Wikipedia

World Rugby Women’s Sevens Series

World Rugby Women’s Sevens Series (wcześniej IRB Women’s Sevens World Series) – coroczna seria turniejów dla żeńskich reprezentacji narodowych w rugby 7 organizowana przez World Rugby od sezonu 2012/2013, odpowiednik męskiego World Rugby Sevens Series. Zwycięzcą w danym sezonie zostaje zespół, który podczas całego cyklu zdobędzie najwięcej punktów, które są przyznawane za zajęcie poszczególnych miejsc w każdym turnieju. Turnieje trwają dwa dni i występuje w nich dwanaście reprezentacji, zarówno stali uczestnicy cyklu, jak i zaproszone zespoły. Zawody są też częścią eliminacji do żeńskiego turnieju olimpijskiego oraz Pucharu Świata.

World Rugby Women’s Sevens Series
2018/2019
Dyscyplina

rugby 7

Organizator rozgrywek

World Rugby

Data założenia

sezon 2012/2013

Rozgrywki
Liczba drużyn

12

Zwycięzcy
Pierwszy zwycięzca

 Nowa Zelandia

Obecny zwycięzca

 Nowa Zelandia

Najwięcej zwycięstw

 Nowa Zelandia (4)

Strona internetowa

Sezon 2018/2019 edytuj

Główny artykuł: World Rugby Women’s Sevens Series (2018/2019).
Turniej Kraj Miasto Stadion Data
USA Women’s Sevens 2018   Stany Zjednoczone Glendale Infinity Park 20–21 października 2018
Dubai Women’s Sevens 2018   Zjednoczone Emiraty Arabskie Dubaj The Sevens 29–30 listopada 2018
Australia Women’s Sevens 2019   Australia Sydney Allianz Stadium 1–3 lutego 2019
Japan Women’s Sevens 2019   Japonia Kitakyūshū Mikuni World Stadium 20–21 kwietnia 2019
Canada Women’s Sevens 2019   Kanada Langford Westhills Stadium 11–12 maja 2019
France Women’s Sevens 2019   Francja Paryż Stade Jean-Bouin 31 maja – 1 czerwca 2019

Stali uczestnicy cyklu:   Anglia,   Australia,   Fidżi,   Francja,   Hiszpania,   Irlandia,   Kanada,   Nowa Zelandia,   Rosja,   Stany Zjednoczone.

Historia edytuj

W związku z przyjęciem rugby 7 w poczet sportów olimpijskich, a także sukcesem inauguracyjnej edycji żeńskiego Pucharu Świata w roku 2009, IRB postanowiła zrewidować istniejący system kobiecych rozgrywek. Przygotowany raport wskazywał między innymi na potencjał rozwoju liczony zarówno popularnością tego sportu, jak i liczbą aktywnych zawodniczek, choć jednocześnie też ukazywał istniejące luki – brak rozgrywek organizowanych przez IRB, a zarazem istnienie jedynie kilku nieoficjalnych zaproszeniowych turniejów ponadregionalnych, co przekładało się na brak regularnego dostępu reprezentacji narodowych do rywalizacji na najwyższym poziomie. Zarysowała się wobec tego konieczność stworzenia globalnych zawodów, które ostatecznie wraz z turniejami regionalnymi miałyby stanowić system kwalifikacji do igrzysk olimpijskich, a także same w sobie podnieść poziom gry uczestniczących zespołów[1].

Stworzony plan rozwoju żeńskiego rugby w latach 2011–2016 (IRB Women’s Rugby Plan 2011–2016) przewidywał zatem zorganizowanie cyklu turniejów dla kobiecych reprezentacji narodowych na wzór męskiego IRB Sevens World Series. Miałby on się stać motorem rozwoju tej dyscypliny wśród członków IRB, poprzez system kwalifikacji do niego wzmocnić regionalne turnieje, przyciągnąć kolejnych fanów i zawodników, a ostatecznie stać się samowystarczalnym finansowo[1][2]. Pierwszym krokiem w tym kierunku był IRB Women’s Sevens Challenge Cup, który składał się z trzech niezależnych turniejów (w Dubaju[3], Hongkongu[4] i Londynie[5]) zorganizowanych wraz z odbywającymi się wówczas zawodami męskimi, które wchodziły w skład IRB Sevens World Series sezonu 2011/2012[6][7].

