Stanisław Gościniak
Stanisław Kazimierz Gościniak (ur. 18 lipca 1944 w Poznaniu) – polski siatkarz i trener siatkarski.
| Data i miejsce urodzenia |
18 lipca 1944 | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wzrost |
182 cm | |||||||||||||||
| Pozycja |
rozgrywający | |||||||||||||||
| Kariera seniorska | ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
| Kariera reprezentacyjna | ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
| Kariera trenerska | ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
| Odznaczenia | ||||||||||||||||
  
| ||||||||||||||||
Życiorys edytuj
Reprezentował kluby Gwardia Wrocław (do 1968 roku) i Resovia. Z Resovią zdobył 4 tytuły mistrza Polski (1971–1975), 1 srebrny medal i 2 brązowe. Z drużyną tą sięgnął też po klubowe wicemistrzostwo świata w 1975 roku.
Był mistrzem świata w Meksyku w 1974; został też uznany za najlepszego gracza tych mistrzostw[1]. Zdobył brązowy medal mistrzostw Europy (Stambuł,1967) – a także 2. miejsce w Pucharze Świata w Pradze. Ponadto brał udział w dwóch igrzyskach olimpijskich (Meksyk 1968 – 5. miejsce, Monachium 1972 – 9. miejsce). Polskę reprezentował 218 razy (1965–1974). Był jednym z najlepszych rozgrywających na świecie.
W 1977 roku ukończył AWF i podjął pracę z AZS Częstochowa. Z klubem tym zdobył czterokrotnie mistrzostwo Polski (1990, 1994, 1995, 1997), trzykrotnie wicemistrzostwo (1991, 1992, 2001), raz Puchar Polski (1998) i raz superpuchar (1995).
W latach 1986–1987 był trenerem męskiej reprezentacji Polski, która podczas mistrzostw świata w Paryżu zajęła dziewiąte miejsce. Funkcję tę pełnił ponownie w latach 2003–2004. Prowadził m.in. drużynę na igrzyskach olimpijskich w Atenach w 2004 (5–8. miejsce).
Od kwietnia 2009 jest trenerem reprezentacji Polski juniorów.
27 października 2005 został członkiem Volleyball Hall of Fame – siatkarskiej „Galerii Sław” mieszczącej się w Holyoke.
W latach 80. został pozyskany przez Gromosława Czempińskiego do współpracy ze Służbą Bezpieczeństwa PRL jako tajny współpracownik o pseudonimie Stin. W 2010 r., na potrzeby udziału w wyborach samorządowych, złożył oświadczenie lustracyjne, uznane 28 grudnia 2015 r. przez Sąd Okręgowy w Gliwicach za niezgodne z prawdą[2][3].
Odznaczenia i wyróżnienia edytuj
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2011)[4]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2000)[5]
- Złoty Krzyż Zasługi
- Wpis do „Księgi zasłużonych dla województwa rzeszowskiego” (1975)[6]
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Joanna Pośpiech: Wiadomości: Tak było 32 lata temu. 2006-12-02. [dostęp 2016-04-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-04)]. [za: K. Mecner, 80 lat polskiej siatkówki].
- ↑ Tomasz Rosiński: Legenda polskiej siatkówki kłamcą lustracyjnym! Orzeczenie jest już prawomocne. Wirtualna Polska, 22 lutego 2016. [dostęp 2018-09-27].
- ↑ IPN: Inwentarz archiwalny IPN. Wojewódzki Urząd Spraw Wewnętrznych w Częstochowie [1975] 1983–1990. [dostęp 2018-09-27].
- ↑ M.P. z 2012 r. poz. 230.
- ↑ M.P. z 2001 r. nr 5, poz. 91.
- ↑ Spotkanie Egzekutywy KW PZRP z wpisanymi do „Księgi zasłużonych dla województwa rzeszowskiego”. „Nowiny Rzeszowskie”. Nr 97, s. 1, 2, 29 kwietnia 1975.
Linki zewnętrzne edytuj
- Stanisław Gościniak – sylwetka na portalu Polskiego Komitetu Olimpijskiego