Wybory do Izby Poselskiej Republiki Czeskiej w 2013 roku

Wybory parlamentarne w Czechach w 2013 roku odbyły się w dniach 25 i 26 października 2013. W ich wyniku Czesi wybrali 200 posłów do Izby Poselskiej na nową czteroletnią kadencję.

Czechy
Godło Czech
Ten artykuł jest częścią serii:
Ustrój i polityka
Czech

Wikiprojekt Polityka

Koalicyjny rząd Petra Nečasa (ODS, TOP 09 i LIDEM) ustąpił w czerwcu 2013 po skandalu korupcyjnym i szpiegowskim. Przejściowy gabinet Jiříego Rusnoka nie uzyskał 7 sierpnia 2013 wotum zaufania, co skutkowało jego rezygnacją[1]. 20 sierpnia 2013 Izba Poselska przegłosowała uchwałę o swoim samorozwiązaniu, co skutkowało zarządzeniem przez prezydenta Miloša Zemana przedterminowych wyborów[2].

Głosowanie odbyło się w piątek 25 października od 14:00 do 22:00 oraz w sobotę 26 października od 8:00 do 14:00[3]. 200 deputowanych wybrano w 14 okręgach wyborczych odpowiadających podziałowi administracyjnemu na 13 krajów samorządowych i miasto wydzielone Praga. W sondażach prowadziła cały czas Czeska Partia Socjaldemokratyczna, uzyskując wyniki do 30%. Na dwa miesiące przed wyborami w badaniach opinii publicznej próg wyborczy zaczął przekraczać głoszący antykorupcyjne hasła ruch ANO 2011, który założył miliarder Andrej Babiš. Ostatecznie wybory wygrali socjaldemokraci, nieznacznie jednak przekraczając 20% głosów, wyprzedzając ANO 2011 o niespełna 2 punkty procentowe. Trzecie miejsce zajęli komuniści, zwiększając swoją parlamentarną reprezentację. Wynoszący 5% próg wyborczy przekroczyły dwie partie rządzące – TOP 09 (z jej list ponownie kandydowali przedstawiciele partii STAN) i ODS, ponosząc istotne straty (ODS utraciła ponad 2/3 mandatów). Do Izby Poselskiej dostało się nowe ugrupowanie – Świt Demokracji Bezpośredniej senatora Tomia Okamury (z jego list startowali też przedstawiciele Spraw Publicznych). Po trzyletniej przerwie do niższej izby czeskiego parlamentu powrócili chadecy z KDU-ČSL.

6 stycznia 2014 Czeska Partia Socjaldemokratyczna, Akcja Niezadowolonych Obywateli i KDU-ČSL podpisały porozumienie w sprawie utworzenia koalicji rządowej[4].

Wyniki wyborów edytuj

 
Podział miejsc w Izbie Poselskiej
 
Zwycięzcy wyborów w poszczególnych powiatach:

     Czeska Partia Socjaldemokratyczna

     ANO 2011

     Komunistyczna Partia Czech i Moraw

     TOP 09

 
Zwycięzcy wyborów w poszczególnych krajach:

     Czeska Partia Socjaldemokratyczna

     ANO 2011

     TOP 09

Komitet wyborczy[5][6] Głosy Mandaty
Liczba % +/– Liczba +/– %
Czeska Partia Socjaldemokratyczna 1 016 828 20,45   1,63 50   6 25,0
ANO 2011 927 240 18,65 47 23,5
Komunistyczna Partia Czech i Moraw 741 044 14,91   3,64 33   7 16,5
TOP 09 596 357 11,99   4,71 26   15 13,0
Obywatelska Partia Demokratyczna 384 174 7,72   12,50 16   37 8,0
Świt Demokracji Bezpośredniej Tomia Okamury 342 339 6,88 14 7,0
Unia Chrześcijańska i Demokratyczna – Czechosłowacka Partia Ludowa 336 970 6,78   2,39 14   14 7,0
Partia Zielonych 159 025 3,19   0,75
Czeska Partia Piratów 132 417 2,66   1,86
Partia Wolnych Obywateli 122 564 2,46   1,72
Partia Praw Obywateli ZEMANOWCY 75 113 1,51   2,82
Partia Robotnicza Sprawiedliwości Społecznej 42 906 0,86   0,28
Ruch Polityczny Zmiana 28 592 0,57
GŁOWA DO GÓRY – Blok Wyborczy 21 241 0,42
Suwerenność – Partia Zdrowego Rozumu 13 538 0,27   3,40[a]
Partia Przedsiębiorców Republiki Czeskiej 13 041 0,26
Korona Czeska (Parta Monarchistyczna Czech, Moraw i Śląska) 8932 0,17   0,10
LEV 21 – Narodowi Socjaliści 3843 0,07
Aktyw Niezależnych Obywateli 1237 0,02
Wybierajcie Blok Prawicowy www.cibulka.net 1225 0,02   0,45
Romska Partia Demokratyczna 609 0,01
OBYWATELE 2011 455 0,00
Klub Zaangażowanych Bezpartyjnych 293 0,00
Ogółem 4 969 984 100,00 200 100,0
Głosy nieważne 37 228 0,74   0,11
Frekwencja 5 010 944 59,48   3,12

Uwagi edytuj

  1. W wyborach 2010 startowała pod nazwą Suwerenność – Blok Jany Bobošíkovej, Partia Zdrowego Rozumu.

Przypisy edytuj

  1. Dave Keating: Czech government resign. europeanvoice.com, 13 sierpnia 2013. [dostęp 2013-10-26]. (ang.).
  2. Czech president to dissolve parliament on August 28 to trigger snap election. reuters.com, 24 sierpnia 2013. [dostęp 2013-10-26]. (ang.).
  3. Zeman rozpustil Sněmovnu. Nevolte jen podle výkřiků, vyzval občany. idnes.cz, 28 sierpnia 2013. [dostęp 2013-10-26]. (cz.).
  4. Reps of Czech CSSD, ANO and KDU-CSL sign coalition agreement. ceskenovinky.cz, 2014-01-06. [dostęp 2014-01-07].
  5. Volby do Poslanecké sněmovny Parlamentu České republiky konané ve dnech 25.10. – 26.10.2013. Celkové výsledky hlasování. volby.cz. [dostęp 2015-11-26]. (cz.).
  6. Volby do Poslanecké sněmovny Parlamentu České republiky konané ve dnech 25.10. – 26.10.2013. Přehled zisků mandátů. volby.cz. [dostęp 2015-11-26]. (cz.).

Bibliografia edytuj