Wikipedia

Stephanie McMahon

Stephanie McMahon Levesque (ur. jako Stephanie Marie McMahon 24 września 1976)[1] – amerykańska biznesmenka, wrestlerka[4]. Jest ona byłą dyrektorką generalną oraz prezesem rady dyrektorów WWE.

Stephanie McMahon
Ilustracja
McMahon w kwietniu 2015
Imię i nazwisko

Stephanie Marie McMahon

Data i miejsce urodzenia

24 września 1976[1]
Hartford, Connecticut, Stany Zjednoczone[1]

Współmałżonek

Paul "Triple H" Levesque (od 2003)

Dzieci

3

Rodzina

Rodzina McMahonów

Kariera profesjonalnej wrestlerki
Pseudonimy
ringowe

Stephanie McMahon
Stephanie McMahon-Helmlsey[2]

Wzrost

1,75 m[2]

Masa ciała

65 kg[2]

Zapowiadana z

Greenwich, Connecticut[3]

Debiut

27 czerwca 1998

Stephanie należy do czwartego pokolenia rodziny promotorów wrestlingu McMahonów. Jest córką byłych właścicieli WWE, Vince’a i Lindy McMahon. Jest młodszą siostrą wrestlera i właściciela mniejszościowego WWE, Shane’a McMahona oraz żoną wrestlera Paula „Triple H” Levesque’a.

Pracę w WWE rozpoczęła jako nastolatka[5]. W 1999 zaczęła regularnie pojawiać się w programach telewizyjnych federacji. W 2000 roku zdobyła WWE Women’s Championship[3].

Wczesne życie edytuj

Stephanie Marie McMahon urodziła się 24 września 1976[1]; jest córką Vince’a i Lindy McMahonów. Ma starszego brata, Shane’a. Wkrótce po jej narodzinach, rodzina przeprowadziła się do Greenwich w stanie Connecticut. Stephanie uczęszczała do Greenwich Country Day School. Pracę w WWE, rodzinnej federacji wrestlingu, rozpoczęła w wieku 13 lat[5]. Po ukończeniu Greenwich High School podjęła studia na Boston University; ukończyła je w 1998[6].

Kariera biznesowa edytuj

Wczesne pozycje w WWE edytuj

McMahon wstąpiła do WWF jako modelka; prezentowała koszulki i czapeczki gwiazd WWF[5]. Otrzymała posadę Account Executive („opiekun klienta”) w biurze sprzedaży WWF w Nowym Jorku[7]. We wczesnych latach pracowała jako recepcjonistka i designerka, pracowała też przy produkcji programów, pisała scenariusze oraz występowała w ringu. W 2006 awansowała na stanowisko wicedyrektora od spraw kreatywnych (SVP of Creative Writing).

Wicedyrektor wykonawczy edytuj

W 2007 awansowała na stanowisko wicedyrektora wykonawczego od spraw kreatywnych (EVP of Creative). Nadzorowała pracę nad scenariuszami wykorzystywanymi we wszystkich programach WWE. Zajmowała się też zarządzaniem gwiazdami federacji, bookingiem nieemitowanych w telewizji gal wrestlingu (house showów) oraz zarządzaniem mediami społecznościowymi[4].

Przewodziła pracom nad „WWE App” – aplikacji mobilnej federacji, która została pobrana ponad 20 milionów razy. Podpisała kontrakty partnerskie z firmami Tout oraz Yahoo[8], przewodniczyła kampaniom przeciwko znęcaniu się i opiekowała się WWE.com – oficjalną stroną internetową WWE.

Chief brand officer edytuj

4 grudnia 2013 WWE ogłosiło awans McMahon na stanowisko Chief Brand Officer. Od tej pory zajmowała się ocieplaniem wizerunku federacji wśród sponsorów i inwestorów. Jest też członkinią Rady Zarządu WWE (Board of Directors)[4].

Tymczasowa CEO i prezes rady dyrektorów WWE edytuj

W czerwcu 2022 roku, po dobrowolnej rezygnacji Vince’a McMahona ze stanowiska prezesa rady dyrektorów i dyrektora generalnego WWE, 17 czerwca 2022 roku komisja specjalna mianowała Stephanie McMahon na stanowisko tymczasowego dyrektora generalnego oraz tymczasowego prezesa rady dyrektorów WWE[9].

