Wysokość dźwięku

częstotliwość tonu podstawowego

Wysokość dźwięku – w muzyce, częstotliwość tonu podstawowego.

Instrumenty lub ich elementy (np. struny), podczas grania na nich, drgają z określoną częstotliwością zależną od rodzaju materiałów, z jakich zostały wykonane oraz od ich wymiarów fizycznych. Wysokość dźwięku zależna jest od ilości drgań wykonanych w jednostce czasu; im większa częstotliwość drgań, tym wyższy jest dźwięk

Częstotliwość drgań wszystkich dźwięków „a” na fortepianie, strojonych według obowiązującego obecnie stroju (a1=440 drgań na sekundę) jest następująca:

Wysokość dźwięku Częstotliwość (Hz)
A2 27,5
A1 55
A 110
a 220
a1 440
a2 880
a3 1760
a4 3520

Różnice wysokości dwóch dźwięków określane są mianem interwału. Dany interwał odpowiada zawsze określonemu stosunkowi częstotliwości, np.:

W przeszłości obowiązywał tzw. strój paryski, w którym dźwięk a1 posiadał częstotliwość drgań 435 Hz, ale w 1939 r. na mocy międzynarodowego porozumienia przyjęto, jako ogólnie obowiązujący, strój a1=440 Hz.

[potrzebny przypis]

Zobacz też edytuj

Bibliografia edytuj