Stanisław Gawlikowski

polski szachista

Stanisław Gawlikowski (ur. 16 stycznia 1920 w Warszawie, zm. 9 listopada 1981 tamże) – polski szachista, publicysta i dziennikarz szachowy.

Stanisław Gawlikowski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

16 stycznia 1920
Warszawa

Data i miejsce śmierci

9 listopada 1981
Warszawa

Obywatelstwo

Polska

Tytuł szachowy

mistrz krajowy

Grób Stanisława Gawlikowskiego na cmentarzu Powązkowskim

Życiorys edytuj

Okres okupacji wojennej przeżył w Warszawie, uczestnicząc w obronie stolicy w roku 1939 oraz w powstaniu warszawskim. Po zakończeniu wojny należał do grupy działaczy szachowych, którzy w roku 1946 reaktywowali Polski Związek Szachowy. Przez kolejne lata pełnił wiele funkcji we władzach związku. W uznaniu zasług, w roku 1982 otrzymał tytuł Honorowego Członka PZSzach.

W latach 1946–1964 dwunastokrotnie uczestniczył w finałach mistrzostwach Polski. Największy sukces w karierze odniósł w roku 1948, zdobywając w Krakowie tytuł wicemistrza kraju. Był również ośmiokrotnym drużynowym mistrzem Polski w barwach warszawskich drużyn Polonii i Legionu. Trzykrotnie zwyciężał w mistrzostwach Warszawy. Kilkakrotnie wystąpił w turniejach międzynarodowych (m.in. w Karlovych Varach w roku 1948, Szczawnie-Zdroju w roku 1950 i Międzyzdrojach w roku 1952); z powodzeniem reprezentował również Polskę w meczach drużynowych.

W roku 1947 był jednym z założycieli miesięcznika „Szachy”, który przez ponad 40 lat był jedynym szachowym periodykiem w Polsce. Jednocześnie prowadził szachowe audycje w Polskim Radiu oraz popularyzował królewską grę w wielu pismach, m.in. w „Panoramie”, „Sportowcu”, „Życiu Warszawy”, „Świecie Młodych” i „Rzeczpospolitej”.

Duże uznanie zdobył również jako pisarz, historyk i teoretyk szachów. W swoich książkach imponował nie tylko wiedzą historyczną i praktyczną, ale również umiejętnością przedstawiania barwnych opisów. Do kanonu polskiej literatury szachowej weszły Olimpiady szachowe i Walka o tron szachowy, jak również wybitne prace teoretyczne Teoria debiutów oraz dwutomowa Końcowa gra szachowa. Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 151-3-19)[1].

Co roku w grudniu odbywa się w Warszawie turniej szachów szybkich pamięci Stanisława Gawlikowskiego, w którym uczestniczą czołowi szachiści świata.

Wybrane publikacje edytuj

  • Teoria debiutów (Kraków, 1947)
  • Końcowa gra szachowa (Warszawa, 1957 i 1957)
  • Olimpiady szachowe (Warszawa, 1972 i 1978)
  • Pojedynki szachowych gigantów (Warszawa, 1973)
  • Szachy – w popularnej serii wydawniczej Wszystko o (Warszawa, 1976)
  • Walka o tron szachowy (Warszawa, 1976)

Bibliografia edytuj

Przypisy edytuj

  1. Cmentarz Stare Powązki: BENKOWICZOWIE, ADAMKOWSCY, GAWLIKOWSCY, PĘKSOWIE, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-11-05].

Linki zewnętrzne edytuj