Wikipedia

Wapnica (powiat kamieński)

wieś w województwie zachodniopomorskim

Wapnica (niem. Kalkofen) – wieś w województwie zachodniopomorskim, w powiecie kamieńskim, w gminie Międzyzdroje, 5,5 km na południe od Międzyzdrojów.

Wapnica
wieś
Ilustracja
Jezioro Turkusowe i Wapnica
Państwo

 Polska

Województwo

 zachodniopomorskie

Powiat

kamieński

Gmina

Międzyzdroje

Liczba ludności (2021)

526[2]

Strefa numeracyjna

91

Kod pocztowy

72-500[3]

Tablice rejestracyjne

ZKA

SIMC

0779443

Położenie na mapie gminy Międzyzdroje
Mapa konturowa gminy Międzyzdroje, po lewej znajduje się punkt z opisem „Wapnica”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko lewej krawiędzi u góry znajduje się punkt z opisem „Wapnica”
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Wapnica”
Położenie na mapie powiatu kamieńskiego
Mapa konturowa powiatu kamieńskiego, blisko lewej krawiędzi nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Wapnica”
Ziemia53°52′50″N 14°26′11″E/53,880556 14,436389[1]
Multimedia w Wikimedia Commons
Mapa wyspy Wolin z zaznaczoną Wapnicą

Położenie i charakterystyka edytuj

Wieś położona na wyspie Wolin, wzdłuż południowego skraju Doliny Trzciągowskiej, pomiędzy leśnymi Pagórkami Lubińsko-Wapnickimi Wolińskiego Parku Narodowego. Na południu Jezioro Turkusowe i obszar ochrony ścisłej im. prof. Władysława Szafera. 1 km na wschód-północny wschód obszar ochrony ścisłej im. dr. Bogdana Dyakowskiego. Na zachodzie, nad jeziorem Wicko Wielkie (zatoka Zalewu Szczecińskiego) – port Wapnica.

Wieś letniskowa, założona w połowie XVII w., dawniej znana z rozległych pokładów kredy (porwak lodowcowy), która była tu wydobywana na potrzeby dużej cementowni w pobliskim Lubinie (0,5 km na południe od portu w Wapnicy).

Jezioro Turkusowe – jedna z atrakcji Wolińskiego Parku Narodowego, na południu Wapnicy. Jezioro powstało na skutek zalania wyrobisk dawnej kopalni kredy wodami podskórnymi. Na południowym wysokim brzegu (Piaskowa Góra) punkt widokowy. W pobliżu znakowany niebieski turystyczny Szlak Nad Bałtykiem i Zalewem Szczecińskim (Międzyzdroje→ Wolin)[4].

Znajduje się tu również Szkoła Podstawowa nr 2 przy ul. Jodłowej 3[5].

Kaplica adaptowana z budynku mieszkalnego (ul. Turkusowa 7). W pobliżu (ul. Turkusowa 9) plebania parafii pw. Miłosierdzia Bożego w Lubinie[6].

Historia edytuj

W 1925 r. Wapnica, jeszcze jako wieś niemiecka, liczyła 535 mieszkańców. 1 kwietnia 1937 r. miejscowość została włączona do Lubina wraz z sąsiednim Wickiem i Zalesiem (do czasu przekazania ziem Polakom)[7][8][9].

Po II wojnie światowej Wapica utworzyła gromadę w gminie Dargobądz[10]. Wraz z reformą administracyjną znoszącą gminy, Wapnicę włączono do nowo utworzonej gromady Dargobądz[11]. 1 stycznia 1973 Wicko włączono do miasta Świnoujścia[12]. 15 marca 1984 Wapnicę wyłączono ze Świnoujścia, po czym weszła ona w skład nowo utworzonej gminie Międzyzdroje[13]

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa szczecińskiego.

Pomniki przyrody i drzewa pomnikowe edytuj

  • cisy na ul. Turkusowej:
    • „Turkus 1” – o obwodzie 270 cm
    • „Turkus 2” – o obwodach 105+55+90 cm
    • „Turkus 3” – o obwodach: 45+60+50+50 cm
    • „Turkus 4” – o obwodzie 70 cm
    • „Turkus 5” – o obwodzie 170 cm
    • „Turkus 6” – o obwodach 125+90 cm
  • dąb „Prastary” (ul. Turkusowa) o obwodzie 705 cm, podpalony w 2015 roku[14]
  • dęby „Bliźniaki”
  • dęby „Pamięci” (ul. Turkusowa i ul. Jodłowa) o obwodzie średnim 250 cm, dęby zasadzone na rzucie trójkąta równobocznego o boku 2 m
  • dąb „Perun” – dąb szypułkowy (ul. Turkusowa 16)
  • dęby szypułkowe na ul. Turkusowej:
    • dąb „Orlik 1”,
    • dąb „Orlik 2”,
    • dąb „Orlik 3”[15]

Przypisy edytuj

  1. ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 144133
  2. ↑ Polska w Liczbach [online], polskawliczbach.pl [dostęp 2023-11-24] (pol.).
  3. ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1336 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  4. ↑ Jerzy Kosacki, Bogdan Kucharski: Pomorze Zachodnie i Środkowe. Przewodnik. Warszawa: Sport i Turystyka, 2001, s. 117. ISBN 83-7200-583-4.
  5. ↑ Szkoła podstawowa nr 2 – BIP Urząd Miejski w Międzyzdrojach [online], bip.miedzyzdroje.pl [dostęp 2016-01-08] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-05].
  6. ↑ Roman Kostynowicz: Kościoły archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej. Szczecin: Ottonianum, 2000, s. 407. ISBN 83-7041-202-5.
  7. ↑ http://gemeinde.kalkofen.kreis-usedom-wollin.de
  8. ↑ http://kalkofen.kreis-usedom-wollin.de
  9. ↑ Fritz R. Barran, Städte-Atlas Pommern Karten und Pläne von Altdamm bis Zanow, Würzburg 2005, ISBN 978-3-8003-3097-3, OCLC 76664813 [dostęp 2021-05-06].
  10. ↑ Szczeciński Dziennik Wojewódzki. R.4, nr 13 (5 sierpnia 1948)
  11. ↑ Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Szczecinie z dnia 30 listopada 1954 r., Nr. 15, Poz. 67
  12. ↑ Dz.U. z 1972 r. nr 50, poz. 326
  13. ↑ Dz.U. z 1984 r. nr 14, poz. 63
  14. ↑ Krzysztof Borkowski, Robert Tomusiak, Paweł Zarzyński. Drzewa Polski. 2016. PWN. s. 271
  15. ↑ Jerzy M. Kosacki. Zbiór drzew pomnikowych i pomników przyrody z własnymi nazwami rosnących na terenie województwa zachodniopomorskiego. „Wędrowiec Zachodniopomorski”. 22/2007, s. 56-57, 2007. ISSN 1642-8455. (pol.). 

Zobacz też edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wapnica_(powiat_kamieński)&oldid=72531892”