W październiku 2012 roku IRB ogłosił stworzenie Women’s Sevens World Series składającego się w inauguracyjnym sezonie z czterech turniejów: w Dubaju, Houston, Kantonie i Amsterdamie. Tylko pierwszy z nich został rozegrany łącznie z turniejem męskim, pozostałe zaś stanowiły odrębne zawody. Liczbę drużyn w każdym z turniejów ustalono na dwanaście, z czego sześć uczestniczyło we wszystkich zawodach sezonu, pozostałe natomiast były wyłaniane w drodze eliminacji bądź rankingów z sześciu regionów podległych IRB[8], zostały one ogłoszone w październiku[9] i grudniu 2012 roku[10]. Zwyciężając w trzech z czterech zawodów, w całym sezonie triumfowały Nowozelandki[11].

Tuż po zakończeniu inauguracyjnego cyklu IRB ogłosił, że status core teams w sezonie 2013/2014 otrzyma czołowa ósemka Pucharu Świata 2013, informując jednocześnie, iż odnotowała duże zainteresowanie od potencjalnych gospodarzy planowanych turniejów[12]. Planowano sześć zawodów, a ostatecznie odbyło się pięć, do każdego z zawodów została zaproszona Brazylia[13], pozostali uczestnicy byli ogłaszani przed poszczególnymi turniejami[14][15][16][17][18]. Sezon został zdominowany przez reprezentacje Nowej Zelandii i Australii, które rozstrzygnęły pomiędzy sobą cztery z pięciu finałów – zwycięstwami dzieląc się po równo – decydujący zatem okazał się turniej w USA, w którym zwyciężyły Nowozelandki, a Australijki poniosły porażkę w półfinałach. Tytuł obroniły zatem zawodniczki z Nowej Zelandii, trzecie miejsce w klasyfikacji końcowej przypadło Kanadyjkom, które były jedynym zespołem spoza tej dwójki, któremu udało się awansować do finału jednego z zawodów[19][20].

Pod koniec lipca 2014 roku IRB ogłosił, że sezon 2014/2015 będzie się składać z sześciu turniejów. Spośród dwunastu drużyn w każdym z turniejów jedna była zapraszana, jedenaście wzięło zaś udział we wszystkich zawodach sezonu[21]. Status core teams otrzymała najlepsza siódemka poprzedniego sezonu, kolejne cztery miejsca zarezerwowano dla czołowych zespołów rozegranego po raz pierwszy turnieju kwalifikacyjnego[22][23]. Czołowa czwórka sezonu uzyskała także awans do turnieju rugby 7 na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 2016, bowiem stanowił on również pierwszy etap żeńskich kwalifikacji[24]. Do pięciu turniejów została zaproszona Brazylia, w ostatnim zaś wzięła udział Holandia. W pierwszych czterech niepokonane były Nowozelandki, w finałach dwóch pozostałych zmierzyły się reprezentacje Kanady i Australii, które podzieliły się wygranymi. W klasyfikacji generalnej te trzy zespoły uplasowały się na podium, a prócz nich awans na igrzyska uzyskały w imieniu Wielkiej Brytanii Angielki[25][26][27][28][29][30].

W połowie listopada 2015 roku World Rugby ogłosił, że sezon 2015/2016 będzie się składać z czterech turniejów[31], ostatecznie odbyło się ich jednak pięć[32]. Status core teams otrzymała najlepsza dziewiątka poprzedniego sezonu, kolejne dwa miejsca zarezerwowano dla czołowych zespołów turnieju kwalifikacyjnego[33][34]. Do poszczególnych zawodów zapraszany był zespół, który uzyskał kwalifikację na igrzyska w Rio niebędący stałym uczestnikiem cyklu, a sezon zdominowały reprezentantki Australii, które we wszystkich zawodach stawały na podium. W pierwszych trzech turniejach zwyciężały[35][36][37], w czwartym zajęły trzecie miejsce, a Angielki zakończyły wówczas trzyletni okres bez turniejowego zwycięstwa[38], w ostatnim finale sezonu jego triumfatorki uległy zaś Kanadyjkom[39]. Te z kolei zajęły w klasyfikacji generalnej trzecią lokatę wyprzedzając Angielki lepszym bilansem punktów, drugą pozycję na podium zajęły zaś Nowozelandki[40][41].