Prezes rady dyrektorów WWE i Co-CEO edytuj

22 lipca 2022 r. Vince McMahon ogłosił przejście na emeryturę i mianował Stephanie McMahon nowym prezesem rady dyrektorów i współ-dyrektorem generalnym WWE (wraz z Nickiem Khanem)[10]. 11 listopada 2023 roku ogłosiła, że rezygnuje z funkcji prezesa rady dyrektorów i dyrektora generalnego WWE[11].

Kariera wrestlerki i menedżerki edytuj

World Wrestling Federation/Entertainment edytuj

Debiut i związek z Testem (1999) edytuj

McMahon zadebiutowała w telewizyjnych programach WWF we wczesnym 1999, kiedy jako urocza córka Vince’a McMahona została wplątana w rywalizację ojca z The Undertakerem. Undertaker uprowadził Stephanie na gali Backlash[12] i próbował ją poślubić następnej nocy na Raw. Z rąk Undertakera uratował ją Stone Cold Steve Austin[12].

Stephanie rozpoczęła scenariuszowy związek z Testem; doprowadziło to do rozpoczęcia rywalizacji pomiędzy jej wybrankiem a jej bratem, Shane’em. Test pokonał Shane’a w „Love Her or Leave Her” matchu na SummerSlam i od tego czasu mógł spotykać się ze Stephanie[13]. 20 września, para pokonała Jeffa Jarretta i Debrę w starciu drużynowym[14]. Test i Stephanie zaręczyli się, a ich ślub miał się odbyć 29 listopada, na odcinku Raw. Ceremonię przerwał Triple H; wyjawił, że odurzył Stephanie i zabrał ją do Las Vegas, gdzie poślubił ją w obiekcie drive-through[15]. Na gali Armageddon, Triple H pokonał Vince’a McMahona w No Holds Barred matchu. Po walce Stephanie przeszła heel turn; objęła Triple H[16], a dzień później wyjawiła, że jej ożenek z nim był zaplanowany[17]. Była to zemsta za zaplanowane przez Vince’a porwanie na gali Backlash.

McMahon-Helmsley Era (2000–2001) edytuj

Po gali Armageddon, Triple H i Stephanie McMahon stali się właścicielami WWF. Utworzona przez nich stajnia, The McMahon-Helmsley Faction, dominowała przez cały okres ich panowania. Triple H stał się posiadaczem WWF Championship[18], a Stephanie posiadaczką WWF Women’s Championship po tym, jak 28 marca 2000 pokonała Jacqueline[19]. Dwukrotnie obroniła tytuł w walkach z Litą[20]. Na WrestleManii 2000, Vince i Shane pomogli Triple H obronić mistrzostwo w walce z The Rockiem, tym samym przechodząc na stronę McMahon-Helmsley Faction[21].

Latem 2000 roku, Stephanie wmieszała się w rywalizację Triple H z Kurtem Angle; razem tworzyli trójkąt miłosny. Na Unforgiven, Triple H pokonał Angle'a po tym, jak Stephanie wymierzyła jego rywalowi Low blow[22]. Niedługo później, Stephanie stała się valetem Angle'a; towarzyszyła mu w walce z The Rockiem na gali No Mercy. Sojusz ten był jednak krótkotrwały – na No Mercy, The Rock wykonał Rock Bottom na Stephanie, po czym Triple H zaatakował Angle'a i obwinił go o atak na jego żonie[23]. 21 sierpnia, McMahon utraciła WWF Women’s Championship na rzecz Lity[19].

Kryzys w związku Vince’a i Lindy McMahonów doprowadził do romansu Vince’a z Trish Stratus. Stephanie pokonała Stratus na No Way Out[24]. Na WrestleManii X-Seven, Shane McMahon pokonał ojca w Street Fightcie; podczas walki Stratus uderzyła Vince’a w policzek i wygoniła Stephanie z pobliża ringu[25].

