Witold Łaszczyński: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne redakcyjne |
drobne redakcyjne |
||
Linia 1:
'''Witold Łaszczyński''', pseudonim '''Alf''' (ur. [[22 lipca]] [[1872]] w [[Warszawa|Warszawie]], zm. [[22 maja]] [[1949]] w [[Pruszków|Pruszkowie]]), pochowany w grobie rodzinnym na Starych Powązkach - poeta, literat, tłumacz, dramaturg.
Syn Adama Stanisława (redaktora "Kuriera Świątecznego") i Marii z Prawdzic - Łukomskiej. Uczestnik spotkań literackich w salonie Deotymy, był jednym z jej faworytów; współpracownik warszawskiej prasy (m.in. "Wędrowca", "Prawdy", "Tygodnika Polskiego"). [[1891]]-[[1893]] redaktor tajnego tygodnika "Młody Świat", [[1902]]-[[1906]] redaktor czasopisma "Nasze Kłosy". Członek zarządu Młodej Polski, członek zarządu Zrzeszenia Beletrystów, członek zarządu Towarzystwa Literatów i Dziennikarzy, członek komitetu Kasy Literatów.
Podczas zaborów organizator przedstawień patriotycznych (m.in. "Leszek Biały", "Kacper Karliński", "Wyrok Jana Kazimierza", "Obrona Częstochowy", "Emigracja chłopska w Warszawie", "Mazepa") wystawianych w [[Warszawa|Warszawie]], [[Siedlce|Siedlcach]], [[Sochaczew]]ie, [[Ciechanów|Ciechanowie]], [[Czerwińsk nad Wisłą|Czerwińsku]] i in. Już w [[1906]] Łaszczyński założył i kierował Teatrem Młodzieży Pracy, przekształconym w Towarzystwo Teatralne Warszawskie im. [[Wojciech Bogusławski|Wojciecha Bogusławskiego]]. Z jego inicjatywy wystawiono sztuki popularne i cieszące się dużym powodzeniem, jak "Majster i czeladnik" Korzeniowskiego oraz "Błażek opętany" [[Władysław Anczyc|Anczyca]]. Później Łaszczyński jako prezes, dyrektor i reżyser wystawiał we wszystkich teatrach warszawskich (a szczególnie Letnim w Ogrodzie Saskim, w Dolinie Szwajcarskiej, w Bagateli, na Dynasach) najlepsze sztuki polskich autorów: [[Juliusz Słowacki|Słowackiego]], [[Władysław Syrokomla|Syrokomli]], "Obronę Częstochowy" Bośniackiej, "Karpackich Górali" Korzeniowskiego, komedie [[Aleksander Fredro|Fredry]] "Damy i Huzary", "Śluby panieńskie" i inne. Pod dyrekcją Łaszczyńskiego wystawiono ponad pięćset przedstawień i zagrano około 100 koncertów. Teatry kierowane przez Łaszczyńskiego nie korzystały z żadnych zapomóg i pomocy, były samowystarczalne, a bilety łatwo dostępne dla młodzieży i ludzi pracy.
| |||