W sierpniu 2016 roku World Rugby ogłosił, że sezon 2016/2017 będzie się składać z sześciu turniejów, z czego jedna lokalizacja została podana w późniejszym terminie[42][43][44]. Status core teams otrzymała najlepsza dziewiątka poprzedniego sezonu, kolejne dwa miejsca zarezerwowano dla najlepszego zespołu – spośród tych, które nie były stałymi uczestnikami cyklu – światowego turnieju kwalifikacyjnego do IO 2016 oraz samego turnieju olimpijskiego[45][46]. Sezon zdominowały reprezentantki Nowej Zelandii, które pomimo wprowadzenia wielu debiutantek przegrały zaledwie jedno spotkanie z trzydziestu sześciu, z Amerykankami w Australii. Turniej w Sydney wygrały wówczas Kanadyjki, które zajęły w klasyfikacji generalnej ostatecznie trzecią lokatę ze stratą dwóch punktów do Australijek, z którymi pięciokrotnie spotykały się w półfinałach. Pozostałe reprezentacje skupiły się w trzech grupach – cztery kolejne dzieliło między sobą zaledwie sześć punktów, dwie następne łatwo odskoczyły od strefy spadkowej, natomiast zakończoną niepowodzeniem walkę z Hiszpankami o utrzymanie w gronie elity stoczyły Brazylijki[47][48][49]. Awans na Puchar Świata uzyskały Australia, Fidżi, Rosja i Francja[50].

Na początku października 2017 roku World Rugby ogłosił, że sezon 2017/2018 składać się będzie z pięciu turniejów rozegranych w okresie od listopada 2017 do czerwca 2018 roku. Trzy z nich odbyły się łącznie z turniejami męskimi, pozostałe zaś stanowiły odrębne zawody. W porównaniu do poprzedniego sezonu z harmonogramu wypadł turniej w USA, zaś francuski został przeniesiony do Paryża[51][52]. Status core teams otrzymała najlepsza dziesiątka poprzedniego sezonu, jedno miejsce zarezerwowano dla zwycięzcy turnieju kwalifikacyjnego[53], a wywalczyła je Japonia[54]. Sezon został zdominowany przez reprezentacje Nowej Zelandii i Australii, które zwyciężyły we wszystkich zawodach, a pomiędzy sobą rozegrały trzy z pięciu finałów. W całym cyklu triumfowały Australijki, które jako jedyne uplasowały się na podium każdego z turniejów, po zwycięstwie w dwóch pierwszych zajęły trzecie miejsce w Japonii oraz dotarły do finału w dwóch pozostałych. Drugie w klasyfikacji generalnej Nowozelandki bez porażki zagrały w trzech ostatnich turniejach sezonu, wcześniej zaliczając finał, jednak kluczowa dla ich pozycji okazała się ćwierćfinałowa porażka z Amerykankami w Dubaju. Dzięki równej formie i pierwszemu w historii udziałowi w jednym z finałów Francuzki zajęły natomiast trzecią pozycję, spychając na czwartą lokatę medalistki wszystkich poprzednich edycji, Kanadę, dla których decydujący był zakończony na przedostatnim miejscu turniej w Japonii. Po występie w pierwszym z finałów Amerykanki nie potrafiły ustabilizować formy i ostatecznie zostały sklasyfikowane na miejscu piątym[55][56][57][58][59][60].

System rozgrywek edytuj

Podobnie jak w przypadku męskich rozgrywek zwycięzcą w danym sezonie zostaje zespół, który podczas całego cyklu zdobędzie najwięcej punktów przyznawanych za zajęcie poszczególnych miejsc w każdym turnieju. Każde z zawodów gromadzą dwanaście reprezentacji, z których część jest stałymi uczestnikami cyklu, pozostałe natomiast są wyłaniane w drodze regionalnych eliminacji bądź rankingów.

