Szymon Woźniak

polski żużlowiec

Szymon Woźniak (ur. 6 maja 1993 w Tucholi[1]) – polski żużlowiec.

Szymon Woźniak
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

6 maja 1993
Tuchola

Informacje klubowe
Klub

liga polska: Stal Gorzów Wielkopolski
liga szwedzka: Kumla Indianerna

Kariera seniorska
Lata Klub
Liga polska
2009–2015 Polonia Bydgoszcz
2013 Kolejarz Opole (gość)
2016–2017 Sparta Wrocław
2018– Stal Gorzów Wielkopolski
Liga szwedzka
2015 Rospiggarna Hallstavik
2016 Piraterna Motala
2017–2021 Vetlanda Speedway
2022 Rospiggarna Hallstavik
2023 Kumla Indianerna
Liga brytyjska
2015–2016 Leicester Lions
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska
Mistrzostwa świata
srebro 2020 żużel, drużynowo
Mistrzostwa Europy
złoto 2023 żużel, drużynowo
złoto 2023 żużel, pary
Mistrzostwa świata juniorów
brąz 2010 żużel, drużynowo
Strona internetowa
Szymon Woźniak przygotowuje się do pierwszego biegu podczas finału MDMP w Bydgoszczy, 22.09.2011
Radość z wygranego biegu (III runda MDMP w 2014 r.)
Gorzów Wlkp. Woźniak zdobywa tytuł Indywidualnego Mistrza Polski (2017)

Młodzieżowy Indywidualny Mistrz Polski z 2014 oraz Indywidualny Mistrz Polski z 2017. Srebrny medalista Speedway of Nations 2020.

Jego indywidualny numer startowy to 48.

Życiorys edytuj

Kariera edytuj

Swoją karierę rozpoczął w 2004 roku od startów w miniżużlu, gdzie zdobył wiele sukcesów m.in. tytuł indywidualnego mistrza Polski. Jest także wielokrotnym zdobywcą Pucharu Polski. Ma na swoim koncie również medale drużynowych mistrzostw Polski w miniżużlu. W 2007 roku został finalistą mistrzostw świata oraz mistrzostw Europy w miniżużlu.

Licencję żużlową zdał 16 września 2008 roku w barwach Polonii Bydgoszcz. W lidze zadebiutował 24 maja 2009 roku w Gdańsku, gdzie w dwóch startach nie wywalczył punktów. Pierwsze zwycięstwo ligowe zanotował 16 sierpnia 2009 roku w dwunastym biegu meczu z Unibaxem Toruń, pokonując m.in. Chrisa Holdera oraz Darcy’ego Warda. W 2009 roku uplasował się na 10 miejscu w młodzieżowych indywidualnych mistrzostwach Polski oraz mistrzostwach ligi juniorów. Ponadto został indywidualnym mistrzem Pomorza.

13.09.2014 r. Szymon Woźniak zdobył tytuł Młodzieżowego Indywidualnego Mistrza Polski na torze w Gorzowie Wielkopolskim[2].

Od 2015 jeździ również w lidze szwedzkiej. Jego pierwszym klubem w tym kraju była Rospiggarna Hallstavik. Ponadto w latach 2015–2016 jeździł dla brytyjskiego Leicester Lions. Po sezonie 2015 odszedł z Polonii Bydgoszcz. W latach 2016–2017 startował dla Sparty Wrocław. Od 2017 roku był zawodnikiem Vetlandy Speedway. 2 lipca 2017 r. wywalczył tytuł Indywidualnego Mistrza Polski na żużlu w finale rozgrywanym na torze w Gorzowie Wielkopolskim[3]. Kończąc rozgrywki Ekstraligi 2017 na drugim miejscu, Woźniak zdobył swój pierwszy medal DMP w karierze.

Od sezonu 2018 jeździ dla Stali Gorzów. Dostał dziką kartę na Grand Prix w Gorzowie 25 sierpnia 2018 roku. Był to debiut Woźniaka w tym cyklu. Zawody te ukończył na dziesiątym miejscu z dorobkiem ośmiu punktów (3,1,2,0,2)[4]. Pierwszy sezon w gorzowskiej drużynie zakończył ze średnią biegową wynoszącą 1,638. W sezonie 2019 był bardzo ważnym zawodnikiem drużyny i drugim po Bartoszu Zmarzliku najważniejszym filarem gorzowskiego klubu. Pięciokrotnie notował dwucyfrową liczbę punktów[5], a jego średnia biegowa wyniosła 1,952 (druga najwyższa w drużynie i 16. w lidze).

