Daniszmendydzi: Różnice pomiędzy wersjami

Pierwsze wiadomości o eponimicznym założycielu dynastii, [[Daniszmend Ghazi|Daniszmendzie Ghazim]] (przed [[1086]] - [[1104]]), pochodzą z okresu po roku [[1086]], kiedy po śmierci pierwszego [[Sułtanat Rum|sułtana Rum]] [[Sulajman I Ibn Kutlumisz|Sulajmana]] Anatolia znalazła się w stanie anarchii. Nazwa "Daniszmend" nie jest imieniem własnym, lecz [[Język perski|perskim]] określeniem uczonego. Nazwa "ghazi" z kolei to określenie na wojownika [[dżihad|świętej wojny]]. Pochodzenie pierwszego Daniszmendydy jest niejasne, częściowo z powodu legendarnej sławy jaką zaczął się cieszyć po swojej śmierci, którą utrwalił poświęcony mu [[epos]] [["Daniszmendname"]] (ok. [[1245]] r.). Przypisywano mu nawet wywodzenie się od [[Arsacydzi|Arsacydów]], najprawdopodobniej był on jednak Turkemenem, który pojawił się w Anatolii po [[Bitwa pod Manzikertem|bitwie pod Manzikertem]]. Okres pomiędzy śmiercią Sulajmana, a powrotem z niewoli u [[Wielcy Seldżucy|Wielkich Seldżuków]] w roku [[1092]] jego syna [[Kilidż Arslan I|Kilidż Arslana]] Daniszmend wykorzystał na zbudowanie własnego państwa. Następnie musiał walczyć z Kilidż Arslanem, jednak kiedy na teren [[Azja Mniejsza|Azji Mniejszej]] wkroczyła [[I wyprawa krzyżowa]] władcy ci sprzymierzyli się ze sobą, i wspólnie walczyli przeciwko krzyżowcom w przegranej [[Bitwa pod Doryleum (1097)|bitwie pod Doryleum]]. W roku [[1100]] Daniszmend wziął do niewoli jednego z przywódców I krucjaty, [[Boemund I|Boemunda z Tarentu]], a w roku [[11001101]] wspólnie z Kilidż Arslanem pokonał wyprawy posiłkowe do [[Ziemia Święta|Ziemi Świętej]]. Te czyny zapewniły mu sławę. W roku [[1102]] udało mu się zdobyć [[Malatya|Malatyę]]. W roku [[1103]] wypuścił Boemunda za znacznym okupem i zawarł z nim sojusz przeciwko Kilidż Arslanowi i [[Cesarstwo bizantyjskie|Bizancjum]], do którego jednak nie doszło, gdyż w roku [[1104]] Daniszmend zmarł. Jeszcze w tym samym roku Kilidż Arslan odbił Malatyę.