Wayne Arthurs
Wayne Sean Arthurs (ur. 18 marca 1971 w Adelaide) – australijski tenisista, zdobywca Pucharu Davisa, olimpijczyk z Aten (2004).
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
18 marca 1971 |
| Wzrost |
190 cm |
| Gra |
leworęczna, jednoręczny bekhend |
| Status profesjonalny |
1990 |
| Zakończenie kariery |
2007 |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje |
1 |
| Najwyżej w rankingu |
44 (9 lipca 2001) |
| Australian Open |
3R (2001, 2007) |
| Roland Garros |
4R (2001) |
| Wimbledon |
4R (1999, 2002) |
| US Open |
4R (2000) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje |
12 |
| Najwyżej w rankingu |
11 (3 listopada 2003) |
| Australian Open |
SF (2001) |
| Roland Garros |
SF (2003) |
| Wimbledon |
SF (2004) |
| US Open |
QF (2003) |
Jego ojciec, Derek Arthurs, występował w Pucharze Davisa w reprezentacji Irlandii i pod koniec lat 60. wyjechał do Australii.
Kariera tenisowa edytuj
Wayne Arthurs karierę zawodową rozpoczął w 1990 roku, a zakończył w 2007 roku po Wimbledonie[1].
W grze pojedynczej wygrał 1 turniej rangi ATP World Tour, w 2005 roku w Scottsdale. W finale pokonał Mario Ančicia[2]. Dodatkowo w 2002 roku awansował do finału w Nottingham, jednak poniósł ostatecznie porażkę z Jonasem Björkmanem.
W grze podwójnej Arthurs odniósł 12 triumfów rangi ATP World Tour, a także uczestniczył w 15 finałach. Najlepszymi wynikami Australijczyka w deblowych występach wielkoszlemowych są półfinały Australian Open 2001, French Open 2003, a także US Open 2004.
W 1999 roku zadebiutował w zespole narodowym w Pucharze Davisa, gdzie w półfinale pokonał w grze pojedynczej Rosjan, Jewgienija Kafielnikowa i Marata Safina. Nie grał w zwycięskim finale z Francją, ale dzięki występowi w półfinale przysługuje mu tytuł zdobywcy Pucharu. Wynik ten powtórzył w 2003 roku, tym razem przyczyniając się do triumfu Australii w Pucharze Davisa jako deblista (w parze z Toddem Woodbidge). Wystąpił m.in. w finale z Hiszpanią (z Woodbridge pokonał parę Àlex Corretja–Feliciano López).
W 2001 roku zdobył również Drużynowy Puchar Świata (w deblu partnerował mu Scott Draper).
Latem 2004 roku zagrał na igrzyskach olimpijskich w Atenach, dochodząc do 2 rundy w konkurencjach singla i debla. W grze podwójnej startował z Toddem Woodbidge.
W rankingu gry pojedynczej Arthurs najwyżej był na 44. miejscu (9 lipca 2001), a w klasyfikacji gry podwójnej na 11. pozycji (3 listopada 2003).
Finały w turniejach ATP World Tour edytuj
| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra pojedyncza (1–1) edytuj
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 23 czerwca 2002 | Nottingham | Trawiasta |  Jonas Björkman
|
2:6, 7:6(5), 2:6 |
| Zwycięzca | 1. | 27 lutego 2005 | Scottsdale | Twarda |  Mario Ančić
|
7:5, 6:3 |
Gra podwójna (12–15) edytuj
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 18 września 1994 | Bukareszt | Ceglana |  Simon Youl
|
 Jordi Arrese José Antonio Conde
|
6:4, 6:4 |
| Finalista | 1. | 30 lipca 1995 | Amsterdam | Ceglana |  Neil Broad
|
 Marcelo Ríos Sjeng Schalken
|
6:7, 2:6 |
| Finalista | 2. | 6 sierpnia 1995 | Kitzbühel | Ceglana | Jordi Arrese
|
 Francisco Montana Greg Van Emburgh
|
7:6, 3:6, 6:7 |
| Finalista | 3. | 17 marca 1996 | Kopenhaga | Dywanowa (hala) | Andrew Kratzmann
|
 Libor Pimek Byron Talbot
|
