Wesley Moodie
Wesley Arthur Moodie (ur. 14 lutego 1979 w Durbanie) – południowoafrykański tenisista, zwycięzca Wimbledonu 2005 w grze podwójnej, reprezentant swego kraju w Pucharze Davisa.
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
14 lutego 1979 |
| Wzrost |
196 cm |
| Gra |
praworęczny, jednoręczny bekhend |
| Status profesjonalny |
2000 |
| Zakończenie kariery |
lipiec 2011 |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje |
1 |
| Najwyżej w rankingu |
57 (10 października 2005) |
| Australian Open |
2R (2006) |
| Roland Garros |
1R (2006) |
| Wimbledon |
3R (2003) |
| US Open |
3R (2006) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje |
6 |
| Najwyżej w rankingu |
8 (3 sierpnia 2009) |
| Australian Open |
SF (2008) |
| Roland Garros |
F (2009) |
| Wimbledon |
W (2005) |
| US Open |
QF (2009, 2010) |
Kariera tenisowa edytuj
Karierę tenisową rozpoczął w 2000 roku, natomiast zakończył w lipcu 2011 roku[1].
W grze pojedynczej pierwsze sukcesy zaczął odnosić w roku 2001 wygrywając turnieje z serii ITF Men's Circuit. W zawodach kategorii ATP Challenger Tour pierwsze zwycięstwo odniósł w lutym 2003 roku w walijskim Wrexham, a drugi triumf w czerwcu w Surbiton. W roku 2005 doszedł do półfinału rozgrywek rangi ATP World Tour w Delray Beach, eliminując po drodze obrońcę tytułu z 2004 roku, Ricardo Mello; przegrał z Jiřím Novákiem. W lipcu tegoż samego sezonu awansował do półfinału rozgrywek w Newport, gdzie pokonał m.in. Taylora Denta. Pojedynek o finał przegrał z Gregiem Rusedskim. Na początku października wystartował w turnieju w Tokio, gdzie odniósł swoje pierwsze zwycięstwo singlowe w turniejach ATP World Tour. Moodie pokonał m.in. Radka Štěpánka, a w finale wynikiem 1:6, 7:6(7), 6:4 Mario Ančicia. W roku 2007 ponownie dotarł do półfinału w Newport, jednak tym razem został wyeliminowany przez Fabrice'a Santoro.
W grze podwójnej Moodie wygrał sześć turniejów rangi ATP World Tour, w tym wielkoszlemowy Wimbledon 2005. Partnerem deblowym Moodiego był wówczas Stephen Huss. Debel Moodie–Huss wyeliminował po drodze trzy najwyżej rozstawione pary, w ćwierćfinale debel nr 3. Mark Knowles–Michaël Llodra, w półfinale duet nr 1. Jonas Björkman–Maks Mirny, a w finale parę Boba i Mike'a Bryanów grających z nr 2. Ponadto jest uczestnikiem siedmiu finałów turniejów ATP World Tour. Jednym z nich jest m.in. wielkoszlemowy French Open 2009, kiedy to grał wspólnie z Dickiem Normanem. Mecz finałowy przegrali z parą Lukáš Dlouhý–Leander Paes.
Od roku 2002 Moodie był regularnym reprezentantem kraju w Pucharze Davisa. Rozegrał łącznie dla reprezentacji 24 pojedynki (głównie w singlu) wygrywając z nich 18 spotkań.
W rankingu gry pojedynczej Moodie najwyżej był na 57. miejscu (10 października 2005), a w klasyfikacji gry podwójnej na 8. pozycji (3 sierpnia 2009).
Finały w turniejach ATP World Tour edytuj
| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra pojedyncza (1–0) edytuj
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 9 października 2005 | Tokio | Twarda |  Mario Ančić
|
1:6, 7:6(7), 6:4 |
Gra podwójna (6–7) edytuj
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 2 lipca 2005 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta |  Stephen Huss
|
 Bob Bryan Mike Bryan
|
7:6(4), 6:3, 6:7(2), 6:3 |
| Finalista | 1. | 30 października 2005 | Bazylea | Dywanowa (hala) | Stephen Huss
|
 Agustín Calleri Fernando González
|
5:7, 5:7 |
| Finalista | 2. | 5 lutego 2006 | Delray Beach | Twarda |  Chris Haggard
|
 Mark Knowles Daniel Nestor
|
2:6, 3:6 |
| Zwycięzca | 2. | 7 stycznia 2007 | Adelaide | Twarda | Todd Perry
|
 Novak Đoković Radek Štěpánek
|
6:4, 3:6, 15–13 |
| Zwycięzca | 3. | 15 kwietnia 2007 | Walencja | Ceglana | Todd Perry
|
 Yves Allegro Sebastián Prieto
|
7:5, 7:5 |
| Finalista | 3. | 5 stycznia 2008 | Ad-Dauha | Twarda | Jeff Coetzee
|
 Philipp Kohlschreiber David Škoch
|
4:6, 6:4, 9–11 |
| Zwycięzca | 4. | 20 kwietnia 2008 | Estoril | Ceglana | Jeff Coetzee
|
 Jamie Murray Kevin Ullyett
|
6:2, 4:6, 10–8 |
| Finalista | 4. | 2 listopada 2008 | Paryż | Twarda (hala) | Jeff Coetzee
|
 Jonas Björkman Kevin Ullyett
|
2:6, 2:6 |
| Finalista | 5. | 17 maja 2009 | Madryt | Ceglana | Simon Aspelin
|
Daniel Nestor Nenad Zimonjić
|
4:6, 4:6 |
| Finalista | 6. | 6 czerwca 2009 | French Open, Paryż | Ceglana |  Dick Norman
|
Lukáš Dlouhý Leander Paes
|
6:3, 3:6, 2:6 |
| Zwycięzca | 5. | 14 czerwca 2009 | Londyn | Trawiasta |  Michaił Jużny
|
 Marcelo Melo André Sá
|
6:4, 4:6, 10–6 |
| Zwycięzca | 6. | 21 czerwca 2009 | ’s-Hertogenbosch | Trawiasta | Dick Norman
|
Johan Brunström Jean-Julien Rojer
|
7:6(3), 6:7(8), 10–5 |
| Finalista | 7. | 11 kwietnia 2010 | Houston | Ceglana | Stephen Huss
|
Bob Bryan Mike Bryan
|
3:6, 5:7 |
Przypisy edytuj
- ↑ Kamakshi Tandon: Here's who's enjoying their downtime. espn.go.com, 21 lipca 2011. [dostęp 2011-12-12]. (ang.).
Bibliografia edytuj
- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2014-08-03] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2014-08-03] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2014-08-03] (ang.).