Przystępujące do turnieju reprezentacje mogą liczyć maksymalnie dwanaście zawodniczek. W fazie grupowej spotkania toczone są bez ewentualnej dogrywki, za zwycięstwo, remis i porażkę przysługuje odpowiednio trzy, dwa i jeden punkt, brak punktów natomiast za nieprzystąpienie do meczu. Po jej zakończeniu ustalany jest ranking – pierwsze osiem zespołów awansuje do ćwierćfinałów, pozostała czwórka walczy zaś o Bowl. W przypadku tej samej ilości punktów ich lokaty są ustalane kolejno na podstawie[61]:

  1. wyniku meczów pomiędzy zainteresowanymi drużynami;
  2. lepszego bilansu punktów zdobytych i straconych;
  3. lepszego bilansu przyłożeń zdobytych i straconych;
  4. większej ilości zdobytych punktów;
  5. większej ilości zdobytych przyłożeń;
  6. rzutu monetą.

W przypadku remisu w fazie pucharowej, organizowana jest dogrywka składająca się z dwóch pięciominutowych części, z uwzględnieniem reguły nagłej śmierci. Jedynie mecz finałowy składa się z dwóch dziesięciominutowych części, w pozostałych zaś spotkaniach połowa meczu obejmuje siedem minut[61].

Za zajęcie poszczególnych miejsc w każdym z turniejów przyznawane są punkty liczone do klasyfikacji generalnej[61]:

Miejsce Punktacja
1 20
2 18
3 16
4 14
5 12
6 10
7 8
8 6
9 4
10 3
11 2
12 1

Edycje edytuj

Sezon 2012-2013 edytuj

Główny artykuł: IRB Women’s Sevens World Series (2012/2013).
Klasyfikacja punktowa
Pozycja Reprezentacja Punkty
1   Nowa Zelandia 74
2   Anglia 60
3   Kanada 52
4   Stany Zjednoczone 48
5   Australia 46
6   Rosja 40
7   Holandia 30
8   Południowa Afryka 27
Turnieje
Data Turniej Stadion Zwycięzca
30 listopada–1 grudnia 2012 Dubai Sevens The Sevens, Dubaj   Nowa Zelandia
1–2 lutego 2013 USA Sevens BBVA Compass Stadium, Houston   Anglia
30–31 marca 2013 China Sevens University Town Stadium, Kanton   Nowa Zelandia
17–18 maja 2013 Amsterdam Sevens NRC, Amsterdam   Nowa Zelandia

Sezon 2013-2014 edytuj

Główny artykuł: IRB Women’s Sevens World Series (2013/2014).
Klasyfikacja punktowa
Pozycja Reprezentacja Punkty
1   Nowa Zelandia 96
2   Australia 92
3   Kanada 80
4   Anglia 60
5   Rosja 56
6   Hiszpania 41
7   Stany Zjednoczone 38
8   Francja 21
Turnieje
Data Turniej Stadion Zwycięzca
28–29 listopada 2013 Dubai Sevens The Sevens, Dubaj   Australia
15–16 lutego 2014 USA Sevens Fifth Third Bank Stadium, Atlanta   Nowa Zelandia
21–22 lutego 2014 Brasil Sevens Arena Barueri, São Paulo   Australia
4–6 kwietnia 2014 China Sevens University Town Stadium, Kanton   Nowa Zelandia
16–17 maja 2014 Amsterdam Sevens NRC, Amsterdam   Nowa Zelandia

Sezon 2014-2015 edytuj

Główny artykuł: World Rugby Women’s Sevens Series (2014/2015).
Klasyfikacja punktowa
Pozycja Reprezentacja Punkty
1   Nowa Zelandia 108
2   Kanada 96
3   Australia 94
4   Anglia 76
5   Stany Zjednoczone 76
6   Francja 72
7   Rosja 60
8   Fidżi 32
Turnieje
Data Turniej Stadion Zwycięzca
4–5 grudnia 2014 Dubai Sevens The Sevens, Dubaj   Nowa Zelandia
7–8 lutego 2015 Brasil Sevens Arena Barueri, São Paulo   Nowa Zelandia
14–15 marca 2015 USA Sevens Fifth Third Bank Stadium, Atlanta   Nowa Zelandia
18–19 kwietnia 2015 Canada Sevens Westhills Stadium, Langford   Nowa Zelandia
15–16 maja 2015 London Sevens Twickenham Stoop, Twickenham Stadium, Londyn   Australia
22–23 maja 2015 Amsterdam Sevens NRC, Amsterdam   Kanada

