Stéphanie Foretz (ur. 3 maja 1981 w Issy-les-Moulineaux) – francuska tenisistka, finalistka juniorskiego Roland Garros z 1999.

Stéphanie Foretz
Ilustracja
Państwo

 Francja

Data i miejsce urodzenia

3 maja 1981
Issy-les-Moulineaux

Wzrost

166 cm

Gra

praworęczna

Status profesjonalny

1997

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

0 WTA, 9 ITF

Najwyżej w rankingu

62 (24 lutego 2003)

Australian Open

2R (2003, 2012, 2013)

Roland Garros

2R (2000, 2003, 2004, 2012)

Wimbledon

2R (2004, 2005, 2012)

US Open

3R (2002)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

0 WTA, 16 ITF

Najwyżej w rankingu

42 (19 maja 2008)

Australian Open

3R (2006)

Roland Garros

2R (2000, 2002, 2007, 2012, 2015)

Wimbledon

2R (2007, 2012, 2013)

US Open

QF (2007)

Strona internetowa

Kariera tenisowa edytuj

Foretz w 1997 roku zadebiutowała w zawodowym turnieju ITF w Saint Raphael, osiągając półfinał. Już rok później zdobyła swój pierwszy tytuł w tego rodzaju imprezie, a dorobek uzupełniła o dwa inne finały. W lutym 1999 próbowała swoich sił w kwalifikacjach do halowych zawodów WTA w Paryżu, ale odpadła w decydującej rundzie. Dzięki dzikiej karcie dostała się do drabinki głównej w Strasburgu i wygrała tam z Åsą Carlsson. Została pokonana przez Mary Joe Fernández. W pierwszym meczu French Open trafiła na swoją znaną rodaczkę, Nathalie Dechy i mimo wyrównanej walki zeszła z kortu pokonana (w tie-breaku pierwszego seta przegrała 14:16).

Otrzymała prawo startu w głównym turnieju Roland Garros w 2000 roku i sprawiła sporą sensację, eliminując z niego Alicię Molik. Rok później zakwalifikowała się do pięciu profesjonalnych imprez, odnosząc kilka cennych zwycięstw. W Auckland pokonała Sarah Pitkowski, w Budapeszcie Maję Matevžič i Laurence Courtois, w Eastbourne Anastasiję Myskinę. W Szanghaju doszła ćwierćfinału, ulegając Monice Seles. W maju doszła do półfinału konkurencji deblowej na Bol razem z Galiną Fokiną. W ćwierćfinale pokonały najwyżej rozstawione Corinę Morariu i Ai Sugiyamę.

W kwietniu 2002 Foretz sprawiła sensację w Charleston, osiągając ćwierćfinał i eliminując z dalszej rywalizacji Monicę Seles i Conchitę Martínez. Została sklasyfikowana w czołowej setce rankingu tenisistek. Na Roland Garros w 2004 pokonała Dechy, broniąc wcześniej trzy piłki meczowe. Razem z Michaëllą Krajicek doszła do finału gry podwójnej w Antwerpii w 2006 roku.

Finały turniejów WTA edytuj

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
1988

2008
Kategoria I
Kategoria II
Kategoria III
Kategoria IV
Kategoria V
2009

2020
WTA Premier Mandatory
WTA Premier 5
WTA Premier
WTA International Series
WTA 125K series (2012–2020)

Gra podwójna 2 (0-2) edytuj

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Finalistka 1. 19 lutego 2006 Antwerpia Twarda (hala)   Michaëlla Krajicek   Dinara Safina
  Katarina Srebotnik
1:6, 1:6
Finalistka 2. 23 maja 2009 Strasburg Ceglana   Claire Feuerstein   Nathalie Dechy
  Mara Santangelo
0:6, 1:6

Wygrane turnieje rangi ITF edytuj

turnieje z pulą nagród 100 000 $
turnieje z pulą nagród 75 000 $
turnieje z pulą nagród 50 000 $
turnieje z pulą nagród 25 000 $
turnieje z pulą nagród 15 000 $
turnieje z pulą nagród 10 000 $

Gra pojedyncza edytuj

Data Turniej ($) Naw. Finalistka Wynik
1. 15/11/1998   Hawr 10 000 ziemna   Celine Beigebeder 1:6, 6:4, 6:3
2. 09/07/2000   Mont-de-Marsan 25 000 ziemna   Dally Randriantefy 6:2, 6:3
3. 09/05/2004   Katania 25 000 ziemna   Kathrin Wörle 6:4, 6:7(2), 6:2
4. 24/04/2005   Walencja 25 000 ziemna   Anna Floris 6:3, 6:0
5. 18/09/2005   Bordeaux 75 000 ziemna   Ludmiła Skawronska 6:1, 6:2
6. 01/10/2006   Biella 50 000 ziemna   Tathiana Garbin 7:5, 3:1 krecz
7. 22/10/2006   Saint-Raphaël 50 000 twarda   Youlia Fedossova 7:6(5), 6:7(4), 6:1
8. 13/07/2014   Gatineau 25 000 twarda   Françoise Abanda 6:3, 3:6, 6:3
9. 09/11/2014   Équeurdreville 25 000 twarda   Anhelina Kalinina 5:2 krecz

Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych edytuj

Gra pojedyncza (1) edytuj

Końcowy wynik Rok Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Finalistka 1999   French Open Ceglana   Lourdes Domínguez Lino 4:6, 4:6

Bibliografia edytuj