajna Soliskowa Turnia stanowi południową z dwóch Soliskowych Turni i dawniej zwana była także Przednią Soliskową Turnią[1]. U podnóża między innymi jej ścian, po stronie Doliny Młynickiej, znajduje się duży, piarżysty taras zwany Soliskowym Ogrodem, który jest punktem wyjściowym w jej wschodnią ścianę[2]. Ma ona, podobnie jak ściana zachodnia, około 250 m wysokości[1].
Pierwsze wejścia turystyczne:
- Günter Oskar Dyhrenfurth i Hermann Rumpelt, 10 czerwca 1906 r. – letnie,
- Gyula Hefty i Lajos Rokfalusy, 25 marca 1913 r. – zimowe[1].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część VIII. Młynicka Przełęcz – Krywań. Warszawa: Sport i Turystyka, 1956, s. 102–103.
- ↑ Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005, s. 138. ISBN 83-909352-2-8.