Wikipedia

Vegard Ulvang

norweski biegacz narciarski

Vegard Ulvang (ur. 10 października 1963 w Kirkenes) – norweski biegacz narciarski, sześciokrotny medalista olimpijski, ośmiokrotny medalista mistrzostw świata i zdobywca Pucharu Świata.

Vegard Ulvang
Ilustracja
Vegard Ulvang, Albertville 1992
Data i miejsce urodzenia

10 października 1963
Kirkenes

Klub

Kirkenes IF

Wzrost

180 cm

Debiut w PŚ

25.02.1984, Falun
(16. miejsce – 30 km)

Pierwsze punkty w PŚ

23.03.1984, Murmańsk
(10. miejsce – 15 km)

Pierwsze podium w PŚ

15.01.1986, Bohinj
(3. miejsce – 5 km)

Pierwsze zwycięstwo w PŚ

7.01.1989, Kawgołowo (15 km)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Norwegia
Igrzyska olimpijskie
złoto Albertville 1992 10 km s.klasyczny
złoto Albertville 1992 30 km s.klasyczny
złoto Albertville 1992 Sztafeta
srebro Albertville 1992 25 km pościgowy
srebro Lillehammer 1994 Sztafeta
brąz Calgary 1988 30 km s.klasyczny
Mistrzostwa świata
złoto Val di Fiemme 1991 Sztafeta
złoto Falun 1993 Sztafeta
srebro Lahti 1989 30 km s.klasyczny
srebro Falun 1993 30 km s.klasyczny
brąz Oberstdorf 1987 Sztafeta
brąz Lahti 1989 15 km s.klasyczny
brąz Val di Fiemme 1991 30 km s.klasyczny
brąz Falun 1993 30 km s.klasyczny
Mistrzostwa świata juniorów
srebro Murau 1982 Sztafeta
srebro Kuopio 1983 Sztafeta
Puchar Świata
Kryształowa kula
1989/1990
2. miejsce
1988/1989
2. miejsce
1991/1992
3. miejsce
1990/1991
3. miejsce
1992/1993
Inne nagrody
złoto Medal Holmenkollen
1991
Zakończenie kariery: 1997 r.
Strona internetowa

Kariera edytuj

W Pucharze Świata w biegach narciarskich zadebiutował w sezonie 1983/1984. Nie stanął ani razu na podium i zakończył ten sezon na 38 pozycji. Swoje pierwsze miejsce na podium w Pucharze Świata zdobył w sezonie 1985/1986 zajmując trzecie miejsce w biegu na 5 km techniką dowolną w jugosłowiańskim Bohinju 15 stycznia 1986 r. W każdym kolejnym sezonie, aż do sezonu 1993/1994, zawsze co najmniej raz stawał na podium zawodów PŚ. Łącznie wygrał 9 zawodów, a 34 razy stawał na podium. Najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 1989/1990, kiedy triumfował w klasyfikacji generalnej. Ponadto w sezonach 1988/1989 i 1991/1992 był drugi, a w sezonach 1990/1991 i 1992/1993 trzeci w klasyfikacji generalnej.

Jego olimpijskim debiutem były igrzyska w Calgary. Na igrzyskach tych zdobył swój pierwszy medal zajmując trzecie miejsce w biegu na 30 km techniką klasyczną. Wyprzedzili go jedynie dwaj reprezentanci ZSRR: zwycięzca Aleksiej Prokurorow i drugi na mecie Władimir Smirnow. Był także blisko medalu w biegu na 50 km techniką dowolną, jednak w walce o trzecie miejsce wyprzedził go Szwajcar Andi Grünenfelder. Największe sukcesy Vegard osiągnął na igrzyskach olimpijskich w Albertville w 1992 r. Został tam mistrzem olimpijskim w sztafecie wraz z Terje Langlim, Kristenem Skjeldalem i Bjørnem Dæhlie oraz indywidualnie na dystansach 10 i 30 km techniką klasyczną. Ponadto zdobył także srebro w biegu pościgowym, w którym lepszy okazał się jego młodszy rodak Dæhlie. Podczas igrzysk olimpijskich w Lillehammer nie osiągał już tak dobrych wyników, w swoim najlepszym starcie indywidualnym zajął 7. miejsce w biegu na 10 km stylem klasycznym. Mimo to wspólnie ze Sture Sivertsenem, Thomasem Alsgaardem i Bjørnem Dæhlie wywalczył srebrny medal w sztafecie 4x10 km. Na późniejszych igrzyskach już nie startował.