Sezon 2015-2016 edytuj

Główny artykuł: World Rugby Women’s Sevens Series (2015/2016).
Klasyfikacja punktowa
Pozycja Reprezentacja Punkty
1   Australia 94
2   Nowa Zelandia 80
3   Kanada 74
4   Anglia 74
5   Francja 60
6   Stany Zjednoczone 46
7   Rosja 42
8   Fidżi 34
Turnieje
Data Turniej Stadion Zwycięzca
3–4 grudnia 2015 Dubai Sevens The Sevens, Dubaj   Australia
20–21 lutego 2016 Brasil Sevens Arena Barueri, São Paulo   Australia
8–9 kwietnia 2016 USA Sevens Fifth Third Bank Stadium, Atlanta   Australia
16–17 kwietnia 2016 Canada Sevens Westhills Stadium, Langford   Anglia
28–29 maja 2016 France Sevens Stade Gabriel-Montpied, Clermont-Ferrand   Kanada

Sezon 2016-2017 edytuj

Główny artykuł: World Rugby Women’s Sevens Series (2016/2017).
Klasyfikacja punktowa
Pozycja Reprezentacja Punkty
1   Nowa Zelandia 116
2   Australia 100
3   Kanada 98
4   Fidżi 66
5   Rosja 66
6   Stany Zjednoczone 62
7   Francja 60
8   Anglia 37
Turnieje
Data Turniej Stadion Zwycięzca
1–2 grudnia 2016 Dubai Sevens The Sevens, Dubaj   Nowa Zelandia
3–4 lutego 2017 Australia Sevens Sydney Football Stadium / Kippax Oval, Sydney   Kanada
3–4 marca 2017 USA Sevens Sam Boyd Stadium, Las Vegas   Nowa Zelandia
22–23 kwietnia 2017 Japan Sevens Honjō Athletic Stadium, Kitakyūshū   Nowa Zelandia
27–28 maja 2017 Canada Sevens Westhills Stadium, Langford   Nowa Zelandia
24–25 czerwca 2017 France Sevens Stade Gabriel-Montpied, Clermont-Ferrand   Nowa Zelandia

Sezon 2017-2018 edytuj

Główny artykuł: World Rugby Women’s Sevens Series (2017/2018).
Klasyfikacja punktowa
Pozycja Reprezentacja Punkty
1   Australia 92
2   Nowa Zelandia 90
3   Francja 68
4   Kanada 60
5   Stany Zjednoczone 56
6   Rosja 46
7   Hiszpania 43
8   Anglia 32
Turnieje
Data Turniej Stadion Zwycięzca
30 listopada – 1 grudnia 2017 Dubai Sevens The Sevens, Dubaj   Australia
26–28 stycznia 2018 Australia Sevens Allianz Stadium, Sydney   Australia
21–22 kwietnia 2018 Japan Sevens Mikuni World Stadium, Kitakyūshū   Nowa Zelandia
12–13 maja 2018 Canada Sevens Westhills Stadium, Langford   Nowa Zelandia
8–10 czerwca 2018 France Sevens Stade Jean-Bouin, Paryż   Nowa Zelandia

Statystyki edytuj

Stan po zakończeniu sezonu szóstego[62][63].

