Wiciokrzew przewiercień

Wiciokrzew przewiercień
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	astropodobne
Rząd	szczeciowce
Rodzina	przewiertniowate
Rodzaj	wiciokrzew
Gatunek	wiciokrzew przewiercień
	Nazwa systematyczna
	Lonicera caprifolium L.; Sp. pl. 1:173. 1753
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Hasło w Wikisłowniku

Wiciokrzew przewiercień (Lonicera caprifolium), zwyczajowo nazywany czasami kapryfolium – gatunek rośliny należący do rodziny przewiertniowatych. Pochodzi z Europy, ale rozprzestrzeniony został również w innych rejonach świata^[3]. Sprowadzony został do Polski w XVIII–XIX w. jako roślina ozdobna. Czasami dziczeje. Występuje miejscowo w dolinach Wisły i Odry^[4]. Status gatunku we florze Polski: kenofit^[4].

Morfologia edytuj

Kwiatostan

Pokrój: Pnącze o wijących się pędach, osiągające długość do 9 m. Gałązki (nawet młode) są nagie, czym różni się od podobnego gatunku wiciokrzewu pomorskiego.
Liście: Ulistnienie naprzeciwległe, liście szerokoeliptyczne, krótkoogonkowe, o długości 4–10 cm. Najwyższe liście są zrośnięte nasadami, tworzą jakby talerzyk obejmujący łodygę (ważna cecha odróżniająca od wiciokrzewu pomorskiego). Na stronie spodniej są niebieskawozielonawe i nagie.
Kwiaty: Wyrastają po 1–2 (na wspólnej szypułce) w kątach najwyższych liści. Mają długość 4–5 cm, są kremowe, czasami podbarwione na różowo i przyjemnie pachną. Korona z długą rurką, pojedynczy słupek z długą szyjką i pałeczkowatym znamieniem, 5 wolnych pręcików.
Owoce: Pomarańczowe nibyjagody o wydłużonym, elipsoidalnym kształcie.

Biologia i ekologia edytuj

Zdziczałe okazy spotykane głównie w zaroślach nadrzecznych i śródpolnych. Kwitnie w maju i czerwcu, przedprątne kwiaty zapylane są przez motyle. Owoce dojrzewają w miesiącach lipiec–październik. Roślina trująca.

Zastosowanie edytuj

Ze względu na swoje piękne i pachnące kwiaty uprawiany jako roślina ozdobna. Może okrywać altany, pergole i inne podpory. Nie ma specjalnych wymagań glebowych, może rosnąć na każdej niemal glebie. Wymaga jednak stałej wilgotności, gdyż ma płytki system korzeniowy. Wskazane jest z tego względu ściółkowanie. Bywa atakowany przez mszyce, zwłaszcza gdy rośnie na stanowiskach suchych lub słonecznych. Nie wymaga cięcia, a jedynie usuwania obumarłych pędów. Można go rozmnażać albo z sadzonek, albo przez odkłady (przygięcie pędu do ziemi i przysypanie go).

Przypisy edytuj

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-04-27] (ang.).
↑ Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-07-20].
↑ ^a ^b Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-04-27] (ang.).

[grin-3] Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-07-20].

[klucz-4] Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.

[3]

[4]

[1]

[2]