W 1987 r. zadebiutował na mistrzostwach świata biorąc udział w mistrzostwach w Oberstdorfie. Razem z Ove Aunlim, Pålem Gunnarem Mikkelsplassem i Terje Langlim zdobył brązowy medal w sztafecie. Dobrze wypadł w startach indywidualnych, trzy razy plasując się w czołowej dziesiątce. Dwa lata później, na mistrzostwach świata w Lahti wywalczył srebrny medal w biegu na 30 km technika klasyczną ustępując jedynie Władimirowi Smirnowowi. Zdobył także brązowy medal w biegu na 10 km stylem klasycznym plasując się za kolejno Harrim Kirvesniemim z Finlandii oraz swoim rodakiem Pålem Gunnarem Mikkelsplassem. Kolejne dwa medale zdobył podczas mistrzostw świata w Val di Fiemme. Pierwsze zdobył brązowy medal w biegu na 30 km techniką klasyczną, a następnie wraz z Øyvindem Skaanesem, Terje Langlim i Bjørnem Dæhlie zdobył złoty medal w sztafecie. Z mistrzostw świata w Falun przywiózł kolejne trzy medale, po jednym z każdego koloru. Złoty zdobył wspólnie z Sivertsenem, Langlim i Dæhlie w sztafecie. Srebrny wywalczył w biegu na 30 km techniką klasyczną, w którym wyprzedził go tylko Dæhlie. Brązowy medal zdobył natomiast w biegu na 10 km techniką klasyczną. Mistrzostwa świata w Thunder Bay były ostatnimi w jego karierze. Były to także jego najgorsze mistrzostwa, nie wywalczył tam bowiem żadnego medalu. W swoim najlepszym starcie, w biegu na 30 km stylem klasycznym, zajął 8. miejsce.

W 1991 r. został nagrodzony medalem Holmenkollen wraz z norweskim dwuboistą Trondem Einarem Eldenem, austriackim skoczkiem narciarskim Ernstem Vettorim oraz niemieckim skoczkiem Jensem Weißflogiem.

Podczas mistrzostw świata juniorów w Murau w 1982 roku zajął piąte miejsce w biegu na 15 km oraz srebrny medal w sztafecie[1]. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata juniorów w Kuopio był szesnasty na dystansie 15 km, a w sztafecie zdobył kolejny srebrny medal[2].

W 1997 r. Ulvang postanowił zakończyć karierę.

Poza sportem edytuj

Po zakończeniu kariery założył firmę produkującą odzież sportową – Ulvang[3]. Występował także wspólnie z Bjørnem Dæhlie w programie Gutta på tur nadawanym przez największą norweską stację telewizyjną TV2.

25 maja 2006 r. Ulvang został wybrany na prezesa rady wykonawczej komitetu biegów narciarskich Międzynarodowej Federacji Narciarskiej. Posada ta trafiła do niego jednogłośnie, bez głosowania[4].

Wraz ze Szwajcarem Jürgiem Capolem stworzył Tour de Ski. Także włączenie podbiegu na Alpe Cermis do programu Tour de Ski jest pomysłem Ulvanga. On sam czterokrotnie pokonał ten podbieg na nartach[5]. Ulvang jest także pomysłodawcą i twórcą Tour de Barents.

Oficjalnie mieszka w Oslo, jednak z uwagi na częste podróże rzadko bywa w domu. Zdobył Mont Blanc (4810 m n.p.m.), który należy do Korony Europy i, jako najwyższy szczyt Europy (według geografów[jakich?]), do Korony Ziemi. Ponadto wspiął się także na Denali (McKinley) (6195 m n.p.m.), najwyższy szczyt Ameryki Północnej, a także przeszedł Grenlandię na nartach w dwa tygodnie śladami Fridtjofa Nansena. W czasie tej ostatniej wyprawy schudł 11 kg (przeszedł blisko 570 km). Następnie w okresie pięciu tygodni zdobył rosyjski Elbrus (5642 m n.p.m.), najwyższy szczyt Afryki Kilimandżaro (5895 m n.p.m.) w Tanzanii oraz najwyższy szczyt Oceanii Puncak Jaya (4884 m n.p.m.) w Indonezji. Był także bliski zdobycia Aconcagui (6960 m n.p.m.) jednak z powodu złej pogody musiał zawrócić 150 metrów od szczytu[6]. Na wiosnę 2008 r. wyruszył na wyprawę po Czukotce razem z Rosjaninem Aleksiejem Prokurorowem. W lipcu tego samego roku wyruszył na dwutygodniową wyprawę kanadyjkami po rzekach Syberii razem z Prokurorowem i Władmirem Smirnowem. Ta trójka wyruszyła razem także na wyprawę do Mongolii[6]. Niedługo później Prokurorow zginął w wypadku[5].

