Vickers Windsor
Vickers Windsor – brytyjski ciężki czterosilnikowy samolot bombowy skonstruowany przez koncern Vickers w końcowym okresie II wojny światowej. Prototyp oblatano w 1943 roku, lecz nie podjęto produkcji seryjnej.
 Trzeci prototyp Windsora (NK136) | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ | |
| Konstrukcja |
średniopłat o konstrukcji metalowej, podwozie klasyczne – chowane |
| Załoga |
4 |
| Historia | |
| Data oblotu |
23 października 1943 |
| Liczba egz. |
3 |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
4 silniki rzędowe Rolls-Royce Merlin 65 |
| Moc |
4 × 1635 KM[1] |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
35,71 m |
| Długość |
23,42 m |
| Wysokość |
7,01 m |
| Powierzchnia nośna |
115,94 m² |
| Masa | |
| Własna |
17 512 kg |
| Startowa |
24 494 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
510 km/h[1] |
| Prędkość przelotowa |
460 km/h |
| Prędkość wznoszenia |
6,35 m/s |
| Pułap |
8306 m |
| Zasięg |
4650 km |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 4 działka 20 mm, 2 km 7,7 mm bomby do 6804 kg[1] | |
Historia edytuj
Samolot powstał w odpowiedzi na specyfikację brytyjskiego Ministerstwa Lotnictwa nr B.5/41 na nowy ciężki czterosilnikowy bombowiec, sformułowaną w 1941 roku. Projekt koncernu Vickers został zaaprobowany do realizacji i zamówiono początkowo dwa prototypy[2]. W zmienionej specyfikacji B.3/42 zrezygnowano z wymogu kabiny ciśnieniowej. W efekcie powstał samolot o oznaczeniu fabrycznym Vickers Type 447, skonstruowany przez zespół kierowany był przez Rexa Piersona[2]. Konstrukcja wywodziła się częściowo z samolotu Vickers Warwick, a skrzydła o dużym wydłużeniu opracowano już wcześniej dla samolotu zaprojektowanego na potrzeby specyfikacji B.12/36 (wybrano wówczas samolot Short Stirling, a projekt Vickersa nie został zrealizowany)[2]. W konstrukcji wykorzystano kratownicę geodetyczną[2], typową dla bombowców Vickers opracowaną przez Barnesa Wallisa. Samolot zbudowano w układzie czterosilnikowego średniopłata, z klasycznym pojedynczym usterzeniem, o konstrukcji metalowej, lecz krytej płótnem. Samolot miał chowane podwozie w układzie klasycznym, z kółkiem ogonowym, lecz nietypowym rozwiązaniem było zastosowanie aż czterech pojedynczych kół podwozia głównego, chowanych do każdej z gondoli silnikowych[2]. Unikalne było również uzbrojenie obronne, w postaci sprzężonych podwójnie działek 20 mm z tyłu dwóch gondoli silnikowych, kierowanych zdalnie ze stanowiska ogonowego (jego instalacji ministerstwo zażądało w lutym 1943 roku, zastosowano je dopiero na trzecim prototypie). Zamówiono ogółem budowę pięciu prototypów oraz 300 samolotów seryjnych, pod nazwą Windsor[2].
W dniu 23 października 1943 roku dokonano oblotu prototypu typu 447 (nr DW506). Jego napęd stanowiły silniki Merlin 60 z dwustopniowymi sprężarkami. Wyniki prób były zachęcające, osiągnięto maksymalną prędkość 486 km/h[2]. Jednakże prototyp został wkrótce zniszczony przy przymusowym lądowaniu 2 marca 1944 roku. Drugi prototyp (DW512) oblatano 15 lutego 1944 roku. Był oznaczony jako typ 457 i napędzany silnikami Merlin 85, w cylindrycznych gondolach[2].
Trzeci zmieniony prototyp, oznaczony jako typ 461 (NK136), oblatano 11 lipca 1944 roku. Na skutek wyników prób drugiego prototypu, mającego problemy z poszyciem skrzydeł, zastosowano w nim na skrzydłach grubsze płótno wzmacniane drutami, co spowodowało redukcję prędkości o 40 km/h[2]. W budowie znajdował się czwarty prototyp, napędzany silnikami Merlin 100, lecz nie ukończono go, a cały program i zamówienia samolotów seryjnych anulowano w marcu 1946 roku[2].
Przewidywano, że samoloty seryjne Windsor B.Mk I będą napędzane silnikami Rolls-Royce Griffon, planowano też wersję B.Mk II z silnikami turbośmigłowymi Rolls-Royce Clyde o mocy 3020 KM[2].
Przypisy edytuj
Bibliografia edytuj
- Windsor. Ugołok Nieba, 2016. [dostęp 2018-10-18]. (ros.).
- Martyn Chorlton (red.): Vickers. Company profile 1911-1977. Kelsey Publishing Ltd., 2013. ISBN 978-1-907426-62-9. (ang.).
Zobacz też edytuj
Porównywalne samoloty:
Linki zewnętrzne edytuj
- Windsor w serwisie Ugołok Nieba (ros.) – zawiera fotografie i rysunki