Wikipedia

Tour de France 2005

92. Tour de France rozpoczął się 2 lipca w belgijskim Liège, a zakończył się 24 lipca 2005 roku w Paryżu. Wyścig składał się z 21 etapów, w tym 8 etapów płaskich, 5 etapów pagórkowatych, 5 etapów górskich i 3 etapów jazdy na czas. Cała trasa liczyła 3592 km. Rywalizację rozpoczęło 189 kolarzy z 21 grup zawodowych.

Tour de France 2005
2004 2006
Ilustracja
Trasa Tour de France 2005
Data

2 – 24 lipca 2005

Etapów

21

Dystans

3592 km

Czas zwycięzcy

86 h 15' 02" (41,654 km/h)

Zgłoszenia

189 kolarzy

Ukończyło wyścig

155 kolarzy

Podium
Pierwsze miejsce

Stany Zjednoczone Lance Armstrong (anulowane)

Drugie miejsce

Włochy Ivan Basso

Trzecie miejsce

Niemcy Jan Ullrich (anulowano)

Pozostałe klasyfikacje
Górska

Dania Michael Rasmussen

Punktowa

Norwegia Thor Hushovd

Młodzieżowa

Ukraina Jarosław Popowycz

Najaktywniejszych

Hiszpania Óscar Pereiro

Drużynowa

Niemcy T-Mobile Team

Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa
Kolarze na trasie do Gérardmer

Klasyfikacje edytuj

Klasyfikację generalną wygrał po raz siódmy z rzędu Amerykanin Lance Armstrong, wyprzedzając Włocha Ivana Basso i Niemca Jana Ullricha. Do czasu dyskwalifikacji Amerykanin był pierwszym kolarzem w historii, który siedmiokrotnie wygrywał Wielką Pętlę. Norweg Thor Hushovd wygrał klasyfikację punktową, Duńczyk Michael Rasmussen wygrał klasyfikację górską, a Ukrainiec Jarosław Popowycz był najlepszy w klasyfikacji młodzieżowej. Najaktywniejszym kolarzem został Hiszpan Óscar Pereiro[1]. W klasyfikacji drużynowej najlepsza była niemiecka drużyna T-Mobile Team. W 2012 roku wynik Ullricha został anulowany.

Doping edytuj

Przed rozpoczęciem 11. etapu aresztowany został Włoch Dario Frigo po tym, jak policja znalazła erytropoetynę (EPO) w samochodzie jego żony[2]

Trzeci kolarz klasyfikacji generalnej, Jan Ullrich za stosowanie dopingu został w 2012 roku pozbawiony wszystkich wyników z lat 2005–2007[3]. Dziewiąty kolarz klasyfikacji generalnej, Amerykanin Levi Leipheimer został w 2012 roku pozbawiony wszystkich wyników z lat 1999–2006 po tym, jak przyznał się do stosowania dopingu[4]. W tym samym roku dwaj kolejni amerykańscy kolarze: George Hincapie i David Zabriskie także zostali pozbawieni wyników za doping. Hincapie utracił wyniki z lat 2004–2006, a Zabriskie z lat 2003–2006[5].

W 2007 roku do stosowania między innymi (EPO) w latach 1991-2006 przyznał się Niemiec Jörg Jaksche z drużyny Liberty Seguros[6].

W 2012 roku Armstrong został dożywotnio zdyskwalifikowany za stosowanie dopingu przez Amerykańską Agencję Antydopingową. Anulowano także wszystkie jego wyniki począwszy od 1 sierpnia 1998 roku[7]. W 2013 roku Armstrong przyznał się do stosowania między innymi EPO, transfuzji krwi, testosteronu i kortyzonu[8]. Mimo to Ullrich stwierdził, że Amerykaninowi powinno się przywrócić wszystkie wyniki, z uwagi na powszechność stosowania dopingu wśród kolarzy w tamtych czasach[9].

Drużyny edytuj

W tej edycji TdF wzięło udział 21[10] drużyn:

Etapy edytuj

Etap Data Trasa Dystans Zwycięzca
1 2 lipca Fromentine – Noirmoutier-en-l’Île   ITT 19,0 km   David Zabriskie
2 3 lipca Challans – Les Essarts   181,5 km   Tom Boonen
3 4 lipca La Châtaigneraie – Tours   212,5 km   Tom Boonen
4 5 lipca Tours – Blois   TTT 67,5 km   Discovery Channel
5 6 lipca Chambord – Montargis   183,0 km   Robbie McEwen
6 7 lipca Troyes – Nancy   199,0 km   Lorenzo Bernucci
7 8 lipca Lunéville –   Karlsruhe   228,5 km   Robbie McEwen
8 9 lipca   Pforzheim – Gérardmer   231,5 km   Pieter Weening
9 10 lipca Gérardmer – Miluza   171,0 km   Michael Rasmussen
11 lipca Dzień przerwy
10 12 lipca Grenoble – Courchevel   192,5 km   Alejandro Valverde
11 13 lipca Courchevel – Briançon   173,0 km   Aleksandr Winokurow
12 14 lipca Briançon – Digne-les-Bains   187,0 km   David Moncoutié
13 15 lipca Miramas – Montpellier   173,5 km   Robbie McEwen
14 16 lipca Agde – Ax 3 Domaines   220,5 km   Georg Totschnig
15 17 lipca Lézat-sur-Lèze – Saint-Lary-Soulan   205,5 km   George Hincapie
18 lipca Dzień przerwy
16 19 lipca Mourenx – Pau   180,5 km   Óscar Pereiro
17 20 lipca Pau – Revel   239,5 km   Paolo Savoldelli
18 21 lipca Albi – Mende   189,0 km   Marcos Serrano
19 22 lipca Issoire – Le Puy-en-Velay   153,5 km   Giuseppe Guerini
20 23 lipca Saint-Étienne   ITT 55,5 km   Lance Armstrong
21 24 lipca Corbeil-Essonnes – Paryż (Champs-Élysées)   144,5 km   Aleksandr Winokurow