The Invasion i rozwód (2001–2002) edytuj

Po WrestleManii McMahon wyjawiła, że zakupiła Extreme Championship Wrestling i wraz z bratem, świeżo upieczonym właścicielem World Championship Wrestling, postanawia doprowadzić WWF do bankrucji. Dwa rostery połączyły siły, tworząc „The Alliance”[26].

"Team Alliance” (Shane McMahon, Booker T, Rob Van Dam, Kurt Angle i Steve Austin) zostało pokonane przez „Team WWF” (The Undertaker, Kane, Big Show, Chris Jericho i The Rock) na Survivor Series w 5-on-5 Winner Takes All Elimination matchu; stawką tego starcia było prawo do własności wszystkich trzech federacji[27]. Następnej nocy na Raw, Vince publicznie zwolnił Shane’a i Stephanie; Shane honorowo przyjął przegraną, zaś Stephanie nie mogła się pogodzić z decyzją ojca i została wyrzucona z areny[28].

McMahon powróciła jako face w styczniu 2002 wraz z Triple H. Para zaczęła przechodzić kryzys w związku; Stephanie sfałszowała ciążę, aby Triple H wrócił do niej[29]. Ten jednak dowiedział się, że ciąża była kłamstwem i rzucił Stephanie na Raw, tuż przed odnowieniem przysięgi małżeńskiej[29]. Stephanie ustanowiła się sędzią specjalnym pojedynku o miano pretendenckie do WWF Undisputed Championship pomiędzy jej mężem a Kurtem Angle i pomogła temu drugiemu wygrać[30]. Jednakże, dzień później Triple H odzyskał swoje prawo do walki z mistrzem. McMahon połączyła siły z rywalem Triple H i posiadaczem Undisputed Championship – Chrisem Jericho[29]. Na WrestleManii X8, Jericho przegrał walkę z Triple H, pomimmo interwencji Stephanie[31]. 25 marca odbył się Triple Threat match o Undisputed Championship pomiędzy Stephanie, Triple H i Jericho. Dodatkowo, jeżeli McMahon zostałaby przypięta, to zostałaby zmuszona do odejścia z WWF. Triple H przypiął Stephanie i obronił tytuł mistrzowski[32]. Storyline został zakończony podpisaniem papierów rozwodowych przez Triple H i Stephanie na gali Vengeance[33].

Generalna Menedżerka SmackDown! (2002–2003) edytuj

 
Stephanie jako Menedżerka SmackDown! w 2003

18 lipca 2002, Stephanie McMahon powróciła do WWE (wcześniej WWF; nazwa została zmieniona po procesie z World Wildlife Fund) jako Generalna Menedżerka SmackDown![34]. Była postacią pozytywną i faworyzowała inne dobre postaci. Rywalizowała z Generalnym Menedżerem Raw, Erikiem Bischoffem. Stephanie przypisuje się przywrócenie do WWE tytułu WWE United States Championship i stworzenie WWE Tag Team Championship[35]. Zakontraktowała Hulka Hogana do brandu SmackDown!, co doprowadziło do pogorszenia jej relacji z Vince’em.

Punktem kulminacyjnym rywalizacji Stephanie z jej ojcem był kontrowersyjny „Father-Daughter I Quit match” na No Mercy. Stephanie towarzyszyła jej matka, Linda, zaś Vince'owi – jego kochanka, Sable. Walka zakończyła się, gdy Linda wrzuciła do ringu biały ręcznik, sygnalizując poddanie się Stephanie[36]. McMahon nie pojawiła się w programach telewizyjnych federacji przez następne dwa lata.

Sporadyczne występy (2005–2007) edytuj

McMahon powróciła jako bohaterka negatywna w październiku 2005 roku. Wraz z rodzicami zwolniła komentatora Jima Rossa[37].

Ciężarna McMahon pojawiła się na odcinku Raw w marcu 2006. Odurzyła Shawna Michaelsa przed jego walką z Shane’em McMahonem[38]. Obecna była też na ceremonii WWE Hall of Fame i wraz z resztą rodziny McMahon wystąpiła w segmentach na WrestleManii 22[39] i 23[40].