Jego żoną jest Grete Ingeborg Nykkelmo była reprezentantka Norwegii w biegach i biathlonie. Vegard miał także młodszego brata – Ketila, który zaginął 13 października 1993 r[6].

Osiągnięcia edytuj

Igrzyska olimpijskie edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
3.  15 lutego 1988   Calgary 30 km stylem klasycznym 1:24:26,3 +45,3   Aleksiej Prokurorow
7. 19 lutego 1988   Calgary 15 km stylem klasycznym 41:18,9 +1:12,6   Michaił Dewiatarow
6. 22 lutego 1988   Calgary Sztafeta 4x10 km[7] 1:43:58,6 +2:50,1   Szwecja
4. 27 lutego 1988   Calgary 50 km stylem klasycznym 2:04:30,9 +2:01,4   Gunde Svan
1.  10 lutego 1992   Albertville 30 km stylem klasycznym 1:22:27,8 - -
1.  13 lutego 1992   Albertville 10 km stylem klasycznym 27:36,0 - -
2.  15 lutego 1992   Albertville 10+15 km pościgowy 1:05:37,9 +53,4   Bjørn Dæhlie
1.  18 lutego 1992   Albertville Sztafeta 4x10 km[8] 1:39:26,0 - -
9. 22 lutego 1992   Albertville 50 km stylem dowolnym 2:03:41,5 +4:40,0   Bjørn Dæhlie
7. 17 lutego 1994   Lillehammer 10 km stylem klasycznym 24:20,1 +47,9   Bjørn Dæhlie
2.  22 lutego 1994   Lillehammer Sztafeta 4x10 km[9] 1:41:15,0 +0,4   Włochy
10. 27 lutego 1994   Lillehammer 50 km stylem klasycznym 2:07:20,3 +3:19,7   Władimir Smirnow

Mistrzostwa świata edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
5. 12 lutego 1987   Oberstdorf 30 km stylem klasycznym 1:24:30,1 +3:25,1   Thomas Wassberg
6. 15 lutego 1987   Oberstdorf 15 km stylem klasycznym 43:01,8 +28,7   Marco Albarello
3.  15 lutego 1987   Oberstdorf Sztafeta 4x10 km[10] 1:38:04,6 +43,6   Szwecja
7. 21 lutego 1987   Oberstdorf 50 km stylem dowolnym 2:11:27,2 +4:03,5   Maurilio De Zolt
2.  18 lutego 1989   Lahti 30 km stylem klasycznym 1:24:56,9 +6,7   Władimir Smirnow
3.  22 lutego 1989   Lahti 15 km stylem klasycznym 42:40,7 +27,7   Harri Kirvesniemi
4. 15 lutego 1989   Lahti Sztafeta 4x10 km[11] 1:40:12,3 +1,8   Szwecja
3.  7 lutego 1991   Val di Fiemme 30 km stylem klasycznym 1:16:12,4 +20,4   Gunde Svan
4. 11 lutego 1991   Val di Fiemme 10 km stylem klasycznym 25:55,0 +11,7   Terje Langli
1.  15 lutego 1991   Val di Fiemme Sztafeta 4x10 km[12] 1:39:47,3 - -
16. 17 lutego 1991   Val di Fiemme 50 km stylem dowolnym 2:03:31,6 +5:13,2   Torgny Mogren
2.  20 lutego 1993   Falun 30 km stylem klasycznym 1:17:33,6 +21,4   Bjørn Dæhlie
3.  22 lutego 1993   Falun 10 km stylem klasycznym 24:51,6 +6,5   Sture Sivertsen
4. 24 lutego 1993   Falun 10+15 km pościgowy 1:01:45,0 +1:11,8   Bjørn Dæhlie
  Władimir Smirnow
1.  26 lutego 1993   Falun Sztafeta 4x10 km[13] 1:44:14,9 - -
5. 28 lutego 1993   Falun 50 km stylem dowolnym 2:03:36,8 +2:03,1   Torgny Mogren
8. 9 marca 1995   Thunder Bay 30 km stylem klasycznym 1:15:52,3 +3:05,2   Władimir Smirnow
12. 11 marca 1995   Thunder Bay 10 km stylem klasycznym 24:52,3 +1:16,0   Władimir Smirnow

