Staw łokciowy

W anatomii człowieka staw łokciowy (łac. articulatio cubiti), pot. łokieć, jest stawem łączącym ramię z przedramieniem.

Można go zakwalifikować do typu stawu zawiasowo-obrotowego, dwuosiowego. Jest stawem złożonym z trzech połączeń objętych wspólną torebką stawową. Część ramienno-łokciowa (staw zawiasowy) i ramienno-promieniowa (staw kulisty) stawu łokciowego stanowi funkcjonalnie jedną część, odbywa się tu zginanie i prostowanie. Połączenie promieniowo-łokciowe, zwane stawem promieniowo-łokciowym bliższym, należy do stawów typu obrotowego i jest czynnościowo niezależne od poprzednich. Mogą się tu odbywać ruchy nawracania i odwracania przedramienia z ręką przy udziale stawu promieniowo-łokciowego dalszego.

Staw łokciowy tworzą trzy pary powierzchni stawowych:

1. część ramienno-łokciową tworzy powierzchnia stawowa bloczka kości ramiennej i wcięcie bloczkowe kości łokciowej;
2. część ramienno-promieniowa zbudowana jest przez powierzchnię stawową główki kości ramiennej i dołek stawowy głowy kości promieniowej;
3. część promieniowo-łokciowa utworzona jest przez wcięcie promieniowe kości łokciowej z obwodem stawowym głowy kości promieniowej.

Torebka stawowa jest gruba i napięta po stronie bocznej i przyśrodkowej, gdzie jest też wzmocniona silnymi więzadłami, zaś obszerna i cienka od przodu i tyłu.

Bibliografia

• Adam Bochenek, Michał Reicher: Anatomia człowieka. Wyd. 11(7). T. 1: Anatomia ogólna: kości, stawy i więzadła, mięśnie. Warszawa: PZWL, 1999, s. 489-499.

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.