Generalna Menedżerka Raw (2008–2009) edytuj

Po tym jak Vince odniósł poważną kontuzję 23 czerwca na Raw podczas Million Dollar Manii, Shane wezwał roster Raw do zjednoczenia w „trudnych czasach”. Został jednak zignorowany, pomimo pomocy Stephanie. 28 lipca na Raw, Shane pojawił się by poinformować, że nowym Generalnym Managerem Raw zostanie Mike Adamle[41]. Po tym jak Adamle zrezygnował z tej posady, Shane i Stephanie stali się głównymi rządzącymi Raw. Wkrótce jednak Shane zrezygnował z posady współprowadzącego tygodniówki[42]. Po powrocie Vince’a, rodzina McMahonów rozpoczęła rywalizację z Randym Ortonem. W trakcie trwania feudu wyjawiono, że Triple H jest mężem Stephanie w prawdziwym życiu; sama McMahon została dwukrotnie zaatakowana przez Ortona[43][44]. Punktem kulminacyjnym rywalizacji między rodziną McMahon a Ortonem i jego ugrupowaniem, The Legacy był pojedynek Ortona z Triple H o WWE Championship na WrestleManii XXV. Triple H zdołał obronić mistrzostwo na WrestleManii[45], lecz Orton pokonał go w kolejnej walce o tytuł miesiąc później, na Backlash[46]. Po gali, McMahon opuściła Raw.

Sporadyczne występy (2010–2013) edytuj

McMahon pojawiła się w winiecie na odcinku Raw z 1 listopada 2010[47], jak również w segmencie z CM Punkiem na zapleczu SummerSlam 2011[48]. Na tysięcznym odcinku Raw przekonała Paula Heymana i Brocka Lesnara do przyjęcia wyzwania Triple H do walki na SummerSlam 2012[49]. W kwietniu wprowadziła byłą rywalkę, Trish Stratus, do WWE Hall of Fame[50]. 8 lipca zwolniła Vickie Guerrero z jej posady Menedżerki Raw[51].

The Authority (2013-2016) edytuj

 
Stephanie i jej mąż Paul „Triple H” Levesque na Raw w 2014.
Główny artykuł: The Authority (wrestling).

19 sierpnia 2013, McMahon przeszła na złą stronę i wstąpiła do nowo utworzonej grupy The Authority[52]. Wraz z Triple H rozpoczęła rządy terroru w federacji. Para kompromitowała i karała wrestlerów przeciwnym ich ideom, zarzekając się, że to co robią, jest „najlepsze dla wrestlingu”. Największym przeciwnikiem ugrupowania był Daniel Bryan. McMahon towarzyszyła Triple H podczas przegranej przez niego walki z Bryanem na WrestleManii XXX[53].

W czerwcu 2014 McMahon groziła Bryanowi zwolnieniem jego żony, Brie Belli, jeżeli ten nie zrzeknie się WWE World Heavyweight Championship[54]. Wdała się też w rywalizacje z Romanem Reignsem i Vickie Guerrero. 23 czerwca pokonała Guerrero w Pudding matchu, którego stawką była praca Guerrero w federacji[55]. Po tym, jak Brie Bella odeszła z federacji, Stephanie ukarała jej siostrę, Nikki, zmuszając ją do udziału w kilku Handicap matchach. Brie pojawiła się na widowni jednego z odcinków Raw; Stephanie uderzyła ją i została za to aresztowana (w scenariuszu Brie nie była pracownicą WWE)[56]. W następnym tygodniu, McMahon zatrudniła Brie, aby ta anulowała pozew sądowy[57]. Rywalki zmierzyły się ze sobą na SummerSlam; podczas walki Nikki zdradziła Brie, pozwalając Stephanie na wykonanie Pedigree na przeciwniczce i przypięcie jej[58].