Początek sezonu 2020 nie był dla Polaka tak dobry jak rok wcześniej. W czterech pierwszych meczach zgromadził zaledwie 18 punktów[5], po czym został odsunięty od składu. Do regularnej jazdy w lidze powrócił w 12. kolejce, w mecz Derbów Ziemi Lubuskiej z Falubazem Zielona Góra. W meczu przeciwko lokalnemu rywalowi zdobył 11 punktów i 3 bonusy (3,2*,2*,3,1*)[6], co było jego najlepszym występem w sezonie, a miejsca w składzie nie oddał do końca roku. 7 września 2020 na torze w Lesznie zdobył brązowy medal Indywidualnych Mistrzostw Polski. Woźniak dobrze zaprezentował się w rundzie zasadniczej, którą zakończył na drugim miejscu z 12 punktami, co dało mu bezpośredni awans do biegu finałowego. W finale musiał uznać wyższość Macieja Janowskiego i Bartosza Zmarzlika[7]. Ostatecznie średnia Woźniaka w rozgrywkach ligowych wyniosła 1,532, a Stal ukończyła Ekstraligę na drugim miejscu. Dobrą postawą pod koniec sezonu zapracował sobie powołanie na finał Speedway of Nations 2020[8], gdzie reprezentacja Polski zdobyła srebrny medal[9].

Startował w Indywidualnych Mistrzostwach Polski 2021. W zawodach zajął ósme miejsce[10]. Sezon 2021 był dla niego drugi najlepszy w karierze pod względem średniej biegowej w polskiej Ekstralidze (1,797). Był również drugim zawodnikiem ligi pod względem liczby bonusów (20). Pod koniec listopada 2021 ogłosił, że zmienia klub w lidze szwedzkiej. Po pięciu latach startów dla Vetlandy, od sezonu 2022 ponownie jeździ dla Rospiggarny Hallstavik[11].

Zajął piąte miejsce w Kryterium Asów Polskich Lig Żużlowych 2022.

Życie prywatne edytuj

8 maja 2018 r. Woźniakowi i jego narzeczonej Karolinie urodziły się dwie córki – Gabrysia i Ula[12]. W październiku 2019 para pobrała się[13].

Starty w Grand Prix (indywidualnych mistrzostwach świata na żużlu) edytuj

Punkty w poszczególnych zawodach Grand Prix edytuj

Sezon 2018
                    miejsce punkty
8 18 8
Sezon 2022
                    miejsce punkty
3 19 3
Statystyki
Starty 2
Zwycięstwa 0
Miejsca na podium 0
Finalista 0
Punkty 11

Starty w Speedway of Nations edytuj

Sezon Dzień Miejscowość Miejsce Punkty Biegi Reprezentacja Zwycięzca
2020 17 października Lublin 2. 8 (2,4,0,2)   Polska   Rosja

Starty w lidze (szczegółowo) edytuj

Liga polska edytuj

Stan na 19 lutego 2024.

Sezon Liga Klub Miejsce Mecze Biegi Punkty Bonusy Razem Śr. bieg. Śr. mecz.
2009 Ekstraliga Polonia Bydgoszcz 4. 14 28 16 2 18 0,643 (nsk) 1,14
2010 Ekstraliga Polonia Bydgoszcz 8. (spadek) 14 55 50 5 55 1,000 (49.) 3,57
2011 1. Liga Polonia Bydgoszcz 1. (awans) 18 67 71 14 85 1,269 (46.) 3,72
2012 Ekstraliga Polonia Bydgoszcz 6. 18 71 88 14 102 1,437 (45.) 4,89
2013 Ekstraliga Polonia Bydgoszcz 10. (spadek) 18 69 86 16 102 1,478 (46.) 4,78
2013 2. Liga Kolejarz Opole (gość) 3. 5 25 56 3 59 2,360 (nsk) 11,20
2014 1. Liga Polonia Bydgoszcz 5. 14 70 132 12 144 2,057 (8.) 9,43
2015 1. Liga Polonia Bydgoszcz 4. 13 70 133 11 144 2,057 (9.) 10,23
2016 Ekstraliga Sparta Wrocław 4. 17 68 75 15 90 1,324 (38.) 4,41
2017 Ekstraliga Sparta Wrocław 3. 15 68 88 18 106 1,559 (32.) 5,87
2018 Ekstraliga Stal Gorzów Wielkopolski 2. 17 80 117 14 131 1,638 (29.) 6,88
2019 Ekstraliga Stal Gorzów Wielkopolski 7. 13 62 111 10 121 1,952 (16.) 8,54
2020 Ekstraliga Stal Gorzów Wielkopolski 2. 15 73 97 17 114 1,562 (33.) 6,47
2021 Ekstraliga Stal Gorzów Wielkopolski 3. 16 79 122 20 142 1,798 (21.) 7,63
2022 Ekstraliga Stal Gorzów Wielkopolski 2. 19 100 170 15 185 1,850 (19.) 8,95
2023 Ekstraliga Stal Gorzów Wielkopolski 5. 16 77 136 16 152 1,974 (15.) 8,5