6:7, 6:3, 3:6 |
| Zwycięzca | 2. | 27 lipca 1997 | Kitzbühel | Ceglana | Richard Fromberg
|
 Thomas Buchmayer Thomas Strengberger
|
6:4, 6:3 |
| Zwycięzca | 3. | 3 maja 1998 | Praga | Ceglana | Andrew Kratzmann
|
Fredrik Bergh Nicklas Kulti
|
6:1, 6:1 |
| Zwycięzca | 4. | 23 sierpnia 1998 | New Haven | Twarda | Peter Tramacchi
|
 Sébastien Lareau Alex O’Brien
|
7:6, 1:6, 6:3 |
| Finalista | 4. | 20 września 1998 | Bournemouth | Ceglana | Alberto Berasategui
|
Neil Broad Kevin Ullyett
|
6:7, 3:6 |
| Zwycięzca | 5. | 9 maja 1999 | Hamburg | Ceglana | Andrew Kratzmann
|
Paul Haarhuis Jared Palmer
|
2:6, 7:6(5), 6:2 |
| Zwycięzca | 6. | 11 lipca 1999 | Newport | Trawiasta |  Leander Paes
|
 Sarkis Sarksjan Chris Woodruff
|
6:7, 7:6, 6:3 |
| Finalista | 5. | 21 maja 2000 | Hamburg | Ceglana | Sandon Stolle
|
Todd Woodbridge Mark Woodforde
|
7:6(4), 4:6, 3:6 |
| Finalista | 6. | 7 stycznia 2001 | Adelaide | Twarda | Todd Woodbridge
|
David Macpherson Grant Stafford
|
7:6(5), 4:6, 4:6 |
| Finalista | 7. | 29 września 2002 | Hongkong | Twarda | Andrew Kratzmann
|
Jan-Michael Gambill Graydon Oliver
|
7:6(2), 4:6, 6:7(4) |
| Finalista | 8. | 27 października 2002 | Sztokholm | Twarda (hala) | Paul Hanley
|
Wayne Black Kevin Ullyett
|
4:6, 6:2, 6:7(4) |
| Zwycięzca | 7. | 23 lutego 2003 | Rotterdam | Twarda (hala) | Paul Hanley
|
 Roger Federer Maks Mirny
|
7:6(4), 6:2 |
| Zwycięzca | 8. | 11 maja 2003 | Rzym | Ceglana | Paul Hanley
|
 Michaël Llodra Fabrice Santoro
|
6:1, 6:3 |
| Finalista | 9. | 17 sierpnia 2003 | Cincinnati | Twarda | Paul Hanley
|
Bob Bryan Mike Bryan
|
5:7, 6:7(5) |
| Zwycięzca | 9. | 28 września 2003 | Szanghaj | Twarda | Paul Hanley
|
 Zeng Shaoxuan Zhu Benqiang
|
6:2, 6:4 |
| Finalista | 10. | 26 października 2003 | Sztokholm | Twarda (hala) | Paul Hanley
|
Jonas Björkman Todd Woodbridge
|
3:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 10. | 2 listopada 2003 | Paryż | Dywanowa (hala) | Paul Hanley
|
Michaël Llodra Fabrice Santoro
|
6:3, 1:6, 6:3 |
| Finalista | 11. | 9 maja 2004 | Rzym | Ceglana | Paul Hanley
|
Mahesh Bhupathi Maks Mirny
|
6:2, 3:6, 4:6 |
| Finalista | 12. | 19 lipca 2004 | Los Angeles | Twarda | Paul Hanley
|
Bob Bryan Mike Bryan
|
3:6, 6:7(6) |
| Finalista | 13. | 31 października 2004 | Sztokholm | Twarda (hala) | Paul Hanley
|
Feliciano López Fernando Verdasco
|
4:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 11. | 20 czerwca 2005 | San Jose | Twarda (hala) | Paul Hanley
|
Yves Allegro Michael Kohlmann
|
7:6(4), 6:4 |
| Finalista | 14. | 27 lutego 2005 | Scottsdale | Twarda | Paul Hanley
|
Bob Bryan Mike Bryan
|
5:7, 4:6 |
| Finalista | 15. | 20 marca 2005 | Indian Wells | Twarda | Paul Hanley
|
 Mark Knowles Daniel Nestor
|
6:7(6), 6:7(2) |
| Zwycięzca | 12. | 16 października 2005 | Sztokholm | Twarda (hala) | Paul Hanley
|
Leander Paes Nenad Zimonjić
|
5:3, 5:3 |
Przypisy edytuj
- ↑ Bjorkman ends Arthurs' career. [w:] Liverpool Echo [on-line]. thefreelibrary.com, 3 lipca 2007. [dostęp 2016-12-28]. (ang.).
- ↑ Wayne Arthurs breaks the drought. smh.com.au, 28 lutego 2005. [dostęp 2016-12-28]. (ang.).
Bibliografia edytuj
- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-21] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-08-21] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-08-21] (ang.).