Po tym, jak John Cena odmówił wstąpienia do Authority, Triple H ogłosił Traditional 5-on-5 Elimination Tag Team match na Survivor Series pomiędzy drużyną Ceny (Cena, Big Show, Dolph Ziggler, Ryback i Erick Rowan) a drużyną Authority (Seth Rollins, Kane, Mark Henry, Luke Harper i Rusev)[59]. W następnych tygodniach ogłoszono, że jeśli Team Authority przegra, to samo Authority zostanie rozwiązane[60], zaś jeżeli Team Cena przegra, to wszyscy członkowie tej drużyny, oprócz samego Ceny, zostaną zwolnieni[61]. Na Survivor Series Big Show zdradził swoją drużynę i dołączył do Authority. Podczas walki zadebiutował Sting; zaatakował on sędziego Scotta Armstronga i oraz Triple H. Pozwoliło to na przypięcie Rollinsa przez Dolpha Zigglera i wygranie walki przez drużynę Johna Ceny[62]. 29 grudnia na Raw, Seth Rollins zmusił Cenę do przywrócenia The Authority; Rollins groził atakiem na gościu specjalnym Raw – Edge'u. Po podjęciu decyzji, Cena został zaatakowany przez Rollinsa, Showa i J&J Security, a galę zakończyła celebracja powracającej frakcji[63]. Następnie, Stephanie i Triple H zwolnili Ericka Rowana, Rybacka i Dolpha Zigglera.

13 lipca 2015, Stephanie McMahon ogłosiła „rewolucję” w dywizji Div; wprowadziła Sashę Banks, Charlotte i Becky Lynch do głównego rosteru[64].

Komisarz Raw (od 2016) edytuj

22 lutego 2016 na odcinku Raw, Vince McMahon wręczył Stephanie nagrodę „Vincent J. McMahon Legacy of Excellence”. Kiedy Stephanie chciała wypowiedzieć się odnośnie do wygranej, przerwał jej powracający do WWE Shane McMahon. Shane skonfrontował się z ojcem i siostrą, wytykając im błędy. Zażądał pełnej kontroli nad Raw, jednocześnie grożąc ojcu, że jeżeli nie otrzyma od niego kontroli nad tygodniówką, wyjawi jeden z jego sekretów. Vince zgodził się pod warunkiem, że Shane wygra Hell in a Cell match na WrestleManii z The Undertakerem[65]. Pomimo że Undertaker wygrał walkę na WrestleManii, Shane otrzymał szansę prowadzenia Raw aż do gali Payback. Na tejże gali, Vince McMahon podjął ostateczną decyzję w sprawie kontroli nad tygodniówką: Raw mają wspólnie prowadzić Shane i Stephanie[66].

11 lipca, Vince powołał Shane’a na stanowisko komisarza tygodniówki SmackDown, zaś Stephanie – na stanowisko komisarza tygodniówki Raw[67]. 18 lipca, Mick Foley został wybrany przez Stephanie na stanowisko Generalnego Menedżera Raw, zaś Daniel Bryan został wyznaczonym przez Shane’a Generalnym Menedżerem SmackDown[68].

Życie osobiste edytuj

Stephanie McMahon zaczęła spotykać się z Paulem Levesquem w 2000 roku, podczas ich scenariuszowego związku w programach WWF. Para pobrała się 25 października 2003 roku[2]. Stephanie przyjęła nazwisko męża, po czym zmieniła swoje drugie nazwisko na „McMahon”[69].

Para ma trzy córki: Aurora Rose urodziła się 24 lipca 2006[70], Murphy Claire – 28 lipca 2008[2], a Vaughn Evelyn – 24 sierpnia 2010[71].

Inne media edytuj

McMahon pojawiła się w talk-showach The Howard Stern Show, Jimmy Kimmel Live! oraz Opie and Anthony. Wraz z innymi pracownikami WWF wzięła udział w specjalnym odcinku The Weakest Link (brytyjski format Najsłabszego ogniwa)[72]. W 2005, wraz z Stacy Keibler pojawiła się w finale piątego sezonu Punk'd.

Stephanie McMahon jest postacią w 14 grach komputerowych o tematyce wrestlingu. Epizodycznie występowała w pierwszym sezonie reality show Total Divas. W grudniu 2014 WWE wypuściło WWE Fit Series, w którym McMahon wystąpiła jako trenerka fitnessu w poradniku zaprojektowanym specjalnie dla kobiet[73].