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b IRB Women’s Rugby Plan 2011–2016. irb.com. [dostęp 2012-11-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-15)]. (ang.).
  2. ↑ Global boost for Women’s Rugby. irb.com. [dostęp 2012-11-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-12-28)]. (ang.).
  3. ↑ First IRB Women’s Sevens event announced. irbsevens.com. [dostęp 2012-11-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-04-05)]. (ang.).
  4. ↑ Hong Kong to welcome Women’s Sevens stars. irbsevens.com. [dostęp 2012-11-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-05-23)]. (ang.).
  5. ↑ Pools set for Women’s Challenge Cup in London. irbsevens.com. [dostęp 2012-11-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-25)]. (ang.).
  6. ↑ Lapasset hails Women’s Sevens Challenge Cup. irb.com. [dostęp 2012-11-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-04-26)]. (ang.).
  7. ↑ IRB Women’s Challenge Cup: 2011/12 look back. irb.com. [dostęp 2012-11-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-04-26)]. (ang.).
  8. ↑ IRB announces Women’s Sevens World Series. irb.com. [dostęp 2012-11-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-04)]. (ang.).
  9. ↑ Women’s teams announced for Dubai Sevens. irb.com. [dostęp 2012-12-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-10)]. (ang.).
  10. ↑ Invited teams announced for Women’s Series. wsws.irb.com. [dostęp 2012-12-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-29)]. (ang.).
  11. ↑ NZ win Amsterdam Sevens and WSWS. irb.com. [dostęp 2013-05-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-10)]. (ang.).
  12. ↑ First WSWS hailed as great success. wsws.irb.com. [dostęp 2013-05-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-29)]. (ang.).
  13. ↑ Schedule announced for 2013/14 Women’s Series. wsws.irb.com. [dostęp 2014-01-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-02)]. (ang.).
  14. ↑ Pools and schedules announced for Dubai. wsws.irb.com. [dostęp 2014-01-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-25)]. (ang.).
  15. ↑ Pools and schedule announced for Atlanta 7s. wsws.irb.com. [dostęp 2014-01-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-02)]. (ang.).
  16. ↑ Brazil set to showcase Women’s Sevens. wsws.irb.com. [dostęp 2014-08-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-25)]. (ang.).
  17. ↑ Schedule announced for China Sevens in April. wsws.irb.com. [dostęp 2014-08-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-03-24)]. (ang.).
  18. ↑ Pools announced for Amsterdam Sevens. wsws.irb.com. [dostęp 2014-08-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-14)]. (ang.).
  19. ↑ New Zealand and Australia setting Women’s Sevens standard. allblacks.com. [dostęp 2014-08-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-06)]. (ang.).
  20. ↑ NZ retain Women’s Sevens World Series title. wsws.irb.com. [dostęp 2014-08-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-21)]. (ang.).
  21. ↑ Host cities announced for Women’s series. wsws.irb.com. [dostęp 2014-08-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-08)]. (ang.).
  22. ↑ Women’s Sevens Series places up for grabs. wsws.irb.com. [dostęp 2014-08-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-08)]. (ang.).
  23. ↑ Fiji, China, France and SA qualify for Series. wsws.irb.com. [dostęp 2014-09-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-08)]. (ang.).
  24. ↑ Olympic Rugby Sevens qualification confirmed. irb.com. [dostęp 2014-08-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-22)]. (ang.).
  25. ↑ New Zealand clinch title with last-minute winner. worldrugby.org. [dostęp 2015-05-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-09)]. (ang.).
  26. ↑ New Zealand win in style in São Paulo. worldrugby.org. [dostęp 2015-05-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-09)]. (ang.).
  27. ↑ New Zealand beat hosts to win in Atlanta. worldrugby.org. [dostęp 2015-05-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-16)]. (ang.).
  28. ↑ New Zealand close in on Rio 2016. worldrugby.org. [dostęp 2015-05-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-20)]. (ang.).
  29. ↑ Australia's women claim London 7s title. worldrugby.org. [dostęp 2015-05-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-18)]. (ang.).
  30. ↑ Team GB secure Olympic qualification as Canada claim Amsterdam Sevens. worldrugby.org. [dostęp 2015-05-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-25)]. (ang.).
  31. ↑ Draws announced for HSBC World Rugby Sevens Series opener in Dubai. worldrugby.org. [dostęp 2016-01-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-11-15)]. (ang.).
  32. ↑ Clermont-Ferrand confirmed as HSBC World Rugby Women’s Sevens Series host. worldrugby.org. [dostęp 2016-01-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-12-15)]. (ang.).