Liga szwedzka edytuj

Sezon Liga Klub Miejsce Mecze Biegi Punkty Bonusy Razem Śr. bieg. Śr. mecz.
2015 Elitserien Rospiggarna Hallstavik 6. 5 22 19 4 23 1,046 (nsk) 3,80
2017 Elitserien Vetlanda Speedway 2. 14 59 108 13 121 2,051 (10.) 7,71
2018 Elitserien Vetlanda Speedway 6. 8 33 39 7 46 1,394 (45.) 5,57
2019 Elitserien Vetlanda Speedway 4. 17 77 97 19 116 1,507 (47.) 6,06
2020 Elitserien Vetlanda Speedway 5. 3 18 36 2 38 2,111 (nsk) 12,00
2021 Elitserien Vetlanda Speedway 5. 8 33 69 2 71 2,152 (nsk) 9,86
2022 Elitserien Rospiggarna Hallstavik 3. 10 46 87 7 94 2,044 (13) 9,67
2023 Elitserien Kumla Indianerna 4. 11 51 81 10 91 1,784 (21) 7,36

Liga brytyjska edytuj

Sezon Liga Klub Miejsce Mecze Biegi Punkty Bonusy Razem Śr. bieg. Śr. mecz.
2015 Elite League Leicester Lions 6. 28 120 162 15 177 1,475 (40.) 5,79
2016 Elite League Leicester Lions 8. 24 94 140 13 153 1,596 (36.) 7,00

Pozostałe osiągnięcia edytuj

Miniżużel edytuj

  • reprezentant Polski w miniżużlu w latach 2004–2008
  • zdobywca Pucharu Polski w latach 2006–2008
  • indywidualny wicemistrz Polski 2006, 2007
  • drużynowy mistrz Polski 2008
  • drużynowy wicemistrz Polski 2006, 2007
  • mistrz Polski 2008
  • 10. zawodnik mistrzostw Europy 2007
  • 4. zawodnik mistrzostw Europy 2008
  • indywidualny mistrz Rybnika 2007

Żużel edytuj

Przypisy edytuj

  1. Drużyna [online], Oficjalna strona Klubu Stal Gorzów, 9 kwietnia 2020 [dostęp 2022-04-09] (pol.).
  2. Szymon Woźniak młodzieżowym mistrzem Polski na żużlu w sezonie 2014 [online], sport.interia.pl [dostęp 2022-04-09] (pol.).
  3. Wirtualna Polska Media, Finał IMP w Gorzowie – Wynik i Relacja na żywo – IMP – 02.07.2017 [online], sportowefakty.wp.pl [dostęp 2022-04-09] (pol.).
  4. Wirtualna Polska Media, Grand Prix Polski w Gorzowie – Wynik i Relacja na żywo – SGP/IMŚ – 25.08.2018 [online], sportowefakty.wp.pl [dostęp 2022-04-09] (pol.).
  5. a b PGE Ekstraliga [online], PGE Ekstraliga [dostęp 2022-04-09] (pol.).
  6. Moje Bermudy Stal Gorzów – RM Solar Falubaz 52:38 [online], Zielonogórski Portal Sportowy [dostęp 2022-04-09].
  7. Wirtualna Polska Media, Finał IMP w Lesznie – Wynik i Relacja na żywo – IMP – 07.09.2020 [online], sportowefakty.wp.pl [dostęp 2022-04-09] (pol.).
  8. Znane składy na finał FIM Speedway of Nations! [online], PGE Ekstraliga, 7 października 2020 [dostęp 2022-04-09] (pol.).
  9. Finał Speedway of Nations. Polacy ze srebrem! Rosjanie obronili tytuł [na żywo] [online], Przegląd Sportowy, 17 października 2020 [dostęp 2022-04-09] (pol.).
  10. Wirtualna Polska Media, Finał IMP w Lesznie – Wynik i Relacja na żywo – IMP – 11.07.2021 [online], sportowefakty.wp.pl [dostęp 2022-04-09] (pol.).
  11. Wirtualna Polska Media, Żużel. Szymon Woźniak po pięciu latach zmienił klub [online], sportowefakty.wp.pl, 30 listopada 2021 [dostęp 2022-04-09] (pol.).
  12. Szymon Woźniak: Gdy dowiedziałem się, że jestem ojcem, urwał mi się film, takie to były emocje [online], gazetapl [dostęp 2022-04-09] (pol.).
  13. Redakcja, Zobacz ślub i wesele żużlowca Stali Gorzów Szymona Woźniaka i jego żonę Karolinę [online], Gorzów Wielkopolski Nasze Miasto, 22 października 2019 [dostęp 2022-04-09] (pol.).
  14. Grupa Wirtualna Polska, W końcu udało się odjechać finał. Betard Sparta Wrocław... zeszłorocznym Mistrzem Polski Par Klubowych! – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 8 kwietnia 2017 [dostęp 2017-04-22] (pol.).

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj