Zenon z Kition

Zenon z Kition (gr. Ζήνων ὁ Κιτιεύς, trb. Zenon ho Kitieus; ur. ok. 335 p.n.e. w Kition na Cyprze, zm. ok. 263 p.n.e. w Atenach) – grecki filozof, założyciel szkoły stoików^[1].

Pozostawał pod wpływem autorów, takich jak Ksenofont i Platon, opisujących postać i nauczanie Sokratesa, potem pobierał nauki u cyników (Krates z Teb), których obyczaje go zraziły. Jego szkoła miała być odpowiedzią na ogród Epikura. Za życia stał się najsławniejszym filozofem w Atenach, a na jego wykłady ściągali uczniowie ze wszystkich stron Grecji. Dał początek kierunkowi zwanemu stoicyzmem, który nakazuje zachować spokój zarówno w cierpieniu jak i w szczęściu. Nie należy poddawać się emocjom i namiętnościom. Jego powiedzenie: "Fortuna kołem się toczy".

Poglądy edytuj

Zenon w etyce przyjmował, że szczęście daje człowiekowi tylko cnota, uniezależniająca go od wszelkich okoliczności oraz ucząca życia zgodnego z rozumem i naturą. Powinna ona prowadzić do obojętności wobec wszystkiego, co nie jest moralnie dobre ani złe (adiafora). Postulował wyzbycie się szkodliwych namiętności (apatheia), które uważał za źródło zła; wartość moralną uczynków uzależniał od intencji.

Stoicy byli przekonani o celowości świata i o istnieniu przeznaczenia. W warstwie etycznej przekłada się to na ich postulat dążenia do osiągnięcia cnoty, który rozumieli jako dostrojenie się do rozumnego biegu wydarzeń.

Dzieła edytuj

O państwie
O życiu zgodnym z naturą
O instynkcie, czyli o naturze człowieka
O namiętnościach
O obowiązku
O prawie
O wykształceniu helleńskim
O wzroku
O całym świecie
O znakach
O nauce pitagorejskiej
Zagadnienia ogólne
O sposobach wyrażania
Pięć problemów homeryckich
O słuchaniu poetów
Sztuka, odpowiedzi i dowody
Wspomnienia o Kratesie
Etyka

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

↑ Zenon z Kition, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2021-09-30] .

[epwn-1] Zenon z Kition, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2021-09-30] .

[1]