Mistrzostwa świata juniorów edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik Strata Zwycięzca
5. 3 marca 1982   Murau 15 km stylem klasycznym 40:10,6 +1:12,9   Andriej Astaszkin
2.  ? marca 1982   Murau Sztafeta 3x10 km[14] 1:23:52,1 +15,0   Szwecja
16. 11 marca 1983   Kuopio 15 km stylem klasycznym 41:38,7 +2:24,3   Aleksandr Uszkalenko
2.  ? marca 1983   Kuopio Sztafeta 3x10 km[15] 1:22:16,4 +1:43,7   ZSRR

Puchar Świata edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce
1983/1984 38. miejsce
1984/1985 46. miejsce
1985/1986 8. miejsce
1986/1987 4. miejsce
1987/1988 7. miejsce
1988/1989 2. miejsce
1989/1990 1. miejsce
1990/1991 3. miejsce
1991/1992 2. miejsce
1992/1993 3. miejsce
1993/1994 6. miejsce
1994/1995 16. miejsce
1995/1996 12. miejsce
1996/1997 31. miejsce

Zwycięstwa w zawodach edytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu
1. 7 stycznia 1989   Kawgołowo 15 km st. klasycznym -
2. 4 marca 1989   Oslo 50 km st. dowolnym -
3. 16 marca 1991   Oslo 50 km st. klasycznym -
4. 8 grudnia 1991   Silver Star 10 km st. klasycznym 26:22,9
5. 9 grudnia 1991   Silver Star 25 km st. klasycznym 1:05:00,4
6. 10 lutego 1992   Albertville 30 km st. klasycznym 1:22:27,8
7. 13 lutego 1992   Albertville 10 km st. klasycznym 27:36,0
8. 14 marca 1992   Vang 50 km st. klasycznym 2:13:28,7
9. 12 grudnia 1992   Ramsau 10 km st. dowolnym 25:48,0

