Wybory prezydenckie w Gruzji w 2013 roku

W 2013 wybory prezydenckie w Gruzji odbyły się 27 października i była to szósta elekcja prezydencka po proklamowaniu niepodległości przez Gruzję w 1991. O kolejną reelekcję nie mógł się ubiegać dotychczasowy prezydent Micheil Saakaszwili, gdyż konstytucja ograniczała liczbę kadencji do dwóch. Wybory w pierwszej turze wygrał zdecydowanie kandydat opozycyjny wobec partii Saakaszwilego – Giorgi Margwelaszwili.

Gruzja
Godło Gruzji
Ten artykuł jest częścią serii:
Ustrój i polityka
Gruzji


Tło edytuj

Wybory prezydenckie w 2008 wygrał Micheil Saakaszwili, zapewniając sobie reelekcję. W związku z tym, iż w 2013 musiał złożyć urząd prezydenta, planował zostać premierem kraju. Wobec tego 15 października 2010 parlament wprowadził poprawki do konstytucji, znacznie umacniając władze premiera. Zmiany te weszły w życie po wyborach prezydenckich w 2013[1].

Jednak wybory parlamentarne z 1 października 2012 wygrała gruzińska opozycja skupiona wokół koalicji Gruzińskie Marzenie z Bidziną Iwaniszwilim na czele, który został premierem kraju. Tym samym nastała roczna koabitacja, a władza po 2013 będzie skupiona w rękach Iwaniszwilego.

Wobec tego Iwaniszwili nie wziął udziału w wyborach prezydenckich. Zgłosił do nich wicepremiera oraz ministra oświaty i nauki, Giorgiego Margwelaszwilego. Faworytem Saakaszwilego został Dawit Bakradze, były przewodniczący parlamentu i minister dyplomacji. W wyborach startowała również Nino Burdżanadze, polityczka uznawana za prorosyjską. Wraz z Saakaszwilim i zmarłym Zurabem Żwanią tworzyła człon rewolucji róż z 2003, która przyniosła jej stanowisko przewodniczącej parlamentu, na czele którego stała do 2008[2].

Wyniki edytuj

Wybory w pierwszej turze zdecydowanie wygrał kandydat Gruzińskiego Marzenia, Giorgi Margwelaszwili, zdobywając 62,11% głosów. Na drugim miejscu uplasował się Dawit Bakradze z wynikiem 21,73%, z kolei trzecia była Nino Burdżanadze (10,18%). Poparcie dla reszty kandydatów nie przekroczyło 3% oddanych głosów. Frekwencja wyborcza wynosiła 46,96%. Przebywający w czasie głosowania w Gruzji obserwatorzy Organizacji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (OBWE) ogłosili, iż wybory były uczciwe, „pozytywne i przejrzyste”. Obserwatorzy oświadczyli, iż były to kolejne wybory po parlamentarnych z 2012, które świadczyły o dojrzewaniu gruzińskiej demokracji[3].

Kandydat Partia Głosy %
Giorgi Margwelaszwili Gruzińskie Marzenie 1 012 214 62,11%
Dawit Bakradze Zjednoczony Ruch Narodowy 354 206 21,73%
Nino Burdżanadze Demokratyczny Ruch-Zjednoczona Gruzja 165 933 10,18%
Szalwa Natelaszwili Gruzińska Partia Pracy 46 958 2,88%
Giorgi Targamadze Ruch Chrześcijańsko-Demokratyczny 17 343 1,06%
Koba Dawitaszwili Partia Ludowa 9 850 0,60%
Zurab Charatiszwili Europejscy Demokraci 3 724 0,23%
Lewan Czaczua Bezpartyjny 3 093 0,19%
Nino Czaniszwili Bezpartyjna 2 278 0,14%
Sergo Dżawachidze Ruch na Rzecz Uczciwej Gruzji 2 108 0,13%
Giorgi Liluaszwili Bezpartyjny 1 909 0,12%
Akaki Asatiani Związek Tradycyjnej Gruzji 1 568 0,10%
Micheil Saluaszwili Bezpartyjny 1 376 0,08%
Teimuraz Mżawia Ludowa Partia Chrześcijańsko-Demokratyczna 1 299 0,08%
Mamuka Melikiszwili Bezpartyjny 994 0,06%
Giorgi Czichladze Bezpartyjny 863 0,05%
Nestan Kirtadze Bezpartyjny 764 0,05%
Tamaz Bibiluri Bezpartyjny 687 0,04%
Nugzar Awaliani Bezpartyjny 663 0,04%
Awtandil Margiani Bezpartyjny 628 0,04%
Kartlos Gharibaszwili Bezpartyjny 530 0,03%
Teimuraz Bobochidze Bezpartyjny 365 0,02%
Mamuka Czochonelidze Bezpartyjny 332 0,02%
Razem 1 629 685 100%
Zarejestrowanych wyborców/frekwencja 3 537 719 46,96%
Źródło: CEC

Przypisy edytuj