Thiemo (ur. ok. 1040, zm. w 1101 lub 1102) – arcybiskup Salzburga od 1090, uczestnik krucjaty 1101 roku.

Thiemo
Ilustracja
Data urodzenia

ok. 1040

Data śmierci

1101 lub 1102

Arcybiskup Salzburga
Okres sprawowania

1090-1101

Wyznanie

katolicyzm

Sakra biskupia

7 kwietnia 1090

Życiorys edytuj

Kształcony w opactwie Niederaltach, w 1077 został wybrany opatem klasztoru św. Piotra w Salzburgu. Jako osoba związana ze sprzyjającym papiestwu w sporze o inwestyturę arcybiskupem Salzburga Gebhardem, musiał w 1081 opuścić swój klasztor po przejęciu kontroli nad Salzburgiem przez nominowanego przez cesarza kontrarcybiskupa Bertolda z Moosburga. Uciekł z Salzburga (m.in. do klasztoru Hirsau), powrócił tam na krótko dopiero po trzech latach[1][2], a na stałe dopiero w 1086, dzięki powrotowi arcybiskupa Gebharda do swej stolicy[2].

Gdy w 1088 zmarł Gebhard, Thiemo ponownie był zagrożony przez Bertolda. Jednak w marcu 1090 udało się stronnikom papieża dokonać wyboru Thiemona na arcybiskupa Salzburga[1][2]. Sakrę biskupią otrzymał 7 kwietnia 1090[1]. W pierwszych latach pełnienia tej funkcji skutecznie przeciwstawiał się zakusom Bertolda, a także promował reformę gregoriańską w swej archidiecezji. Jego sytuacja zmieniła się, gdy cesarz Henryk IV Salicki pogodził się z księciem Bawarii Welfem I[2]. W 1097 Thiemo został pokonany przez Bertolda, a potem uwięziony. Po kilku latach zdołał zbiec z niewoli, ale nie miał możliwości odzyskania Salzburga i schronił się najpierw u biskupa Konstancji Gebharda, a następnie w różnych klasztorach szwabskich[1][2].

W 1101 wziął udział w wyprawie krzyżowej[1][2][3]. Przyłączył się do orszaku księcia bawarskiego Welfa I (który podążał do Ziemi Świętej razem z księciem Akwitanii Wilhelmem IX). Oddział został rozgromiony przez Turków na początku września pod Herakleją[3]. Pojawiały się różne opisy okoliczności śmierci arcybiskupa[1][2] – miał zostać umęczony na terenie Chorasanu 28 września 1101 lub w Askalonie 28 września 1102[2]. Wedle legendy miał być więziony przez pogańskiego władcę, który odkrywszy uzdolnienia Thiemona w zakresie złotnictwa, miał zlecić mu naprawę idola. Thiemo jednak miał zniszczyć powierzony mu przedmiot i za karę zostać poddany torturom: odcięciu palców, a następnie kończyn[4]. Legenda o jego męczeństwie szybko się rozpowszechniała. Choć nie został oficjalnie kanonizowany, w rejonie Salzburga był traktowany jako święty, a jego wspomnienie obchodzono 28 września[2].

Był znany z uzdolnień artystycznych i przypisywano mu (choć błędnie) autorstwo wielu zachowanych rzeźb[1].

Przypisy edytuj

  1. a b c d e f g Heinrich von Zeißberg: Thiemo. W: Allgemeine Deutsche Biographie. T. 37. Leipzig: Verlag von Dunckler & Humblot, 1894, s. 760–761. (niem.).
  2. a b c d e f g h i Johannes Hofmann: Thiemo. W: Biographisch-Bibliographisches Kirchenlexikon. T. 11. Herzberg: Verlag Traugott Bautz, 1996, s. 1132–1134. ISBN 3-88309-064-6. (niem.).
  3. a b Steven Runciman: Dzieje wypraw krzyżowych. Wyd. III. T. 2: Królestwo Jerozolimskie i frankijski Wschód 1100–1187. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1997, s. 36–38. ISBN 83-06-02542-3.
  4. John V. Tolan: Saracens: Islam in the Medieval European Imagination. New York: Columbia University Press, 2002, s. 108–109. ISBN 0-231-12332-9. (ang.).