  33. ↑ Ireland to host Women’s Sevens Series qualifier. worldrugby.org. [dostęp 2016-01-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-30)]. (ang.).
  34. ↑ Japan and Ireland qualify for Women’s Sevens Series. worldrugby.org. [dostęp 2016-01-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-08-24)]. (ang.).
  35. ↑ Australia lift women's trophy in Dubai. worldrugby.org. [dostęp 2015-12-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-12-06)]. (ang.).
  36. ↑ Olympic excitement in Brazil as Australia win Sao Paulo 7s. worldrugby.org. [dostęp 2016-02-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-02-22)]. (ang.).
  37. ↑ Australia beat New Zealand to win in Atlanta. worldrugby.org. [dostęp 2016-04-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-11)]. (ang.).
  38. ↑ England beat New Zealand to win in Canada. worldrugby.org. [dostęp 2016-04-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-18)]. (ang.).
  39. ↑ Australia win series as Canada claim Clermont-Ferrand title. worldrugby.org. [dostęp 2016-06-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-05-30)]. (ang.).
  40. ↑ Australia tops Women’s Sevens Series. americasrugbynews.com. [dostęp 2016-06-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-02)]. (ang.).
  41. ↑ HSBC WORLD RUGBY WOMEN'S SEVENS SERIES IV (2015-2016) – STANDINGS. pulse-static-files.s3.amazonaws.com. [dostęp 2016-10-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-18)]. (ang.).
  42. ↑ Venues announced for HSBC World Rugby Women's Sevens Series 2016-17. worldrugby.org. [dostęp 2016-11-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-08)]. (ang.).
  43. ↑ Las Vegas to host Women's Sevens Series round in 2017. worldrugby.org. [dostęp 2016-12-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-29)]. (ang.).
  44. ↑ About the Women's Sevens Series. worldrugby.org. [dostęp 2016-12-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-12-06)]. (ang.).
  45. ↑ Fixtures announced for series finale in Clermont-Ferrand. worldrugby.org. [dostęp 2016-11-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-05-05)]. (ang.).
  46. ↑ Series Qualifying. worldrugby.org. [dostęp 2016-11-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-24)]. (ang.).
  47. ↑ WSWS: End of season review. scrumqueens.com. [dostęp 2017-09-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-07-06)]. (ang.).
  48. ↑ New Zealand lift women's series trophy in Clermont. worldrugby.org. [dostęp 2017-06-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-06-26)]. (ang.).
  49. ↑ World Series Standings. worldrugby.org. [dostęp 2017-09-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-06-26)]. (ang.).
  50. ↑ Four more teams set for San Francisco. rwcsevens.com. [dostęp 2017-09-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-06-28)]. (ang.).
  51. ↑ Sevens Series 2019 to finish in Paris as women’s dates confirmed. worldrugby.org. [dostęp 2017-10-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-10-03)]. (ang.).
  52. ↑ 2017-18 Women's World Series to finish in Paris. rugby.com.au. [dostęp 2017-10-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-10-03)]. (ang.).
  53. ↑ Teams ready to battle for spot on women's series. worldrugby.org. [dostęp 2017-04-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-04-06)]. (ang.).
  54. ↑ Japan secure core place on women's series. worldrugby.org. [dostęp 2017-04-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-04-08)]. (ang.).
  55. ↑ Australia set the standard with big win in Dubai. worldrugby.org. [dostęp 2017-12-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-04)]. (ang.).
  56. ↑ Australia take the title in Sydney. worldrugby.org. [dostęp 2018-02-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-29)]. (ang.).
  57. ↑ New Zealand retain HSBC Kitakyushu Sevens title. worldrugby.org. [dostęp 2018-04-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-26)]. (ang.).
  58. ↑ New Zealand win HSBC Canada Women's Sevens. worldrugby.org. [dostęp 2018-05-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-15)]. (ang.).
  59. ↑ New Zealand win HSBC Paris Women’s Sevens as Australia take series title. worldrugby.org. [dostęp 2018-06-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-20)]. (ang.).
  60. ↑ Ferns win Paris 7s, but Aussies win series. scrumqueens.com. [dostęp 2018-06-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-12)]. (ang.).
  61. ↑ a b c Rules. wsws.irb.com. [dostęp 2012-12-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-08)]. (ang.).
  62. ↑ Most Points Scored. worldrugby.org. [dostęp 2018-09-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-12)]. (ang.).
  63. ↑ Most Tries Scored. worldrugby.org. [dostęp 2018-09-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-12)]. (ang.).

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=World_Rugby_Women’s_Sevens_Series&oldid=66537545”