Stanisław Lenartowicz

polski reżyser i scenarzysta filmowy

Stanisław Lenartowicz, ps. „Szron”[1] (ur. 7 lutego 1921 w Dianowie (Дианово), obwód niżnonowogrodzki[2], zm. 28 października 2010 we Wrocławiu[3]) – polski reżyser i scenarzysta filmowy. Jeden z twórców polskiej szkoły filmowej.

Stanisław Lenartowicz
Data i miejsce urodzenia

7 lutego 1921
Dianowo, obwód niżnonowogrodzki, Rosyjska FSRR

Data i miejsce śmierci

28 października 2010
Wrocław, Polska

Zawód

reżyser
scenarzysta

Lata aktywności

1955–1993

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
Wrocław, tablica pamiątkowa na ścianie budynku Wrocławskiej Wytwórni Filmów Fabularnych
Grób Stanisława Lenartowicza na Cmentarzu Świętej Rodziny we Wrocławiu (sektor 7, rząd 5)

Życiorys edytuj

Urodził się w miejscowości, gdzie jego ojciec był zatrudniony na kolei[1]. Wychowywał się i mieszkał do 1944 w Landwarowie koło Wilna, w rodzinie kolejarskiej; syn Michała Lenartowicza (1879–1957)[4], zawiadowcy miejscowego Odcinka Drogowego II kl. PKP[5] i Bronisławy z d. Krążowskiej (1889–1963). Uczęszczał do szkoły powszechnej w Landwarowie[1]. W 1939 ukończył Gimnazjum im. Adama Mickiewicza w Wilnie.[6] W maju 1939 zapisał się na studia na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie, lecz ich nie podjął ze względu na działania wojenne[1].

W czasie okupacji był zatrudniony jako kancelista w nadleśnictwie w Trokach (-1944)[1] oraz pełnił służbę w 7 Brygadzie Armii Krajowej na Wileńszczyźnie[7], którą 17 lipca 1944 w Puszczy Rudnickiej została rozbrojona przez oddziały NKWD[1]. W okresie od 5 sierpnia 1944 do 9 stycznia 1946 przebywał w obozie pracy w Kałudze (jedn. woj. nr 36990, 361 zpp). Repatriowany w 1946[8].

Studiował na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Warszawskiego (1946), na Wydziale Reżyserii PWSF w Łodzi (1948–1951)[2]. Absolwent Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Wrocławskiego. Realizator filmów oświatowych w WFO w Łodzi (1952–1954), następnie filmów fabularnych w WFF we Wrocławiu (1956–1983) - gdzie zrealizował 22 filmy[9]. W latach 1989–1991 członek Komitetu Kinematografii.

Odznaczony m, in. Nagrodą Miasta Wrocławia (1959), Złotym Krzyżem Zasługi (1959)[10], Złotym Medalem „Gloria Artis” (2008)[11].

Miał sześcioro rodzeństwa, w tym siostrę Irenę Will-Lenartowicz (1923–2014), plastyczkę[12].

Mieszkał na wrocławskim osiedlu Biskupin[1]. Zmarł w wieku 89 lat, został pochowany na Cmentarzu Świętej Rodziny we Wrocławiu.

Filmografia edytuj

Nagrody filmowe edytuj

  • 2008: Nagroda („Kryształowy Dzik”, nagroda za całokształt twórczości na I Festiwalu Reżyserii Filmowej w Świdnicy)
  • 2008: Nagroda (Specjalny „Miś BAREJAdy” na 6. Przeglądzie Filmów Komediowych i Niezależnych „Barejada” w Jeleniej Górze)
  • 2008: Nagroda Stowarzyszenia Filmowców Polskich (za dorobek życia)
  • 1971: Czerwone i złote – Valladolid (MFF), nagroda Związku Hiszpańskich Pisarzy Filmowych
  • 1968: Upiór – Triest (MFF Fantastycznych), dyplom

Przypisy edytuj

  1. a b c d e f g Biogram
  2. a b Stanisław Lenartowicz. Wędrowiec z Wilna, film dokumentalny 2013
  3. Zmarł nestor polskich reżyserów Stanisław Lenartowicz. gazeta.pl. [dostęp 2010-10-22].
  4. daty z grobowca rodzinnego we Wrocławiu
  5. Rocznik Kolejowy 1930, Związek Prawników PKP Warszawa 1930; Rocznik Kolejowy 1931-32, Związek Prawników PKP Warszawa 1931; Rocznik Komunikacyjny 1933–1934, Związek Prawników i Ekonomistów Kolejowych RP Warszawa 1933
  6. LCVA.k.178, B.46
  7. Janusz Bohdanowicz, 7 Brygada Wilhelma Armia Krajowa Okręg Wileński, wyd. II, Warszawa 2008
  8. Szczegóły. [dostęp 2019-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-21)].
  9. Encyklopedia Wrocławia. Jan Harasimowicz (red.). Wyd. III. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 2006, s. 475.
  10. Stanisław Lenartowicz. filmpolski.pl. [dostęp 2010-10-22].
  11. Uroczystość wręczenia medali Gloria Artis. mkidn.gov.pl, 19 grudnia 2008.
  12. https://www.myheritage.pl/names/bronis%C5%82awa_lenartowicz

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj