Zboża rzekome, pseudocerealia, pseudozboża – zbiorowa nazwa roślin, które nie są trawami (Poaceae) i nie muszą być bliżej spokrewnione pomiędzy sobą a które łączy wytwarzanie podobnych do ziaren zbóż, bogatych w skrobię nasion[1].

Szarłat wyniosły (amarantus)

Podobnie jak nasiona zbóż można je mleć na mąkę lub wykorzystywać w inny sposób[2][1]. Pseudozboża nie zawierają glutenu i dlatego stanowią zamiennik zbóż dla osób chorych na celiakię lub z innych powodów stosujących dietę bezglutenową.

Przykłady zbóż rzekomych edytuj

 
Gryka zwyczajna

Do grupy zbóż rzekomych zalicza się m.in.

Produkty ze zbóż rzekomych edytuj

Rodzaj zboża rzekomego Mąki
(ziarna mielone)
Kasze naturalne
(ziarna całe)
Płatki
(ziarna gniecione)
Kasze łamane
(ziarna ratyfikowane)
Otręby
(łuski ziaren)
Inne
Amarantus (szarłat) Mąka z amarantusa Nasiona amarantusa Płatki amarantusowe
Gryka zwyczajna Mąka gryczana Kasza gryczana cała – prażona i biała Płatki gryczane
  • Kasza gryczana łamana – prażona i biała
  • Kasza gryczana łamana drobna, biała (krakowska)
Otręby gryczane
Komosa ryżowa Mąka z quinoa Quinoa (ryż peruwiański) Płatki quinoa Otręby z komosy ryżowej Quinoa
Kotewka orzech wodny Płatki z orzechami wodnymi

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. a b Alicja Szweykowska, Jerzy Szweykowski (red.): Słownik botaniczny. Wyd. II, zmienione i uzupełnione. Warszawa: Wiedza Powszechna, 2003, s. 1030. ISBN 83-214-1305-6.
  2. Glossary of Agricultural Production, Programs and Policy. University of Arkansas Division of Agriculture. [dostęp 2006-12-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (14 lutego 2007)].
  3. a b Zboża. [w:] Encyklopedia WIEM [on-line]. Onet.pl. [dostęp 2015-08-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-08-30)].
  4. a b c d e f g h J.G. Vaughan, C.A. Geissler: Rośliny jadalne. Warszawa: Prószyński i S-ka, 2001, s. 14. ISBN 83-7255-326-2.
  5. a b c d e Rozporządzenie KomisjiI (UE) NR 752/2014z dnia 24 czerwca 2014 r. zastępujące załącznik I do rozporządzenia (WE) nr 396/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady (Tekst mający znaczenie dla EOG). [dostęp 2015-08-30].
  6. Marian Nowiński: dzieje upraw i roślin uprawnych. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1970, s. 204-206.

Bibliografia edytuj

  • Walter Aufhammer: Pseudogetreidearten – Buchweizen, Reismelde und Amarant. Herkunft, Nutzung und Anbau. Verlag Eugen Ulmer, Stuttgart 2000, ISBN 3-8001-3189-7. (niem.)