Miejsca na podium edytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Pozycja Strata Zwycięzca
1. 15 stycznia 1986   Bohinj 5 km st. dowolnym - - 3 Torgny Mogren
2. 14 marca 1986   Oslo 50 km st. klasycznym - - 3 Gunde Svan
3. 10 grudnia 1986   Ramsau 15 km st. dowolnym - - 3 Gunde Svan
4. 14 marca 1987   Kawgołowo 15 km st. klasycznym - - 2 Torgny Mogren
5. 15 lutego 1988   Calgary 30 km st. klasycznym 1:25:11,6 +45,3 3 Aleksiej Prokurorow
6. 7 stycznia 1989   Kawgołowo 15 km st. klasycznym - - 1
7. 13 stycznia 1989   Nové Město 15 km st. dowolnym - - 3 Gunde Svan
8. 15 stycznia 1989   Nové Město 30 km st. klasycznym - - 3 Gunde Svan
9. 18 lutego 1989   Lahti 30 km st. klasycznym 1:25:03,6 +6,7 2 Władimir Smirnow
10. 22 lutego 1989   Lahti 15 km st. klasycznym 43:08,4 +27,7 3 Harri Kirvesniemi
11. 4 marca 1989   Oslo 50 km st. dowolnym - - 1
12. 11 marca 1989   Falun 30 km st. dowolnym - - 3 Lars Håland
13. 9 grudnia 1989   Soldier Hollow 15 km st. klasycznym - - 2 Bjørn Dæhlie
14. 13 stycznia 1990   Moskwa 30 km st. dowolnym - - 2 Gunde Svan
15. 17 lutego 1990   Campra 15 km st. dowolnym - - 2 Bjørn Dæhlie
16. 21 lutego 1990   Val di Fiemme 15 km st. klasycznym - - 2 Gunde Svan
17. 3 marca 1990   Lahti 2x15 km bieg łączony - - 2 Bjørn Dæhlie
18. 7 lutego 1991   Val di Fiemme 30 km st. klasycznym 1:16:32,8 +20,4 3 Gunde Svan
19. 16 marca 1991   Oslo 50 km st. klasycznym - - 1
20. 8 grudnia 1991   Silver Star 10 km st. klasycznym 26:22,9 - 1
21. 9 grudnia 1991   Silver Star 25 km st. klasycznym 1:05:00,4 - 1
22. 14 grudnia 1991   Silver Star 30 km st. dowolnym 1:29:22,3 +18,2 2 Bjørn Dæhlie
23. 4 stycznia 1992   Kawgołowo 30 km st. klasycznym 1:23:46,0 +59,3 2 Bjørn Dæhlie
24. 10 lutego 1992   Albertville 30 km st. klasycznym 1:22:27,8 - 1
25. 13 lutego 1992   Albertville 10 km st. klasycznym 27:36,0 - 1
26. 15 lutego 1992   Albertville 15 km st. dowolnym (pościgowy) 1:06:31,3 +53,4 2 Bjørn Dæhlie
27. 29 lutego 1992   Lahti 30 km st. klasycznym 38:47,1 +34,0 2 Bjørn Dæhlie
28. 14 marca 1992   Vang 50 km st. klasycznym 2:13:28,7 - 1
29. 12 grudnia 1992   Ramsau 10 km st. dowolnym 25:48,0 - 1
30. 13 grudnia 1992   Ramsau 15 km st. klasycznym 1:07:54,6 +0,1 2 Bjørn Dæhlie
31. 9 stycznia 1993   Ulrichen 15 km st. klasycznym 39:44,5 +10,0 2 Marco Albarello
32. 20 lutego 1993   Falun 30 km st. klasycznym 1:17:55,0 +21,4 2 Bjørn Dæhlie
33. 22 lutego 1993   Falun 10 km st. klasycznym 24:58,1 +6,5 3 Sture Sivertsen
34. 18 grudnia 1993   Davos 15 km st. dowolnym 36:42,7 +43,9 2 Bjørn Dæhlie

Przypisy edytuj

  1. ↑ cccski.com: Oficjalne wyniki biegów na MŚJ 1982. cccski.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-13)]. (ang.)
  2. ↑ cccski.com: Oficjalne wyniki biegów na MŚJ 1983. cccski.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-13)]. (ang.)
  3. ↑ Oficjalna strona marki Ulvang. ulvang.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-05-25)]. (ang.)
  4. ↑ Aktualny skład rady na stronie FIS. fis-ski.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-09-07)]. (ang.)
  5. ↑ a b Na Čukotce nás hřála vodka, říká legendární běžec na lyžích Ulvang (cz.)
  6. ↑ a b c New York Times: Vegard Ulvang's Lonely Quest; Norway's Olympic Hero Seeks Gold, and Something Far More Precious (ang.)
  7. ↑ Skład drużyny: Pål Gunnar Mikkelsplass, Oddvar Brå, Vegard Ulvang, Terje Langli
  8. ↑ Skład drużyny: Terje Langli, Vegard Ulvang, Kristen Skjeldal, Bjørn Dæhlie
  9. ↑ Skład drużyny: Sture Sivertsen, Vegard Ulvang, Thomas Alsgaard, Bjørn Dæhlie
  10. ↑ Skład drużyny: Ove Aunli, Vegard Ulvang, Pål Gunnar Mikkelsplass, Terje Langli
  11. ↑ Skład drużyny: Arild Monsen, Pål Gunnar Mikkelsplass, Terje Langli, Vegard Ulvang
  12. ↑ Skład drużyny: Øyvind Skaanes, Terje Langli, Vegard Ulvang, Bjørn Dæhlie
  13. ↑ Skład drużyny: Sture Sivertsen, Vegard Ulvang, Terje Langli, Bjørn Dæhlie
  14. ↑ Skład drużyny: Bjørn-Olav Norbye, Vegard Ulvang, Arild Monsen
  15. ↑ Skład drużyny: Terje Langli, Hans Christian Udnes, Vegard Ulvang

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Vegard_Ulvang&oldid=72466869”