Ruchy używane we wrestlingu edytuj

Mistrzostwa i osiągnięcia edytuj

Wrestling edytuj

Inne osiągnięcia edytuj

  • Most Powerful Women in Cable – 2009, 2011, 2012, 2013[4]
  • 2010: Fairfield County Business Journal 40 Under 40 Award[4]
  • 2013: Multichannel News Woman to Watch[4]
  • 2013: Honorary Chairperson of the Special Olympics of Connecticut[78]
  • 2014: Broadcasting and Cable and Multichannel News „Women in the Game”[4]
  • 2014: Eisenhower USA fellow[79]
  • 2016: Digital Entertainment Executives to watch[80]
  • 2016: Multichannel News TV Wonder Woman[4]

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c d Stephanie McMahon: Profile & Match Listing – Internet Wrestling Database (IWD) [online], profightdb.com [dostęp 2016-06-05].
  2. ↑ a b c d e Stephanie McMahon – OWW [online], Online World of Wrestling [dostęp 2016-06-05] (ang.).
  3. ↑ a b c d Stephanie McMahon [online], wwe.com [dostęp 2016-06-05].
  4. ↑ a b c d e f g h Leadership [online], corporate.wwe.com [dostęp 2016-06-05].
  5. ↑ a b c By Jeremy Dunham, Smackdown Countdown 2003: Stephanie McMahon [online], IGN [dostęp 2016-06-05].
  6. ↑ Angie Peterson Kaelberger, The McMahons: Vince McMahon and Family, Capstone High-Interest Books, 1 września 2003, s. 43, ISBN 0-7368-2143-0, Cytat: „1998 – Stephanie McMahon graduates from Boston University and joins the WWF full-time”.
  7. ↑ Queen Of The Ring: 10 Best For Business Facts About Stephanie McMahon [online], UPROXX, 24 września 2015 [dostęp 2016-06-05] (ang.).
  8. ↑ WWE, Stephanie McMahon and Big Show announce the partnership of WWE and Yahoo! [online], 30 kwietnia 2013.
  9. ↑ WWE® & Board of Directors Joint Release [online], WWE Corporate, 17 czerwca 2022 [dostęp 2022-06-17] (ang.).
  10. ↑ Vince McMahon Retires [online], WWE Corporate, 22 lipca 2022 [dostęp 2022-07-22] (ang.).
  11. ↑ WWE BOARD OF DIRECTORS UNANIMOUSLY ELECTS VINCE MCMAHON EXECUTIVE CHAIRMAN OF THE BOARD [online], WWE Corporate, 11 stycznia 2023 [dostęp 2023-01-11] (ang.).
  12. ↑ a b Geno Mrosko, On This Date in WWE History: Undertaker and Stephanie McMahon's unholy wedding [online], Cageside Seats, 26 kwietnia 2012 [dostęp 2016-06-05].
  13. ↑ Full Event Results [online], wwe.com [dostęp 2016-06-05].
  14. ↑ Raw is War--September 20, 1999 [online], pwwew.net [dostęp 2016-06-05].
  15. ↑ Triple H interrupts Stephanie McMahon and Test's wedding: Raw, November 29, 1999 [online], wwe.com [dostęp 2016-06-05].
  16. ↑ \Dark Pegasus Video Review: Armageddon 1999 [online], 411MANIA.com [dostęp 2016-06-05].
  17. ↑ Raw is War--December 13, 1999 [online], pwwew.net [dostęp 2016-06-05].
  18. ↑ WWE World Heavyweight Championship [online], wwe.com [dostęp 2016-06-05].
  19. ↑ a b Women’s Championship [online], wwe.com [dostęp 2016-06-05].
  20. ↑ Philip Kreikenbohm, Walki Stephanie McMahon [online], cagematch.net [dostęp 2016-06-05].
  21. ↑ WrestleMania 2000 Review [online], 411mania.com [dostęp 2016-06-05].
  22. ↑ Dark Pegasus Video Review: Unforgiven 2000 [online], 411mania.com [dostęp 2016-06-05].
  23. ↑ Dark Pegasus Video Review: No Mercy 2000 [online], 411mania.com [dostęp 2016-06-05].
  24. ↑ Full Event Results [online], wwe.com [dostęp 2016-06-05].
  25. ↑ From the Bowery: WrestleMania X-Seven [online], 411mania.com [dostęp 2016-06-05].
  26. ↑ Alfred Konuwa, WWE's Best That Never Was: WCW's 'Invasion' [online], Bleacher Report [dostęp 2016-06-05].
  27. ↑ Full Event Results [online], wwe.com [dostęp 2016-06-05].
  28. ↑ Online World of Wrestling [online], onlineworldofwrestling.com [dostęp 2016-06-05].
  29. ↑ a b c Online World of Wrestling [online], 24 czerwca 2007 [dostęp 2016-06-05] [zarchiwizowane z adresu 2007-06-24].
  30. ↑ Full Event Results [online], wwe.com [dostęp 2016-06-05].
  31. ↑ From the Bowery: WrestleMania X-8 [online], 411mania.com [dostęp 2016-06-05].
  32. ↑ Raw is War--March 25, 2002 [online], pwwew.net [dostęp 2016-06-05].
  33. ↑ Online World of Wrestling [online], onlineworldofwrestling.com [dostęp 2016-06-05].
  34. ↑ Online World of Wrestling [online], onlineworldofwrestling.com [dostęp 2016-06-05].
  35. ↑ SLAM! Stats: Analyzing the draft [online], canoe.com [dostęp 2016-06-05] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-11].
  36. ↑ Dark Pegasus Video Review: No Mercy 2003 [online], 411mania.com [dostęp 2016-06-05].
  37. ↑ Online World of Wrestling [online], onlineworldofwrestling.com [dostęp 2016-06-05].
  38. ↑ Online World of Wrestling [online], onlineworldofwrestling.com [dostęp 2016-06-05].
  39. ↑ WrestleMania delivers big time on PPV [online], canoe.com [dostęp 2016-06-05] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-29].
  40. ↑ Undertaker the champ, McMahon bald [online], canoe.com [dostęp 2016-06-05] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-29].
  41. ↑ Hunter Golden, Raw Results – 7/28/2008 [online], wrestleview.com, 28 lipca 2008 [dostęp 2016-05-31].
  42. ↑ Hunter Golden, Raw Results – 11/24/08 – Providence, RI [online], 24 listopada 2008 [dostęp 2016-06-05].
  43. ↑ Raw Results – 3/23/09 [online], Wrestleview.com, 24 marca 2009 [dostęp 2016-06-05] (ang.).
  44. ↑ WWE RAW 2009 02 16 – OWW [online], Online World of Wrestling [dostęp 2016-06-05] [zarchiwizowane z adresu 2013-02-07] (ang.).
  45. ↑ Full WrestleMania XXV results [online], wwe.com [dostęp 2016-06-05].
  46. ↑ Randy Orton & The Legacy def. Triple H, Batista & Shane McMahon (Randy Orton new WWE Champion) [online], wwe.com [dostęp 2016-06-05].
  47. ↑ Raw Results – 11/1/10 [online], Wrestleview.com, 2 listopada 2010 [dostęp 2016-06-05] (ang.).
  48. ↑ Daniel Massey, WWE SummerSlam 2011 Review: August 14, 2011 [online], Bleacher Report [dostęp 2016-06-05].
  49. ↑ Riley Kontek, Grading the Historic Raw 1000 [online], Bleacher Report [dostęp 2016-06-05].
  50. ↑ Trish Stratus gets inducted into the WWE Hall of Fame – Class of 2013: photos [online], wwe.com [dostęp 2016-06-05].
  51. ↑ Raw: July 8, 2013 [online], wwe.com [dostęp 2016-06-05].
  52. ↑ Raw: August 19, 2013 [online], wwe.com [dostęp 2016-06-05].
  53. ↑ Daniel Bryan def. Triple H [online], wwe.com [dostęp 2016-06-05].
  54. ↑ Raw: June 2, 2014 [online], wwe.com [dostęp 2016-06-05].
  55. ↑ Raw: June 23, 2014 [online], wwe.com [dostęp 2016-06-05].
  56. ↑ PWTorch.com – CALDWELL'S WWE RAW RESULTS 7/21: Complete „virtual-time” coverage of live Raw – Battleground fall-out [online], pwtorch.com [dostęp 2016-06-05].
  57. ↑ WWE RAW Results – 7/28/14 [online], Wrestleview.com, 29 lipca 2014 [dostęp 2016-06-05] (ang.).
  58. ↑ PWTorch.com – CALDWELL'S WWE SUMMERSLAM PPV REPORT 8/17: Complete „virtual-time” coverage of Cena vs. Lesnar [online], pwtorch.com [dostęp 2016-06-05].
  59. ↑ WWE RAW Results – 10/27/14 [online], Wrestleview.com, 28 października 2014 [dostęp 2016-06-05] (ang.).
  60. ↑ WWE RAW Results – 11/3/14 [online], Wrestleview.com, 4 listopada 2014 [dostęp 2016-06-05] (ang.).
  61. ↑ WWE Smackdown Results – 11/21/14 [online], Wrestleview.com, 22 listopada 2014 [dostęp 2016-06-05] (ang.).
  62. ↑ Team Cena def. Team Authority (Traditional Survivor Series Elimination Tag Team Match) [online], wwe.com [dostęp 2016-06-05].
  63. ↑ Mike Tedesco: WWE RAW Results – 12/29/14 (Cena brings Authority back). wrestleview.com. [dostęp 2014-12-30].
  64. ↑ PWTorch.com – CALDWELL'S WWE RAW RESULTS 7/13: Complete „virtual-time” coverage of live Raw – Brock-Seth contract signing, Cena's Open Challenge, final PPV hype, major Divas Reset [online], pwtorch.com [dostęp 2016-06-05].
  65. ↑ Shane McMahon returns to WWE: Raw, February 22, 2016 [online], wwe.com [dostęp 2016-03-25].
  66. ↑ Mr. McMahon finally revealed who will control Raw, Stephanie or Shane [online], wwe.com [dostęp 2016-05-31].
  67. ↑ 7/11 WWE Raw Results – CALDWELL'S Complete TV Report - [online], 12 lipca 2016 [dostęp 2016-07-20] (ang.).
  68. ↑ 7/18 WWE Raw Results – CALDWELL'S Complete Live TV Report - [online], 19 lipca 2016 [dostęp 2016-07-20] (ang.).
  69. ↑ 285, Stephanie McMahon: First Daughter of the WWE, Super Mom of 3, Woman with Food Demons! [online], rxmuscle.com [dostęp 2016-06-05].
  70. ↑ It's a girl [online], wwe.com [dostęp 2016-06-05].
  71. ↑ Stephanie McMahon [online], IMDb [dostęp 2016-06-05].
  72. ↑ And Nothing but the Truth: Eric Benner's SLAM! Wrestling editorial column [online], slam.canoe.com [dostęp 2016-06-05].
  73. ↑ WWE Fit Series: Stephanie McMahon DVD Review [online], Camel Clutch Blog [dostęp 2016-06-05].
  74. ↑ a b c d PWI Awards [online], pwi-online.com [dostęp 2016-06-05] [zarchiwizowane z adresu 2016-06-04].
  75. ↑ a b Wrestling Observer Awards (WON) 1980 – 2015 (and runner-ups) – chrisharrington [online], sites.google.com [dostęp 2016-06-05].
  76. ↑ Full List Of 2013 WWE Slammy Award Winners – WrestlingInc.com [online], WrestlingInc.com [dostęp 2016-06-05] [zarchiwizowane z adresu 2016-06-05].
  77. ↑ WWE Slammy Awards 2014- Lista zwycięzców [online], WWE Money in the Bank 2016 – WrestlingNews.pl [dostęp 2016-06-05] [zarchiwizowane z adresu 2016-06-05].
  78. ↑ Special Olympians bring their game to Stamford [online], GreenwichTime [dostęp 2016-06-05].
  79. ↑ Business Wire, Stephanie McMahon, Chief Brand Officer WWE (Photo: Business Wire) [online], TheStreet, 15 października 2014 [dostęp 2016-06-05] [zarchiwizowane z adresu 2016-08-06] (ang.).
  80. ↑ Stephanie McMahon Makes 'Executives To Watch' List, Xavier Woods Unboxes, WWE Stock Takes A Hit – WrestlingInc.com [online], WrestlingInc.com [dostęp 2016-06-05] [zarchiwizowane z adresu 2016-02-03].

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Stephanie_McMahon&oldid=73024940”