Liderzy klasyfikacji po etapach edytuj

Etap Zwycięzca Klasyfikacja generalna
  		Klasyfikacja punktowa
  		Klasyfikacja górska
  		Klasyfikacja młodzieżowa
  		Klasyfikacja drużynowa
 
1 David Zabriskie David Zabriskie David Zabriskie Brak Fabian Cancellara Team CSC
2 Tom Boonen Tom Boonen Thomas Voeckler
3 Tom Boonen Erik Dekker Jarosław Popowycz
4 Discovery Channel Lance Armstrong
5 Robbie McEwen
6 Lorenzo Bernucci Karsten Kroon
7 Robbie McEwen Fabian Wegmann
8 Pieter Weening Michael Rasmussen Władimir Karpiec
9 Michael Rasmussen Jens Voigt
10 Alejandro Valverde Lance Armstrong Alejandro Valverde
11 Aleksandr Winokurow
12 David Moncoutié Thor Hushovd
13 Robbie McEwen Jarosław Popowycz
14 Georg Totschnig T-Mobile Team
15 George Hincapie
16 Óscar Pereiro
17 Paolo Savoldelli Discovery Channel
18 Marcos Serrano T-Mobile Team
18 Giuseppe Guerini
20 Lance Armstrong
21 Aleksandr Winokurow
Klasyfikacja końcowa Lance Armstrong Thor Hushovd Michael Rasmussen Jarosław Popowycz T-Mobile Team

Klasyfikacje końcowe edytuj

Klasyfikacja generalna edytuj

Pozycja Zawodnik Drużyna Czas
1.   Lance Armstrong   Discovery Channel 86 h 15' 02"
2.   Ivan Basso CSC +4' 40"
3.   Jan Ullrich T-Mobile +6' 21"
4.   Francisco Mancebo Illes Balears +9' 59"
5.   Aleksandr Winokurow T-Mobile +11' 01"
6.   Levi Leipheimer Gerolsteiner +11' 21"
7.   Michael Rasmussen Rabobank +11' 33"
8.   Cadel Evans Lotto +11' 55"
9.   Floyd Landis Phonak +12' 44"
10.   Óscar Pereiro Phonak +16' 04"

Klasyfikacja punktowa edytuj

Pozycja Zawodnik Drużyna Punkty
1.   Thor Hushovd   Crédit Agricole 194
2.   Stuart O’Grady Cofidis 182
3.   Robbie McEwen Lotto 178
4.   Aleksandr Winokurow T-Mobile 158
5.   Allan Davis Liberty Seguros 130

Klasyfikacja górska edytuj

Pozycja Zawodnik Drużyna Punkty
1.   Michael Rasmussen   Rabobank 185
2.   Óscar Pereiro Phonak 155
3.   Lance Armstrong Discovery Channel 99
4.   Christophe Moreau Crédit Agricole 93
5.   Michael Boogerd Rabobank 90

Klasyfikacja młodzieżowa edytuj

Pozycja Zawodnik Drużyna Czas
1.   Jarosław Popowycz   Discovery Channel 86 h 34' 04"
2.   Andriej Kaszeczkin Crédit Agricole +9' 02"
3.   Alberto Contador Liberty Seguros - Würth Team +44' 23"
4.   Maksim Iglinski Domina Vacanze +59' 42"
5.   Jérôme Pineau Bouygues Telecom +1 h 12' 36"

Klasyfikacja drużynowa edytuj

Pozycja Drużyna Czas
1.   T-Mobile 256 h 10' 29"
2.   Discovery Channel +14' 57"
3.   CSC +25' 15"
4.   Crédit agricole +55' 24"
5.   Illes Balears +1 h 06' 09"

Przypisy edytuj

  1. ↑ PRIX DE LA COMBATIVITÉ: PALMARÈS DES COMBATIFS. prixantargazdelacombativite.fr. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-11-10)]. (fr.).
  2. ↑ Doping bei der Tour de France 1947 – heute (niem.)
  3. ↑ Jan Ullrich given two-year ban from CAS (ang.)
  4. ↑ United States Anti-Doping Agency Acceptance of Sanction (ang.)
  5. ↑ Six former Armstrong USPS teammates receive bans from USADA (ang.)
  6. ↑ Jörg Jaksche: Doping, hypocrisy and a dog called Bella (ang.)
  7. ↑ Lance Armstrong Receives Lifetime Ban And Disqualification Of Competitive Results For Doping Violations Stemming From His Involvement In The United States Postal Service Pro-Cycling Team Doping Conspiracy (ang.)
  8. ↑ Lance Armstrong comes clean (ang.)
  9. ↑ Jan Ullrich supports Lance (ang.)
  10. ↑ Les équipes du Tour de France 2005 (fr.)

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Tour_de_France_2005&oldid=70821216”