Krucyfiks Wita Stwosza: Różnice pomiędzy wersjami

Dzieła Stwosza, w tym krucyfiksie wykazują silny wpływ jego mistrza [[Mikołaj z Lejdy|Mikołaja Gerhaerta z Lejdy]], którego Stwosz poznał już w młodości podczas pobytu w [[Strasburg]]u. Za dzieło mogące mieć największy wpływ na kształt krakowskiej rzeźby uważa się krucyfiks w [[Baden-Baden]] z [[1467]] r. WyprężenieTo Chrystusaco możnawyróżnia połączyćstwoszowski zkrucyfiks, motywemto harfy[[naturalizm]], Dawidacharakterystyczne dla rzeźby [[Niderlandy|niderlandzkiej]] XV w. Chrystus ma ramiona ułożone bardzo horyzontalnie, istniejesilnie ponoćopadającą pewnagłowę, silnie wyłamujące się stawy rycinabarkowe, gdziekurczące zostałosię ukazanepalce napinaniedłoni. ChrystusaTym zasamym pomocąStwosz sznurachciał aukazać obokmoment postaćagonii ŚwChrystusa. DawidaTaki motyw znany był w XV-wiecznych krucyfiksach na zterenie harfąBrabancji.

Na twarzy widać ogromny ból, zmęczenie - ale mimo tego Chrystus próbuje ten ból przezwyciężyć - oczy ma otwarte - jeszcze nie umarł. Tutaj przypuszczaPatrzy się głeboko w stronę widza, żetym mogłasamym zaistniećartysta tradycjapragnął ukazać moment zbawienia i zwycięstwa nad złem. Co za tym, można przypuszczać wpływ innej tradycji artystycznej - [[romanizm|romańskich]] krucyfiksów triumfalnych, których tradycja była powszechna m.in w [[Saksonia|Saksonii]] ([[Halberstadt]], [[Freiberg]], [[Wechselburg]]) - Chrystus był na nich ukazany jako król, zwycięzca i triumfator. Istnieje też tutaj pewna [[dychotomia]] - Chrystus triumfuje, ale jednocześnie umiera (wychudzenie ciała, wystające żebra).