Taka była Oklahoma
Taka była Oklahoma (ang. Oklahoma Crude) – amerykański western z 1973 roku w reżyserii Stanleya Kramera.
| Gatunek | |
|---|---|
| Rok produkcji | |
| Data premiery |
3 lipca 1973 |
| Kraj produkcji | |
| Język | |
| Czas trwania |
108 min |
| Reżyseria | |
| Scenariusz |
Marc Norman |
| Główne role | |
| Muzyka | |
| Zdjęcia | |
| Scenografia |
Morris Hoffman |
| Kostiumy |
Bill Thomas |
| Montaż |
Folmar Blangsted |
| Produkcja |
Ralph E. Black |
| Wytwórnia | |
| Dystrybucja |
Columbia Pictures (kina) NBC (TV) |
| Przychody brutto |
2,5 mln. $ (USA i Kanada) |
Opis fabuły edytuj
Oklahoma podczas "gorączki nafty" początku XX wieku. Samotna kobieta imieniem Lena wraz z wynajętym Indianinem, przy pomocy niedużej wiertni poszukuje ropy naftowej. Potężny trust naftowy, za pomocą bandy opryszków pod przywództwem bezwzględnego Hellmana, próbuje wyrzucić ją z ziemi i przejąć szyb. Kobieta nie chce jednak odejść i ani myśli ustąpić pod presją opryszków. Jej ojciec wynajmuje dla jej ochrony trampa imieniem Mason. Wszyscy oni nie są jednak w stanie przeciwstawić się bezwzględnym zabijakom. Pewnej nocy Lena i jej towarzysze zostają napadnięci i po kolejnej odmowie sprzedaży działki wszyscy troje zostają ciężko pobici. W rezultacie napadu Indianin umiera, a Lena i Mason dzięki pomocy jej ojca, po długiej rekonwalescencji wracają do sił. Od lokalnego adwokata w miasteczku, Lena dowiaduje się, że chociaż posiada prawo własności do działki, jej odzyskanie zajmie jej w najlepszym wypadku kilka lat. Adwokat nieoficjalnie doradza jej aby uczyniła dokładnie to samo co ludzie Hellmana i siłą zajęła działkę. Dzięki podstępowi, zdesperowanej kobiecie i wiernemu Masonowi udaje się wykurzyć z działki nie spodziewających się ataku intruzów. Nie odchodzą oni jednak daleko – zaledwie poza zasięg strzału – i tam spokojnie oczekują na rezultat poszukiwań. Kiedy ropa wreszcie tryska, Lena ma nadzieję na lukratywny kontrakt sprzedaży odwiertu z innymi oferentami. Zanim jednak do tego dochodzi, okazuje się, że poszukiwacze trafili tylko na niewielką żyłę nafty, której erupcja szybko zanika. Zgraja Hellmana i pozostali oferenci odchodzą. Wydaje się, że Lena pozostaje z niczym. Odkrywa jednak, że odnalazła coś więcej niż ropę – mężczyznę swojego życia, Masona.
Obsada edytuj
- George C. Scott – Mason
- Faye Dunaway – Lena
- John Mills – Cleon
- Jack Palance – Hellman
- William Lucking – Marion
- Harvey Jason – Wilcox
- Ted Gehring – Wobbly
- Rafael Campos – Jimmy
- Woodrow Parfrey – adwokat
- John Hudkins – Bloom
- Harvey Parry – Bliss
- Bob Herron – Dulling
- Jerry Brown – Rucker
- Jim Burk – Moody
- Henry Wills – Walker
- Hal Smith – Miller
- Cody Bearpaw – Indianin
- James Jeter – Stapp
- Larry D. Mann – Deke Watson
- John Dierkes – farmer
- Karl Lukas – włóczęga przy ognisku
- Wayne Storm – włóczęga przy ognisku
- Billy Varga – kucharz
i inni.
O filmie edytuj
Film przyniósł niezły dochód i otrzymał nominację do nagrody Złotego Globu w roku 1974 (w kategorii Najlepsza Piosenka) oraz Nagrodę Główną na VIII MFF w Moskwie (za najlepszą reżyserię)[1]. Były to dwa, prestiżowe wyróżnienia, leżące na dwóch odległych biegunach ówczesnego świata filmowego.
Obraz spodobał się również krytykom. Roger Ebert w obrazie Kramera widział dobrze znany chociażby z Afrykańskiej królowej Hustona schemat obyczajowy oparty na relacji pięknej i niezależnej kobiety i nieokrzesanego mężczyzny, którzy zostają rzuceni razem w awanturnicze przedsięwzięcie. Myślą oni, że nie mają ze sobą nic wspólnego poza własnymi interesami, ale stopniowo ich współpraca rodzi szacunek, przywiązanie i wreszcie miłość. Chwalono aktorstwo odtwórców głównych ról – Scotta i Dunaway, zwłaszcza tej drugiej[2].
W Polsce swoją premierę film miał w kwietniu 1975 roku. Krajowi krytycy, podobnie jak ich amerykańscy koledzy, zwracali uwagę na wierność realiom epoki ukazanym w filmie oraz na wysokiej klasy aktorstwo[3]. Bożena Janicka na łamach Filmu pisała o najwartościowszych, ludzkich cechach amerykańskiego westernu jakie można w nim zobaczyć, tj. wytrwałości, odwadze, poczuciu niezależności i zdolności przeciwstawienia się przemocy[4].
Wbrew temu co mógłby sugerować tytuł, zdjęcia do filmu kręcono w Kalifornii[5].
Przypisy edytuj
- ↑ Oklahoma Crude. Awards. [w:] IMDb [on-line]. [dostęp 2021-02-14]. (ang.).
- ↑ Roger Ebert: Oklahoma Crude. [w:] rogerebert.com [on-line]. 1973-08-06. [dostęp 2021-02-14]. (ang.).
- ↑ Przed premierą. „Film”. Nr 16(116), s. 19, 1975-04-20. Warszawa: RWS "Prasa-Książka-Ruch".
- ↑ Janicka...
- ↑ Oklahoma Crude. [w:] AFI. Catalog [on-line]. [dostęp 2021-02-14]. (ang.).przypis, informacje o źródle
Bibliografia edytuj
- Bożena Janicka. Kto się nie boi Czarnego Luda?. „Film”. Nr 31(131), s. 7-8, 1975-08-03. Warszawa: RWS "Prasa-Książka-Ruch".
Linki zewnętrzne edytuj
- Oryginalny plakat do filmu
- Taka była Oklahoma w bazie IMDb (ang.)
- Taka była Oklahoma w bazie Filmweb
