Synod połocki

Synod połocki – synod Kościoła unickiego w Imperium Rosyjskim, który odbył się w 1839 w Połocku. Władze rosyjskie unieważniły na nim postanowienia unii brzeskiej, a wszystkie parafie i diecezje Cerkwi greckokatolickiej, znajdujące się na terenie zaboru rosyjskiego włączono do struktur Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej.

Sobór św. Zofii w Połocku, gdzie w 1839 r. odbył się synod.

Wcześniej, 22 kwietnia 1828 r., wydano ukaz carski, który nakazywał przekształcenie form organizacyjnych Cerkwi unickiej na takie jak w prawosławiu, upodobniono też liturgię i rozpoczęto indoktrynację duchowieństwa greckokatolickiego.

Po tym synodzie obszar działalności Cerkwi greckokatolickiej wywodzącej się z unii brzeskiej ograniczył się do Chełmszczyzny (tutaj cesarz Aleksander II skasował unię w 1875) i Galicji, a po 1875 r. (likwidacja unickiej diecezji chełmskiej) – jedynie do Galicji, gdzie pod władzą austriacką zaczął się kształtować Ukraiński Kościół Greckokatolicki.

Zobacz też

• Kościół unicki w Imperium Rosyjskim

Literatura

• Bernardetta Wójtowicz-Huber, Ojcowie narodu. Duchowieństwo greckokatolickie w ruchu narodowym Rusinów galicyjskich (1867–1918), Warszawa 2008, ISBN 978-83-235-0383-5