Solfugi

rząd drapieżnych pajęczków które mają bardzo charakterystyczne szczęki

Solfugi, solpugi (Solifugae) – rząd pajęczaków, obejmuje ponad 1000 gatunków drapieżnych zwierząt lądowych zamieszkujących obszary tropikalne (poza Australią, gdzie nie występują). Wyróżniają się spośród pajęczaków wyglądem zewnętrznym, który przyczynił się do powstania różnych mitów na ich temat. Nie są jadowite i nie tworzą pajęczyn. Wielkość solfug waha się w zakresie między 0,39[2] a 15 cm. Wyróżnia się 12 rodzin solfug. Można je spotkać w hodowlach, ale bardzo trudno zapewnić im warunki, więc często umierają.

Solfugi
Solifugae[1]
Sundevall, 1833
Ilustracja
Solfuga z USA
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Podtyp

szczękoczułkowce

Gromada

pajęczaki

Rząd

solfugi

Opis edytuj

 
Solfuga na pustyni Gobi, Mongolia

Ciało wydłużone, pokryte gęsto długimi chitynowymi włoskami. Ciało składa się z krótkiego głowotułowia, 2 segmentów tułowiowych i odwłoka złożonego z 11 segmentów. Niektórzy systematycy zaliczają segmenty tułowia do swego rodzaju niejednolitego głowotułowia.

Głowotułów
Na głowotułowiu znajdują się potężne szczękoczułki, nogogłaszczki i 4 pary odnóży krocznych. Nogogłaszczki służą nie tylko przytrzymywaniu ofiary, ale również pełnią funkcje pomocnicze przy chodzeniu. Wyposażone są w niewielkie wyrostki służące do żucia.
Tułów
Pierwsza para odnóży lokomocyjnych pełni funkcje dotykowe. Odnóża kroczne zbudowane z większej liczby segmentów niż u pozostałych pajęczaków. Na odnóżach ostatniej pary znajdują się narządy zmysłowe.
Układ nerwowy
Narządy zmysłów rozwinięte: oczy proste, szczecinki czuciowe, i narządy czuciowe w odnóżach.
Układ oddechowy
Solfugi oddychają tchawkami.
Układ wydalniczy
Cewki Malpighiego i gruczoły biodrowe. Brak gruczołów jadowych.
Tryb życia
Zamieszkują pustynie i stepy. Większość prowadzi nocny tryb życia, niektóre żerują nocą. Przemieszczają się z szybkością do 2-15 km na godzinę. Odżywiają się owadami i drobnymi kręgowcami. Posługując się swymi gigantycznymi (jak na zwierzęta tej klasy wielkości) szczękami niczym czymś w rodzaju kombinacji szczypców i piły tną swe ofiary, przeżuwając je na pulpę. Następnie wydzielają enzymy, które rozkładają mięso do postaci płynnej, którą następnie wsysają do żołądka.

Nazwy w innych językach edytuj

W języku angielskim solfugi określa się mianem wind scorpions (ang. wind – wiatr; scorpion – skorpion), co nawiązuje do ich rzekomej szybkości, oraz camel spiders (ang. camel – wielbłąd), co nawiązuje do dwóch rzeczy: lekko garbatej sylwetki i rzekomego żerowania na wnętrznościach wielbłądów.

Systematyka edytuj

Rząd: Solifugae - solfugi

Przypisy edytuj

  1. Solifugae, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. Ricardo Botero-Trujillo. The smallest known solifuge: Vempironiella aguilari, new genus and species of sun-spider (Solifugae: Mummuciidae) from the coastal desert of Peru. „Journal of Arachnology”. 44 (2), s. 218–226, 2016. DOI: 10.1636/JoA-S-16-012. (ang.).