Władimir Rusanow (1909)

Lodołamacz „Władimir Rusanow” (ros. Ледокол „Владимир Русанов”) – brytyjski, rosyjski, a następnie radziecki statek.

Władimir Rusanow
Владимир Русанов
Historia
Położenie stępki

5 grudnia 1908

 Wielka Brytania
Nazwa

Bonaventure

Wejście do służby

1909

 MW Rosji
Nazwa

Władimir Rusanow

Wejście do służby

1915

 MW ZSRR
Nazwa

Władimir Rusanow

Wejście do służby

1920

Wycofanie ze służby

27 stycznia 1967

Los okrętu

oddany na złom

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

2650, potem 2800 t

Długość

73,2 m

Szerokość

10,9 m

Zanurzenie

5,2 m

Prędkość

13 węzłów

Stępka statku została położona 5 grudnia 1908 roku w brytyjskiej stoczni A. J. Harvey and Co. w Glasgow. W 1909 roku nastąpiło jego wodowanie. Nadano mu nazwę "Bonaventure" na cześć św. Bonawentury. Jego portem macierzystym był St. John’s w Kanadzie. Statkiem pływali łowcy fok. Od 1913 roku służył dla Dominium Nowej Fundlandii przy budowie terminali portowych.

W roku 1915 został sprzedany ministerstwu handlu i przemysłu Rosji. Otrzymał wówczas nazwę "Владимир Русанов" na cześć rosyjskiego badacza Arktyki. Portem macierzystym był Archangielsk, gdzie przystosowano go do funkcji lodołamacza. Funkcję kapitana statku objął Stessel. Wszedł w skład Flotylli Północnego Oceanu Lodowatego. Po zajęciu miasta przez alianckie wojska interwencyjne 2 sierpnia 1918 roku, statek na początku listopada tego roku został przejęty przez Brytyjczyków, którzy przywrócili mu pierwotną nazwę "Bonaventure", a w 1919 roku przekazali go Białym Rosjanom.

Kiedy Archangielsk przejęli bolszewicy na początku 1920 roku, statek na krótko podporządkowano Morskim Siłom Morza Północnego. Od połowy czerwca tego roku wykonywał zadania cywilne – był wykorzystywany do badań naukowych Arktyki. W 1932 roku uczestniczył w ekspedycji naukowej na Morzu Karskim, w wyniku której odkryto Wyspy Izwiestii CIK.

W roku 1936 brał udział w przygotowywaniach do pierwszej ekspedycji lotniczej na biegun północny. Po ataku wojsk niemieckich na ZSRR 22 czerwca 1941 roku, został przejęty przez flotę wojenną i pod nazwą "LD-5" wszedł w skład Flotylli Białomorskiej. Prowadził działania pomocnicze i przewoził różnego rodzaju materiały.

W połowie czerwca 1942 roku powrócił do zadań cywilnych, a 21 stycznia 1967 roku został zdany na złom.

Linki zewnętrzne edytuj

Bibliografia edytuj

  • Władimir G. Andijenko, Ледокольный флот России, 1860-е-1918 гг., 2009